สงครามจันทราTK
8.7
5)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"เอ่อ..ไม่เป็นไรนะแก้ว พี่ป๊อบเค้าจากเราไปหลายเดือนแล้วนะ"ก็ใช่ แต่มันทำใจไม่ได้
"หลายเดือนนะฟาง ไม่ใช่หลายปี เวลาแค่นี้มันไม่พอหรอกนะที่จะให้ฉันทำใจกับคนที่เปรียบเสมือนทุกสิ่งในชีวิตฉันหรอกนะ ตั้งแต่พ่อกับแม่ฉันเสียก็มีพี่ป๊อบนี่แหละที่คอยดูแลฉันทั้งที่ พี่เค้าไม่ได้เป็นอะไรกับฉันเลยพี่ชายแท้ๆหรอก็ไม่ใช่ แต่พี่เค้าก็ช่วยเหลือฉันมาตลอด ฉัน ฉัน ฉัน"
"พอแก้ว ไม่ต้องพูดอะไรแล้ว ฟางรู้"
"ฮึก แก้วไปพักผ่อนก่อนนะ"
กริ๊ง
"เดี๋ยวฉันไปดูให้"
"ดี"
"ดี"
"แก้วลงมาข้างล่างหน่อยมีคนมา"
"อืม"ใครมาวะ
"แจ๊ค"
"ไฮ แก้วที่รัก"เอาแล้วนายแจ๊คเดินเข้ามาใกล้ฉันแล้วโอบเอวฉันไว้ สงสัยว่าท่านลุงคงจะส่งมาช่วยแต่ถ้าเป็นนายเเจ๊คฉันว่าฉันไม่เอาผู้ช่วยดี เพราะว่าหมอนี่ชอบทำเนียนมาฉวยโอกาสฉันตลอดทั้ง โอบ กอด หอม จับมือ ฉันล่ะเซ็ง
"ฉันกับฟางไปก่อนนะ"ช่างรักกันจริง
"แจ๊ค ปล่อย"มันไม่ปล่อยฉันหรอก
"ไม่ปล่อย"นั่นไง
สามหนุ่ม
"เฮ้ยใครวะหล่อว่ะ"ตอนนี้เขื่อนกับป๊อบปี้กำลังส่องกล้องส่องทางไกลไปที่บ้านพวกสามสาวอยู่ขณที่ผมกำลังอ่านหนังสือ
"ไหนๆ เออโคต_หล่อเลยว่ะ หล่อกว่าไอ้โมะอีก"เอ้า กวนทีน
"พวกแกก็หล่อนะ ส่อหล่อไง"
"แรง เฮ้ยมันกำลังโอบเอวใครวะนั่นน่ะ"
"มานี่ฉันดูเอง เฮ้ยนั่นเพื่อนฟางคนที่ชื่อว่า เอ่อ...ชื่อไรวะ อ๋อ แก้ว"อะไรนะไอ้เขื่อน
"ไหนๆ ดูหน่อย"
"ว่าแต่คนอื่น ตัวเองก็หล่อเหมือนกันนั่นแหละ"เออ ฉันหล่อ
"จะไปไหน"ไอ้ป๊อบนี่ถามไม่คิด
"ไปไหนก็ได้ ไปล่ะ"
พรึบ
สามสาว
"ไม่ปล่อยก็ได้ เพราะฉันจะไปเอง"ทันใดนั้นฉันก็หายไปเลย
"แกฟีลาลี่ เจ้าเล่ห์นักนะ"
ในห้อง
"เฮ้อ..เฮ้ย เข้ามาได้ไง"อีตาโทโมะ
"หึ หายตัวเข้ามา"เจริญ
"ออกไป"
"ไม่ออก"
แกร๊ก
"แจ๊ค"สวรรค์
"นายเป็นใคร"เค้าคงจะตอบนายหรอกนะ
"เป็นพวกเดวิล"ช่างกล้าตอบ แจ๊คคงจะไว้ชีวิตนายหรอก
"งั้นก็อย่าอยู่เถอะ"เอาแล้ว
"ฉันคงจะอยู่หรอกนะ"ทันใดนั้นอีตาโทโมะก็หายไปทันที
"แก้ว รู้จักมันหรอ"จะตอบไงดี
"ไม่"
ขอแนะนำตัวหน่อยค่ะ ชื่อบุ้งนะคะ จะมาอัพนิยายทุกเรื่องแทนเมล์ชั่วคราว เนื่องจากว่าเมล์เค้ามีติวน่ะค่ะ
ถ้างงตรงไหนก็บอกนะคะเพราะว่าเมล์เค้าเอาเป็นสมุดมาให้อัพ เลยดูลายมือไม่ค่อยรู้เรื่องเท่าไหร่น่ะค่ะ
เมล์ฝากมาบอกว่า
เม้น+โหวตกันด้วยน้า(ไม่รุหรอกนะว่ามันเเปลว่ายังไง เค้าสั่งก็ต้องทำ)
บายค่ะ
"หลายเดือนนะฟาง ไม่ใช่หลายปี เวลาแค่นี้มันไม่พอหรอกนะที่จะให้ฉันทำใจกับคนที่เปรียบเสมือนทุกสิ่งในชีวิตฉันหรอกนะ ตั้งแต่พ่อกับแม่ฉันเสียก็มีพี่ป๊อบนี่แหละที่คอยดูแลฉันทั้งที่ พี่เค้าไม่ได้เป็นอะไรกับฉันเลยพี่ชายแท้ๆหรอก็ไม่ใช่ แต่พี่เค้าก็ช่วยเหลือฉันมาตลอด ฉัน ฉัน ฉัน"
"พอแก้ว ไม่ต้องพูดอะไรแล้ว ฟางรู้"
"ฮึก แก้วไปพักผ่อนก่อนนะ"
กริ๊ง
"เดี๋ยวฉันไปดูให้"
"ดี"
"ดี"
"แก้วลงมาข้างล่างหน่อยมีคนมา"
"อืม"ใครมาวะ
"แจ๊ค"
"ไฮ แก้วที่รัก"เอาแล้วนายแจ๊คเดินเข้ามาใกล้ฉันแล้วโอบเอวฉันไว้ สงสัยว่าท่านลุงคงจะส่งมาช่วยแต่ถ้าเป็นนายเเจ๊คฉันว่าฉันไม่เอาผู้ช่วยดี เพราะว่าหมอนี่ชอบทำเนียนมาฉวยโอกาสฉันตลอดทั้ง โอบ กอด หอม จับมือ ฉันล่ะเซ็ง
"ฉันกับฟางไปก่อนนะ"ช่างรักกันจริง
"แจ๊ค ปล่อย"มันไม่ปล่อยฉันหรอก
"ไม่ปล่อย"นั่นไง
สามหนุ่ม
"เฮ้ยใครวะหล่อว่ะ"ตอนนี้เขื่อนกับป๊อบปี้กำลังส่องกล้องส่องทางไกลไปที่บ้านพวกสามสาวอยู่ขณที่ผมกำลังอ่านหนังสือ
"ไหนๆ เออโคต_หล่อเลยว่ะ หล่อกว่าไอ้โมะอีก"เอ้า กวนทีน
"พวกแกก็หล่อนะ ส่อหล่อไง"
"แรง เฮ้ยมันกำลังโอบเอวใครวะนั่นน่ะ"
"มานี่ฉันดูเอง เฮ้ยนั่นเพื่อนฟางคนที่ชื่อว่า เอ่อ...ชื่อไรวะ อ๋อ แก้ว"อะไรนะไอ้เขื่อน
"ไหนๆ ดูหน่อย"
"ว่าแต่คนอื่น ตัวเองก็หล่อเหมือนกันนั่นแหละ"เออ ฉันหล่อ
"จะไปไหน"ไอ้ป๊อบนี่ถามไม่คิด
"ไปไหนก็ได้ ไปล่ะ"
พรึบ
สามสาว
"ไม่ปล่อยก็ได้ เพราะฉันจะไปเอง"ทันใดนั้นฉันก็หายไปเลย
"แกฟีลาลี่ เจ้าเล่ห์นักนะ"
ในห้อง
"เฮ้อ..เฮ้ย เข้ามาได้ไง"อีตาโทโมะ
"หึ หายตัวเข้ามา"เจริญ
"ออกไป"
"ไม่ออก"
แกร๊ก
"แจ๊ค"สวรรค์
"นายเป็นใคร"เค้าคงจะตอบนายหรอกนะ
"เป็นพวกเดวิล"ช่างกล้าตอบ แจ๊คคงจะไว้ชีวิตนายหรอก
"งั้นก็อย่าอยู่เถอะ"เอาแล้ว
"ฉันคงจะอยู่หรอกนะ"ทันใดนั้นอีตาโทโมะก็หายไปทันที
"แก้ว รู้จักมันหรอ"จะตอบไงดี
"ไม่"
ขอแนะนำตัวหน่อยค่ะ ชื่อบุ้งนะคะ จะมาอัพนิยายทุกเรื่องแทนเมล์ชั่วคราว เนื่องจากว่าเมล์เค้ามีติวน่ะค่ะ
ถ้างงตรงไหนก็บอกนะคะเพราะว่าเมล์เค้าเอาเป็นสมุดมาให้อัพ เลยดูลายมือไม่ค่อยรู้เรื่องเท่าไหร่น่ะค่ะ
เมล์ฝากมาบอกว่า
เม้น+โหวตกันด้วยน้า(ไม่รุหรอกนะว่ามันเเปลว่ายังไง เค้าสั่งก็ต้องทำ)
บายค่ะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ