Bad boy แบดบอยติดรัก ฉบับเอนซี

“บิสกิส!!”ชั้นกระแทกเสียงระงับอารมณ์ของเขา แต่เขาสะบัดตัวเดินหนีไปทันที ชั้นมองตามหลังเขาแต่ก็เลือกที่จะไม่ตามไปเพราะต้องการให้เค้าสงบสติตัวเอง ไม่งั้นได้มีเรื่องกับเขาแน่ๆ

“หนูรู้ไหมว่าพ่อเหนื่อยแค่ไหนกับการเลี้ยงดูบิสกิส หนูรู้ไหมว่าบิสกิสมันเอาแต่ใจแค่ไหน ตั้งแต่พ้นเหตุการณ์นั้นมาบิสกิสก็เปลี่ยนไปจากอยากพ่ออุ้มเปลี่ยนเป็นวิ่งหนีไปหาแม่ทุกครั้ง พ่อพยายามทำทุกอย่างให้ดีแต่มันก็ไม่เคยเลยแม้แต่จะพูดดีกับพ่อสักครั้ง”พ่อของบิสกิสมองหน้าชั้นแล้วพูดขึ้น เค้ากำลังพูดกับชั้นงั้นหรอ ใช่แน่ๆ

“พ่อไม่ได้ตั้งใจให้คนที่ตายเป็นบิสกิสจริงๆนะ พ่อตั้งใจจะคว้าทั้งสองคน เข้าใจไหมว่าพ่อเมา พ่อความบิสกิสมาได้พ่อก็รีบวิ่งเอาบิสกิสมาวางไว้ห่างๆจากรถ พ่อรู้ว่านั่นคือบิสกิส พ่อกลัวรถระเบิดเลยรีบโยนบิสกิสแล้วจะไปอุ้มบิสกี้ พ่อยังนึกว่าบิสกี้ยังไม่ตายแต่มันสายไปแล้ว ตามสัญชาตญาณของคนเป็นพ่อ ลูกตายมันร้องไห้ไหมหละ”จะว่าไปชั้นก็สงสารพ่อบิสกิสเหมือนกันนะ ถ้าบิสกิสยอมนั่งฟังเค้าดีๆแบบนี้บางทีเค้าอาจจะได้รู้ความจริงจนทำให้หายโกรธพ่อตัวเองก็เป็นได้นะ

“ที่พ่อเค้าไม่ทำงานหนะเพราะพ่อเค้าเป็นโรคหัวใจ เค้าเป็นมาได้5ปีแล้วแต่บิสกิสไม่เคยรู้ เพราะแม่ไม่บอก แม่เลยยกตำแหน่งเจ้าของค่ายดาโมไดให้บิสกิสทำแทนแล้วจะได้มาดูแลพ่อเพราะรู้อยู่แล้วว่ายังไงบิสกิสก็ไม่มีทางดูแลแน่ๆ พ่อเป็นมากแล้วหมอบอกให้พักผ่อนอยู่กับบ้าน อย่าใช้พลังงานมากบางทีอาจทำให้วูบ แล้วก็วูบไปหลายครั้งแล้วแต่บิสกิสไม่เคยรู้ แม่เลยสั่งห้ามพ่อยุ่งกับงาน แต่แม่ก็ไม่รู้จะบอกบิสกิสยังไงดี”คราวนี้แม่เป็นคนพูดบ้าง

“ที่มันบอกว่าพ่อไม่เคยอุ้มมันหนะคิดหรอว่าคนเป็นพ่อจะไม่เคยอุ้มไม่เคยเลี้ยงดูมัน มันโตมาอะไรที่เป็นปัจจุบันมันก็คิดว่าเป็นอดีตหมดแหละ พ่ออุ้มมันตั้งแต่เด็ก แต่เพียงเพราะพ่อไม่ชอบถ่ายรูป พ่อเลยไม่เคยถ่ายภาพเก็บไว้ตอนอุ้มมัน นมกี่กระป๋องๆของมันพ่อก็เป้นคนซื้อ นาฬิกาของขวัญวันเกิดมันรูปหมีพูลพ่อก็เป็นคนซื้อ ทุกอย่างพ่อซื้อให้มันหมด แต่มันไม่เคยรับรู้ และคงคิดว่าแม่เป้นคนซื้อให้ทั้งที่ความจรงแม่มันหนะซื้อให้แต่รองเท้าและชุดนักเรียนแต่พ่อก็ไม่ได้โต้แย้งอะไรหรอกเพราะรู้ว่ายังไงก็ขัดใจมันไม่ได้ มันคือคุณชายพ่อก็ไม่ต่างอะไรไปกลับทาสรับใช้มันหรอก มันด่ามันว่าอะไรเราก็ต้องยอม ใช่สิก็เราเป็นฆาตรกรในสายตามันหนิ จนตายมันก็คงไม่เข้าใจพ่อหรอก และที่พ่อจะบังคับมันให้แต่งงานกับพิ้งค์น้องสาวไม่แท้ของมันก็เพราะว่าถ้าพ่อตายไปแล้วคนที่จะดูแลมันได้ดีเพราะมีฐานะก็น่าจะเป็นพิ้งค์แต่ตอนนี้พ่อคุยเรื่องนี้กับพิ้งค์แล้ว พิ งค์บอกว่าพิ้งค์จะแต่งงานแล้วพ่อเลยไม่เอาพิ้งค์แล้วจนพ่อคิดว่าถ้าพ่อตายไปสมบัติทั้งหมดจะยกให้กับหนูเอาไปดูแลทั้งมัน ยัยอิ่ม แม่ แล้วก็ตัวเอง หนูรัยมันไว้เถอะนะ เพราะอีกไม่นานหรอก พ่อรู้ตัวดี”พ่อของบิสกิสร่ายยาวจนชั้นจับใจความได้ก็ถึงกับน้ำตาคลอแล้วสงสารพ่อบิสกิสถึงขั้นสุด ท่านหวังดีทุกอย่างแต่ดูบิสกิสทำสิ

“หนูรับไปได้ไหมลูก”แม่บิสกิสกับบิสกิสช่วยกันขยั๊นคยอชั้นจนชั้นต้องพยักหน้ารับ

“หนูจะรับมันคะ”ชั้นพูดช้าๆ

“พ่อดูแล้วว่าถ้าพ่อเอาสมบัติทั้งหมดมอบให้ไอ้เจ้าบิสกิสมันก็คงไม่เอาหรอก มันเกลียดพ่อเข้าเส้น ให้แสนล้านมันก็ไม่เอาหรอก พ่อฝากหนูดูแลมันด้วยนะ พ่อมั่นใจใจตัวหนูมาก หนูสัญญากับพ่อได้ไหมว่าจะดูแลลูกของพ่อทั้งสองคนแล้วก็แม่ให้ดีที่สุด”พ่อ(ขอเรียกคุณพ่อละกันนะ)พูดขึ้น ชั้นพยักหน้าทันทีเพราะชั้นจะดูแลทั้งสามคนนี้ที่ชั้นรักอยู่แล้ว รวมถึงพ่อคนนี้ด้วย

“หนูสัญญาคะ แต่พ่อห้ามเป็นอะไรนะคะ หนูจะเอาสมบัติของพ่อไม่ว่าจะมีเท่าไหร่ก็ตามไปรักษาพ่อให้หายจากโรค แล้วเราต้องได้อยู่ด้วยกัน”ชั้นพูดขึ้น

“สมบัติทั้งหมดที่เรามีมันก็รักษาไม่ได้แล้วหละ มันสายไปแล้ว พ่อไปทำทุกอย่างแล้วแต่มันก็ไม่หาย เพราะมันนานมากเกินไปแล้วหละ”พ่อพูดขึ้น ชั้นเริ่มรักและเห็นใจเค้าเสมือนกับพ่อแท้ๆซะแล้วหละ

“สวัสดีครับแม่ สวัสดีครับพ่อ”นี่มัน...ลิปนี่หน่า ลิปดูหล่อขึ้นมากกกกกกก ขาวราวสำลีชุบลิควิดผสมกับสีทาบ้าน เว่อร์ไปไหม ก็มันจริงหนิ ดูเค้าจะสดชื่น หน้าตาเอิบอิ่ม แต่งตัวดูเท่ห์หล่อ เหี้ยว เฟี้ยวเงาะกระเตาะบินสามตัวเลยหละ เสื้อผ้าเค้าดูจะวัยรุ่นอย่างกับป๊อปปี้เคโอทิคยังไงยังงั้น กลิ่นน้ำหอมลอยออกมาจากตัวเค้า กลิ่นทอช องุ่นอ่อนๆทำให้ชั้นแทบจะลอยไปใกล้ แว๊กกกก ชั้นกำลังเผลอตัวเผลอใจใช่ไหมเนี้ย ไม่ได้ๆๆ ในมือลิปถือกระเช้าผลไม้หลายอย่างเดินเข้ามาแล้วโอบกอดแม่ของบิสกิสและก็พ่อ เค้าดูจะสนิทกับครอบครัวนี้มากๆ

“ลิป”ยัยอิ่มยิ้มให้ลิป ลิปยิ้มตอบแล้วมองหน้าชั้นแต่กลับไม่ยิ้ม ลิปเปลี่ยนไปเยอะมากจนชั้นแทบจำไม่ได้ เค้าหล่อจนลากดิน ลากใจชั้นลงคลอง ชั้นพยายามยิ้มให้เค้าแต่เค้าหันหน้าหนีไปซะก่อน

“รบกวนเวลาทานข้างหรือเปล่าครับเนี้ย”ลิปพูดขึ้น

“ไม่หรอกลูก กินอะไรมารึยัง มากินด้วยกันมา”แม่พูดขึ้น

“ไม่เป็นไรครับ ผมทานมาแลว เมื่อกี้เอง เสียดายอดทานอาหารมือนี้ อยากกิ๊นอยากกิน”ลิปพูดก่อนจะมองอาหาร

“งั้นรอมื้อหน้าแม่จะลงฝีมือเต็มที่เลยแล้วกัน เอาเป็นพรุ่งนี้แล้วกัน มาด้วยหละข้าวเที่ยง โอเคนะลูก”แม่บิสกิสทำมือโอเค ลิปทำท่าตอบแล้วหันมามองชั้นอีกที

“ลิป ไม่ได้เจอกันซะนาน สบายดีไหม”ชั้นถามขึ้นแล้วยิ้ม ลิปมองหน้าชั้น

“อืม”ลิปตอบเพียงสั้นๆแล้วพยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะเดินออกไปนั่งที่ห้องโถงด้านนอก

“เฮ้ย ลิป”บิสกิสลงมาจากด้านบน ใส่เสื้อผ้าประชันความหล่อกับลิปหรือยังไง บิสกิสอยู่ในชุดหลายทบ ปลดกระดุมเผยอกเล็กน้อย กางเกงสีดำย่นๆ ดูมีความเป็นวัยรุ่นทั้งคู่เล่นเอาชั้นตาค้าง น้ำลายแทบไหลลงจานข้าว หล่อมากกก ทรงผมที่ดูจะเท่สวดๆของเขาคือปัดไปทางซ้าย ปากออกชมพูดๆจนชั้นแทบอยากจะดึงขึ้นห้อง หื่นละไง คิคิ ข้อมือบิสกิสมีกำไลหนังสีดำสองเส้นที่ข้างขวา เท่ห์หว่ะ ส่วนลิปมีนาฬิกาแนวๆหนึ่งเรือน

“ไงพวก”ไปเป็นพวกกันตั้งแต่เมื่อไหร่ ทำไมชั้นไม่รู้เลยหละ

“แม่ ผมไปข้างนอกกับลิปก่อนนะ เดี๋ยวกลับมา”แต่งหล่อแบบนี้จะหนีเที่ยวกันใช่ไหมเนี้ย ชั้นไปด้วยยย

“บิสกิส ไปไหนหนะ ไปด้วยสิ”ชั้นเอ่ยขึ้น

“ไปไม่ได้หรอกเคมี รออยู่นี่แหละ เดี๋ยวชั้นกลับมา”นานแค่ไหน ชั้นรอไม่ไหลแล้ว อย่าเปลี่ยนชุดนะที่รัก ฮิฮิ

“ก็ได้ๆ”

“นี่ แอบหนีเที่ยวกันอ่าดิ รู้ทันนะ”ยัยลูกชิดที่ทุกคนพากันเรียกพูดขึ้นพร้อมกับรอยยิ้มน่ารักๆ

“ใครจะกล้าหนีเที่ยวหละ เอาเวลามาเล่นกับน้องสาวดีกว่าอีกถูกใช่ม๊ะ”บิสกิสพูดหวานกับลูกชิด พักนี้ดูบิสกิสไม่ค่อยสนใจชั้นเลยนะ เอ๊ะหรือว่าสนใจแต่ชั้นคิดไปเอง เพราะเมื่อกี้เพิ่งบอกว่าอยากแต่งงานอยู่เลย ช่างเหอะ คิดมาก...!!

“ซื้อหนมมาฝากลูกชิดด้วยน้า บ๊ายบาย”ลูกชิดโบกมือ ลิปกับบิสกิสเดินออกจากบ้านพร้อมคุยอะไรกันไปตามทาง ชั้นมองตามหลังทั้งคู่ไป

ดึก

วันนี้ชั้นพ่อของบิสกิสให้ชั้นนอนที่นี่กับบิสกิส ชั้นนอนรอบิสกิสจนจะเที่ยงคืนอยู่แล้ว ตอนนี้ง่วงมากมายหนังตาแทบปิด แกร่ก เสียงลูกบิดประตูกำลังถูกบิดแต่ชั้นล็อคไว้ บิสกิสคงมาแล้วหละ ชั้นเดินไปเปิดประตู บิสกิสจริงๆแหละแต่เอาลิปมาด้วย กำลังคุยกันอย่างฮาๆ

“เอ้า ไปไหนกันมากลับซะดึกเชียว”ชั้นถามขึ้นแล้วเดินไปนั่งบนเตียง

“ไม่บอก”บิสกิสมองหน้าชั้นแล้วยิ้มอย่างมีเลศนัยให้ ชั้นหันหน้าหนีแล้วนอนลงบนเตียง

“ตามใจ”ชั้นพูดขึ้นเบาๆ

“เคมี วันนี้ไม่กลับบ้านหรอ”ปกติอยากให้ชั้นอยู้ด้วยใจจะขาดวันนี้นึกคึกอะไรอยากให้ชั้นกลับบ้าน

“ทำไมหละ”ชั้นถามไป

“ชั้นจะให้ลิปนอนด้วย”หา...!! นายสองคนเป็นอะไรกันรึเปล่า

“นายเป็นอะไรกันรึเปล่า”

“ตัวเองอ่ะ”บิสกิสทำท่าตีลิปแล้วหัวเราะกันสองคน

“จะบ้ารึไงเคมี ชั้นจะถามเรื่องสัญญาและก็จะทำงานกัน มันเยอะมากๆ เธอไม่เห็นหรอที่โต๊ะชั้นหนะ”บิสกิสพูดแล้วเดินไปหยิบเอกสารที่โต๊ะเป็นกองๆลงกองที่พื้นแล้วนั่งลง

“ถ้าเธอนอนบ้านชั้นคงทำงานได้สะดวกกว่าที่พื้น”เค้าพูดเหมือนไล่ชั้น ก็ได้ ไปก็ได้

“อืม งั้นชั้นกลับบ้านก็ได”ชั้นพูดแล้วทำท่าเดินออก เอ้า ไม่ห้ามชั้นรึไง ปกติถ้าชั้นจะกลับนายจะไปส่งนะ นี่ใจคอจะให้ชั้นนั่งแท็กซี่กลับงั้นหรอ มันแพงนะ เออ ก็ได้เว้ย!! ชั้นเดินเชิดหน้าออกจากบ้านทันที กว่าจะเดินถึงรั้วบ้านหมอนี่พาดีหลับอยู่ตรงพื้นเนี้ยแหละ จะทำบ้านใหญ่ๆทำบ้าอะไรไม่รู้ ไม่สงสารชั้นสงสารคนทำความสะอาดบ้างก็ดี เหนื่อยน่าดู

ณ บ้าน กลางวัน

“นี่มันจะบ่ายแล้วนะทำไมบิสกิสไม่โทรมาหรือมารับชั้นไปไหนสักทีหละ หิวแล้วนะ”ชั้นพึมพำกับตัวเอง บิสกิสนะบิสกิส ทำไมดูเปลี่ยนไป หรือจะเป็นกิ๊กกั๊กกับลิป หรือว่ารุมหัวกันออกไปเที่ยว ชั้นเปิดโทรทัศน์ดูละครที่ลิปเล่นไปแล้วทำท่าเคลิ้มจนข่าวบันเทิงมา

“ว้าวๆๆ สองหนุ่มสุดเท่ห์อย่างบิสกิส หนุ่มที่มีหวานใจเป็นสาวเคมี และอีกคนหนุ่มลิป หนุ่มที่มีข่าวอุ๊บอิ๊บว่าเป็นเก๊งกวางดันเดินเข้าคาราโอเกะด้วยกันซะแล้ว”เมื่อได้ยินชื่อตัวเองก็สะดุ้งมองข่าวทันที ชั้นว่าแล้วววว!!

“ปาปารัสซี่มือดีใจเด็ดตามสองหนุ่มเข้าไปในร้านเห็นแววแนวแปลกฉีกขาดจากลุคหนุ่มแสนดี น่ารัก นุ่มนิ่มของทั้งคู่ไปเลย แต่งหล่อเข้าไปใช้บริการสาวๆในคาราโอเกะดังย่านรามอินทรา ไม่น่าเชื่อว่าหนุ่มมีคู่อย่างบิสกิสก็จะเป็นไปกับเค้าด้วย งานนี้จะเป็นยังไงเดี๋ยวต้องรอไปสัมภาษณ์หนุ่มๆดูนะคะ”ชั้นช็อคแล้วกดโทรศัพท์ไปหาบิสกิสทันที

“ฮัลโหล บิสกิส นายไปทำอะไรที่คาราโอเกะ”ชั้นถามขึ้นเสียงเรียบ

(ข่าวออกหรอ)เขาถามเสียงเฉย

“ไม่อออกชั้นคงไม่รู้”

(ไปเที่ยวไง)นี่นายตอบมาได้นะ

“นายเป็นแฟนชั้นนะบิสกิส ทำไมนายต้องทำแบบนี้”

(ก็ชั้นเบื่อนี่หน่า)

“นายกำลังจะบอกว่านายเบื่อชั้นใช่ไหม ใช่ไหมบิสกิส”

(เคมี เธอร้อนแล้วนะ)

“ถ้าเป็นนาย นายจะร้อนไหมหละถ้าชั้นวิ่งแจ้นเข้าบาร์ผู้ชายหนะ”

(ชั้นก็เฉยๆ)

“นายไม่ได้รักชั้นแล้วบิสกิส นายทำไมทำแบบนี้”

(ชั้นรัก แต่ชั้นก็ไม่อยากจำเจ)

“ชั้นไม่ใช่อาหารเจนะที่จะให้นายจำศีลนะ”

(เอาเป็นว่าขอให้ชั้นคลายเบื่อสักพักแล้วกันนะ แค่นี้ก่อนนะชั้นต้องทำงาน)

“ถ้านายคิดว่าชั้นน่าเบื่อนักก็ลาก่อนเถอะบิสกิส คำพูดของนายดูเหมือนจะไม่แรง แต่มันแรงมากๆ เลิกกันเถอะ”ชั้นพูดอะไรออกไป แต่มันต้องพูดแล้วหละ ชั้นทนไม่ได้กับวายร้ายเสือร้ายที่จะกลับมาในร่างของเค้า

(ตกลง)เค้ากดตัดสายไป น้ำตาชั้นไหลเป็นสายเลือด อะไรเนี้ย นี่แสดงว่าเค้าเบื่อชั้นจริงๆงั้นหรอ เค้าต้องการเลิกกับชั้นนานแล้วงั้นหรอ แล้วคนที่เค้าบอกจะแต่งงานคือใครกัน คนอื่นงั้นหรอ หรือว่าพิ้งค์ ชั้นโง่มากใช่ไหม ชั้นร้องไห้พร่ำเพ้อ ไม่มีแล้วคนที่คอยปลอบอย่างลิป ชั้นเสียมันไปทั้งสองอย่าง ชั้นเสียนาย เสียนายทั้งคู่ ดีเหมือกันชั้นยังมีสิทธิ์เลือก นายเบื่อชั้นมากใช่ไหม ชั้นจะไม่ทำอะไร เลิกรากับนายไปเฉยๆ ชั้นจะไม่ทำแบบนิยายทั่วไปเพราะนี่ไม่ใช่นิยายธรรมดาๆ ชั้นจะไม่แต่งตัวเปรี้ยวจี๊ดปรี๊ดปร๊าดไปเที่ยวบาร์แล้วให้พระเอกกลับมาสนใจและห่วง ชั้นจะเป็นของชั้นแบบนี้แหละ พับถุงขายเหมือนเดิม รับจ้างทำความสะอาด ทำอะไรๆเหมือนเดิม ไม่เห็นจะยาก ชั้นรักนายมากชั้นยอมรับ แต่ชั้นเจ็บกับนายมามากพอแล้วบิสกิส เพราะฉะนั้นชั้นควรจำ เจ็บแล้วจำเป็นคนเจ็บแล้วทนมันคือควาย ชั้นจะไม่ยอมเป็นควายให้กับนายอีกต่อไป ชั้นมีชีวิตธรรมดา นายจงจำไว้ว่าชั้นมีสิทธิ์เลือก นับแต่นี้ไปโลกใครโลกมัน โลกคนต่ำๆอย่างชั้นจะไม่ไปยุ่งเกี่ยวกับโลกอันสูงศักดิ์อย่างโลกของนายอีก ลาก่อนตำนานรักหักสวาทของชั้นและนาย ลาก่อนบิสกิส

2 เดือนผ่านไป

เห็นไหมหละชั้นก็ยังอยู่ได้ แม้จะร้องไห้บ้างเป็นบางครั้งที่เก็บอารมณ์ไม่ไหว ชั้นนั่งพับถุงกระดาษขาย เปลี่ยนเบอร์โทรศัพท์ ย้ายบ้านไปอยู่ที่อพาทเม้นแถวลาดพร้าว ไม่ติดต่อกับใคร นอกจากร้านขายหนังสือพิมและโรงแรมทั่วไปที่อยากได้ตัวชั้นไปทำความสะอาด

“สวัสดีคะ เคมีพูดสายคะ”มีโทรศัพท์มาถึงชั้นเป็นเบอร์แปลก

(คุณเคมีหรอคะ นี่โรงแรมฮีโร่นะคะ จะขอติดต่อให้คุณมาเป็นพนักงานทำความสะอาดเวลา3เดือนคะ ห้องเดียวได้เงินดีนะคะ เดือนละ9000บาท เยอะกว่าชั้นอีกนะคะ สนใจทำไหมคะ)9000 O.O ทำแน่นอนเจ้าค่า

“ทำๆๆๆคะ”ชั้นรีบตกลงปรงใจไปเรียบร้อย เริ่มงานพรุ่งนี้ สงสัยต้องแปลงโฉมหน่อยแล้ว ชั้นโซมอย่างกับผีดิบแล้วตอนนี้ ชั้นรีบนอนไวๆ

เช้าตรู่

“ห้อง888นะคะ เชิญเลยคะ เปลี่ยนชุดแล้วขึ้นไปตามสบาย”ชั้นเปลี่ยนชุดในห้องสูตรของพนักงานแล้วเดินเข็นรถไปชั้น8ที่ห้อง888 เลขสวยเชียว เป็นห้องV.I.P ชั้นเคาะประตูเบาๆสองครั้ง

“เชิญ”เสียงทุ้มๆของผู้ชายพูดขึ้น ชั้นเปิดประตูเข้าไปเจอผู้ชายหุ่นดีหล่อเท่ห์มีเสน่ห์เหลือหลาย อกผายไหล่พึ่งร่างสูงขาวมากๆ ตี๋ น่ารักเชียวหละ ชั้นยิ้มแล้วเดินเข้าไป

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

อัพยาวเลยนะเนี้ยยย ^^ อ่ะๆๆให้อ่านๆ ตอนนี้เรื่องนี้แต่งจบแล้วนะ

พิมผิดเยอะก็ขอโทดทีน้าคะ ^^ muah!!