ข้ามขอบฟ้ามาหารัก

แก้ว...ก็ฉันเป็นของฉันอย่างนี้ถ้านายรับไม่ได้ก็อย่ามายุ่งกับฉัน ปล่อยฉันเดี่ยวนี้  (ร่างบางที่อยู่ในอ้อมแขนของร่าง
 สูงพูดด้วยนำ้ำเสียงที่แข็งกร้าว)
โทโมะ...ไม่ปล่อยฉัน!!!ฉันอยากจะรู้นักว่าเธอจะทำยังไง (ร่างสูงพูดพร้อมกับกอดร่างบางแน่นกว่าเดิม)
แก้ว... ไอบ้า!!!ปล่อยฉันเดี่ยวนี้นะไม่งั้นฉันจะร้องให้คนข้างนอกช่วยจริงๆด้วย 
โทโมะ...  เอาสิถ้าเธอคิดว่าเธอแน่กว่าฉันก็ร้องให้คนข้างนอกมาช่วยเลย คุณ จริญญา!!!
แก้ว... นายอย่าคิดว่าคนอย่างฉันไม่กล้าทำนะ!!
โทโมะ...ฉันคิดว่าเธอกล้าทำ!! ไหนละร้องให้คนข้างนอกมาช่วยสิ  
แก้ว... ช่วย...
โทโมะ...ถ้าเธอร้องฉันจูบ!! (ร่างสูงพูดก่อนที่ร่างบางจะพูดจบแล้วก้มหน้าไปหอมแก้มร่างบางเร็วๆหนึ่งทีแล้วปล่อยให้ร่างบางเป็นอิสระและกลับไปนั้งทำงานเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น)    จะยืนอยู่ตรงนั้นอีกนานไมหรืออยากโดนแบบเมื่อกี่อีกรอบ  (ร่างสูงพูดในขนาดที่ก้มหน้าทำงานอยู่)
แก้ว... (เดี่ยวก่อนนะเมื่อกี่นายนั้นมันหอมแก้มฉัน เกิดมายังไม่มีผู้ชายคนไหนได้หอมแก้มฉันเลยยกเว้น เฮียป๊อปนายนั้นกล้ายังไงมาหอมแก้มฉัน แก้วอยากฆ่ามัน)
นี้นาย!!กล้าดียังไงมาหอมแก้มฉัน (ร่างบางพูดด้วนน้ำเสียงที่โมโห แต่หากรู้ไมว่านั้นทำให้ร่างสูงมีความสุขที่ได้เห็นแก้วโมโห)
โทโมะ.... ชั้นไม่ได้ชื่อนายฉันชื่อโทโมะ!!!จำไว้ด้วยเพราะเราต้องอยู่ด้วยกันอีกนายแล้วจะยืนอีกนานไมนั้นโต๊ะทำงานของเธอ (ร่างสูงพูดพร้อมกับมองไปยังโต๊ะอีกตัวที่อยู่มุมห้อง)
แก้ว....ฉันก็ชื่อแก้วไม่ได้ชื่อเธอเหมือนกัน กรุณาจำไว้ด้วยนะค่ะคุณ โทโมะ (ร่างบางพูดพร้อมกับเดินไปยังโต๊ะทำงานของตนเอง)โดยไม่มองหน้าร่างสูง( การกระทำของร่างบางทำให้ร่างสูงถึงกับหงุดหงิดเพราะไม่เคยมีใครกล้าพูดยอกย้อนกับเขาเลย)
ตอนนี้อยู่กับโทโมะนะครับ
วันนี้ในห้องทำงานของผมวุ่นวายมากเพราะอะไรนะหรอ คงไม่ต้องบอกเพราะผมคิดว่าทุกคนคงจะรู้แล้ว ผมจะทำยังไงกับยัยเด็กตัวแสบนี้ดีเนี้ย มาวันแรกก็ทำให้ผมหงุดหงิดได้ขนาดนี้ กล้ายอกย้อนผมตั้งแต่ผมเกิดมายังไม่มีใครกล้ายอกย้อนผมเลยสักคน แต่อยู่กับยัยตัวแสบก็สนุกเหมือนกันนะเนี้ยทำให้ชีวิตผมมีชีวิชีวาชึ้น
ทุกคนว่าไมครับ+++
------------------------------------------
จบไปอีกตอนแล้ว สนุกไม่สนุกยังไงก็ติกันได้นะจ๊ะ