ความเจ็บปวดแห่งรัก

"นายนอนบนโซฟานะชั้นนอนบนเตียง"หลังจากเช็คอินเข้าพักเรียบร้อยก็เข้ามาพักร่างบางพอเข้าห้องได้ก็กระโดดขึ้นเตียงทันที
"ได้ไงพี่เป็นคนออกค่าโรงแรมนะแล้วแก้วจะให้พี่ไปนอนที่โซฟาหรอ"บอกร่างบางก่อนจะเดินมาหาหญิงสาว
"งั้นชั้นไปนอนโซฟานายนอนเตียงไปละกัน"หน้ามุ่ยก่อนจะเดินลงจากเตียงไปนั่งที่โซฟา
"ไม่เอาพี่อยากนอนกอดแก้ว"เข้าไปนั่งใกล้แล้วกอดร่างบางจากด้านข้าง
"นี่ปล่อยชั้นนะโทโมะชั้นไม่ชอบที่นายทำแบบนี้นะตาบ้า"ผลักร่างสูงก่อนจะเขยิบตัวหนี
"พี่ทำอะไรก็แค่กอดหวงตัวไปได้ทีตอนนั้น..."
"โทโมะถ้านายพูดอะไรออกมานะชั้นจะโกรธนายและก็จะเกลียดนายไปจนวันตายด้วยอยากให้ชั้นเกลียดนายไปมากกว่านี้รึไงหะ"ชี้หน้าร่างสูงห้ามในสิ่งที่กำลังจะพูดที่ดูจะแสลงหูร่างบางไม่น้อย
"แล้วแก้วเกลียดอะไรพี่ล่ะพี่ทำอะไรให้แก้ว"ถามร่างบางก่อนจะเขยิบเข้าไปชิดตัว
"ชั้นเกลียดนายตั้งแต่วันแรกที่นายเหยียบประตูบ้านชั้นแล้วโทโมะ"ลุกหนีก่อนจะเดินออกไปริมระเบียง
"พี่ไปทำอะไรให้ล่ะถึงได้โกรธเกลียดพี่ขนาดนี้"กอดร่างบางจากด้านหลัง
"หลายอย่างแล้วนายก็เลิกกอดชั้นสักทีชั้นรำคาญนะโทโมะเราไม่ได้เป็นอะไรกันอย่ามาทำตัวแบบนี้"ถอยหนีชายหนุ่ม
"พี่น้องไงแก้ว...เราเป็นพี่น้องกันพี่น้องเค้ากอดกันได้ไม่ใช่หรอ"เดินเข้าไปใกล้ก่อนจะยึดไหล่มนไว้แล้วยื่นหน้าเข้าไปหา
"แล้วคิดว่าชั้นอยากได้นายเป็นพี่หรอโทโมะชั้นไม่มีพี่ชั้นเป็นลูกคนเดียวจำไว้"ปัดมือร่างสูงออกแล้วเดินเข้าไปในห้อง
"จะหลอกตัวเองได้อีกนานแค่ไหนแก้วตอนนี้แก้วมีทุกอย่างแก้วมีครอบครัวที่อบอุ่นแล้วนะแม่แก้วก็มีพ่อแก้วก็มีแถมแก้วยังมี่พี่ชายด้วยแก้วยังทำตัวมีปัญหาให้คุณลุงหนักใจอีกหรอ"เดินไปจับมือร่างบางไว้
"นายคิดว่าชั้นมีครอบครัวอบอุ่นหรอโทโมะนายก็เห็นแล้วนี่ว่าป้าบังเกิดเกล้าของนายเกลียดชั้นแค่ไหนส่วนพ่อชั้นก็หลงป้านายหัวปักหัวปำแล้วจะให้ชั้นมีความสุขเวลาที่พ่อหาว่าชั้นผิดทุกอย่างโดยที่ยัยนังมารนั่นไม่ผิดเลยหรอหะ"
"แก้วทำไมแก้วไม่ให้ความเคารพต่อคุณป้าพี่เลยล่ะเค้าเลี้ยงแก้วมาตั้งแต่แก้วยังเด็กนะ"เปลี่ยนจากจับมือมาเป็นกอดไว้น้ำเสียงที่อ่อนโยนยังคงหลุดออกจากปากร่างสูงเป็นระยะ
"ถ้าป้านายเลี้ยงชั้นมาดีชั้นก็ดีตอบแต่ในเมื่อป้านายเลี้ยงชั้นมาด้วยความเจ็บปวดชั้นก็ไม่ยอมป้านายง่ายๆหรอกนะแล้วอย่าหวังว่านายกับป้าจะมีสิทธิ์ในสมบัติพ่อชั้นไม่มีทาง"ผละออกจากชายหนุ่ม
"พี่ไม่เคยหวังสมบัติคุณลุงแล้วคุณป้าพี่ก็ไม่หวังเหมือนกันแก้วคิดไปเองนะคนสวย"ปัดปอยผมที่ปรกหน้าผากร่างบางออก
"ชั้นคิดไปเองหรอนายพูดได้ยังไงหรือนายยอมรับไม่ได้ที่ป้านายจ้องจะเอาสมบัติพ่อชั้นอย่างเดียว"เริ่มโวยวายใส่ชายหนุ่มแต่ร่างสูงก็ยังยิ้มหวานให้
"แก้วครับพี่ว่าเราไม่พูดเรื่องนี้กันดีกว่าเพราะยังไงพี่เชื่อว่าคุณป้าพี่ไม่เป็นคนแบบนั้นไปทานอาหารกันนะตัวเล็ก"โอบเอวบาง
"ไม่ต้องชั้นเดินเองได้"สะบัดตัวออกก่อนจะเดินนำออกไปร่างสูงยิ้มนิดๆกับท่าทีร่างบางก่อนจะเดินตามออกไป
ร้านอาหารริมทะเล
"แก้วกินอะไรดี"ถามร่างบาง
"อืมกุ้งชั้นอยากกินกุ้งปลาหมึกด้วยปลาด้วยเอ่อหอยเชลล์..."สั่งไม่ยั้งจนพนักงานแทบจดไม่ทัน
"พอก่อนแก้ว...น้องสั่งใหม่จดใหม่เลยนะ"บอกพนักงานก่อนจะมองเมนู
"เอากุ้งเผา ปลาหมึกย่าง ปลากระพงนึ่งมะนาว หอยเชลล์อบเนย ต้มยำกุ้ง เอาแค่นี้ก่อนแล้วกันแก้วเอาน้ำอะไร"สั่งเสร็จก็ถามร่างบาง
"เอาน้ำส้ม"บอกพนักงาน
"งั้นเอาน้ำส้มสองแก้ว"พนักงานพยักหน้ารับก่อนจะเดินออกไป
"สั่งตามคิดไม่ออกรึไงว่าตัวเองอยากกินอะไร"เอามือเท้าคางก่อนจะมองออกไปที่ะเล
"แล้วแก้วได้จดลิขสิทธิ์ว่าไม่ให้พี่สั่งตามรึเปล่าล่ะไม่นิ่งั้นพี่ก็สั่งได้"ยิ้มทะเล้นให้ร่างบาง
"ฮึ่ย อย่ามากวนประสาทชั้นนะโทโมะแล้วเมื่อไหร่อาหานจะมาเนี่ย"ชะโงกหน้าไปดู
"แก้วพี่สั่งให้เราไปไม่ถึงสิบวิเลยนะจะกินแล้วหรอยังไม่เสร็จหรอก"บอกร่างบางแอบขำเล็กน้อยกับอาการของคนตรงหน้า
"ก็หิวนี่แล้วอีกนานมั้ยอาหารจะมา"นั่งมองทะเลยามกลางคืนจอนของผมสีน้ำตาลแดงปลิวพริ้วกับสามลมทะเลยาวค่ำคืน
"ก็อีกประมาณสิบนาทีไม่นานเกินรอครับแก้วใจของพี่"จับมือร่างบางที่วางไว้บนโต๊ะ
"เลิกทำแบบนี้ซะ"ชักมือกลับก่อนจะเอามากอดตัวเองไว้
"หนาวหรอเอาเสื้อพี่ไปใส่ก่อนมั้ย"ถอดเสื้อโค้ทแล้วยื่นให้ร่างบาง
"ไม่เอาชั้นไม่อยากได้"ดันกลับร่างสูงหน้าเสียนิดๆก่อนจะใส่แทนนั่งมองร่างบางไปเรื่่อยจนอาหารมาเสริฟ์
"พี่แกะให้"แย่งกุ้งออกจากมือร่างบางมาแกะเปลือกให้จนเหลือแต่เนื้อแล้วใส่จานร่างบางเหมือนเดิม
"ขอบใจ"ยิ้มให้ก่อนจะจิ้มกุ้งตรงหน้าเข้าปาก
"อยากกินปลาไม่ใช่หรอนี่ไงพี่สั่งให้แล้ว"ตักปลาใส่จานหญิงสาว
"อืมขอบใจแล้วนายไม่กินหรอตักให้ชั้นอยู่ได้"ถามร่างสูงที่ในจานยังไม่มีอะไรเลย
"กินสิ่แต่ตักให้แก้วกินก่อนเดี๋ยวพี่ค่อยกิน"ยิ้มละลายส่งมาจากปากสีชมพูหนาของชายหนุ่ม
"ถ้านายไม่กินชั้นก็ไม่กินชั้นไม่ชอบให้ใครมานั่งรอชั้นกินนะมันอึดอัดเสียมารยาท"วางช้อนก่อนจะนั่งกอดอก
"งั้นพี่กินก็ได้แล้วแก้วก็กินด้วยกินเยอะๆจะได้อ้วนกว่านี้"ตักอาหารให้
"นี่ก็อ้วนแล้ว"บอกร่างสูง
"อ้วนตรงไหนผอมจะตายกินเยอะๆนะแก้วพี่เป็นห่วง"ยิ้มให้ก่อนจะตักอาหารกิน
"ขอบใจที่เป็นห่วง"ยิ้มตอบก่อนที่ทั้งคู่จะนั่งกินอาหารเงียบๆ