รักอลเวง ของยัยทอมซ่ากะผีหน้าหวาน

 2 วันต่อมา ซึ่งเป็นวันที่ นร. ในร.ร. คนรวยรอมานาน นั่นก็คือ...มินิคอร์นเสิร์ต
โทโมะ: (ตะโกนเรียกแก้วอยู่หน้าบ้าน) แก้วววววว  แก้วววววววว เส็ดยัง
แก้ว: (รีบวิ่งมา) แฮกๆๆ เส็ด แล้ว
แม่แก้ว: แก้วไปกับใครละลูก
แก้ว: แก้วไปกับเพื่อนนะแม่  อยู่คนเดียวล็อคบ้านด้วยนะแม่  แก้วไปนะ สวัดดีจ๊ะ
แม่แก้ว: ระวังตัวด้วยนะ
เมื่อแก้วขึ้นรถ  โทโมะก็ออกรถทันที
โทโมะ: ไงละคุนนายสายเสมอ
แก้ว: อาไรๆ ไม่ต้องมาประชดเลย มีหน้าที่ขับก็ขับไป แคกๆ
เพราะแก้วรู้อาการที่จะเกิดขึ้นกับตัวเองจึงซื้อผ้าเช็ดหน้า ที่มีสีเหมือนเลือดมาคอยปิดปากเวลาไอ
โทโมะ: นี่แก้ว ไหวมั๊ย หน้าซีดจัง
แก้ว: เอ่อ มะ ไม่มีอะไร แค่ตื่นเต้นเมื่อคืนเลยนอนไม่หลับอะ
โทโมะ: ตกลง ไหวแน่นะ แต่หน้าเทอซีดมากเลยอะ  เดี๋ยวเทอออกมาเฉพาะร้องเพลงคู่กับชั้นก็ได้นะ
แก้ว: ไม่เป็นไรหรอก ชั้นอยากทำวันนี้ให้ดีที่สุดนะ  ( นึกในใจ...ขอโทดนะ แต่ชั้นไม่อยากทำให้ทุกคนผิดหวังในตัวชั้น)
ณ. ห้องแต่งตัว
ช่าง: น้องแก้ว น้องโทโมะรีบมาแต่งตัวเร็วเข้า พิธีกรขึ้นกล่าวแล้วนะ
แก้ว/โทโมะ: ค่ะ/ครับ
ก่อนจบการแสดง
ป๊อป: เอาละเพลงสุดท้ายแล้วนะ เดี๋ยวชั้นขึ้นไป โซโล่ กีตาร์ ก่อนนะแล้วนายก็ ขึ้นมาพร้อมแก้ว เอ่อ แก้ว เทอไหวมั๊ย หน้าซีดๆ แถมเหงื่อออกท่วมตัวเลยอะ
แก้ว: แฮ็กๆ ไม่เป็นไร  แค่เหนื่อยอะ
โทโมะ: แน่นะ??
แก้ว: อืม
เมื่อปิอปปี้ ขึ้นไปโซโล่ ดนตรีซักพักละขณะที่โทโมะกำลังจะขึ้นไปนั้นเอง
....ฟู๊พ O_o!!.....
โทโมะ: O_o!!~ แก้วๆ แก้วๆ
เมื่อโทโมะเห็นแก้วล้มหมดสติไป จึงเรียกแก้วเสียงดังจนป๊อปปี้ซึ่งอยู่บนได้ยินจึงหยุดโซโล่เพลงแล้วรีบลงมาดูแก้ว
ป๊อป: เฮ้ย โมะ แก้วเป็นไรวะ
โทโมะ: ไม่รู้ เมื่อกี้ตอนที่กำลังจะขึ้นเวทีแก้วก็สลบไปเลยอะ
พี่สตาฟ: ใครเป็นไรครับน้อง
โทโมะ: พวกเราคงต้องจบการแสดงไว้เพียงเท่านี้แล้วละ ชั้นจะพาแก้วไปรพ.นะ
แล้วโทโมะก็รีบอุ้มแก้วออกไป....
ป๊อป: ฮะ เฮ้ย (ความรู้สึกช้าไปหน่อย) เดี๋ยวดิ งั้นชั้นก็ต้องรับหน้าคนเดียวดิ พี่สตาฟ ช่วยผมที
พี่สตาฟ: งั้นขึ้นไปเคลียกับพี่
รพ..... หน้าห้องฉุกเฉินซึ่งมีโทโมะ แม่แก้ว และฟางนั่งรอหมออยู่
แล้วหมอก็เดินออกมา
แม่แก้ว: หมอคะลูกดิชั้นเป็นไงบ้างคะ
หมอ: ลูกคุณต้องผ่าตัดด่วนครับ
แม่แก้ว: แต่ลูกชั้นไม่ได้ป่วยนิคะ ทำไมต้องผ่าตัดด้วย
หมอ: อ้าวนี่คุณไม่รู้เหรอครับว่า ลูกคุณเป็นโรคปอดอักเสบและไม่ได้มารักษาจึงทำให้อักเสพขั้นรุนแรง
แล้วพรุ่งนี้ลูกของคุณก็จะเข้ารับการรักษาแล้วนี่ครับ
โทโมะ: นะ นี่มันอะไรกัน ทำไมพวกเราไม่รู้เรื่องเลยอะ
แม่แก้ว: ละ แล้วจะต้อง ทำอะไรบ้างคะ
หมอ: เชิญทางนี้ครับ
ฟาง: ฟางไปเป็นเพื่อนค่ะคุณน้า
แล้วทั้งฟางและแม่ของแก้วก็เดินตามคุณหมอไปที่ห้อง....จึงเหลือแต่ร่างสูงที่นั่งน้ำตาคลอด้วยความเป็นห่วงแก้ว
โทโมะ: เทอ เป็นอะไรทำไมไม่บอกชั้นนะ ฮึก ชั้นทำให้เทอเจ็บอีกแล้ว....ชั้นทำให้เทอเจ็บอีกแล้วใช่มั๊ยแก้ว......ชั้นขอโทด....ได้โปรดอย่าเป็นอะไรเลย...ได้โปรด.....
ขณะนี้ เรากำลังจะ สะ-กด-จิต คุน จง-เม้น-จง-เม้น-จง-เม้น 5555+ เม้นด้วยนะ