The heart เธอคือหัวใจของฉัน

ตอนที่6

ฉึก!! เสียงหวายเอามีดแทงเข้าไปที่ท้องของแก้ว

แก้ว:โอ๊ยยย

หวาย:นี่แหละ คือสิ่งที่แกจะได้รับเมื่อเปิดศึกกับชั้น

แล้วหวายกับพิมก็ล๊อคห้องแล้ววิ่งไปกินข้าว ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

แก้ว:ใครก็ได้ ช่วยด้วย

ตาของแก้วเริ่มลาย แก้วใช้พลังที่มีอยู่ทั้งหมดเปิดประตูแล้วเดินไปที่ห้องเรียน

ฟาง:ยัยแก้ว ไปเข้าห้องน้ำนานจัง

แก้ว:โทโมะ ช่วยด้วย

แล้วแก้วก็ล้มทรุดลงไป เลือดก็ไหลเต็มพื้น

โทโมะ:แก้ว เป็นอะไรไป แก้ววว

ฟาง:ถ้ามานั่งร้องไห้แบบนี้ แก้วไม่รอดแน่ พาไปโรงพยาบาลเถอะ

ป๊อปปี้:ไปรถชั้นก็ได้

เฟย์:เดี๋ยวเฟย์ไปบอกครูก่อนนะ

เขื่อน:เฟย์ เขื่อนไปด้วย

ฟาง:งั้นโทโมะอุ้มแก้วไปขึ้นรถ เดี๋ยวชั้นตามไป

โทโมะ:อืม

ณ โรงพยาบาล

โทโมะ:หมอครับช่วยแฟนผมด้วย

หมอ:ครับ

พยาบาล:กรุณารอข้างนอกนะคะ

ฟาง:โมะ ไม่เป็นอะไรหรอกน่า หมอต้องช่วยแก้วได้แน่

ป๊อปปี้:ใช่ว่ะ หมอต้องช่วยได้แน่ ทำใจให้สบายเถอะนะ

โทโมะ:อืม

อย่าให้ความหวังทั้งๆที่เธอก็ยังต้องมีเขา เสียงโทรศัพท์ฟาง

ฟาง:ฮัลโหล

เฟย์:ฟาง อาจารย์บอกว่าเดี๋ยวจัดการให้ แล้วแก้วเป็นยังไงบ้าง

ฟาง:หมอยังไม่ออกจากมาเลย

เฟย์:โห เดี๋ยวเฟย์ลาครูให้นะ

ฟาง:จ้า แค่นี้นะ

เฟย์:จ้า

พอฟางวางโทรศัพท์ คุณหมอก็เดินออกมาพอดี

โทโมะ:หมอครับ อาการแฟนผมเป็นยังไงบ้างครับ

หมอ:มีดแทงไปโดนจุดสำคัญน่ะครับ ต้องเข้าผ่าตัดด่วน

โทโมะ:ครับ

แล้วอยู่ๆตัวของโทโมะก็ทรุดลงกับพื้น น้ำตาเม็ดใสๆได้ร่วงลงสู่พื้น

ฟาง:โทโมะ หมอต้องช่วยแก้วได้แน่ๆ

ป๊อปปี้:ใช่

ฟาง:เดี๋ยวฟางไปโทรหาพี่กิ่งก่อนนะ ป๊อปฝากดูโมะด้วย

ป๊อปปี้:อืม

ตึก ตัก ตึก ตัก เสียงฝีเท้าเฟย์และเขื่อน

เฟย์:ป๊อป อาการแก้วเป็นยังไงบ้าง

ป๊อปปี้:หมอบอกว่ามีดแทงไปโนจุดสำคัญ ต้องผ่าตัดด่วน

เฟย์:ว่าไงนะ

เขื่อน:แล้วโมะเป็นไงบ้างว่ะ

ป๊อปปี้:ก็อย่างที่เห็นนี่แหละ

เฟย์:แล้วฟางล่ะ

ป๊อปปี้:ไปโทรหาพี่กิ่งอ่ะ

เฟย์:อืม

ตึก ตัก ตึก ตัก ตึก ตัก เสียงฝีเท้าของพยาบาล

พยาบาล:ใครมีเลือดกรุ๊ป O บ้างคะ พอดีทางโรงพยาบาลเลือดกรุ๊ปนี้หมดกะทันหัน

โทโมะ:ผมครับ ผมมีเลือดกรุ๊ป O ครับ

พยาบาล:งั้นเชิญที่ห้องบริจาคเลยค่ะ

โทโมะ:ครับ

เวลาผ่านไปขณะนึง โทโมะก็บริจาคเลือดเสร็จ พี่กิ่งละพ่อแม่ของแก้วก็มาถึงที่โรงพยาบาล

พี่กิ่ง:ฟาง อาการแก้วเป็นยังไงบ้าง

ฟาง:มีดแทงไปโดนจุดสำคัญน่ะค่ะ ตอนนี้หมอกำลังผ่าตัดอยู่ค่ะ

แม่แก้ว:แก้ว ลูกแม่~

แล้วแม่แก้วเป็นลมไป พี่กิ่งกับพ่อแก้วเลยพาแม่แก้วไปนอน

พี่กิ่ง:ฝากดูแก้วด้วยนะ ฟาง

ฟาง:ฝากโทโมะดีกว่าค่ะ เพราะโมะเป็นแฟนกับแก้ว

พี่กิ่ง:งั้นพี่ฝากแก้วด้วยนะโทโมะ

โทโมะ:ครับ

แล้วการผ่าตัดก็เสร็จไปได้ด้วยดี หมอก็เดินออกมาจากห้องผ่าตัด

โทโมะ:หมอครับ แฟนผมเป็นยังไงบ้างครับ

หมอ:พ้นขีดอันตรายแล้วครับ แต่ต้องอยู่ดูอาการที่โรงพยาบาลอีกซักระยะนะครับ
โทโมะ:ครับ ขอบคุณนะครับหมอ

หมอ:ครับ ไม่เป็นไร แล้วแฟนคุณไปทำอะไรมาเหรอครับ ทำไมถึงมีรอยช้ำที่แก้มด้วย

โทโมะ:ไม่รู้เหมือนกันครับ

หมอ:ครับ งั้นหมอขอตัวนะครับ

โทโมะ:ครับ

เขื่อน แฟย์ ฟาง ป๊อปปี้:เย้~ แก้วปลอดภัยแล้ว

ฟาง:โมะ ไปดูแลแก้วที่ห้องป่ะ เดี๋ยวฟางจะไปซื้อของนิดหน่อยน่ะ ใครจะไปกับฟางมั่ง

เขื่อน ป๊อปปี้ เฟย์:ไปด้วย

มาที่หวายกับพิมมั่งดีกว่า ทิ้งไปนานแล้ว

หวาย:พิม แกว่ายัยแก้วจะไปยังไงบ้าง

พิม:คงตายไปแล้วมั้ง

หวาย:ถ้าเป็นแบบนั้นก็คงดี

พิม:หวาย ไปเถอะ กลับบ้านกัน

หวาย:อืม

กลับมาที่แก้วกับโทโมะกันบ้าง

โทโมะ:แก้ว ฟื้นขึ้นมาซักทีสิ อย่านอนอยู่แบบนี้เลย

โทโมะนั่งกุมมือแก้วอยู่ข้างเตียงที่แก้วนอนอยู่ น้ำตาเม็ดใสๆก็ตกลงบนมือของแก้ว

ฟาง:กลับมาแล้วจ่ะ

เฟย์:นี่ทุกคน คิดว่าใครเป็นคนที่ทำให้แก้วเป็นแบบนี้

ป๊อปปี้:ชั้นคิดว่าหวายกับพิม

เขื่อน:แล้วพิมเกี่ยวไรด้วยว่ะ

ฟาง:นี่แกโง่หรือแกล้งโง่อ่ะเขื่อน

เฟย์:นั่นดิ

เขื่อน:แล้วทำไมว่ะ

ป๊อปปี้:ถ้าหวายไม่มีคนร่วมมือด้วย คงไม่ทำให้แก้วเป็นถึงขนาดนนี้ได้นะ

ฟาง:ใช่ แค่หวายแก้วเตะทีเดียวก็ร้องไห้ไปแล้ว

เฟย์:อืม แล้วหวายก็มีเพื่อนสนิทแค่คนเดียวด้วย

เขื่อน:เข้าใจแล้ว

โทโมะ:นี่ทุกคน แล้วชั้นจะทำยังไงกับหวายดีล่ะ

ฟาง:ไม่เป็นรัยหรอกโมะ พวกเราจัดการเอง

เฟย์:แล้วจะจัดการยังไงล่ะ

ฟาง:ซุบ ซิบ ซุบ ซิบ

เฟย์ เขื่อน ป๊อปปี้:เคๆ

ป๊อปปี้:เฮ้ย!! ไอ่โมะ ดูแลแฟนนายดีๆนะเว้ย เดี๋ยวเรื่องหวายพวกเราจัดการเอง

ฟาง:ใช่ เดี๋ยวพวกเราจัดการเอง