The heart เธอคือหัวใจของฉัน
7.7
10)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความตอนที่ 10 (อวสาร)
โทโมะ:แฟนผมเป็นยังไงบ้างครับ
หมอ:หมอขอโทษด้วยนะครับ แฟนคุณเลือดคั่งในสมองนะครับ ถ้าฟื้นก่อนสองอาทิตนี้ ก็ดีไป แต่ถ้าไม่ฟื้นก็จะกลายเป็นเจ้าหญิงนิทรานะครับ
โทโมะ:ทำไมล่ะครับ อาการหนักขนากนั้นเลยเหรอครับ
ฟาง:นั้นสิคะ
หมอ:ครับ สมองได้รับความกระทบกระเทือนมากครับ งั้นหมอขอตัวนะครับ
ฟาง:เดี๋ยวก่อนะค่ะ แล้วเราจะเข้าไปเยี่ยมได้มั้ยคะ
หมอ:ยังครับ ร่างกายคนไข้ยังอ่อนแอมาก ให้พักอีกซักระยะนะครับ ให้ร่างกายคนไข้แข็งแรงกว่านี้ก่อนนะครับ
ฟาง:ค่ะ
หมอ:งั้นหมอขอตัวนะครับ
ฟาง:ค่ะ นี่พวกเรา จะทำยังไงกันดี ถ้าแก้วไม่ฟื้นก่อนสองอาทิตนี้ล่ะก็ เฮ้อ
โทโมะ:ชั้นจะทำทุกวิถีทางที่จะให้แก้วฟื้น
แล้วน้ำตาเม็ดใสๆจากตาของโทโมะก็หยดลงบนพื้น
ป๊อปปี้:โมะ ยังไงแก้วก็ต้องฟื้นแน่ๆ
เขื่อน:ใช่ ยังไงก็ต้องฟื้นมาให้ได้
ทิ้งเขาซะ ทิ้งเขาซะ ถ้าไม่รักก็เกลียดเค้าไป เสียงโทรศัพท์ป๊อกปี้
ป๊อปปี้:ฮัลโหล
พ่อ:ป๊อป พ่อจัดการให้ลูกเรียบร้อยแล้วนะ แล้วเพื่อนลูกเป็นยังบ้างล่ะ
ป๊อปปี้:หมอบอกว่าถ้ายังไม่ฟื้นก่อนสองอาทิตนี้ จะกลายเป็นเจ้าหญิงนิทราอ่ะครับ
พ่อ:อืม งั้นพ่อจัดการเรื่องนี้ให้ลูกเอง ลูกก็ดูแลเพื่อนให้ดีๆล่ะ
ป๊อปปี้:ครับ
โทโมะ:ป๊อป พ่อมีอะไรเหรอ
ป๊อปปี้:พ่อบอกว่าจัดการเรื่องให้เรียบร้อยแล้ว ไม่ต้องเป็นห่วง
โทโมะ:อืม
ฟาง:ตอนนี้ก็แค่ขอภาวนาให้แก้วฟื้นขึ้นมา
เฟย์:งั้นวันนี้พวกเราอยู่เฝ้าแก้วให้ครบสองอาทิตกันเลยดีกว่า
ทุกคนยกเว้นเฟย์:อืม
พี่กิ่ง:แก้วเป็นยังไงบ้าง
แม่มล:แก้วเป็นยังไงบ้างจ๊ะ
ฟาง:เอ่อ คือ
แล้วฟางก็เล่าเรื่องทั้งหมดให้แม่กับพี่กิ่งฟัง แล้วแม่มลก็เป็นลมลงไปกองกับพื้น พยาบาลเลยพาไปนอนห้องพัก
พี่กิ่ง:ฝากแก้วยด้วยนะ
ทุกคน:ครับ/ค่ะ
ขอข้ามเวลาไปสองอาทิตเลยนะ
ฟาง:อีกสิบนาทีเอง แก้ว ต้องฟื้นขึ้นมาสิ
โทโมะ:แก้ววววว น้ำตาก็ได้ร่วงลงสุ่พื้น
ตอนนี้ห้องที่แก้วนอนอยู่เงียบสนิท ทุกคนนั่งภาวนาให้แก้วพื้นขึ้นมา เหลือเวลาอีกหนึ่งนาที แล้วปาฎิหาริย์ก็เกิดขึ้น
แก้ว:อือออ
ทุกคน:แก้ว แก้วฟื้นแล้วปาฏิหาริย์ปาฏิหาริย์
แม่มล:แก้ว แก้วลูกแม่ เป็นยังไงบ้าง
พี่กิ่ง:แก้ว เป็นห่วงแทบแย่
แก้ว:ทุกคน แม่ พีกิ่ง
โทโมะ:แก้วเป็นยังบ้าง
แก้ว:โอ๊ย เจ็บแผลจังเลย
พี่กิ่ง:แก้ว ยังไม่ต้องลุกหรอก นอนพักก่อนเถอะ
แก้ว:อือ
โทโมะ:แก้ว โมะมีอะไรอยากจะบอกแก้วนานแล้ว
แก้ว:อะไรเหรอ
โทโมะ:แต่งงานกับโมะนะ >/////<
แก้ว:อือ ได้สิ >/////<
โทโมะ:เย้ รักแก้วที่สุกเลย
เฟย์:ดีใจด้วยนะแก้ว ก็มีแต่ชั้นที่ยังไม่มีคู่
เขื่อน:ก็กำลังจะมีไง เฟย์ เป็นแฟนกับเขื่อนนะ
เฟย์:เฮ้ย นายว่าไงนะ
เขื่อน:เฟย์เป็นแฟนกับเขื่อนนะ
เฟย์:อืม ได้สิ
ป๊อปปี้:ฟาง แต่งงานกับเรานะ
ฟาง:ได้สิ
ป๊อปปี้:เย้ จุ๊บ!
ฟาง:ป๊อป ทำอะไรเนี่ย >/////<
ทุกคนยกเว้นฟาง:ฮ่าๆๆๆ
โทโมะ:แก้ว จุ๊บ!!
โทโมะเอาปากประกบกับปากของแก้วต่อหน้าทุกคน
แก้ว:ทำอะไรเนี่ยโมะ
โทโมะ:ก็หลักฐานว่ารักแก้วมากไง
ทุกคนยกเว้นแก้วกับโทโมะ:ฮ่าๆๆ ฮิ้วววว
โทโมะ:แฟนผมเป็นยังไงบ้างครับ
หมอ:หมอขอโทษด้วยนะครับ แฟนคุณเลือดคั่งในสมองนะครับ ถ้าฟื้นก่อนสองอาทิตนี้ ก็ดีไป แต่ถ้าไม่ฟื้นก็จะกลายเป็นเจ้าหญิงนิทรานะครับ
โทโมะ:ทำไมล่ะครับ อาการหนักขนากนั้นเลยเหรอครับ
ฟาง:นั้นสิคะ
หมอ:ครับ สมองได้รับความกระทบกระเทือนมากครับ งั้นหมอขอตัวนะครับ
ฟาง:เดี๋ยวก่อนะค่ะ แล้วเราจะเข้าไปเยี่ยมได้มั้ยคะ
หมอ:ยังครับ ร่างกายคนไข้ยังอ่อนแอมาก ให้พักอีกซักระยะนะครับ ให้ร่างกายคนไข้แข็งแรงกว่านี้ก่อนนะครับ
ฟาง:ค่ะ
หมอ:งั้นหมอขอตัวนะครับ
ฟาง:ค่ะ นี่พวกเรา จะทำยังไงกันดี ถ้าแก้วไม่ฟื้นก่อนสองอาทิตนี้ล่ะก็ เฮ้อ
โทโมะ:ชั้นจะทำทุกวิถีทางที่จะให้แก้วฟื้น
แล้วน้ำตาเม็ดใสๆจากตาของโทโมะก็หยดลงบนพื้น
ป๊อปปี้:โมะ ยังไงแก้วก็ต้องฟื้นแน่ๆ
เขื่อน:ใช่ ยังไงก็ต้องฟื้นมาให้ได้
ทิ้งเขาซะ ทิ้งเขาซะ ถ้าไม่รักก็เกลียดเค้าไป เสียงโทรศัพท์ป๊อกปี้
ป๊อปปี้:ฮัลโหล
พ่อ:ป๊อป พ่อจัดการให้ลูกเรียบร้อยแล้วนะ แล้วเพื่อนลูกเป็นยังบ้างล่ะ
ป๊อปปี้:หมอบอกว่าถ้ายังไม่ฟื้นก่อนสองอาทิตนี้ จะกลายเป็นเจ้าหญิงนิทราอ่ะครับ
พ่อ:อืม งั้นพ่อจัดการเรื่องนี้ให้ลูกเอง ลูกก็ดูแลเพื่อนให้ดีๆล่ะ
ป๊อปปี้:ครับ
โทโมะ:ป๊อป พ่อมีอะไรเหรอ
ป๊อปปี้:พ่อบอกว่าจัดการเรื่องให้เรียบร้อยแล้ว ไม่ต้องเป็นห่วง
โทโมะ:อืม
ฟาง:ตอนนี้ก็แค่ขอภาวนาให้แก้วฟื้นขึ้นมา
เฟย์:งั้นวันนี้พวกเราอยู่เฝ้าแก้วให้ครบสองอาทิตกันเลยดีกว่า
ทุกคนยกเว้นเฟย์:อืม
พี่กิ่ง:แก้วเป็นยังไงบ้าง
แม่มล:แก้วเป็นยังไงบ้างจ๊ะ
ฟาง:เอ่อ คือ
แล้วฟางก็เล่าเรื่องทั้งหมดให้แม่กับพี่กิ่งฟัง แล้วแม่มลก็เป็นลมลงไปกองกับพื้น พยาบาลเลยพาไปนอนห้องพัก
พี่กิ่ง:ฝากแก้วยด้วยนะ
ทุกคน:ครับ/ค่ะ
ขอข้ามเวลาไปสองอาทิตเลยนะ
ฟาง:อีกสิบนาทีเอง แก้ว ต้องฟื้นขึ้นมาสิ
โทโมะ:แก้ววววว น้ำตาก็ได้ร่วงลงสุ่พื้น
ตอนนี้ห้องที่แก้วนอนอยู่เงียบสนิท ทุกคนนั่งภาวนาให้แก้วพื้นขึ้นมา เหลือเวลาอีกหนึ่งนาที แล้วปาฎิหาริย์ก็เกิดขึ้น
แก้ว:อือออ
ทุกคน:แก้ว แก้วฟื้นแล้วปาฏิหาริย์ปาฏิหาริย์
แม่มล:แก้ว แก้วลูกแม่ เป็นยังไงบ้าง
พี่กิ่ง:แก้ว เป็นห่วงแทบแย่
แก้ว:ทุกคน แม่ พีกิ่ง
โทโมะ:แก้วเป็นยังบ้าง
แก้ว:โอ๊ย เจ็บแผลจังเลย
พี่กิ่ง:แก้ว ยังไม่ต้องลุกหรอก นอนพักก่อนเถอะ
แก้ว:อือ
โทโมะ:แก้ว โมะมีอะไรอยากจะบอกแก้วนานแล้ว
แก้ว:อะไรเหรอ
โทโมะ:แต่งงานกับโมะนะ >/////<
แก้ว:อือ ได้สิ >/////<
โทโมะ:เย้ รักแก้วที่สุกเลย
เฟย์:ดีใจด้วยนะแก้ว ก็มีแต่ชั้นที่ยังไม่มีคู่
เขื่อน:ก็กำลังจะมีไง เฟย์ เป็นแฟนกับเขื่อนนะ
เฟย์:เฮ้ย นายว่าไงนะ
เขื่อน:เฟย์เป็นแฟนกับเขื่อนนะ
เฟย์:อืม ได้สิ
ป๊อปปี้:ฟาง แต่งงานกับเรานะ
ฟาง:ได้สิ
ป๊อปปี้:เย้ จุ๊บ!
ฟาง:ป๊อป ทำอะไรเนี่ย >/////<
ทุกคนยกเว้นฟาง:ฮ่าๆๆๆ
โทโมะ:แก้ว จุ๊บ!!
โทโมะเอาปากประกบกับปากของแก้วต่อหน้าทุกคน
แก้ว:ทำอะไรเนี่ยโมะ
โทโมะ:ก็หลักฐานว่ารักแก้วมากไง
ทุกคนยกเว้นแก้วกับโทโมะ:ฮ่าๆๆ ฮิ้วววว
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
6.2 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.9 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ