ความเจ็บปวดแห่งรัก

คอนโด KZ
"พี่ฟางยัยแก้วไปไหนของมันเนี่ยไหนบอกว่าไปแป๊ปเดียวไงเล่า"กระวนกระวายใจเมื่อเพื่อนรักหายไปบอกว่าจะไปแป๊ปเดียวแต่นี่หายไปจนจะเย็น
"นี่ยัยเฟย์แก้วไปบ้านนะเค้าก็ต้องอยู่กับพ่อแม่เค้าสิ่แล้วอีกอย่างวันนี้พี่ชายยัยแก้วก็กลับมาจากอเมริกาด้วยแกจะไม่ให้เค้าอยู่ด้วยกันหน่อยหรอ"บอกน้องสาวแต่มือก็ยังคงถักนิตติ้งผืนสวย
"แต่พี่ฟางลืมไปแล้วหรอว่ายัยแก้วไม่มีแม่ไม่มีพี่ชายยัยแก้วลูกสาวคนเดียวที่มีแต่พ่อ"นั่งลงกับโซฟาจนฮวบพี่สาวที่นั่งอยู่บนโซฟาถึงกับยุบตามแรง
"ยัยเฟย์เค้าเป็นครอบครัวเดียวกันนะให้เค้าอยู่ด้วยกันบ้างสิ่บางทีแก้วอาจจะคิดถึงพี่ชายเค้าก็ได้นะหายไปไม่เจอหน้ากันตั้งสี่ปีแน่ะ"
"คิดถึงหรอพี่ฟางยัยแก้วเกลียดแม่เลี้ยงกับไอ้พี่ชายนิสัยแย่เข้าไส้"นั่งหน้าบึ้งก่อนจะหยิบแอปเปลิ้นเข้าปาก
"แกรู้ได้ไงอยู่บ้านเดียวกับเค้าหรอหะถึงได้รู้ว่ายัยแก้วเกลียดใครแค่ไหนอ่ะ"หันมาหาก่อนจะวางนิตติ้งพื้นสวยลงบนโต๊ะ
"รู้ดี...พี่ฟางถ้ายัยแก้วไม่เกลียดยัยแม่เลี้ยงใจร้ายนั่นกับไอ้พี่ชายกวนประสาทชอบแต๊ะอั๋งแล้วยัยแก้วจะมีปัญหากับพี่ชายแล้วก็แม่เลี้ยงทำไมจริงมั้ย"
"ย่ะแกนี่มันรู้ทุกเรื่องจริงๆเลยนะยัยเฟย์แล้วลองโทรไปหารึยัง"ยิ้มๆกับท่าทีของน้องสาวที่รู้ทุกเรื่อง
"เออลืมไปเฟย์ยังไม่ได้โทรเลยงั้นเฟย์โทรหาแก้วก่อนนะ"หยิบบีบีคู่ใจเลื่อนหาชื่อเพื่อนรักก่อนจะต่อสายไปหา
***
~ผิดก็ตรงที่เผลอใจไปรักเธอ ผิดแค่คนที่รักเธอเขารักเธอก่อนนะ~
"รับโทรศัพท์สิ่"เอ่ยบอกร่างบางที่นั่งดูชื่อคนโทรเข้า
"อย่ายุ่งสักเรื่องได้มั้ยหะอีตาบ้า"หันมาว่าก่อนจะกดรับโทรศัพท์
"ฮัลโหล"กรอกเสียงไปตามปลายสายทำใจรอรับการบ่นของคนที่โทรมา
(ยัยแก้วแกอยู่ไหนหะไหนบอกว่าไปแป๊ปเดียวไงแล้วนี่มันจะเย็นแล้วนะแกเป็นอะไรหรือเปล่าหะยัยแก้ว)พอได้ยินเสียงร่างบางก็โวยวายเพราะความเป็นห่วงทันที
"ใจเย็นยัยเฟย์ตอนนี้ชั้นจะไปทะเลกับนายโทโมะอีกสองสามวันจะกลับไปหาแกนะชั้นปลอดภัยดีไม่ต้องเป็นห่วงหรอก"พูดให้เพื่อนได้สบายใจ
(แกยิ่งไปกับพี่โทโมะนั่นแหละยิ่งอันตรายพี่เค้าจะพาแกไปทำอะไรบ้างก็ไม่รู้แต่แกคงรอดมาได้ชั้นเชื่อฝีมือแกนะแม่คนเก่ง)
"ย่ะเอาอะไรมั้ยเดี๋ยวชั้นซื้อไปฝากแต่ก็คงไม่ต้องบอกอย่างแกต้องของกินอยู่แล้ว"ยิ้มมีความสุขจนร่างสูงเผลอยิ้มตามแต่ก็หันหน้าไปขับรถทำหน้าเก๊กขรึมเพื่อไม่ให้ร่างบางเห็นว่าแอบยิ้ม
(รู้ใจจริงนะยัยแก้วงั้นอย่าลืมระวังตัวด้วยล่ะบายนะขอให้สนุก)อวยพรเพื่อนก่อนจะตัดสายไป
"เป็นไงเพื่อนโทรมาหรอ"ถามร่างบางทั้งที่รู้ว่าใครโทรมา
"พ่อชั้นมั้งที่โทรมาเนี่ยก็ได้ยินอยู่ว่ายัยเฟย์โทรมานายก็ยังจะถามอะไรโง่ๆนะโทโมะ"ประชดใส่
"พี่โง่ก็ดีกว่าฉลาดมากจนไม่ต้องถามแก้วเพราะถ้าพี่โง่พี่ถามแก้วบ่อยๆแก้วจะได้คุยกับพี่บ่อยๆไงล่ะ"ยิ้มทะเล้นให้ร่างบาง
"นายอยากตายคาพวงมาลัยรถมั้ยหะเงียบๆปากแล้วขับต่อไปเถอะก่อนที่ชั้นจะหมดความอดทนแล้วฆ่านายทิ้งซะ"
"พี่กลัวจนขนลุกแล้วหึตัวแค่นี้จะสู้พี่ได้หรอหะยัยลูกเสือ"เอามือมาขยี้หัวร่างบาง
"โทโมะชั้นไม่เล่นนะนายกำลังทำให้ชั้นโกรธอยู่ด้วย"ปัดมือร่างสูงออกก่อนจะหยิกแขน
"โอ๊ย เจ็บแค่นี้หยิกเดี๋ยวจูบเลย โอ๊ยแก้วพี่ล้อเล่นน่า"ร้องห้ามก่อนที่ร่างบางจะหยิกอีกครั้ง
"หัดพูดอะไรให้มันเข้าหูชาวบ้านเค้าบ้งได้มั้ยพูดจาแสลงหูชะมัดชั้นเบื่อนายทำไมนายชอบมาเจ๊าะแจ๊ะกับชั้นหะ"
"ก็พี่เบื่อผู้หญิงคนอื่นแล้วนิ่แต่พี่ไม่เคยเบื่อแก้วเลยยังคิดถึงแก้วตลอดเวลา"พูดจาหวานชวนร่างบางคล้อยตาม
"ชั้นไม่ใช่ผู้หญิงของนายอย่ามาทำตัวเอาไปทั่วแถวนี้"มองด้วยสายตาเหยียดก่อนจะนั่งกดโทรศัพท์เล่น
"หึแล้วคิดหรอว่าแก้วจะไม่ได้เป็นผู้หญิงของพี่ฝันไปเถอะยังไงพี่จะเอาแก้วมาเป็นของพี่ให้ได้"จอดรถที่ข้างทางทำให้หัวร่างบางกระแทกคอนโซลด้านหน้า
"โอ๊ย ไอ้บ้านายหยุดทำไมหะชั้นเจ็บนะแล้วนายยื่นหน้าเข้ามาทำไมออกปะ อุปส์"ถูกร่างสูงประกบปากชายหนุ่มกดจูยหนักลงมาที่ปากอวบอิ่มอย่างแรงจนร่างบางตั้งตัวไม่ทัน
"อื้อ"ผลักอกร่างสูงออกอย่างแรง
เพี๊ยะ มือบางฟาดที่ใบหน้าหล่อขาวเนียนไม่มีที่ติของชายหนุ่มอย่างแรง
"เลิกทำอะไรบ้าๆโดยการใช้อารมณ์ของนายสักทีชั้นไม่ใช่ของเล่นที่อยากเล่นก็หยิบไม่อยากเล่นก็ทิ้งเก็บนิสัยแบบนี้ไปใช้กับผู้หญิงของนายนู่น"ตะคอกร่างสูงก่อนจะหันหน้าหนี
"ขอโทษ"เอ่ยคำขอโทษก่อนจะขับรถต่อระหว่างทางไม่มีแม้แต่คำพูดของทั้งสองคนหลุดออกมาแม้แต่น้อยร่างสูงก็ขับรถมุ่งตรงไปทะเลร่างบางก็เหม่อมองทางจนตะวันเริ่มลับขอบฟ้าก็มาถึงจุดมุ่งหมายในการมาเที่ยวของชายหนุ่ม
"ไปตรงนู้นกัน"จับมือร่างบางพาวิ่งไปที่ชายหาด
"เหลืออีกนิดเดียวตะวันจะลับขอบฟ้าแล้วสวยมั้ยแก้ว"ถามหญิงสาวที่ยืนดูพระอาทิตย์ที่ดูจะค่อยๆเลือนหายไปกับขอบฟ้าแสงพระอาทิตย์ยามเย็นกระทบเข้ากับน้ำทะเลและคลื่นที่เป็นระรอกลมเย็นพัดสบายร่างบางยืนเอามือกอดตัวเองก่อนจะหลับตาพริ้มสูดลมหายใจเข้าไปอย่างมีความสุข
"สวยสวยมากๆชั้นชอบที่นี่มากชอบที่สุด"ยิ้มให้ร่างสูงก่อนจะหันกลับไปมองพระอาทิตย์ขาเรียวสวยก้าวไปยืนตรงที่คลื่นกระทบเข้าหาฝั่งน้ำทะเลเย็นสัมผัสโดนที่เท้าของร่างบางอย่างแผ่วเบาก่อนจะถูกดูดลงไปในทะเลแล้วถูกซัดกลับมาเป็นคลื่นระรอกเล็กดังเดิม
"พี่ว่าเราไปจองโรงแรมดีกว่านะนี่เย็นมากแล้วเดี๋ยวมันจะมืดไปกว่านี้"ชวนร่างบางให้ไปจากชายหาด
"อืม"พยักหน้าก่อนจะเดินตามชายหนุ่มมาที่รถ
"เชิญครับองค์หญิงตัวน้อยของพี่"ยิ้มกว้างก่อนเปิดประตูให้ร่างบางหญิงสาวมองนิดๆก่อนจะเข้าไปนั่งร่างสูงปิดประตูให้ก่อนจะเดินไปขึ้นรถแล้วพาร่างบางขับไปที่โรงแรมหรูแห่งหนึ่งในตัวเมืองหัวหิน
"เอาโรงแรมนี้นะดีสุดแล้ว"บอกร่างบาง
"อืมนายจะเอาโรงแรมอะไรก็เอาเหอะแต่ไม่เอาโรงแรมที่มีผี"นั่งมองโรงแรมผ่านกระจกรถ
"กลัวผีหรอ"ยื่นหน้าเข้ามาใกล้จนจมูกสัมผัสกับกลุ่มผมหอม
"ปะ เปล่า"หันหน้ากลับมาทำให้ปลายจมูกทั้งคู่ชนกัน"เอ่อชั้นว่าเราลงไปกันเถอะ"ผละออกก่อนจะเปิดประตูลงจากรถร่างสูงอมยิ้มนิดๆก่อนจะลงจากรถแล้วพาร่างบางเดินเข้าไปในโรงแรม