ไม่ใช่อิจฉา...แค่อยากลืมว่าเป็นเพื่อเธอ

CHAPTER # 9 “ผมชื่อ...นัทครับ แต่เพื่อนๆชอบเรียกผมว่า นัททิว แก้วจะเรียกผมว่านัททิวก็ได้นะ”นัททิวบอก “โอเค งั้นฉันเรียกนายว่านัทก็ได้ นัทเพิ่งย้ายมาหรอ ?”แก้วถาม “ใช่ๆ เราเพิ่งย้ายมา”นัททิวตอบ “อ่ะหะๆ แล้วนัทอยู่ห้องอะไรอ่ะ ?”แก้วถาม “เราหรอ ? อยู่ห้อง 3 อ่ะ แก้วล่ะ ?” “เราอยู่ห้อง 2”แก้วตอบ “ห้องใกล้กันเลย 5555”นัททิวตอบ “นั่นสิๆ นัทชอบเข้าห้องสมุดหรอ ?”แก้วถาม “ใช่ เราชอบอ่านหนังสือน่ะ”นัททิวตอบ “อ่าหะ!”แก้วบอกแล้วก้มไปอ่านหนังสือต่อ จากนั้นกริ่งหมดเวลาก็ดังขึ้น “งั้นเราไปก่อนนะ ไปด้วยกันมั้ย ?”แก้วถาม “อืมม ไปสิๆ”นัททิวตอบ จากนั้นทั้ง 2 ก็เดินไปที่ห้องด้วยกัน เมื่อมาถึงหน้าห้องแก้วก็เห็นโทโมะกับพิมยืนอยู่ด้วยกัน ทันทีที่พิมเห็นนัททิว พิมก็มีอาการสนอกสนใจนัททิวมาก “งั้นเราเข้าห้องก่อนนะ นัท เจอกันจ่ะ”แก้วบอก “เคเค เจอกันครับ”นัททิวตอบ จากนั้นแก้วก็เดินเข้าห้องไปโดยไม่สนใจโทโมะเลย เมื่อมาถึงในห้อง “ยัยแก้ว ผู้ชายคนเมื่อกี้ใครอ่ะ หล่ออ่ะ”เฟย์ถาม “อ๋อ นัทอ่ะหรอ ? เพื่อนน่ะเจอกันที่ห้องสมุด”แก้วตอบพร้อมกับนั่งลง “หรอ ? ที่ห้องสมุดมีผู้ชายหล่อๆแบบนี้ด้วยหรอ ?”เฟย์ถามต่อ “ไม่รู้สิ”แก้วตอบ “แล้วแกไปรู้จักเค้าแล้วหรอ ?”เฟย์ถามต่อ “อืมม รู้จักกันเพราะความบังเอิญน่ะ”แก้วตอบ “บังเอิญ โลกกลม พรหมลิขิตหรือเปล่าแก้ว ?”เฟย์แซว “จะบ้าหรอ ? เพื่อนกันเฟย์”แก้วตอบ “แต่ดูท่า นายคนเมื่อกี้เค้าจะไม่คิดกับเธอแค่เพื่อนนะ”เฟย์แซวต่อ “เค้าชื่อนัท เรียกว่านัททิวก็ได้ จะบ้าหรอ ? พึ่งรู้จักกันนะ”แก้วบอก “แหมมมม!รักแรกพบไงแก้ว”เฟย์บอก “พอเลย เลอะเทอะแล้วเฟย์”แก้วบอก “เขินก็บอกมาเถอะน่า!”เฟย์พูด ปึง! เสียงนี้เป็นเสียงของโทโมะที่เอาหนังสือวางลงบนโต๊ะด้วยความรุนแรง “เป็นไรเนี้ย ?”แก้วถาม “ป่าว ไม่ได้เป็นไร!”โทโมะตอบด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ไม่มีแล้วทำไมต้องพูดเสียงอย่างงี้ด้วยอ่ะ โกรธอะไร บอกมาดิ!”แก้วบอก “ฉันก็พูดของฉันอย่างงี้อ่ะ”โทโมะตอบด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ไม่จริง นายต้องโกรธฉันแน่ๆ”แก้วบอก “บอกไม่ได้โกรธ ไม่ได้เป็นอะไรไง”โทโมะตอบ “นี้โทโมะ เราเป็นเพื่อนกันมากี่ปี แกไม่เคยพูดใส่ฉันด้วยน้ำเสียงแบบนี้เลยนะ ถ้าแกไม่โกรธ”แก้วเริ่มวีน “โกรธอะไรบอกมาสิ”แก้วถามต่อ “โทโมะ ถ้าไม่อยากพูดก็ไม่ต้องพูด!!!”แก้วตวาดใส่ จากนั้นแก้วก็ลุกเดินออกจากห้องไป แล้วตามไปด้วยเฟย์ “เฮ้ย!แก้ว รอด้วย”เฟย์ตะโกนเรียก “น่าหงุดหงิดว่ะเฟย์ ไม่พอใจอะไรทำไมไม่บอกว่ะ”แก้วบอก “รู้ๆกันอยู่ว่าฉันไม่ชอบ”แก้วบอก “เอาน่า ใจเย็นๆ”เฟย์ปลอบ “อยากใจเย็นนะ แต่ยิ่งเห็นยิ่งหงุดหงิด”แก้วบอก “ใจเย็นๆ กลับเข้าห้องก่อนเถอะ เผื่ออาจารย์มา”เฟย์บอก  “อืมๆ”จากนั้นทั้ง 2 คนก็กลับไปยังห้องเรียน “แก้วกับโทโมะนั่งข้างกัน แต่ทั้ง 2 คนไม่คุยกันเลยตลอดทั้งวัน ตกเย็น “พี่โทโมะค่ะ” “อ้าวว พิมมาแล้วหรอ ? รอแปปนะค่ะ”โทโมะบอก จากนั้นโทโมะก็เดินออกไปข้างนอกห้อง เป็นจังหวะเดียวกับที่นัททิวเดินมาหน้าห้องพอดี “แก้ว” “อ้าวว นัทมาได้ไงเนี้ย ?”แก้วถาม “เดินมาสิครับ ห้องเราอยู่ติดกันนะ”นัททิวตอบ “อ่า แก้วลืมไป แล้วมาทำไมอ่ะ ?”แก้วถาม “มารอแก้วกลับบ้านพร้อมกันน่ะ”นัททิวตอบ “อ๋อ รอแปปนะ”แก้วบอกแล้วเก็บของใส่กระเป๋า “เฟย์ แก้วกลับบ้านก่อนนะ กลับด้วยกันมั้ย ?”แก้วถาม “ไม่หรอกจ้า เฟย์จะกลับบ้านกับเขื่อนนะ”เฟย์บอก “อ๋อออ ลืมไปว่ามีแฟนนี่น่า งั้นแก้วกลับกับนัทก่อนนะ”แก้วบอก เมื่อมาถึงหน้าห้อง “ไปกันเถอะนัท”แก้วบอก “โอเคครับ”นัททิวบอก “เดี๋ยวก่อน รอฉันด้วย”เสียงปริศนาเอ่ยขึ้นมา