ความเจ็บปวดแห่งรัก

"อิ่มรึยังแก้ว"ถามร่างบาง
"อิ่มแล้วนายกินเสร็จรึยังถ้ายังเดี๋ยวชั้นรอ"ถามร่างสูงกลับ
"พี่กินอิ่มแล้ว"บอกร่างบางก่อนจะเรียกพนักงานมาเก็บตังค์แล้วพาหญิงสาวเดินออกมานอกร้าน
"ชั้นอยากไปที่ชายหาดเค้ามีงานอะไรกันไปดูกันนะ"หันมาเกาะแขนชายหนุ่มพลางเขย่าชี้ไปที่จัดงานแฟชั่นโชว์ที่มีแสงสีมากมาย
"โอเคเดี๋ยวพี่พาไป"กุมมือร่างบางพาเดินเข้าไปในงาน
"สวยเนาะว่ามั้ย"มองนางแบบบนเวทีก่อนจะยิ้มออกมานิดร่างสูงมองร่างบางก็ยิ้มตามก่อนจะหันไปดูนางแบบที่เดินมาพร้อมชุดสวยๆมากมาย
"ไปเดินเล่นตรงชายหาดกันพี่พาไป"ชวนร่างบางอากาศกำลังดีอยากไปกับสาวน้อยข้างๆสองคนเพราะอยู่ที่งานนานก็เริ่มเบื่อ
"ไปสิ่"พยักหน้าแล้วฉีกยิ้มร่างสูงจูงมือร่างบางไปที่ชายหาด
"หนาวมั้ยอ่ะนี่เอาเสื้อพี่ไปใส่ อย่าบอกว่าไม่อากาศมันเย็นไม่งั้นพี่พาเรากลับโรงแรม"ห้ามเด็กน้อยที่ทำท่าจะไม่เอาเสื้อรีบยัดเยียดใส่เสื้อเข้าไปให้ร่างบาง
"ก็ไม่อยากเอานี่มาทะเลก็รับลมทะเลสิ่ใส่แบบนี้มันไม่โดนลมนะ"หันมาโวยวายแต่ก็ยังใส่เสื้อนั้นขืนถอดตอนนี้โดนขย้ำหัวแน่ดูจากสายตาพี่ชายบุญธรรมแล้วน่ากลัวชะมัด
"ก็แก้วเดินเอามือลูบแขนตัวเองพี่รู้นะว่าแก้วหนาวอย่าดื้อได้มั้ยเดี๋ยวก็ไม่สบายคุณลุงจะว่าพี่ว่าเอาแก้วมาเที่ยวแล้วไม่ดูแลให้ดี"ขยี้หัวร่างบางเบาๆ
"คุณพ่อไม่ห่วงชั้นหรอกแล้วนายก็ไม่ต้องมาห่วงชั้น"หยุดเดินหันหน้าไปทางทะเลเท้าเนียนสัมผัสกับน้ำทะเลที่กระทบเข้าฝั่งใบหน้าสวยลืมตามองทะเลเวลาตอนกลางคืน
"ถ้าพี่ไม่ห่วงแก้วแล้วจะให้พี่ไปห่วงใครจริงมั้ย"กอดจากด้านหลังเอาคางวางเกยไว้ที่ไหล่มนกระชับกอดแน่น
"ก็บอกไม่ต้องมาห่วงเพราะยังไงชั้นก็ตัวคนเดียวนายห่วงตัวเองเถอะ"แกะมือร่างสูงออกก่อนจะเดินต่อไปชายหนุ่มมองตามก่อนจะวิ่งไปหา
"ก็พี่รักแก้วไงพี่ถึงได้เป็นห่วงไม่เอาน่าตัวเล็กทุกคนเป็นห่วงแก้วหมดนะแก้วไม่ได้ตัวคนเดียวซะหน่อยอย่าคิดเองแบบนั้นสิ่น้องสาวที่รัก"ยิ้มแล้วกอดเอวร่างบางไว้
"บอกไม่ต้องมายุ่งชั้นไม่มีพี่อย่างนายไงล่ะโทโมะเลิกยิ้มแบบนั้นซะที"หันหน้าหนีรอยยิ้มละลายของชายหนุ่ม
"ทำไมแก้วไม่อยากเห็นรอยยิ้มพี่แก้วช่วยเปิดใจรับคนที่เข้ามาในชีวิตหน่อยสิ่"จับมือร่างบางไว้แน่น
"เลิกยุ่งได้แล้วโทโมะชั้นไม่จำเป็นที่จะต้องเปิดใจรับใครชั้นยังไม่ต้องการใครนายอย่ายุ่งได้มั้ย"ผลักอกชายหนุ่มออก
"พี่จะไม่เลิกยุ่งพี่จะตามแก้วเข้าใจมั้ยแก้วพี่จะอยู่กับแก้วตลอดไป"ดึงเอวบางเข้ามาใกล้ปลายจมูกทั้งคู่ชนกันลมหายใจอุ่นของร่างสูงรินรดแก้มใสปากหนาค่อยๆประกบปากบางอย่างนุ่มนวล
"อื้อ ชั้นบอกนายแล้วไม่ใช่หรอว่าอย่ามาทำอะไรบ้าๆแบบนี้"เช็ดปากไปมาแล้วเดินหนี
"ทำไมต้องเดินหนีพี่ด้วยบอกหน่อยสิ่ทำไมไม่อยากอยู่กับพี่ทำไม"เดินตามถามคำถามที่อยากรู้กับร่างบาง
"โทโมะขั้นรำคาญนายหยุดถามสักทีมันน่าเบื่อ"หยุดแล้วหันหน้ามาหาร่างสูง
"ก็พี่อยากรู้แก้วก็ตอบพี่มาสิ่ทำไมต้องเดินหนีพี่ทำไมต้องอยากไปไกลจากพี่ทำไมไม่อยากให้พี่โดนตัวทำไมไม่อยากพูดกับพี่ไม่อยากเจอหน้าพี่เพราะอะไร"
"ก็เพราะชั้นเกลียดนายไงได้ยินมั้ยชั้นเกลียดนายโทโมะชั้นเกลียดนาย"หันหน้าหนีชายหนุ่ม
"เกลียดพี่แล้วเก็บของๆพี่ไว้ทำไม"ชูสร้อยที่มีจี้รูปหัวใจให้ร่างบางดู
"ใครบอกว่าชั้นเก็บมันไว้ชั้นไม่ได้เก็บมันสักหน่อยแล้วนายไปเจอสร้อยเส้นนี้ที่ไหน"เดินเข้าไปหาร่างสูงแล้วจะคว้าสร้อยแต่ร่างสูงก็ซ่อนไว้ข้างหลัง
"พี่เจอวันที่พี่ขึ้นไปบนห้องแก้วตรงโต๊ะข้างเตียงเก็บของพี่ไว้ด้วย"รวบเอวบางเข้ามาหา
"เปล่าบอกว่าไม่ได้เก็บไงเล่าปล่อยนะโทโมะ"ดิ้นอยู่ในวงแขนกว้างชายหนุ่ม
"คิดถึงพี่รึเปล่าเวลาพี่ไม่อยู่ตอบพี่มาสิ่เกลียดพี่หรอเกลียดแล้วเก็บสร้อยพี่ไว้ทำไม"หยิบสร้อยออกมาให้ร่างบาง
"ไม่ชั้นไม่คิดถึงนายไม่เคยคิดถึงไม่คิดจะเก็บมันไว้ด้วย"ส่ายหน้าไปมาเหมือนสลัดความคิดออกชายหนุ่มยิ้มนิดๆกับท่าทีของคนตัวเล็กข้างหน้า
"ไม่คิดถึงพี่จริงๆหรอ"กอดคนตัวเล็กไว้แน่นห้วซบที่ไหล่เนียนกับกลุ่มผมหอมอ่อนๆของร่างบาง
"ไม่ไงชั้นไม่คิดถึงนายโทโมะปล่อยไม่คิดถึง"พยายามผลักร่างสูงออกผลักอยู่หลายทีก็ไม่ยอมปล่อยก็เลยนิ่งปล่อยให้ร่างสูงกอดอยู่อย่างนั้น
"แต่พี่คิดถึงแก้ว"เอาหัวออกจากไหล่เนียนแล้วมาจ้องหน้าร่างบางไว้ใบหน้าทั้งคู่ใกล้กันจนได้ยินเสียงหายใจของกันและกันร่างสูงยิ้มออกมาเมื่อคนตัวเล็กเริ่มหน้าแดง
"ไม่คิดถึงชั้นไม่คิดถึงแก้วไม่คิดถึงพี่"เอ่ยจนหลุดปากคำว่าพี่กับชายหนุ่มใบหน้าสวยหันหลบดวงตาคมของร่างสูงเล็กน้อย
"ไม่คิดถึงพี่เลยหรอตัวเล็กพี่คิดถึงเรานะคิดถึงตลอดเวลาตลอดสี่ปีพี่คิดถึงเรานะ"พูดคำหวานให้ร่างบางได้ยินคนตัวเล็กได้แต่หลบตาไม่กล้าสบตาสายตาคมที่มองมาที่ตัวเอง
"แต่แก้วไม่คิดถึงพี่แก้วไม่รักพี่แก้วเกลียดพี่ที่สุดเกลียดคนโกหกแก้วเกลียดฮึก"สุดท้ายเสียงสะอื้นก็เล็ดลอดออกมาร่างสูงชะงักเล็กน้อยก่อนจะใช้ริมฝีปากพรมจูบไปที่แก้มใสที่มีน้ำตาไหลย้อยออกมาจากตากลมโต
"ไม่เอานะคนสวยไม่ร้องนะเด็กดีพี่รักแก้วนะครับพี่คิดถึงแก้วแก้วก็ต้องคิดถึงพี่"บอกคำรักกับหญิงสาวไม่ขาดส่วนคนตัวเล็กก็ไม่ยอมฟังเอาแต่บอกไม่รักไม่คิดถึงให้ร่างสูงฟังอย่างเดียว"ไม่รักยังไงก็ไม่รักไม่คิดถึงเลยสักนิดไม่เคยคิดถึงแก้วไม่รักพี่"