หนุ่จอมห้าว กับ สาวจอมเฟี๊ยบ

ฟุดฟิดๆๆ =^= กลิ่นไรเนี่ยยยยยย... =.=   .. ฉันค่อยๆปรือตาขึ้น เดี๋ยวๆ ขอทบทวนความจำสักนิด...
อืม โอเค เข้าใจละ =.= ฉันไม่อยากตื่นอ่ะ ขอหลับอีกได้ไหม หลับยาวๆ หลับไปตลอด..ชีวิต tt’
เฮ้ออออ..ก็ต้องกลับไปโลกความจริงอยู่วันยันค่ำล่ะนะ..
“ยัยแก้ว ตื่นแล้วววว” ฟางตะโกนขึ้นมา หลังจากที่ฉันพยายามปรับตาให้สู้แสง =.=
“พี่แก้ว เป็นไงบ้าง  เขื่อน ขอยาดมหน่อยๆๆ” เฟย์หันไปพูดกับเขื่อน
O.O กรี๊ดดดดดดดดดดด!!! อย่าๆๆ  อย่าเอายาดมมาไกล้ฉันนะ >^<
และแล้ว..=^= ยาดมก็มาลอยละลิ่วไปมาตรงหน้าจมูกฉันนี่แหล่ะ แง้T^T แม่จ๋า
“เห้ย!! ยัยเฟย์ อย่าเอาให้ยัยแก้วดมนะ ยัยนี่แพ้ยาดม!!” ฟางวิ่งกระหืดกระหอบออกมาจากห้องน้ำ
“=[]= จริง??? พี่แก้วววววว!! เฟย์ขอโทษ T/\T” เฟย์ขอโทษขอโพยฉันใหญ่
“เขื่อน!!! นายรีบโทรตามรถพยาบาลซิ!!” ฟางหันไปสั่งเขื่อน
“ได้ๆ ครับพี่ .. ” เขื่อนคว้าโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋ากางเกง
“ฮัลโหล โรงพยาบาล..”
 -------------------------------------------------------------------
@โรงพยาบาล~
แฮกๆๆ เสียงผู้ชายร่างสูงคนหนึ่งวิ่งกระหืดกระหอบมาหน้าห้อง I.C.U
“แก้ว เป็นยังไงบ้างว๊ ไอ่ป๊อป!” ร่างสูงถามป๊อปปี้
“หมอยังไม่ออกมาเลยว๊” ป๊อปตอบกลับเจ้าของคำถาม
 -------------------------------------------------------------------
ผ่านไป  35 นาที
พลั่ก!! ผมลุกขึ้นถามหมอทันที “หมอครับ แฟนผมเป็นไงบ้างครับ” หมอถอดแว่นออกและเงยหน้ามาถามผมว่า
“คุณเป็นญาติคนไข้ใช่ไหมครับ” เอ้า! - -* ก็บอกอยู่ว่าแฟนๆ หมอหูหนวกรึไง
“เอ่อ..ครับ”
“เนื่องจากว่าคนไข้แพ้ขั้นรุนแรงเลยนะครับ”
“…”
“จึงต้องพักตัวฟื้นที่ดรงพยาบาลก่อนนะครับ”
“…”
“ครับงั้นหมอขอตัวก่อนนะครับ”
แต่เดี๋ยวๆๆ หมอลืมพูดไรไปรึเปล่า -.- แขนผมจึงคว้าแขนหมอไว้อัตโนมัติ =.=
“เอ่อ..มีไรครับ??”
“…”
“อ้อ! ใช่ คนไข้พ้อขีดอันตรายแล้วครับ -.-”
อ้อนี่ไงที่ขาดไป
“ครับๆ ขอบคุณครับหมอ ^^”
 --------------------------------------------------------------------
@ห้อง 722
=.= ปรือตาขึ้นอีกรอบสิฉัน เฮ้อ! สลบไป2รอบ มันไมไหวแฮะ แพ้ไรไม่แพ้ แพ้..ยาดม!! =.=
 ใครรู้มันน่าอายมั้ยเนี่ยยยยย
“เฟย์ ยัยแก้วฟื้นแล้วววว ^^” ยัยฟางพูดขึ้น
“พี่แก้ว! เฟย์ขอโทษษษษษ >/\<”
“ไม่เป็นไรๆๆ พี่ไม่ได้ว่าอะไร ^^”
(-.-  )( -.-)
“โทโมะไปเก็บของ”
“อะไร?? ใครถามถึงตานั่นกันยัยฟาง ”
“แล้วมองหาอะไรล่ะยะ”
“เอ่อออ .. ฉันสำรวจห้องน่ะ ไม่ชิน =.=;”
“หรอยะ??”
“ใช่ๆๆ >.< ”
 
แอ๊ดดด..ด..ดด!!~
ฟึ่บ
(-.- )(-.- )(-.- ) << FFK
“มองไรกันน่ะ” ป๊อปปี้พูดขึ้น
“ป๊อปเองหรอ..”
“คิดว่าไอ่โมะหรือไง ^^”
“ป่าว -[]-”
“ไอ่โมะมันโทรมาบอกว่า มาไม่ได้นะคืนนี้น่ะ ติดธุระ ให้ยัยฟางอยู่เป็นเพื่อนไปก่อน”
“อะ..ฮืม -.-;”
“แหม่ ยัยแก้วไม่ต้องผิดหวังขนาดนี้หรอกน่า”
ยัยฟางเปรยขึ้น พร้อมกับเอาศอกกระทุ้งข้างแขนฉันเบาๆ
=.=; ฉันคิดถึงบ้านนนน นน นน อยากกลับบ้านนนนน
แต่..บ้านที่ว่านี่คือบ้านฉันนะ ไม่ใช่บ้านนายโมะ ฉันคิดถึงบ้านนนน คิดถึงพ่อ คิดถึง แม่ T^T
ในชีวิตฉันไม่เคยนอนโรงพยาบาลเลยน๊า
อีตาโมะก็ไม่มา 0.o ฉันไปคิดถึงตานั่นทำไม ป่านนี้คงจะสวีทอี๋อ๋อกันอยู่สิท่า เอ๊ะ! ก็บอกว่า อย่าไปคิดถึงตานั่นซิ!!
“แก้ว”
“…”
“แก้ว”
“…”
“ยัยแก้ววววว!!!”
“หา!!”
“ป๊อปบอกว่าไอ่โมะโทรมาขอคุยกับเธอน่ะ แล้วถามว่า เธอปิดโทรศัพท์ทำไม =.=”
“เออ หรอ? ” ฉันคว้าโทรศัพท์มาดู
“…”
“เออ ว่ะ งั้น เอาโทศัพท์มาซิ ป๊อป” ฉันหันไปพูดกะไอ่ป๊อป
“อ่ะ ” แล้วมันก็ยื่นมาให้
“ฮัลโหล!! ..”
[…]
“ห๊า! ว่าไงนะ”
 -----------------------------------------------------------------
โทโมะโทรมาว่าไง พูดไรกับแก้ว ติดตามตอนต่อไป ^^