I melt นายกำลังทำให้ฉันใจละลาย
8.2
เขียนโดย pran_keedkean
วันที่ 19 มกราคม พ.ศ. 2556 เวลา 12.47 น.
12 kamikaze chapter
74 วิจารณ์
26.09K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 24 ตุลาคม พ.ศ. 2556 18.57 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
3) พากลับบ้าน(โทโมะ-แก้ว)/ความทรงจำที่แสนเจ็บปวด...
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความในรถของโทโมะ
"เฮ้อ! ทำไมวะ...ทำไมแก้วถึงจำเราไม่ได้อย่างว่าเราไปเรียนนอกมานี่หว่าและดูเปลี่ยนลุคซะขนาดนี้จำได้ก็ถือว่าเก่งละ"โทโมะบ่นขึ้นมาหลังจากที่อุ้มแก้วเข้ามาในรถ
~ไม่มีเธอก็ไม่อยากหายใจ...ไม่มีแรงสั่งตัวเองเคลื่อนไหว...ได้แต่ทร...~
"ฮัลโหล"โทโมะกรอกเสียงใส่โทรศัพท์
(พี่โมะ นี่เกลเองนะค่ะ คือเกลอ่ะค่ะ จะไปอยู่กับเพื่อน 3 วันนะค่ะก็เลยอยากให้พี่ไปส่งพี่แก้วที่คอนโดแทนอ่ะค่ะ)
คนที่โทรมาก็ไม่ใช่ใครเกลสุดสวยของเรานี่เอง
"ครับ น้องเกล แล้วคอนโดของแก้วอยู่ที่ไหนคับ"โทโมะถามเกลไปเพราะไม่เคยรู้เลยว่าแก้วมีคอนโดด้วย
"อ๋อ!...คอนโดของพี่แก้วคือ The Park Chidlom ที่กลางกรุงเทพอ่ะค่ะ ไม่ห่างจากผับมากหรอกค่ะ อยู่ตรงข้ามมหา'ลัย ของพวกพี่และค่ะ เกลว่าพี่น่าจะรู้นะค่ะ แล้วก็ ห้องพี่แก้วเนี่ยอยู่ชั้น 54 ห้อง 543 นะค่ะ)
"ครับ แล้วเดี๋ยวพี่จะบอกแก้วให้นะครับ"โทโมะพอได้ยินสิ่งที่เกลพูดออกมาก็ยิ้มกว้างทันทีเพราะมันคือ คอนโดเดียวกับที่เขาอยู่ ชั้นเดียวกันอีกต่างหาก แต่แค่อยู่ไกลนิดหน่อยเอง ห้องของโทโมะเนี่ย คือ ห้อง 546 เอง
(ค่ะ แล้วก็บอกว่าไม่ต้องห่วงบ้านเพราะเกลจะกลับไปเก็บของที่บ้าน แล้วก็เดี๋ยวจะล็อกให้แน่นหนาเลยค่ะ)
"ครับ แล้วคีย์การ์ดละครับ"โทโมะยังคงถามต่อ
(ในกระเป๋าตังค์เลยค่ะ)
"ครับ"
(งั้นแค่นี้นะค่ะ ฝากดูแลพี่แก้วด้วยนะค่ะ) ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด
พอเกลพูดจบก็วางสายไปเลย
ณ The Park Chidlom ชั้น 54 ห้อง 543
"อ่ะเจอแล้ว คีย์การ์ด"โทโมะพูดออกมาเมื่อหาของที่ตนเองต้องการเจอ
กริ๊ก~
โทโมะเปิดประตูเข้าไป พร้อมกับอุ้มแก้วเข้าไปด้วย แล้วก็พาแก้วเดินเข้าไปในห้องนอน พอโทโมะวางแก้วลงที่เตียงเสร็จแล้ว ก็เงยหน้าขึ้นแล้วก็ต้อง O_O!!! อึ้ง...
"ทำไม...แก้วจำเราได้รึไง"ที่อึ้งไม่ใช่เพราะอะไรเลยนอกจาก รูปของโทโมะกับแก้วตอนที่ยังคบกันอยู่นั่นเองและรูปพวกนั้นก็ทำให้โทโมะนึกถึงวันเก่าๆที่ตัวเองเคยอยู่กับแก้ว ผู้หญิงที่เค้ารักที่สุด และไม่เคยคิดจะนอกใจเธอเลยแม้แต่นิดเดียว แต่แล้ววันนึงมันก็เิกิดเรื่องขึ้นที่ทำให้เธอและเขา ต้องเลิกกัน เหตุผลน่ะเหรอ ก็เพราะ
'ความเข้าใจผิดของเธอยังไงล่ะ '
เมื่อ 2 ปีก่อน
"โทโมะ นี่มันอะไรกัน ไหนบอกว่าจะไม่นอกใจแก้วไง แล้วรูปนี่มันอะไรกัน ทำไมโทโมะ ถึงทำอย่างนี้ ทำไม ฮือๆๆๆๆ"แก้วที่เห็นรูปแฟนหนุ่มของตัวเองเดินควงสาวกลางห้าง
"ไม่จริงแก้ว ไม่ใช่พี่นะ แก้วๆต้องเชื่อพี่นะ พี่ขอร้องล่ะนะ"โทโมะพยยามออ้นแก้ว
"ไม่ แก้วเกลียดคนโกหก แก้วเกลียดพี่โมะ พี่โมะออกไปจากชีวิตแก้วซะ ต่อไปนี้เราไม่รู้จักกัน"แก้วพูดออกมาพร้อมกับน้ำตาที่นองหน้า
"แก้ว หมายความว่ายังไง"โทโมะถามแก้วด้วยความตกใจ
"เราเลิกกันเถอะ"แก้วพูดแล้วก็ผลักโทโมะด้วยความที่ว่า อึ้ง เหนื่อยล้าจนไม่มีแรงจึงล้มลงไปอย่างง่ายดาย แต่แก้วก็ไม่สนใจเดินผ่านโทโมะไปแบบเหมือนไม่รู้จักกัน
หลังจากนั้น 2 สัปดาห์ โทโมะก็ตัดสินใจขอแม่ไปเรียน มหา'ลัย ที่อังกฤษ แต่ก็เรียนได้แค่ปีเดียวก็ถูกแม่ให้เรียกกลับมาอยู่ที่เมืองไทย และให้เข้าไปเรียนในมหา'ลัย ที่เดียวกันกับแก้ว
และมันก็เป็นอย่างนี้ แบบนี้ จนถึงปัจจุบัน
ปัจจุบัน ณ ห้อง 543
"อื้อ...ปวดหัวจัง อ้าว..ที่นี่มันคอนโดนิ มาอยู่ที่นี่ได้ไงหว่า"แก้วที่ตื่นขึ้นมา ก็นั่งงงกับการที่ตัวเองมาที่นี่ได้ยังไง
แต่ก็ไม่ได้คิดอะไรต่อ จึงเดินออกมาที่ห้องนั่งเล่น เห็น iphone 4s ตกอยู่จึงเก็บขึ้นมาดู
"ของใครล่ะเนี่ย ขออนุญาตดูหน่อยนะค่ะ"แก้วพูดเสร็จก็กดโทรศัพทลงไปก็ต้องตกใจเพราะหน้าจอ มันเป็นรูปของเธอที่ถ่ายกับโทโมะ ตอนที่เป็นแฟนกันอยู่
"ของโทโมะ โทโมะมาส่งเราที่ห้องเลยหรอ เอ่ โน๊ตไรหว่า"แก้วที่กำลังตกใจอยู่เหลือบไปเห็นโน๊ต ที่แปะอยู่ที่โต๊ะนั่งเล่น จึงเดินไปดู
"เรารออยู่ที่ ห้อง 546นะ แก้วใจ ถ้าหิวเมื่อไรก็ไปหา"
'โทโมะ'
"นายจริงๆด้วย เออ...เอาโทรศัพท์ไปคืนดีกว่า"แก้วนึกแล้วก็เดินออกจากห้องของเธอแล้วไปกดกริ่งหน้าห้องของโทโมะทันที
"ใครคับ อ้าว...แก้ว"โทโมะออกมาเปิดประตูก่อนที่จะทักฉัน
"เราเอาโทรศัพท์ มาคืน เออ หิวละ"แก้วพูดจบก็เอามือลูบท้องตัวเองทันที
"เข้ามาสิ เดี๋ยวเราทำให้กิน ทำไรเล่นไปก่อนก็ได้ แปปเดียว"โทโมะพูดเสร็จก็นำแก้วเข้าไปในห้อง แล้วตัวเองก็เดินไปในครัวเลย
'นายยังเหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยนเลยนะ โทโมะ'
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ป่านขอแค่กำลังใจ เม้น+โหวต เยอะๆนะค่ะ รักลีดเดอร์ทุกคนนะ่ค่ัะ บายๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
"เฮ้อ! ทำไมวะ...ทำไมแก้วถึงจำเราไม่ได้อย่างว่าเราไปเรียนนอกมานี่หว่าและดูเปลี่ยนลุคซะขนาดนี้จำได้ก็ถือว่าเก่งละ"โทโมะบ่นขึ้นมาหลังจากที่อุ้มแก้วเข้ามาในรถ
~ไม่มีเธอก็ไม่อยากหายใจ...ไม่มีแรงสั่งตัวเองเคลื่อนไหว...ได้แต่ทร...~
"ฮัลโหล"โทโมะกรอกเสียงใส่โทรศัพท์
(พี่โมะ นี่เกลเองนะค่ะ คือเกลอ่ะค่ะ จะไปอยู่กับเพื่อน 3 วันนะค่ะก็เลยอยากให้พี่ไปส่งพี่แก้วที่คอนโดแทนอ่ะค่ะ)
คนที่โทรมาก็ไม่ใช่ใครเกลสุดสวยของเรานี่เอง
"ครับ น้องเกล แล้วคอนโดของแก้วอยู่ที่ไหนคับ"โทโมะถามเกลไปเพราะไม่เคยรู้เลยว่าแก้วมีคอนโดด้วย
"อ๋อ!...คอนโดของพี่แก้วคือ The Park Chidlom ที่กลางกรุงเทพอ่ะค่ะ ไม่ห่างจากผับมากหรอกค่ะ อยู่ตรงข้ามมหา'ลัย ของพวกพี่และค่ะ เกลว่าพี่น่าจะรู้นะค่ะ แล้วก็ ห้องพี่แก้วเนี่ยอยู่ชั้น 54 ห้อง 543 นะค่ะ)
"ครับ แล้วเดี๋ยวพี่จะบอกแก้วให้นะครับ"โทโมะพอได้ยินสิ่งที่เกลพูดออกมาก็ยิ้มกว้างทันทีเพราะมันคือ คอนโดเดียวกับที่เขาอยู่ ชั้นเดียวกันอีกต่างหาก แต่แค่อยู่ไกลนิดหน่อยเอง ห้องของโทโมะเนี่ย คือ ห้อง 546 เอง
(ค่ะ แล้วก็บอกว่าไม่ต้องห่วงบ้านเพราะเกลจะกลับไปเก็บของที่บ้าน แล้วก็เดี๋ยวจะล็อกให้แน่นหนาเลยค่ะ)
"ครับ แล้วคีย์การ์ดละครับ"โทโมะยังคงถามต่อ
(ในกระเป๋าตังค์เลยค่ะ)
"ครับ"
(งั้นแค่นี้นะค่ะ ฝากดูแลพี่แก้วด้วยนะค่ะ) ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด
พอเกลพูดจบก็วางสายไปเลย
ณ The Park Chidlom ชั้น 54 ห้อง 543
"อ่ะเจอแล้ว คีย์การ์ด"โทโมะพูดออกมาเมื่อหาของที่ตนเองต้องการเจอ
กริ๊ก~
โทโมะเปิดประตูเข้าไป พร้อมกับอุ้มแก้วเข้าไปด้วย แล้วก็พาแก้วเดินเข้าไปในห้องนอน พอโทโมะวางแก้วลงที่เตียงเสร็จแล้ว ก็เงยหน้าขึ้นแล้วก็ต้อง O_O!!! อึ้ง...
"ทำไม...แก้วจำเราได้รึไง"ที่อึ้งไม่ใช่เพราะอะไรเลยนอกจาก รูปของโทโมะกับแก้วตอนที่ยังคบกันอยู่นั่นเองและรูปพวกนั้นก็ทำให้โทโมะนึกถึงวันเก่าๆที่ตัวเองเคยอยู่กับแก้ว ผู้หญิงที่เค้ารักที่สุด และไม่เคยคิดจะนอกใจเธอเลยแม้แต่นิดเดียว แต่แล้ววันนึงมันก็เิกิดเรื่องขึ้นที่ทำให้เธอและเขา ต้องเลิกกัน เหตุผลน่ะเหรอ ก็เพราะ
'ความเข้าใจผิดของเธอยังไงล่ะ '
เมื่อ 2 ปีก่อน
"โทโมะ นี่มันอะไรกัน ไหนบอกว่าจะไม่นอกใจแก้วไง แล้วรูปนี่มันอะไรกัน ทำไมโทโมะ ถึงทำอย่างนี้ ทำไม ฮือๆๆๆๆ"แก้วที่เห็นรูปแฟนหนุ่มของตัวเองเดินควงสาวกลางห้าง
"ไม่จริงแก้ว ไม่ใช่พี่นะ แก้วๆต้องเชื่อพี่นะ พี่ขอร้องล่ะนะ"โทโมะพยยามออ้นแก้ว
"ไม่ แก้วเกลียดคนโกหก แก้วเกลียดพี่โมะ พี่โมะออกไปจากชีวิตแก้วซะ ต่อไปนี้เราไม่รู้จักกัน"แก้วพูดออกมาพร้อมกับน้ำตาที่นองหน้า
"แก้ว หมายความว่ายังไง"โทโมะถามแก้วด้วยความตกใจ
"เราเลิกกันเถอะ"แก้วพูดแล้วก็ผลักโทโมะด้วยความที่ว่า อึ้ง เหนื่อยล้าจนไม่มีแรงจึงล้มลงไปอย่างง่ายดาย แต่แก้วก็ไม่สนใจเดินผ่านโทโมะไปแบบเหมือนไม่รู้จักกัน
หลังจากนั้น 2 สัปดาห์ โทโมะก็ตัดสินใจขอแม่ไปเรียน มหา'ลัย ที่อังกฤษ แต่ก็เรียนได้แค่ปีเดียวก็ถูกแม่ให้เรียกกลับมาอยู่ที่เมืองไทย และให้เข้าไปเรียนในมหา'ลัย ที่เดียวกันกับแก้ว
และมันก็เป็นอย่างนี้ แบบนี้ จนถึงปัจจุบัน
ปัจจุบัน ณ ห้อง 543
"อื้อ...ปวดหัวจัง อ้าว..ที่นี่มันคอนโดนิ มาอยู่ที่นี่ได้ไงหว่า"แก้วที่ตื่นขึ้นมา ก็นั่งงงกับการที่ตัวเองมาที่นี่ได้ยังไง
แต่ก็ไม่ได้คิดอะไรต่อ จึงเดินออกมาที่ห้องนั่งเล่น เห็น iphone 4s ตกอยู่จึงเก็บขึ้นมาดู
"ของใครล่ะเนี่ย ขออนุญาตดูหน่อยนะค่ะ"แก้วพูดเสร็จก็กดโทรศัพทลงไปก็ต้องตกใจเพราะหน้าจอ มันเป็นรูปของเธอที่ถ่ายกับโทโมะ ตอนที่เป็นแฟนกันอยู่
"ของโทโมะ โทโมะมาส่งเราที่ห้องเลยหรอ เอ่ โน๊ตไรหว่า"แก้วที่กำลังตกใจอยู่เหลือบไปเห็นโน๊ต ที่แปะอยู่ที่โต๊ะนั่งเล่น จึงเดินไปดู
"เรารออยู่ที่ ห้อง 546นะ แก้วใจ ถ้าหิวเมื่อไรก็ไปหา"
'โทโมะ'
"นายจริงๆด้วย เออ...เอาโทรศัพท์ไปคืนดีกว่า"แก้วนึกแล้วก็เดินออกจากห้องของเธอแล้วไปกดกริ่งหน้าห้องของโทโมะทันที
"ใครคับ อ้าว...แก้ว"โทโมะออกมาเปิดประตูก่อนที่จะทักฉัน
"เราเอาโทรศัพท์ มาคืน เออ หิวละ"แก้วพูดจบก็เอามือลูบท้องตัวเองทันที
"เข้ามาสิ เดี๋ยวเราทำให้กิน ทำไรเล่นไปก่อนก็ได้ แปปเดียว"โทโมะพูดเสร็จก็นำแก้วเข้าไปในห้อง แล้วตัวเองก็เดินไปในครัวเลย
'นายยังเหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยนเลยนะ โทโมะ'
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ป่านขอแค่กำลังใจ เม้น+โหวต เยอะๆนะค่ะ รักลีดเดอร์ทุกคนนะ่ค่ัะ บายๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.1 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7.9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.6 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ