love ly dayต่อจากนี้รักเทอไม่เสื่อมคลาย

9.6

เขียนโดย janjiraThailand

วันที่ 15 พฤศจิกายน พ.ศ. 2554 เวลา 13.51 น.

  14 ตอน
  46 วิจารณ์
  21.01K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

4) งานวันแรกก็เจอศัตรูจนได้

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

Tomo talk

ผมตื่นเช้าขึ้นมาพร้อมกับความงัวเงียปกติผมไม่ใช่คนชอบตื่นสายเท่าไหร่ผมหันไปดูนาฬิกาบนเตียงอันหรูหราของผมแล้วก็ต้องตกใจทันทีนี่ 9นาฬิกากับอีก20นาทีอะไรกันเนี่ยผมเหลือเวลาประมาณ40นาทีจัดการกับตัวเองก่อนจะไปอยู่บ้านยัยหลานมาเฟียหรอเนี่ยให้ตายซิ

เมื่อคึดได้โทโมะรีบลุกขึ้นจากที่นอนแล้วจัดการกันภารกิจของตัวเองด้วยเวลาไม่ถึง5นาที<แน่ใจว่าอาบน้ำหรอคร้าโทโมะทำไมไวจังง่ะ>

จากนั้นโทโมะก้อจัดการขับรถด้วยความเร็วสูงมากๆๆๆเพื่อจะไปให้ทันเวลา

เวลา09.58

ผมขับรถมาถึงด้วยเวลาฉิวเฉียดเกือบไปแล้วพอมาถึงยัยตัวแสบก็เริ่มออกลายทันที

แก้ว: นายมาตรงเวลาดีนิ

โทโมะ: แน่นอน

ผมพูดพร้อมหันกลับไปมองหน้ายัยเด็กตัวแสบจอมอวดดี

แก้ว: งั้นนายก็เริ่มงานได้เลย

โทโมะ: งานอะไร

แก้ว: ก็ตามคอยดูแลฉันงัยวั้นนี้ฉันมีงานตรวจบริษัทแทนคุณลุง

โทโมะ:อืม

แก้ว: นายไปขับรถสิ

โทโมะ: อืม

............................................................

30นาทีต่อมา

แก้ว: เอาล่ะถึงแล้วลงมาสิ

โทโมะรู้สึกตกใจเล็กน้อยที่มาถึงเพราะที่นี่คือผับที่มีชื่อเสียงที่สุดของย่านนี้

แก้ว: นายน่ะจะยืนตรงนั้นอีกนานมั้ย

ลูกน้อง: สวัสดีคร้า

แก้ว: อืมวันนี้ฉันมาตรวจงานแทนคุณลุง

ลูกน้อง: คุณหนูครับมีคนจากมังกรดำมารอพบครับ

แก้ว: เอาอีกแล้วหรอ

แก้ว: นายน้ำแข็งตามฉันมานี่

โทโมะ:คุณเรียกใครอ่ะ

แก้ว: นายอ่ะ

โทโมะ:ผมเหรอ

แก้ว: อืม...ตามมา

ในห้องทำงาน

แก๊งมังกรดำ: เจอกันอีกแล้วน่ะครับ

แก้ว:พวกคุณต้องการอะไรกันแน่

แก๊งมังกรดำ: มั่ยหน้าถามเลยน่ะครับคนสวย

แก้ว: พวกแกก็รู้ว่ายังงัยฉันก็ไม่ยอม

โทโมะ: พวกแกกลับไปจะดีกว่า

แก๊งมังกรดำ: แกไม่ต้องยุ่งนี่มันเรื่องของเราสองคน

โทโมะ: แต่เห็นทีคงจะไม่ได้เพราะ

แก๊งมังกรดำ: เพราะอะไรว่ะ

แก้ว: เค้าเป็นผู้ดูแลคนใหม่ของแก๊งมังกรทอง

แก๊งมังกรดำ: งั้นขอพูดแบบตรงๆๆเลยดีกว่า

แก้ว: ว่ามา

แก้วรู้จุดประสงค์ของแก๊งมังกรคำดีพวกมันต้องการขยายอาณาเขตและต้องการทำลายแก๊งมังกรทองแต่เธอมั่ยมีวันยอมอย่างแน่นอนแต่เธอจะทำอย่างไรดีเมื่อเธอรู้ว่าพวกมันไม่ยอมอะไรง่ายๆๆอย่างแน่นอน

แก๊งมังกรดำ: พวกเราต้องการที่นี่

โทโมะ: ชัดเจนดี  ......แต่ฝันไปเถอะ

แก้ว: ยังงัยพวกเราก็ไม่มีวันยอม

แก๊งมังกรดำ: งั้นเราคงได้เจอกันอีกแน่นอน

แก๊งมังกรดำ: ไปพวกเรากลับ

เมื่อพวกมันกลับไปแก้วก็รู้สึกว่าคงต้องระวังตัวมากขึ้นกว่าเพราะพวกมันคงไม่ปล่อยเธอไว้แน่

แก้วจึงตัดสินใจโทรหาเขื่อนทันที

……………………………………………………………………………….

ในขณะที่อีกด้านหนึ่งโทโมะกำลังสอบถามความเป็นมาเป็นไปของแก๊งมังกรดำจากลูกน้องของแก้ว

แล้วรู้มาว่าแก๊งมังกรดำกำลังต้องการกวาดล้างแก๊งต่างๆๆในแถบนี้แต่มีแก๊งมังกรทองเพียงแก๊งเดียวที่ไม่ยอมออกไปจากที่นี้จึงรู้ทันทีว่าอีกไม่นานพวกมันต้องกลับมาเล่นงานแก้วอย่างแน่นอนและแก้วก็ตกอยู่ในอันตราย

................................................................................................................................................................

แก้วรู้สึกไม่พอใจที่โทรไปหาเขื่อนแล้วไม่สามารถติดต่ดได้จึงตัดสินใจเดินเข้าไปหาโทโมะเพื่อถามถึงเรื่องของเขื่อนแต่เมื่อเห็นหน้าของโทโมะก็รู้สึกหวิวๆจึงตัดสินใจเดินกลับแต่เค้าหันกลับจึงเห็นเธอกำลังเดินหนี

โทโมะ: นี่คุณผมมีเรื่องอยากคุยด้วย

แก้ว: ฉันก็มีเรื่องอยากคุยกับนายพอดี

แก้ว: งั้นเชิญที่ห้องทำงาน

ทั้งคู่เดินมาที่ห้องทำงานของแก้วแต่แก้วกลับรู้สึกว่ามีคนเดินตามพวกเค้าทั้งสองคนมาจึงตัดสินใจหยิบปืนที่เห็บอยู่ที่เอวแล้วหันหลังกลับไปจึงเห็นโทโมะกำลังเอาปืนจ๋อหัวพนักงานอยู่จึงรู้ว่าโทโมะไม่ใช่คนธรรมดาอย่างแน่นอนแต่ยังรู้สึกไม่ไว้ใจอยู่ดีและคนที่เดินตานพวกเธอมาเป็นพนักงานนั่นเอง

โทโมะ: นายเดินตามพวกเรามาทำไม

พนักงาน: พอดีต้องไปหยิบของที่ห้องข้างๆ

โทโมะ:อืมเข้าใจแล้ว

แก้ว: ถ้ามีคนมารีบรายงานฉันด่วน

พนักงาน :ครับคุณหนู

..........................................................

แก้ว: ฉันอยากถามนายว่านายอยากลาออกรึเปล่า

โทโมะ: แล้วทำไมผมต้องลาออก

แก้ว: ฉันไม่อยากดึงนายมาเกี่ยวข้องกับแก๊งมาเฟียอย่างพวกเรา

โทโมะ: ผมรู้ว่ามันอันตรายแต่

แก้ว: แต่อะไร

โทโมะ: แต่ผมต้องทำหน้าที่ของผมอย่างเต็มที่

แก้ว แต่มันเสี่ยงเกินไป

โทโมะ: ไม่ต้องห่วงผมคึดว่าผมสามารถปกป้องคุณได้

แก้ว: แล้วคุณเก่งการต่อสู้รึเปล่า

โทโมะ: ผมเป็นทุกการต่อสู้แล้วคุณล่ะ

แก้ว: ฉันแม่นปืนอย่างเดียวไม่ถนัดการต่อสู้แบบใช้กำลัง

โทโมะ: อืม

แก้ว: เรื่องที่ฉันอยากรู้หมดแล้วแล้วเรื่องของนายล่ะ

โทโมะ: ผมต้องการให้คุณย้ายไปอยู่บ้านผมมันน่าจะปลอดภัยกว่า

แก้ว: ไม่ได้หรอก

โทโมะ: ทำไม

แก้ว: ฉันไม่มีเหตุผล

โทโมะ: ทำไมคุณถึงดื้อขนาดนี้

แก้ว: อะไรของนายเนี่ย

โทโมะ: ที่ผมให้คุณไปอยู่บ้านผม

แก้ว/โทโมะ: เพื่อความปลอดภัยของตัวคุณ;ทั้งสองคนพูดพร้อมกันแต่โทโมะรู้สึกว่าเธอไม่พอใจกับข้อเสนอของเขาเท่าหรัยแต่เมื่อเขาต้องการเขาก็ต้องได้

 ............................................................

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา