รักฉันคือเธอรักเธอคือฉันไหม

tomo
3เดือนที่แล้ว "นี่โทโมะกนอันนี้สิอร่อยมาก"เสียงใส่ๆเล็กๆเรียกผมผมจึงหันไปมองแล้วยิ้มให้
เธอ 'แก้ว' แฟนสาวที่ผมรักหมดใจเธอเป็นคนนิสัยดี น่ารัก อ่อนหวาน เวลาเธอยิ้มสามารถทำ
ให้ผมละลายได้เลยละเธอขี้อายมากๆ แต่อย่าให้โมโหนะดุอย่าบอกใครยิ่งไอเขื่อนนะโดนแก้ว
วิ่งไล่แตะบ่อยมากแต่นั้นก็ทำให้แก้วน่ารักได้ไม่น้อย อ้ำ
"อร่อยไหมโทโมะ"แก้วถามพลางยิ้มหวานแล้วมองผมตาเป็นประกาย
"หึ หึ มันยังอร่อยไม่เท่าตัวแก้วหรอก"ผมพูดทำให้แก้มขาวนวลของแก้วขึ้นสีแดงระเรื่อ
"โมะบ้าพูดอะไรก็ไม่รู้>0< เคยชิมแล้วหรอถึงว่าอร่อยอ่ะ"แก้วตีผมดังเพี๊ยะพลางถามคำถามที่พาแก้วที่หน้าแดงอยู้แล้วให้แดงไปอีก เอาเข้าไป
"วันหลังให้ชิมไหมละ จะได้รู้ว่าอร่อยหรือไม่อร่อย"
"นี่โทโมะ ทะลึ่งแหละ ไม่เอาไม่คุยด้วยแล้ว'แก้วว่าอย่างงอลๆพลางสะบัดหน้าหนีผมน่ารักจิงแฟนใครเนี่ย
"โอ๋ๆ ไม่แกล้งแล้วหันหน้ามาหน่อยสิ"ผมว่าพลางจับปลายคางของแก้วให้หันมาแล้วเชิดขึ้น
เล็กน้อยแล้วโน้มหน้าเข้าไปไกล้ชิมริมฝีปางบางชมพูของแก้ว แก้วไม่ขัดขืนแต่อย่างใดกลับ
จูบผมตอบอีกต่างหากให้มันได้อย่างนี้สิแก้ว ฉันจะอดใจไหวได้ยังไง
2 อาทิตย์ต่อมา kaew "โมะทำอย่างนี้ โมะเลิกกับแก้วไปเลยดีกว่า"
"โมะไม่......ได้เลิกก็เลิกหวังว่าเราคงจะไม่ได้เจอกันอีกนะคุณ'จริญญา'...ลาก่อน"โทโมะ
พูดเสร็จก็เดินออกไปจากบ้านฉันไม่เคยแม้แต่จะหันมามองว่าฉันรู้สึกยังไงฉันทรุดตัวลงนั่งกับ
พื้นหญ้าอย่างหมดแรงฟางกับป็อบแฟนฟางวิ่งเข้ามาดูฉันอย่างห่วงใยแทนที่เค้าคนนั้นจะเป็น
ห่วงฉันไม่เลยเค้าหันมามองฉันแล้วยิ้มเยาะสายตาที่เคยอ่อนโยนบัดนี้มันมีแต่ความเย็นชาจน
ฉันเจ็บ เจ็บจนอยากจะบ้าหลังจากสบตาฉันได้ไม่นานโทโมะก็เดินไปขับรถออกไปเลย เหอะ
ฉันจะจำไว้ว่านายมันร้ายกาจแค่ไหน แต่ตอนนี้ฉันเจ็บเจ็บจนอยากรู้ว่าเค้าเจ็บอย่างฉันบ้าง
หรือป่าวตลอดเวลาที่ผ่านมาเค้าเคยรักฉันบ้างไหมทุกคนอาจจะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นวันนี้ฉันว่า
จะไปนอนบ้านเฟย์กับฟางและฉันก็บอกโทโมะแล้วเรียบร้อยด้วยแต่พอไปถึงบ้านยัยเฟย์ดันไม่
อยู่ไปบ้านเขื่อนที่อยู่สระบุรีกว่าจะกลับก็ประมาณทุ่มสองทุ่มแต่ตอนนั้นมันพึ่งห้าโมงเย็นฉัน
เลยให้เฟย์มาวันพรุ่งนี้แล้วฉันถึงจะมานอนพรุ่งนี้ขากลับฉันรู้สึกเบื่อๆเลยชวนฟางกับป็อปไป
เที่ยวสยามกันโดยที่ยังไม่ได้โทรไปบอกโทโมะว่าฉันไม่นอนบ้านเฟย์แล้วหลังจากเดินเล่น
เสร็จแล้วฉันเลยให้ฟางกับป็อปมากินข้างที่บ้านฉันพอมาถึงบ้านฉันก็ไปที่ห้องนอนเพราะตอน
นี้มันสองทุ่มแล้วโทโมะน่าจะดูหนังอยู่ในห้องแต่ป่าวเลยพอฉันเข้าไปก็ต้องอึ้งเพราะเห็นโทโมะกับน้องของพิมเพื่อนฉันกำลัง make out กันอยู่ฉันตกใจจนโทโมะที่รู้สึกเหมือนมีใครมาเปิดประตูำแล้วหันมามองโทโมะตาโตเพราะตกใจที่ฉันมาเห็นได้ไงส่วนยัยหวายก็จับหน้าโทโมะแล้วดึงลงมาจูบฉันโกรธและเจ็บจึงเดินหนีออกมาโทโมะเลวิ่งตามฉันมาที่ส่วนหน่าบ้านส่วนยัยหวายโทโมะไล่ให้กลับไปนานแล้วโทโมะพยายามจะอธิบายให้ฉันฟังแต่ฉันไม่ฟังพลางบอกเลิกเค้าแล้วทุกอย่างก็เป็นอย่างที่เห็น เค้าไม่คิดจะห้ามฉันเลย คงรักยัยหวายมากงั้นสิ หึ
ปัจจุบัน
"ยัยแก้ววววววววววววววววววว"
"กริ๊ดด เฮ้ยอะไรฟางตะโกนทำไมเนี่ย"ฉันที่นั่งคิดถึงเรื่องในอดีดอยู่ก้อต้องตกใจเพราะเสียงแหลมๆของยัยฟางที่ตะโกนอยู่ข้างๆหู อ๊ากกก หูจะเเตกไหมเนี่ย
"แก้วนะแก้ว ฟางเรียกตั้งนานไม่หันจะบอกว่ามีคนมาหาเค้ารออยู่ตรงสวนสาธาณะน่ะ"ยัยฟาง
พูดอย่างโมโหใครว่ะมาหาตอนนี้ ฉันพยักหน้าให้ฟางก่อนจะเดินไปยังสวนสาธาราณะ พอเดิน
มาถึงก็ต้องพบกับคนที่ฉันทั้งรักทั้งเกลียดทั้งคิดถึงจนแทบบ้า
"มีไร"ฉันพูดน้ำเสียงเย็นชาแต่หัวใจเจ็บเป็นบ้าฉันอยากจะวิ่งไปกอดเค้าแต่ไม่ได้เราไม่ได้เป็น
อย่างเมื่อ3ปีก่อนฉันจะไปกอดเค้าไม่ได้ แต่แล้วโทโมะกลับทำให้ฉันอึ้งแล้วก็อึ้งทันทีที่ฉันม
าถึงและพูดจบไม่นานเค้าก็วิ่งเข้ามากอดฉันใจสั่งให้เอื้อมมือไปกอดตอบแต่สมองสั่งว่าเค้า
ทำให้ฉันเจ็บมือที่ยกขึ้นเตรียมจะกอดตอบของฉันแต่ก็ต้องกลายเป็นพลักแทนแต่ก็พลักไม่
ออก โทโมะนี่แรงแยอะจิงๆ
"ปล่อยฉัน"ฉันพูดพลางทุบโทโมะหลายครั้งแต่เค้าก็ไม่ยอมปล่อยแต่กลับกอดฉันแน่นกว่า
เดิม
"โมะขอโทษเรากลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ไหม'
"โมะ...."ฉันพูดเสียงเบาราวกระซิบน้ำตาที่เก็บไว้ตั้งนานได้หรินไหลลงมามือของฉันหยุดทุบ
โทโมะแต่ก็ยังคงวางไว้ที่"หลของโทโมะเหมือนเดิมฉันไม่มีแรงที่จะทำร้ายเค้าเพราะฉันเจ็บ
เจ็บที่เค้ามาขอคืนดี
"โมะขอโทษที่โมะทำไปเพราะหวายขู่ว่าจะทำร้ายแก้วถ้าโมะไม่มีอะไรกับหวายโมะยอมให้
ใครทำร้ายแก้วไม่ได้โมะเลยต้องยอม โมะรักแก้ว โมะรักแก้วไม่เคยเปลี่ยน สามเดือนที่ไม่มี
แก้วอยู่ข้างกายมันขาดอะไรสักอย่างตั้งแต่วันที่โมะเลิกกับแก้วโมะไม่เคยมีความสุขเลยสัก
ครั้ง แก้ว ได้โปรดเรากลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ไหมโมะขอร้อง"
"ขอโทษนะ......."
"ไม่เป็นไรแก้ว ถ้าแก้วไม่รักโมะแล้วโมะไปเอง"ขณะที่เค้ากำลังจะเดินออกไปฉันก็คว้ามือเค้า
ไว้ก่อนแล้วจับมันไหวโทโมะมองมาที่ฉันอย่างไม่เข้าใจ
"จะไปไหนละ ฉันยังพูดไม่จบเลย"ฉันรีบพูดเพราะโทโมะกำลังเกะมือฉันอยู่พอฉันพูดจบเค้าก็
ชะงักแล้วมองหน้าฉันประมาณว่ามีอะไรอีก
"ขอโทษนะที่นายต้องอยู่เคียงข้างฉันไปอีกนาน"ฉันพูดพลางหันหน้าหนีสายตาของโทโมะก็
คนมันเขิลนี้
"หะ อะไรนะ"โทโมะพูดพลางทำหน้าดีใจนี่กะจะแกล้วให้เขิลเล่นใช่ไหมฉันไม่หลงกลนายหรอก
"ของดีมีครั้งเดียว"ฉันพูดพลางหันหลังจะเดินหนีแต่ก็ถูกโทโมะรอบเอวเข้าไปกอดจากทางด้านหลัง
"ฉันรักเธอนะแก้วใจ"
"ฉันก็รักนายโทโมะ"ฉันว่าฉันใจแข็งแล้วนะยังไงก็แพ้ลูกอ้อนโทโมะทุกทีสิน่าถ้าเป็นทุกคนทุกคนจะยอมโทโมะหรือป่าวละ
---------------------------------------------------------------------------------------------
สนุกหรือป่าวไม่รู้นะ
คือเราอยากลองทำนิยายสั้นดู
ติ-ด่า-ชม ได้ไม่ว่ากัน