โอ๊ย! ยัยบ้าฉันเปลี่ยนไปเพราะรักเธอ

เช้าวันหนึ่งอากาศแจ่มใส
แก้ว: แม่แก้วไปเรียนก่อนนะค่ะ
แม่แก้ว: จ้าขับรถดีๆนะลูก
แก้ว: ค่าแล้วแก้วจะรีบกลับนะค่ะ
ณ ที่ทำงานของแก้ว
บ.ก: เอ้า! พนักงานทุกคนฉันจะแนะนำให้รู้จักมานี่เร็วสิแก้ว
แก้ว: ค่ะ
บ.ก: นี่คือแก้ว ลูกสาวคนโตของท่านประธานบริษัท รู้กันไว้ซะเพราะคุณหนูแก้วจะมาทำงานที่แทนท่านประธานช่วงที่ท่านประธานอยู่ต้องประเทศ
แก้ว: ไม่ต้องเรียกแก้วว่า คุณหนูก็ได้ค่ะ เรียกแก้วเฉยๆดีกว่า ยังไงบ.กก็อายุมากกว่าแก้วนะค่ะ
บ.ก: เอางั้นเหรอครับ งั้นก็ได้ครับ
แก้ว: ค่ะทุกคนด้วยนะค่ะ แล้วไหนโต๊ะทำงานแก้วล่ะค่ะ
บ.ก: อ๋อทางนี้เลยครับ
แก้ว: ค่ะชอบคุณค่ะ เชิญบ.กไปทำงานต่อได้เลยนะค่ะ ไม่ไปทำงานเดี๋ยวแก้วตัดเงินเดือนเลยนะ
บ.ก: ครับๆไปแล้วครับ
แก้ว: 555 แก้วล้อเล่นค่ะ
หลังจากนั้นบ.กก็เดินไปทำงานปกติ แก้วก็เดินวนไปวนมาในห้องเพื่อสำรวจห้องแล้วเธอก็ไปทำงานที่พ่อของเธอสั่งไว้
พักกลางวัน
แก้ว: นี่ขอฉันนั่งทานข้าวกับพวกเธอด้วยได้ไหม
...: อ๋อได้สิค่ะ
แก้ว: ขอบคุณค่ะ แล้วคุณชื่ออะไรเหรอค่ะ
...: อ๋อฉันชื่อฟางค่ะ ยินดีที่ได้รู้จ๊ะ
แก้ว: จ๊ะ ดีจังเลยนะ มีเพื่อนแล้ว!
ฟาง: 555 วันหลังแก้วก็มานั่งกับพวกเราก็ได้นะ มีเพื่อนกินข้าวด้วยกันเยอะสนุกดี!
แก้ว: แก้วเห็นแค่ว่ามีเราแค่สองคนเองนะที่นั่งโต๊ะนี้
ฟาง: อ๋อ มีอีกจ๊ะ มีเฟย์ ป๊อป เขื่อน แล้วก็โทโมะ แต่ตอนนี้พวกนั้นกำลังไปซื้อข้าวอยู่นะ
แก้ว: อ๋อจ่ะ
ฟาง: นั้นไงมาพอดีเลย
แล้วพวกที่ฟางกล่าวถึงก็เดินมาพร้อมกับถือจานข้าวมาคนละหนึ่งจานพร้อมนั่งลง
เฟย์: อ้าว คุณแก้วสวัสดีค่ะ
แก้ว: ไม่ต้องเรียกแก้วแบบนี้หรอกค่ะ แก้วไม่ชินนะค่ะ
เฟย์: ค่ะๆเฟย์ขอโทษนะค่ะ
แก้ว: ไม่เป็นไรค่ะ พวกคุณนี้ท่าทางจะสนิทกันมากนะค่ะ
ฟาง: อ๋อค่ะ พวกเราเรียนที่เดียวกันตั้งแต่ตอน ประถมแล้วล่ะค่ะ
แก้ว: ค่ะๆ ดีจังเลยนะค่ะ
...: หน้าอย่างคุณเนี่ยน่ะเหรอที่เป็นลูกเจ้าของบริษัท
( ใครเป็นคนพูดประโยคนี้ติดตามตอนที่ 2จ้า!~ )