ข้ามขอบฟ้ามาหารัก

           ตื่นแล้วหรอค่ะพี่

แก้ว...คุณเป็นใคร แล้วที่นี้ที่ไหน แล้วพาฉันมาที่นี้ทำไม(ร่างบางพูดพลางมองหน้าบุคคลปริศนา)

...ใจเย็นๆก่อนนะค่ะพี่ คือที่นี้คือบ้านของฉัน พี่ชายของฉันพาพี่มาที่นี้เพราะพี่โดนทำร้ายจนสลบ พี่ชายของฉันจึง

พาพี่มาที่นี้ค่ะ ส่วนเสื้อผ้าที่พี่ใส่อยู่ฉันเป็นคนเปลี่ยนให้ค่ะไมต้องกังวล ส่วนฉันชื่อ ป๊อปปี้ ค่ะเป็นน้องสาวของพี่โท..

...ยัยป๊๊อปอยู่ไหน!!!(เสียงปริศนาอีกคนที่เรียกป๊อปปี้)

ป๊ิอปปี้...อยู่ในห้องพี่สาวคนสวยค่ะพี่(สาวร่างน้อยตะโกนบอกพี่ชายของตนเอง)

แก้ว...ฉันต้องขอบคุณคุณมากนะค่ะที่ช่วย(ร่างบางพูดกับสาวร่างน้อย)

ป๊ิอปปี้...ถ้าพี่จะขอบคุณป๊อปว่าพี่คงต้องไปขอบคุณคนที่ยืนพึงประตูอยู่นะค่ะ(ร่างบางได้ยินดังนั้นจึงหันไปยังประตู

และพบว่าผู้ชายคนที่ยืนอยู่คือ...โทโมะ เพื่อนของพี่ชายฉันเอง)

โทโมะ...มาทำอะไรในห้องนี้ยัยป๊อปี้ ไมไปมหาลัยหรือไง(ร่างสูงพูดกับสาวร่างย้อยที่นั้งอยู่ปลายเตียง)

ป๊อปปี้...ไปสิค่ะพี่ชาย ป๊อปไปก่อนนะค่ะพี่สาว(สาวร่างน้อยเดินออกจากห้องไปจึงทำให้ในห้องเหลือเพียงร่างบาง

กับร่างสูง)

โทโมะ...เป็นไงบ้างยังเจ็บแผลอยู่ไม(ร่างสูงเดินมานั้งข้างๆร่างบาง)

แก้ว...ฉันไม่ได้เป็นอะไรแล้ว ขอบใจแล้วกันที่มาช่วย งั้นฉันขอตัวกลับบ้านก่อนแล้วกัน  พึ่บ..(เมื่อก้าวเดินได้

ก้าวแรกทำให้ร่างบางล้มลงไปกองกับพื่้นและรู้สึกเจ็บจี๊ดที่หน้าท้องคงจะเป็นเพราะโดนทำร้ายจากเหตุการณ์เมื่อ

คืนเป็นแน่)

โทโมะ...เป็นไงบ้างไหนบอกว่าหายเจ็บแล้ว เธอนิมันยัยเด็ดดื่อเหมือนที่ไอป๊อปมันพูดไว้จริงๆ(ร่างสูงพูดพลาง

อุ้มร่างบางมาว่างที่โซฟา) นั้งรอตรงนี้ก่อนนะเดี่ยวฉันไปเอาข้าวต้มกับยามาให้ ห้าม!! ไปไหนเด็ดขาดเข้าใจ

ไหม(ร่างสูงบอกด้วยน้ำเสียงและแววตาที่หนักแน่นแล้วก็เดินออกจากห้องไป)

โทโมะ...เอาอีกคำนึ่ง(ร่างสูงที่ตอนนี้นั่งป้อนข้าวให้แก่ร่างบางที่ดื้อไม่ยอมกินข้าว)

แก้ว...ไม่เอาฉันอิ่มแล้ว(ร่างบางพูดพลางหันหน้าหนีไปทางอื่น)

โทโมะ...จะอิ่มได้ไงกินไปคำเดียวเอง

แก้ว...ก็ฉันบอกว่าไม่กินก็ไม่กินสิ

โทโมะ...จะกินดีๆหรือให้ป้อนด้วยปาก(รร่างสูงพูดพลางยิ้มเจ้าเลห์)ได้ในเมื่อนต้องการอย่างงั้นฉันจัดการให้(ร่างสูงใส่ข้าวเข้าไปในปากตัวเองและก้มลงไปจูบร้างบางอย่างรวดเร็วแล้วค่อยๆใช้ลิ้นเขี่ยอาหารจากปาดตัวเองไปยังร่างบางที่ตอนนี้หน้าแดงซ่านไปถึงหู)

------------------

วันนี้มาอัพให้ต่อนะ