หยุดหัวใจนายPlayboy ไว้กะยัยทอมหน้าหวาน
6.7
7)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความแก้ว:ไม่จริงๆๆๆๆๆไม่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆกรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด
โทโมะ:แก้วต้องยอมรับความจริงสิ
แก้ว:โทโมะแก้วคิดถึงลูกอ่า
โทโมะ:ใจเย็นสิ โมะก็คิดถึงเหมือนกัน
แก้ว:งั้นเราไปทำบุญให้ลูกกันนะ
โทโมะ:อืมๆๆๆได้ป่ะ
แล้วโทโมะก็พาแก้วไปที่วัดเพื่อทำบุญให้ลูก
แก้ว:ไปสู่สุคตินะลูก ฮึกกกกก
โทโมะ:ไปยังแก้ว ถ้าแก้วร้องนะลูกก็จะไปเกิดอย่างไม่มีคามสุขนะ
แก้ว:แม่รักลูกนะ โทโมะแก้วอยากกลับบ้านแล้ว
โทโมะ:ป่ะ เดินดีๆนะระวัง
แล้วตลอดทางที่กลับบ้านแก้วเงียบไม่พูดอะไรเลย
โทโมะ:แก้ว กินอะไรหน่อยไหม
แก้วส่า่ยหน้า ตอนนี้แก้วไม่อยากรับรู้อะไรแล้ว
~แอบมีเธออย่านี้ก็ดีแล้วแอบมีเอาไว้แค่ในใจ~
เสียงโทรศัพท์แก้วมาแต่แก้วไม่รับโทโมะเลยรับแทน
โทโมะ:ฮัลโหล มีรัย
กิ่ง:"อ้าวโทโมะแก้วหล่ะ"
โทโมะ:นั่งอยู่ข้างๆฉันนี่แหละ ทำไมมีรัย
กิ่ง:"เออๆๆ ฝากบอกยัยแก้วด้วยว่าฉันไม่อยู่บ้าน2อาทิตย์ แกก็ให้มันอยู่กับแกไปก่อนได้ไหมหล่ะ"
โทโมะ:เออ ได้แล้วมีอะไรอีกไหมเี่ย
กิ่ง:"เออ ไม่มีอะไรแล้ว แค่นี้แหละ"
แล้วก็วางสายไป
โทโมะ:แก้ว ยัยกิ่งโทรมาบอกไม่อยู่บ้าน2อาทิตย์ให้แก้วไปอยูกับโทโมะก่อน
แก้ว:อืมๆๆๆ งั้นเข้าบ้านไปเอาเสื้อผ้าก่อนนะ
แล้วก็พาแก้วเข้าบ้านเพื่อไปเอาเสื้อผ้า(เห้ย ทำไมยอมง่ายจังวะนางเอกตู=>โรตี) (ก็ฉันกลัวนี่ยัยบ๊อง=>แก้ว)
พอเก็บเสื้อผ้าเสร็จก็ไปบ้านโทโมะ โทโมะพาแก้วขึ้นห้อง
แก้ว:โมะ แก้วขออาบน้ำก่อนนะ
โทโมะ:อืม แดะโมะไปหาอะไรให้กินนะ
แก้ว:จ๊ะ ^^(ยิ้มห้โทโมะแบบฝืนๆๆ)
ผ่านไป30นาทีก็ออกมาจากห้องน้ำ
โทโมะ:แก้วมากินข้าวกัน
แำก้ว:ไม่เอา แก้วไม่อยากกินไรเลยอ่า
โทโมะ:นิดนึงนะคร้าบๆๆๆ
แก้ว:ก็ได้แต่ไม่กินเยอะนะ
โทโมะ:คร้าบ ได้มาๆๆๆๆๆ
โทโมะป้อนแก้ว แก้วที่ฝืนกินก็พะอืดพะอมอยูเพราะไม่อยากกินแต่ก็ต้องกินเพื่อไม่ให้โทโมะเป็นห่วง
แก้ว:อิ่มแล้วอ่า จุกแก้วไปนอนก่อนนะ
โทโมะ:ครับๆๆ ป่ะ
โทโมะพาแก้วไปนอน แล้วก็เก็บจานไปล้างพอขึ้นมาก็เห็นแก้วนอนอยู่ เลยเดินเข้าห้องน้ำเพื่อจะอาบน้ำพอออกมาก็ไปนอนข้างแก้วแล้วกอดเอวแก้วไว้ แก้วรู้สึกอึดอัดเลยตื่นขึ้น
แก้ว:อื้อ(ตื่น)โทโมะแก้วหายใจไม่ออก
โทโมะ:ขอโทดครับ อ่ะ(แล้วก็กอดหลวมๆๆ)
เช้ารุ่งขึ้น
แก้ว:โทโมะ ไปอาบน้ำดิ
โทโมะ:รีบทำไมอ่าวันนี้วันหยุด
แก้ว:เออใช่
โทโมะ:แล้วแก้วอยากไปไหนอ่าครับ(ลุกขึ้นมาแล้วกอดแก้วจากด้านหลัง)
แก้ว:แก้วไม่อยากไปไหนอ่าแก้วคิดถึงลูก ฮึกกกกกก
โทโมะ:โอ๋ ไม่เอานะไม่เอา
แก้ว:ฮึกฮือออออออ โมะแก้วคิดถึงลูกอ่า ฮึก
โทโมะ:งั้นลงไปข้างล่างกันไปเล่นเกมส์กัน
ฟุ่บบบ
โทโมะ:แก้วๆๆๆๆ ตื่นสิ แก้วๆๆๆๆๆ
แก้วเป็นอะไรกันนะตอนหน้ารู้กัน เม้นๆๆๆๆกันเยอะๆๆๆนะ
โทโมะ:แก้วต้องยอมรับความจริงสิ
แก้ว:โทโมะแก้วคิดถึงลูกอ่า
โทโมะ:ใจเย็นสิ โมะก็คิดถึงเหมือนกัน
แก้ว:งั้นเราไปทำบุญให้ลูกกันนะ
โทโมะ:อืมๆๆๆได้ป่ะ
แล้วโทโมะก็พาแก้วไปที่วัดเพื่อทำบุญให้ลูก
แก้ว:ไปสู่สุคตินะลูก ฮึกกกกก
โทโมะ:ไปยังแก้ว ถ้าแก้วร้องนะลูกก็จะไปเกิดอย่างไม่มีคามสุขนะ
แก้ว:แม่รักลูกนะ โทโมะแก้วอยากกลับบ้านแล้ว
โทโมะ:ป่ะ เดินดีๆนะระวัง
แล้วตลอดทางที่กลับบ้านแก้วเงียบไม่พูดอะไรเลย
โทโมะ:แก้ว กินอะไรหน่อยไหม
แก้วส่า่ยหน้า ตอนนี้แก้วไม่อยากรับรู้อะไรแล้ว
~แอบมีเธออย่านี้ก็ดีแล้วแอบมีเอาไว้แค่ในใจ~
เสียงโทรศัพท์แก้วมาแต่แก้วไม่รับโทโมะเลยรับแทน
โทโมะ:ฮัลโหล มีรัย
กิ่ง:"อ้าวโทโมะแก้วหล่ะ"
โทโมะ:นั่งอยู่ข้างๆฉันนี่แหละ ทำไมมีรัย
กิ่ง:"เออๆๆ ฝากบอกยัยแก้วด้วยว่าฉันไม่อยู่บ้าน2อาทิตย์ แกก็ให้มันอยู่กับแกไปก่อนได้ไหมหล่ะ"
โทโมะ:เออ ได้แล้วมีอะไรอีกไหมเี่ย
กิ่ง:"เออ ไม่มีอะไรแล้ว แค่นี้แหละ"
แล้วก็วางสายไป
โทโมะ:แก้ว ยัยกิ่งโทรมาบอกไม่อยู่บ้าน2อาทิตย์ให้แก้วไปอยูกับโทโมะก่อน
แก้ว:อืมๆๆๆ งั้นเข้าบ้านไปเอาเสื้อผ้าก่อนนะ
แล้วก็พาแก้วเข้าบ้านเพื่อไปเอาเสื้อผ้า(เห้ย ทำไมยอมง่ายจังวะนางเอกตู=>โรตี) (ก็ฉันกลัวนี่ยัยบ๊อง=>แก้ว)
พอเก็บเสื้อผ้าเสร็จก็ไปบ้านโทโมะ โทโมะพาแก้วขึ้นห้อง
แก้ว:โมะ แก้วขออาบน้ำก่อนนะ
โทโมะ:อืม แดะโมะไปหาอะไรให้กินนะ
แก้ว:จ๊ะ ^^(ยิ้มห้โทโมะแบบฝืนๆๆ)
ผ่านไป30นาทีก็ออกมาจากห้องน้ำ
โทโมะ:แก้วมากินข้าวกัน
แำก้ว:ไม่เอา แก้วไม่อยากกินไรเลยอ่า
โทโมะ:นิดนึงนะคร้าบๆๆๆ
แก้ว:ก็ได้แต่ไม่กินเยอะนะ
โทโมะ:คร้าบ ได้มาๆๆๆๆๆ
โทโมะป้อนแก้ว แก้วที่ฝืนกินก็พะอืดพะอมอยูเพราะไม่อยากกินแต่ก็ต้องกินเพื่อไม่ให้โทโมะเป็นห่วง
แก้ว:อิ่มแล้วอ่า จุกแก้วไปนอนก่อนนะ
โทโมะ:ครับๆๆ ป่ะ
โทโมะพาแก้วไปนอน แล้วก็เก็บจานไปล้างพอขึ้นมาก็เห็นแก้วนอนอยู่ เลยเดินเข้าห้องน้ำเพื่อจะอาบน้ำพอออกมาก็ไปนอนข้างแก้วแล้วกอดเอวแก้วไว้ แก้วรู้สึกอึดอัดเลยตื่นขึ้น
แก้ว:อื้อ(ตื่น)โทโมะแก้วหายใจไม่ออก
โทโมะ:ขอโทดครับ อ่ะ(แล้วก็กอดหลวมๆๆ)
เช้ารุ่งขึ้น
แก้ว:โทโมะ ไปอาบน้ำดิ
โทโมะ:รีบทำไมอ่าวันนี้วันหยุด
แก้ว:เออใช่
โทโมะ:แล้วแก้วอยากไปไหนอ่าครับ(ลุกขึ้นมาแล้วกอดแก้วจากด้านหลัง)
แก้ว:แก้วไม่อยากไปไหนอ่าแก้วคิดถึงลูก ฮึกกกกกก
โทโมะ:โอ๋ ไม่เอานะไม่เอา
แก้ว:ฮึกฮือออออออ โมะแก้วคิดถึงลูกอ่า ฮึก
โทโมะ:งั้นลงไปข้างล่างกันไปเล่นเกมส์กัน
ฟุ่บบบ
โทโมะ:แก้วๆๆๆๆ ตื่นสิ แก้วๆๆๆๆๆ
แก้วเป็นอะไรกันนะตอนหน้ารู้กัน เม้นๆๆๆๆกันเยอะๆๆๆนะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.3 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
5.2 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
6.7 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ