love ly dayต่อจากนี้รักเทอไม่เสื่อมคลาย

 
Tomo talk
ผมตื่นเช้าขึ้นมาพร้อมกับความงัวเงียปกติผมไม่ใช่คนชอบตื่นสายเท่าไหร่ผมหันไปดูนาฬิกาบนเตียงอันหรูหราของผมแล้วก็ต้องตกใจทันทีนี่ 9นาฬิกากับอีก20นาทีอะไรกันเนี่ยผมเหลือเวลาประมาณ40นาทีจัดการกับตัวเองก่อนจะไปอยู่บ้านยัยหลานมาเฟียหรอเนี่ยให้ตายซิ
เมื่อคึดได้โทโมะรีบลุกขึ้นจากที่นอนแล้วจัดการกันภารกิจของตัวเองด้วยเวลาไม่ถึง5นาที<แน่ใจว่าอาบน้ำหรอคร้าโทโมะทำไมไวจังง่ะ>
จากนั้นโทโมะก้อจัดการขับรถด้วยความเร็วสูงมากๆๆๆเพื่อจะไปให้ทันเวลา
เวลา09.58
ผมขับรถมาถึงด้วยเวลาฉิวเฉียดเกือบไปแล้วพอมาถึงยัยตัวแสบก็เริ่มออกลายทันที
แก้ว: นายมาตรงเวลาดีนิ
โทโมะ: แน่นอน
ผมพูดพร้อมหันกลับไปมองหน้ายัยเด็กตัวแสบจอมอวดดี
แก้ว: งั้นนายก็เริ่มงานได้เลย
โทโมะ: งานอะไร
แก้ว: ก็ตามคอยดูแลฉันงัยวั้นนี้ฉันมีงานตรวจบริษัทแทนคุณลุง
โทโมะ:อืม
แก้ว: นายไปขับรถสิ
โทโมะ: อืม
............................................................
30นาทีต่อมา
แก้ว: เอาล่ะถึงแล้วลงมาสิ
โทโมะรู้สึกตกใจเล็กน้อยที่มาถึงเพราะที่นี่คือผับที่มีชื่อเสียงที่สุดของย่านนี้
แก้ว: นายน่ะจะยืนตรงนั้นอีกนานมั้ย
ลูกน้อง: สวัสดีคร้า
แก้ว: อืมวันนี้ฉันมาตรวจงานแทนคุณลุง
ลูกน้อง: คุณหนูครับมีคนจากมังกรดำมารอพบครับ
แก้ว: เอาอีกแล้วหรอ
แก้ว: นายน้ำแข็งตามฉันมานี่
โทโมะ:คุณเรียกใครอ่ะ
แก้ว: นายอ่ะ
โทโมะ:ผมเหรอ
แก้ว: อืม...ตามมา
ในห้องทำงาน
แก๊งมังกรดำ: เจอกันอีกแล้วน่ะครับ
แก้ว:พวกคุณต้องการอะไรกันแน่
แก๊งมังกรดำ: มั่ยหน้าถามเลยน่ะครับคนสวย
แก้ว: พวกแกก็รู้ว่ายังงัยฉันก็ไม่ยอม
โทโมะ: พวกแกกลับไปจะดีกว่า
แก๊งมังกรดำ: แกไม่ต้องยุ่งนี่มันเรื่องของเราสองคน
โทโมะ: แต่เห็นทีคงจะไม่ได้เพราะ
แก๊งมังกรดำ: เพราะอะไรว่ะ
แก้ว: เค้าเป็นผู้ดูแลคนใหม่ของแก๊งมังกรทอง
แก๊งมังกรดำ: งั้นขอพูดแบบตรงๆๆเลยดีกว่า
แก้ว: ว่ามา
แก้วรู้จุดประสงค์ของแก๊งมังกรคำดีพวกมันต้องการขยายอาณาเขตและต้องการทำลายแก๊งมังกรทองแต่เธอมั่ยมีวันยอมอย่างแน่นอนแต่เธอจะทำอย่างไรดีเมื่อเธอรู้ว่าพวกมันไม่ยอมอะไรง่ายๆๆอย่างแน่นอน
แก๊งมังกรดำ: พวกเราต้องการที่นี่
โทโมะ: ชัดเจนดี  ......แต่ฝันไปเถอะ
แก้ว: ยังงัยพวกเราก็ไม่มีวันยอม
แก๊งมังกรดำ: งั้นเราคงได้เจอกันอีกแน่นอน
แก๊งมังกรดำ: ไปพวกเรากลับ
เมื่อพวกมันกลับไปแก้วก็รู้สึกว่าคงต้องระวังตัวมากขึ้นกว่าเพราะพวกมันคงไม่ปล่อยเธอไว้แน่
แก้วจึงตัดสินใจโทรหาเขื่อนทันที
……………………………………………………………………………….
ในขณะที่อีกด้านหนึ่งโทโมะกำลังสอบถามความเป็นมาเป็นไปของแก๊งมังกรดำจากลูกน้องของแก้ว
แล้วรู้มาว่าแก๊งมังกรดำกำลังต้องการกวาดล้างแก๊งต่างๆๆในแถบนี้แต่มีแก๊งมังกรทองเพียงแก๊งเดียวที่ไม่ยอมออกไปจากที่นี้จึงรู้ทันทีว่าอีกไม่นานพวกมันต้องกลับมาเล่นงานแก้วอย่างแน่นอนและแก้วก็ตกอยู่ในอันตราย
................................................................................................................................................................
แก้วรู้สึกไม่พอใจที่โทรไปหาเขื่อนแล้วไม่สามารถติดต่ดได้จึงตัดสินใจเดินเข้าไปหาโทโมะเพื่อถามถึงเรื่องของเขื่อนแต่เมื่อเห็นหน้าของโทโมะก็รู้สึกหวิวๆจึงตัดสินใจเดินกลับแต่เค้าหันกลับจึงเห็นเธอกำลังเดินหนี
โทโมะ: นี่คุณผมมีเรื่องอยากคุยด้วย
แก้ว: ฉันก็มีเรื่องอยากคุยกับนายพอดี
แก้ว: งั้นเชิญที่ห้องทำงาน
ทั้งคู่เดินมาที่ห้องทำงานของแก้วแต่แก้วกลับรู้สึกว่ามีคนเดินตามพวกเค้าทั้งสองคนมาจึงตัดสินใจหยิบปืนที่เห็บอยู่ที่เอวแล้วหันหลังกลับไปจึงเห็นโทโมะกำลังเอาปืนจ๋อหัวพนักงานอยู่จึงรู้ว่าโทโมะไม่ใช่คนธรรมดาอย่างแน่นอนแต่ยังรู้สึกไม่ไว้ใจอยู่ดีและคนที่เดินตานพวกเธอมาเป็นพนักงานนั่นเอง
โทโมะ: นายเดินตามพวกเรามาทำไม
พนักงาน: พอดีต้องไปหยิบของที่ห้องข้างๆ
โทโมะ:อืมเข้าใจแล้ว
แก้ว: ถ้ามีคนมารีบรายงานฉันด่วน
พนักงาน :ครับคุณหนู
..........................................................
แก้ว: ฉันอยากถามนายว่านายอยากลาออกรึเปล่า
โทโมะ: แล้วทำไมผมต้องลาออก
แก้ว: ฉันไม่อยากดึงนายมาเกี่ยวข้องกับแก๊งมาเฟียอย่างพวกเรา
โทโมะ: ผมรู้ว่ามันอันตรายแต่
แก้ว: แต่อะไร
โทโมะ: แต่ผมต้องทำหน้าที่ของผมอย่างเต็มที่
แก้ว แต่มันเสี่ยงเกินไป
โทโมะ: ไม่ต้องห่วงผมคึดว่าผมสามารถปกป้องคุณได้
แก้ว: แล้วคุณเก่งการต่อสู้รึเปล่า
โทโมะ: ผมเป็นทุกการต่อสู้แล้วคุณล่ะ
แก้ว: ฉันแม่นปืนอย่างเดียวไม่ถนัดการต่อสู้แบบใช้กำลัง
โทโมะ: อืม
แก้ว: เรื่องที่ฉันอยากรู้หมดแล้วแล้วเรื่องของนายล่ะ
โทโมะ: ผมต้องการให้คุณย้ายไปอยู่บ้านผมมันน่าจะปลอดภัยกว่า
แก้ว: ไม่ได้หรอก
โทโมะ: ทำไม
แก้ว: ฉันไม่มีเหตุผล
โทโมะ: ทำไมคุณถึงดื้อขนาดนี้
แก้ว: อะไรของนายเนี่ย
โทโมะ: ที่ผมให้คุณไปอยู่บ้านผม
แก้ว/โทโมะ: เพื่อความปลอดภัยของตัวคุณ;ทั้งสองคนพูดพร้อมกันแต่โทโมะรู้สึกว่าเธอไม่พอใจกับข้อเสนอของเขาเท่าหรัยแต่เมื่อเขาต้องการเขาก็ต้องได้
 ............................................................