รักร้ายแพ้นายรัก
purepure
8) คนที่อยากเจอกันคนที่อยากลืม
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ--------------15.00.น------------------
อะไรของนี้ฟางเคลียดฟางเคลียดอะไรกันแค่บอกความเรื่องนี้ถึงโมโหใส่ด้วยนี้ฟางเคลียดเขาโมโหเรื่องไรนะเรื่องแม่ไม่สิอีนั้นมันทำใจได้แล้วหลังจากถามเรื่องนี้กับพี่โทโมะเหลื่อแต่เรื่องแฟนเก่าชื่อขนมไทย...ชื่อแปลกมาก
หยุดๆคิดสะเดียวตีนกาขึ้นกรี๊ดความสวยต้องที่1เซ็งเบื่อๆเคลียดๆไปทำเค้กกินดีกว่า
"แม่นมจ้ามีอุปกร์ทำเค้กไม"
"มีจ้าคุฌอยู่ในตู้ทั้งหมดเลยจะทำเค้กรึค่ะ"แม่นม
"ค่ะแม่นมเสร้จแล้วมาแบ่งกันกินนะค่ะ"
"ค่ะคุฌหนูเดียวแม่นมไปซักผ้าก่อนนะค่ะ"แม่นม
"ค่ะ"
"ค่ะค่ะค่ะเสียงนี้หวานจังนะค่ะพี่ฟาง"เขื่อน
"หยุดแซวได้แล้วมาช่วยพี่เดียวนะ"
"แล้วทำไมผมต้องช่วยละผมจะรอกินอะจะกินกับพี่โทโมะ"เขื่อน
"แล้วจะกินไมละ"
"กินครับ"เขื่อน
''ช่วยทำเดียวนี้"
ตอนที่ฉันกะบน้องชายช่วยกันทำเค้กก็ได้ยินเสียงพี่โทโมะตะโกนมาดังเลย
"ยัยฟางเพือนแกมาก"โทโมะ
''ใครอะ"
"ก็นี้ไงยัยฟางน้องเขื่อน"แบม
"ยัยแบม"
"พี่แบม"เขื่อน
''จ้า''แบบ
"ทำเค้กอยู่ครับพี่แบม"
<<<<<หน้าเขื่อน
"จ้าเดียวช่วย"แบม
"เดียวฉันช่วยกินเอง"โทโมะ
"มาช่วยทำเลย"
"ไม่เอา"โทโม
"หยุดๆมาช่วยกันทำดีกว่า"แบม
ขฌะที่ฉัน3คนทำเค้กกันอยู่โทรศัพท์ของฉันก็ดังขึ้น
"ฟางฟาง"โทโมะ
"อะไรพี่โทโมะ"
"โทรศัพดังอะ"
"รู้เเล้ว"
ฉันไปรับมือถือแล้วสังเกตว่าเบอรืนี้ฉันไม่รู้จักเลยต้องกดรับไป
"ฮัลโหล"
(ฮัลโหลฟางฉันเอง)
"ใครค่ะ"
(ขนมจีน)
---------------จบตอนคนที่อยากเจอกับคนที่อยากลืม-------------------------------------
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
