รักของฉันเรียกกว่าเธอคนเดียว
3) ความทรงจำครั้งสุดท้าย
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความเมื่อ5ปีที่แล้ว ที่เชียงใหม่
นายโทมะ นายจะต้องกลับมาหาฉันนะ เด็กสาวพูดด้วยน้ำตา
อย่าร้องเลย แก้วเดียวฉันจะมาเยี่ยมเทอ บ่อยๆนะ
นายต้องสัญญานะ
ฉันสัญญา โทโมะพูด
แก้วกลับได้แล้วลูก แม่ของแก้วพูด
ฉันต้องไปแล้วนะ นายโทโมะ ดูแลตัวเองด้วนนะ
ระหว่างที่แก้วกำลังวิ่งไปหาแม่ ซึ่งตอนนั้นโทโมะอยู่บนเครื่องบินแล้ว
กรี้ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ โครม
แก้วววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว แม่ของแก้วอุทาน
แก้วววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว โทโมะซึ่งอยู่บนเครื่องบิน เห็นพอดี ก็อุทานขึ้น
แก้วลูกต้องไม่เป็นไรนะ
ซึ่งตอนนี้แก้วอยู่ที่โรงพยาบาล กำลังอยู่ในห้องผ่าตัด
ผ่านไป 3 ช.ม.
คุณหมอคะลูกดิแล้วเป็นงบ้างคะ แม่แก้วถาม
พ้นขีดอันตรายแล้วครับ แต่.........เออ
แต่อะไรคะหมอ
ลูกคุณความจำเสื่อมครับ
แล้วจะนานไหมคะ
ก็น่าจะจำความได้แต่ครอบครัวของ เค้านะครับ อันนี้หมอก็ไม่รู้นะคับ เพราะคนไข้สมองกระทบกระเทือนขั้นรุนแรงจึงความจำเสือม หมอพูด
แล้วจะช่วยลูกดิฉันได้ยังไงบ้างคะ
ก็คงน่าจะพาไปที่ใหม่ๆเพื่อเค้าจะจำอะไรได้บางนะคับ
แล้วตอนนี้ถ้าจะย้ายคนไข้ไปต่างประเทศ ได้ไม่คะ กะจะพาเค้าไปอยู่นูนหาอะไรใหม่แล้วพาเค้าไปรักษาตัวที่นูนคะ
จะย้ายไปตอนนี้ได้เลยไมคะ
ออ ได้เลยคับ งั้นเชิญไปกรอกข้อมูลในการย้ายคนไข้เลยคับ
(หลังจากนั้นแก้วจึงถูกย้ายไปต่างประเทศแล้วก็ไปเริ่มชีวิตใหม่ทิ่นั้น)
จนได้กลับมาจากประเทศอังกฤษเมื่ออายุประมาณ17 ได้กลับมาเรียนที่เมืองไทย
-----------------------------------------------------------------------------------------------
จบไปแล้วอีกหนึ่งตอน
ตอนนี้อาจจะมั่วๆนิดนึงนะ
เพราะช่วงนี้พลอย ปวดตามากๆ
เลยไม่ได้มาอัพ
คัยอยากติดต่อพลอย
ติดต่อมาทางfacebook ได้นะ
นี้อีเมล พลอยนะ
guni_love_111@hotmail.com
ถ้าว่างๆๆทักกันมาบ้างนะ พลอยเหงาอะ
ก่อนจากสักรูป สองรูป
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ