Story of Love. รักอลเวง

 
 
เวลาผ่านไปสักพัก  โทโมะแก้ว   ฟางป๊อปปี้. เขื่อนเฟย์. ก็สนิทกันมากขึ้นทุกวัน

วันแต่งงานของ ป๊อปปี้กับฟาง 
  (เลื่อนไปเข้าห้องหอเลยละกัน)
แม่ป๊อป/แม่ฟาง. มีอะไรก็ให้อภัยกันนะลูก
ป๊อป/ฟาง. คับ/คะ

และแม่ของทั้งสองก็เดินออกจากห้องไปทิ้งทั้งสองให้อยูกันแค่สองคน (แต่ความจิง แม่ของทั้งสองรออยู่หน้าห้อง คอยฟังเสียงต่างๆๆ)

ป๊อป. ฟางไปอาบน้ำก่อเลยเดะพี่ค่อยอาบ
ฟาง. พี่ป๊อป ฟางทนไม่ไวแล้วอะ พี่ป๊อปช่วยฟางหน่อยสิ

แม่ป๊อป. ลูกเธอนี่ร้อนแรงเนะ 
แม่ฟาง. เหนเงียบๆๆ ไม่นึกว่าจะเป็นแบบนี้

ฟาง. โอ๊ยพี่ป๊อปฟางเจ็บเบาๆๆหน่อยสิ [เขากำลังถอดชุดเจ้าสาวอยู่นะอย่าคิดลึก]. 
ป๊อป. พี่เบาสุดแล้ว นะฟาง ขอโทษจิงๆๆ 
ฟาง. ไม่เปนไรคะทำต่อเถอะคะ เรวๆๆคะจะได้เสดสักที

แม่ป๊อป. ลูกป๊อปทำน้องเบาๆๆก็ดีนะ น้องเป็นผู้หญิง
แม่ฟาง. เริ่มสงสานลูกตัวเองและสิ [ตอนนี้แม่ฟางแม่ป๊อปคิดถึงเรื่องบนเตียงกันนะ]

ฟาง. พี่ป๊อป เรวกว่านี้หน่อย 
ป๊อป. อะเสดและ. ฟางทำให้พี่มั้งสิ

แม่ฟาง. ป๊อปเหนเงียบๆๆ นี่ก็ ..
แม่ป๊อป. นั้นสิเหนวันๆๆเอาแต่อ่านหนังสือ ไม่นึกว่าจะเป็นแบบนี้ แค่นี้ก็สบายใจแล้วละไปเหอะ
แม่ฟาง. ปล่อยให้เขาอยู่สองคนเหอะ

ฟาง. พี่ป๊อปก็ถอดเองดิ ของพี่อะถอดง่ายจะตาย
ป๊อป. ทีฟางยังใครพี่ถอดชุดเจ้าสาวให้เลยนะ
ฟาง. ก็มือฟางเอี้อมไม่ถึงนิ 
ป๊อป. ไม่ทะเลาะและ ฟางไปอาบน้ำเหอะเดะพี่จะอ่านหนังสือรอ