รักร้ายแพ้นายรัก

สิ่งที่อาร์มพูดทำให้ฉันตกใจอึ้งมาอึ้งกิมกิเลยละทำไมเขาเป็นคนเงียบๆขี้อายไม่พูดรึว่าที่ฉันอยู่ต่างประเภทนี้มีอะไรเปลี่ยนไปมากเลยเขาดูดีนิสัยดีขึ้นรึว่าเปลี่ยนไปจริงๆนะตลอดทางฉันไม่ได้คุยกับขาเลยเงียบตลอดทาง
จนถึงบ้านพี่โทโมะ
"อาร์มขอบใจนะ"ฉัน
"ไม่เป็นไรแค่นี้สบายๆ" อาร์ม
"เอ๋ฟางเธอใช่เบอร์เดิมใช่ไม"อาร์ม
"ใช่ๆเบอร์เดิม"
"อืมๆ"
"บาย" อาร์ม
"จ้าบาย"
พี่โทโมะอยู่ปะนี้ขี้เกี้ยกดปุ่ม(ปุ่มหาไม่เจอ)บ้านไปเปลี่ยนไปเลยกว้าเหมือนเดิมแต่ทำไมไม่มีคนงานอะรึว่า.......
   ตายหมดแล้ว!!!!!!!
จะเอาไงดีนี้ฉันยัยฟางเอ๋ยซวยๆฉันนนางเอกนะต้องดีเพราะฉันสวยอิอินี้ไม่ใช่เรื่องที่จะหลงตัวเองนะ(พึ่งรู้รึนี้)
ต้องใช่ดวงแล้ว
สูดลมหายใจลึ้งๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
"มีใครอยู่ไมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม"
"ฉันฟางเองพี่โทโมะเขื่อน"
......
เงียบอีกละ
รึว่าฉันต้องรอจริงรึนี้
-------------------2ชม.---------------------------------
ตอนที่ฉันทำหน้าเหมือนหมาตกน้ำเพราะแดงแรงมากๆๆๆๆๆ
"คุฌหนู"พนังงานขับรถพี่โทโมะเรียก
"คุฌลุง"
มาพร้อมรถยาวววววววววววววววววววว
"พี่โทะเขื่อนละ"
"ยัยฟางสายประจำอยู่ไหนนี้หายไปไหนนี้คนเขาเป็นห่วงหาทั้งสนามบินเลยนะนี้เขือนแกมาไม่ได้ช่วยไรเลยนะเล่นเกมอยู่ได้" พี่โทโมะพูด
"ผมก็ช่วยหาอยู่นะหาทางดาวเที่ยมนะหาไม่เจอเลยรึว่าพี่ฟางจะ......................ตายแล้ว!!!!!"เขือน
"ใช่ๆอ้บ้านี้ลงมาเข้าบ้านยัยนั้นยังไม่ตตายหากตายต้องมาหลอกฉัน" โทโมะ
"หนูยังไม่ได้แต่พี่โทโมะกับน้องเขือนจะตายก่อนนะค่ะ"
"พี่ฟางยัยฟาง"พี่โทโมะเขื่อน
"จ้ากลับมาแล้ว"
จากนั้นทั้งสองคนก็ลากฉันเข้าบ้าน
""เรียกหนูมาทำไมรึหนูเรียนจบกะจะเที่ยวที่นั้นหน่อย"
"ไม่ต้องเลยที่เรียกมาเพราะฉันไปเจอใบอะไรไม่รู้ของแม่"โทโมะ
"ไหนๆเก่าจัง"
"ใบนี้เป็นใบให้แต่งงานในอายุ20ก้ปีหน้าฉันก็เลยเรียกแกมาไงละ"
''จริงสิแต่ก็ดีเพราะเป็นความฝันนานมาแล้วอิอิแล้วให้ฉันแต่งงานกลับใครละ"
"ดูใบสิมีชื่ออยู่"
"เอ๋ภานุ จิริยะคุฌ"
"ใครอะไม่รู้จัก"
"ก็เพือนฉันเอง' โทโมะ
"เองเดียวมันก็มาเพราะมันเรียนต่างประเทศเหมือนกับแกละแต่สายจริงๆ"
"คุฌชายครับมาแล้วครับ"
"เอ๋"
"นายนี้นายแย่งแท๊กซี่"
"ยัยเหยีบกระเป๋า"
อะไรกันนี้กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
------จบตอน3------------------