ประธานตัวร้ายกับหวานใจตัวแสบ

ก๊อกกกๆๆๆๆๆๆเสียงเคาะประตูรัวกระหน่ำอย่างต่อเนื่อง จนฉันต้องลุกขึ้นไปเปิดประตูด้วยอารมณ์สุดเซ็ง

“นี่นายไม่เคยเคาะประตูหรือไงถึงได้เคาะรัวจนประตูแทบพังอย่างนี้ฮะ”

“นี่แม่ตัวดี แหกตาดูซิว่ามันกี่โมงกี่ยามแล้ว”

“เจ็ดโมงครึ่ง นายดูนาฬิกาไม่เป็นหรือไง”

“เป็นสิเฟ้ย ที่ฉันกำลังจะสื่อคือให้เธอรีบไสหัวไปอาบน้ำแต่งตัวก่อนที่จะไปโรงเรียนสายต่างหากละ”

“นายจะรีบไปทำไมกัน โรงเรียนไม่หายไปไหนหรอหน่า”

“เธอจะไปอาบเองดีๆหรือจะให้ฉันจับเธออาบน้ำแต่งตัว”

“ก็ต้องอาบเองชิย่ะ ออกไปเลยไป๊”

“เออไม่อยากอยู่ดูให้ฝันร้ายหรอกนะ อ่ะนี่เสื้อผ้าเธอ”หมอนั่นโยนเสื้อผ้าใส่ฉัน จะส่งดีไม่ได้ไหมคะคุณชายปอบบ้าอำนาจเอ้ย

“นี่อย่างนึกว่าฉันไม่รู้นะว่าเธอกำลังแอบด่าฉันในใจ”

“ว้าวเพิ่งรูนะเนี่ยว่าปอบอ่านใจคนได้”

“ฉันทำได้มากกว่านี้อีกถ้าเธอยังซักช้าอยู่”ควายนายหายหรือไงย่ะถึงได้รีบเร่งอะไรขนาดนี้

“อ่ะ แล้วถ้าช้าเกินสิบนาทีฉันจะมาช่วยแต่งตัวนะ”

“ไอ้ปอบบ้า ไอ้ปอบโรคจิตเอ๊ย”ฉันตะโกนด่าไม่ต้องสงสัยว่าทำไมถึงกล้าก็หมอนี่ออกจากห้องไปแล้วนิ

10 นาทีผ่านไป

ฉันใส่เสื้อผ้าที่หมอนั่นเตรียมไว้ได้พอดีแปะเลย สงสัยหมอนั่นจะพาผู้หญิงมาข้างที่นี่บ่อยจนสามารถหาเสื้อผ้าได้ง่ายดายขนาดนี้ รีบลงไปหาหมอนั่นดีกว่าถ้าลงไปช้าเดี๋ยวหมอนั่นก็ด่าฉันอีกหล่ะคนอะไรก็ไม่รู้ปากจัดซะมัด

ฉันเดินลงไปตรงส่วนที่เป็นห้องนั่งเล่นของบ้าน หมอนั่นนั่งอยู่ตรงโซฟากลางห้องกำลังจิบกาแฟอย่างอารมณ์ดีเชียว ดูไปหน้านายป๊อบปี้นี่ยังกับถอดแบบออกมาจากแมกกาซีนแหน่ะ ผมสีดำดูเข้ากันได้ดีกับใบหน้าขาวๆของหมอนี่

เฮ้ยแล้วฉันมาเคลิ้มอะไรกับความหล่อของมันเนี่ย จำไว้ฟางอย่าไว้ใจปอบเดี๋ยวโดนปอบจกไส้

“เสร็จแล้วย่ะ”

“คิดว่าตายในห้องน้ำซะแล้ว”

“ปากดีแต่เช้าเลยนะ จะไปโรงเรียนกันได้หรือยังเนี่ย”

“อ่ะ”หมอนั่นหยิบขนมปังในจานมายัดใส่ปากฉัน

“ไอ้บ้า ให้กินดีๆไม่ได้หรือไงย่ะ”

“กินไปเถอะ บ่นอยู่ได้”หมอนั่นพูดแล้วทำหน้าดุใส่ แหมถ้าเทียบกับนายฉันไม่เรียกว่าขี้บ่นหรอกย่ะ

“ไปโรงเรียนกันดีกว่า”หมอนั่นพูดแล้วลุกไปหยิบกุญแจรถที่วางอยู่บนโต๊ะ บ้านหมอนี่มีรถตั้งหลายคันแต่ฉันสงสัยจริงๆว่าทำไมหมอนั่นชอบให้ฉันซ้อนมอเตอร์ไซต์

“ขึ้นมาสิ”หมอนั่นกระดิกมือเรียก ฉันคนไม่ใช่หมานะย่ะ

“แล้วก็เกาะดีๆล่ะน้องสาว”

“ให้กอดเอวนายหรอฝันไปเถอะ”

“แน่ใจนะที่พูดอ่ะ”หมอนั่นยิ้มเยาะๆแล้วออกตัวมอเตอร์ไซต์ด้วยความเร็วสูง จนฉันต้องเอามือไปกอดเอวเค้าไว้ สาบานได้ว่าถ้าไม่กลัวตกมอเตอร์ไซต์ตายฉันไม่มีวันกอดหมอนี่หรอก

ณ โรงเรียน

“ขับให้มันช้าๆหน่อยได้ไหม ฉันหัวใจจะวายตายอยู่แล้ว”

“ก็แล้วใครล่ะทำให้ไปโรงเรียนสาย”

“เออ อะไรๆฉันก็ผิดตลอดอ่ะ”

“555+ อย่างน้อยใจสิ”หมอนั่นพูดแล้วเอามือมายีหัวฉันอย่างเมามันส์ สมุกมากใช่ไหมกับการแกล้งฉันเนี่ย

“ไปเรียนแล้ว เออนายยังไม่ได้บอกฉันเลยนะว่านายเป็นใคร”

“เอะ เธอยังไม่รู้อีกหรอ”

“ก็ยังนะสิ ถ้ารู้แล้วจะถามทำเกี้ยวหรอ”

“งั้นก็จงอยู่กับความไม่รู้ต่อไปเถอะ 55+ แกล้งเธอนี่สนุกจัง”

“ฝากไว้ก่อนเถอะอย่าให้ฉันมีโอกาสนะ”

ฉันเดินหนีอีตาบ้านั่นเข้าไปที่ตึกเรียนป่านนี้ยัยแก้วกับเฟย์คงมาเรียนกันแล้วมั้งเป็นอย่างที่คาดเฟย์กับแก้วกำลังนั่งอยู่ที่โต๊ะม้าหินหน้าตึก

“สวัสดีสาวๆ”ฉันทักทาย

“นี่แกหายไปไหนมาเนี่ยฟาง เมื่อคืนทำไมไม่กลับหอ”

“มาเป็นชุดเลยนะย่ะ มีเรื่องนิดหน่อยนะ”

“แต่ฟางก็น่าจะโทรบอกเรานิ  รู้มั้ยแก้วเค้าเป็นห่วงฟางมากเลยนะ”

“แก้วเนี่ยนะห่วงฟาง โอ้ยอยากจะเป็นลม”

“เออ ต่อไปฉันจะไม่สนใจแกแล้ว”

“โอ้แก้วอย่าเพิ่งงอนฉันสิ ต่อไปฉันสัญญานะว่าจะโทรบอกถ้าจะไม่กลับหอหน่ะ ครั้งนี้มันสุดวิสัยจริงๆดีกันนะ”

ฉันยื่นนิ้วก้อยออกไปหาแก้วที่ตอนนี้หายโกรธขึ้นมาบ้างแล้ว

“เฮอะอย่างงี้ทุกทีหนะ”

“เอาเป็นว่าไม่โกรธแล้วใช่ไหม ไปเรียนกันเถอะ”ฉันเดินไปเกี่ยวแขนของแก้วและฟย์

“ยัยบ๊องเอ๊ย”แก้วบ่นแล้วเอามือมายีหัวฉันทำไมใครๆถึงได้ชอบขยี้หัวฉันนักนะ

                พวกเราทั้งสามคนเดินเข้าไปในห้องเรียน ดูเหมือนเพื่อนๆจะแตกตื่นกับการมาของฉันนะ

“นี่ยัยฟางเธอเป็นอะไรกับพี่ประธานหน่ะ”ยัยหวายเดินเข้ามาหาฉันด้วยท่าทางหาเรื่อง ว่าแต่ไอ้พี่ประธานมันคือใครฟร่ะ

“ใครคือพี่ประธานของเธอฉันไม่ยักจะรู้จัก”

“ก็ประธานนักเรียนปีนี้ไงล่ะ ไม่ต้องมาตีหน้าซื่อเลยนะว่าไม่รู้จักเมื่อเย็นมีคนเห็นเธอเดินกับพี่ประธานแถมตอนเช้าๆยังมาโรงเรียนพร้อมกันอีก”

“ฉันไม่เข้าใจว่าเธอพูดอะไร ช่วยหลบหน่อยฉันจะไปที่โต๊ะ”

“นี่เธอพูดไม่รู้เรื่องใช่ไหม”หวายพูดแล้วพลักฉันอย่างแรงจนไปชนกับโต๊ะเรียน

“นี่มันจะมากไปแล้วนะ”แก้วพี่ดูเหมือนจะหมดความอดทนโพล่งออกไป ขณะที่เฟย์เดินเข้ามาดึงฉันให้ลุกขึ้น

“ถ้าเธอยังไม่เลิกยุ่งกับเขาเจอดีแน่”

“แล้วทำไมยัยฟางต้องเชื่อเธอ  ถ้าเธอยังไม่เลิกยุ่งกับเพื่อนฉันเธอนั่นแหละจะเจอดี”แก้วพูดด้วยท่าทางจริงจัง ฉันไม่เคยเห็นแก้วทำท่าทางน่ากลัวแบบนี้มาก่อนเลย

“นี่แกกล้าขู่ฉันหรอ”

“ฉันไม่เคยขู่เพราะฉันทำจริงแน่”แก้วพูดแล้วดึงฉันกับเฟย์มาที่นั่งประจำของพวกเรา

“เจ็บไหมเนี่ยฟาง”แก้วดูแผลที่ข้อศอกฉัน

“จิ๊บๆหน่าแค่นี้ไม่ระแคระคายหรอก”ฉันหันไปตอบเพื่อทำให้แก้วสบายใจมากขึ้น

“แล้วตกลงฟางรู้จักกับพี่ประธานด้วยหรอ”เฟย์ถาม

“ไม่รู้สิ เท่าที่จำก็ไม่น่าจะรู้จักนะ”

“อืมงั้นช่วงนี้ก็ระวังตัวหน่อยล่ะกันหวายนะอาฆาตแรง”เฟย์บอกด้วยท่าทีที่เป็นห่วง

“55+ ฉันไม่ปล่อยยัยนั่นทำอะไรฉันง่ายหรอกนะ ครั้งนี้แค่เผลอเท่านั้นเอง”

“ให้มันเก่งเหมือนปากเถอะ”แก้วพูด

“อาจารย์จะมาแล้วเตรียมตัวเรียนกันเถอะ”เฟย์บอก

ฉันจัดแจงเสื้อผ้าตัวเองให้เข้าที่แล้วลูบที่แผลเบาๆความจริงมันเจ็บมากๆๆเลยล่ะแต่ฉันไม่อยากให้แก้วกับเฟย์กังวล แวบออกไปทำเผลอหน่อยดีกว่า ยัยหวายก็ตัวเล็กนิดเดียวทำไมแรงเยอะแบบนี้นะฉันอดทนเรียนจนหมดคาบ อาจารย์มีสีหน้าพอใจนิดๆที่ฉันไม่หลับในคาบใครจะไปหลับได้ล่ะเจ็บซะมัดเลย