ประธานตัวร้ายกับหวานใจตัวแสบ
เขียนโดย 
African_violet
วันที่ 14 มิถุนายน พ.ศ. 2555 เวลา 19.56 น.
แก้ไขเมื่อ 2 มิถุนายน พ.ศ. 2563 13.00 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
4) ตอน4
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความฉันเดินสะพายกระเป๋าเป้กลับหอ ทำไมตอนเย็นทางกลับหอฉันมันต้องดูวังเวงแบบนี้ด้วยนะ หรือว่าตอนเช้าฉันยังไม่ตื่นเลยไม่เจอบรรยากาศแบบนี้
กุกกัก กุกกัก ก ก
กรี้ดดดดดดด ฉันตะโกนออกไปเมื่อมีใครบางคนมาจับที่ข้อมือฉัน มือหนากระชากฉันเข้าไปในตรอกแคบๆแล้วเอามืออีกข้างหนึ่งปิดปากฉัน อย่าฆ่าหมกส้วมเค้าน่ะเค้ากลัวแล้วY^Y
“จะเสียงดังให้พวกนั้นมารุมกระทืบหรือไง”น้ำเสียงเย็นชาอย่างนี้จะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากอีตาปอบบ้านั่น
“ใครจะรุบกระทืบ อ้อที่นายรีบร้อนออกจากโรงเรียนเนี่ยเพราะจะไปมีเรื่องกับคนอื่นหรอ”
“เออ แล้วก็ช่วยเงียบเสียงหน่อยได้ไหม”
“เจอนายทีไรดวงซวยตลอดอ่ะ”
“ตั้งแต่เจอเธอครั้งแรกฉันก็เจอแต่เรื่องซวยเหมือนกันแหละ”
“นายหาว่าฉันคือตัวซวยหรอ”
“เออ”
“ชิ อย่างน้อยก็ดีกว่าคนชื่อปอบล่ะกัน”
“ฉันชื่อป๊อบปี้เฟ้ย”
“จะเรียกปอบอ่ะทำไม ปอบๆๆๆๆ”
“นี่ยัยตัวซวยเงียบเดี๋ยวนี้เลยนะ”
“แว้กก ปอบจะกินตับหนูน่ากลัวที่สุด”
“บอกให้หยุดโวยวายสักทีได้ไหม”
“ไม่ เห้ยระวังข้างหลัง”ฉันตะโกนเมื่อเห็นเงาคนอีกสิบกว่าข้างหลังนายป๊อปปี้ หมอนั่นดูท่าจะระมัดระวังตัวอยู่แล้วเลยตวัดขาถีบไอ้คนข้างหลังทันก่อนที่มันจะถึงตัวเขา
“หลบข้างหลังฉันนะ ถ้าฉันแพ้พวกมันเธอก็เอาโทรศัพท์ฉันบอกไอ้เขื่อนกับไอ้โทโมะให้มาช่วยก็ล่ะกัน”หมอนั่นพูดแล้วเอาตัวเข้ามากันข้างหน้าฉันไว้ แล้วยัดมือถือใส่มือฉัน
“ทำตัวเป็นพระเอกเหรอว่ะไอ้ป๊อบ ฉันชอบฉากตอนที่ผู้ร้ายได้ตัวนางเอกไปซะด้วย”มันพูดพร้อมทำหน้าหื่นใส่ฉัน ฝันไปเถอะย่ะปอบนายต้องช่วยฉันนะจกใส้พวกมันเลย
“ยัยนี้ไม่เกี่ยว”
“เกี่ยวสิ คราวที่แล้วเธอทำฉันไว้แสบนะถ้าคราวนี้เธอส่งคลิปนั่นมาฉันอาจจะละเว้นโทษให้นะคนสวย”
“คลิปอะไรหรอ จำไม่ได้อ่ะ”ฉันหันไปถามป็อบปี้
“ถามจริง=.=””
“อ่าฮะ”
“จะคุยกันอีกนานไหมว่ะ”
“เรื่องของคนปลาตีนอย่างนายไม่เกี่ยวหรอก”
“นังนี่”นายหน้าปลาตีนจะถลามาตบปากฉันแต่กลับมีมือของนายปริ๊นกระชากไว้อยู่
“จัดการมันก่อนส่วนยัยนี่เอาไว้ทีหลัง”
“ก็ได้”หมอนั่นไม่รอช้าพุ่งหมัดตรงมาที่หน้าของป๊อบปี้ แต่เขาเบี่ยงตัวหลบแล้วปล่อยมัดสวนกลับไป ดูท่าอีตาปอบจะไม่ได้เก่งแต่ปาก แค่เวลาเพียงไม่กี่นาทีหมอนั่นก็ล้มไอ้พวกนั้นไปเยอะ แต่ถ้าปล่อยให้เค้าสู้คนเดียวฉันว่าหมอนี่คงไม่น่ารอด เอ๊ะแล้วทำไมฉันไม่โทรหาเพื่อนหมอนี่นะ ฉันเลื่อนโทรศัพท์หาเบอร์เขื่อนแล้วกดโทรออกทันที
“ฮัลโหลว่าไงว่ะ ป๊อบ”
“ฉันฟางเองนะ”
“อ้าวว่าไงครับเจ้าหญิงนิทรามีอะไรให้ผมช่วยหรอ หรือว่าจะเปลี่ยนใจมาคบผมแทนไอ้ป๊อบ”
“ฉันไม่ได้คบกับนายป๊อบปี้ย่ะ”
“งั้นจะขอคบผมหรอ”
“หยุดความคิดอันไร้สาระของนายซะ ตอนนี้ฉันกำลังต้องการความช่วยเหลือ เพื่อนนายกำลังถูกรุมกระทืบอยู่นะ”
“เวรชิบ หาเรื่องโดนกระทืบคนเดียวอีกแล้วหรอ แล้วตอนนี้เธออยู่ที่ไหน”
“ทางไปหอซีแลนหน่ะ”
“โอเค ผมจะรีบไประหว่างนี้ก็นะวังตัวด้วยนะ”
“อืม”
ซักพักพวกเขื่อนก็ยกกันมา ถึงแม้ว่าหมอนี่จะมีคนน้อยกว่าแต่แต่ละคนโหดตัวพอทั้งนั้น
“ไปกันเถอะ”นายป๊อบปี้เดินมาจับแขนฉัน สภาพหมอนี้เยินซะมัดเลยสาบานได้ว่าถ้าพวกสาวๆมาเห็นหน้าหล่อเป็นแบบนี้คงกรี้ดสลบกันเป็นแถว
“นายไหวหรือเปล่า”
“เธอก็ดูจากสภาพฉันเอาเองหล่ะกันยัยบื้อ”
“นี่ถ้าไม่เห็นว่านายเละขนาดนี้ นายอาจได้แผลเพิ่มนะ”
“เหอะๆ ไปขึ้นรถไป”
“ไปไหน”
“บ้านฉัน ช่วยทำแผลให้หน่อย”
“แล้วเพื่อนนายหล่ะ”
“ช่างหัวมันเถอะ ตกลงจะช่วยทำแผลให้ฉันมั้ยเนี่ยเจ็บจะตายอยู่แล้วนะ”ไอ้คนรักเพื่อน
“ค่ะๆๆ คุณชาย”
ณ บ้านป๊อบปี้
บ้านหมอนี่มีคนอยู่เป็นโขลงหรือไงนะทำไมต้องสร้างให้มันใหญ่เวอร์ขนาดนี้ด้วยก็ไม่รู้
“จะมองอีกนานมั้ย ฉันเจ็บแผลจะแย่อยู่แล้ว”
“แผลแค่นี้ทำเป็นสำออย แล้วไหนล่ะอุปกรณ์ทำแผล”
“เดี๋ยวเดินไปหยิบให้อยู่เฉยๆล่ะ อย่าทำลายข้าวของบ้านฉัน”
“ไอ้@#$#@#%@@$@$”
“มาแล้วด่าฉันซะเสียเลยนะ”หมอนั่นยื่นอุปกรณ์ให้แต่ก็ยังไม่วายจิกกัด
“ก็ใครใช้ให้นายปากดีล่ะล่ะ”
“โอ๊ย ยัยบ้าทำเบาๆหน่ะเป็นไหมแขนฉันจะหักอยู่แล้วนะ”
“นี่นายจะบ่นอะไรนักหนาเนี่ย เอ้าเสร็จแล้ว”ฉันแปะพลาสเตอร์แผ่นสุดท้ายลงบนแผลที่คิ้วของอีตาบ้านั่น
“เบาๆหน่อยสิ”หมอนั่นเอามือลูบคิ้วตัวเอง แล้วมองฉันอย่างกินเลือดกินเนื้อ
“ชิ วันหลังก็ทำเองสิย่ะจะมาใช้ฉันทำไม”
“ก็ไม่ได้อยากง้อให้ทำสักเท่าไหร่หรอก”
“นายนี่มัน น่าโมโหซะมัดเลย ”
“เธอน่ารักตายหล่ะ”
“เชอะ ไม่เถียงกับนายแล้วกลับหอดีกว่า”
“เธอกลับไปจะรู้ได้ไงว่าไอ้พวกนั้นไม่ได้ดักรออยู่”
“พูดอย่างกับจะให้ฉันค้างบ้านนาย”
“ก็ใช่น่ะสิ”
“พูดเหมือนกับว่าการที่ผู้หญิงนอนค้างบ้านผู้ชายเป็นเรื่องปกติเลยนะย่ะ”ฉันหันไปแหวใส่
“ก็ดูเหมือนเธอจะไม่ใช่ผู้หญิงนี่นา”
“ไอ้ปอบ”
“อย่าบ่นมากเลยหน่า เธอก็น่าจะรู้ว่ามันไม่คุ้มสำหรับเธอที่จะเสี่ยงออกไป”หมอนั่นเปลี่ยนบุคลิกมาทำหน้าตาจริงจัง พอหมอนี่ทำแบบนี้แล้วดูเท่ห์ซะมัดเลยอ่ะ>//<ไม่ได้ๆต้องเก็บอาการเดี๋ยวเสียฟอร์มหมด
“ตลก แล้วฉันจะเอาชุดไหนใส่ไปเรียนย่ะ”
“เดี๋ยวให้คนจัดการให้หน่ะ ไปอาบน้ำไปกลิ่นตัวเธอนี่เหม็นซะมัดเลย”
“แล้วจะให้ไปอาบห้องไหนหล่ะคะเสื้อผ้าฉันก็ไม่ได้เตรียมมาจะให้ใส่ชุดนี้นอนหรือไงย่ะ”
“ก็บอกว่าเดี๋ยวให้คนเตรียมให้ไงล่ะ ส่วนห้องของเธอห้องที่สองทางปีกขวา”หมอนั่นชี้ขึ้นไปข้างบน
“ย่ะสั่งได้สั่งดีจริงนะ”
“เธอจะรีบขึ้นไปอาบน้ำดีๆหรือจะให้ฉันอุ้มขึ้นไป”
“จะบ้าหรอฉันไปเองได้ย่ะ”
“ดีงั้นพรุ่งนี้ลงมากินข้าวตอนหกโมงแล้วไปโรงเรียนพร้อมกับฉัน เข้าใจ”
“ค่ะๆๆ คุณชาย”
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
