ประธานตัวร้ายกับหวานใจตัวแสบ
เขียนโดย 
African_violet
วันที่ 14 มิถุนายน พ.ศ. 2555 เวลา 19.56 น.
แก้ไขเมื่อ 2 มิถุนายน พ.ศ. 2563 13.00 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
19)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความป๊อบปี้ said
“พี่ประธานเสร็จหรือยังคะ”
“กำลังจะเสร็จแล้วอีกนิดนึง”
“แก้วว่าป่านนี้ยัยฟางรอแย่แล้วนะ”
“เออ จริงด้วยฟางรออยู่นี่นางั้นพี่ฝากแก้วจะจัดการต่อด้วยนะพี่จะไปตามฟางมาพอใกล้ถึงละจะโทรบอก เออเฟย์แล้วเค้กเสร็จยัง”
“เสร็จแล้วค้า”
เฟย์ตอบผมพร้อมกับถือเค้กที่เพิ่งอบให่ๆออกมา น่าตาน่ากินสมคำล่ำลือ เฟย์เนี่ยกุลสตรีตัวแม่เลยไอ้เขื่อนนี่ช่างไม่คู่ควร
“แล้วไอเพื่อนเขื่อนเพื่อนโทโมะพวกคุณจัดไฟเสร็จแล้วหรือยังครับ”
“แกก็รอมาจัดดูดิว่ะ มันสูงมันจักฃดยากนะเว้ยบ่นอยู่ได้”เขื่อนบอก
“เขื่อนแกก็รีบๆทำดิแค่นิดเดียวติดเป็นชม.ฉันจับบันไดฉันเมื่อย”โทโมะบ่นบ้าง
อ่ะพวกผมลืมบอกไปเลยที่พวกผมกำลังวุ่นวายกันอยู่นี่เพราะวันนี้เป็นวันเกิดยัยฟาง แก้วเดินมาบอกผมตอนเย็นเลยทำให้ผมจัดการอะไรไม่ค่อยทัน แต่วันเกิดยัยนั่นทั้งทีจะไม่เซอร์ไพร์ได้ยังไงกัน ผมเลยเตรียมจัดงานเลี้ยงวันเกิดให้ชุดใหญ่ไม่รู้ว่าจะถูกใจเจ่าของงานหรือเปล่า
“ป๊อบแล้วแกจะยืนหล่อทำไมว่ะ น้องฟางรอแย่แล้ว”โทโมะพูด
“เออทุกอ่างก็เสร็จหมดแล้วรีบๆไปรับฟางดิ ฝนตั้งเค้าแล้วด้วย”
เขื่อนเดินเข้ามาตบไหล่ผม แล้วดันผมให้ออกไปนอกประตูทุกอย่างจะเสร็จหมดแล้วก็จริงแต่ผมเป้นบ้าอะไรไม่รู้ มันรู้สึกประหม่า แล้วก็เขินเอามากๆที่มาทำอะไรโรแมนติกแบบนี้ให้ยัยนั่น เอาว่ะจะจีบทั้งทีจะต้องลงทุนลงแรงหน่อย
ผมเดินออกไปหาฟางที่หน้าโรงเรียนป่านนี้คงรอจนทำหน้าบูดแล้วมั่ง ปล่อยให้งอนไปก่อนแล้วค่อยง้อเธอน่าจะหายงอนนะ ผมรีบสาวเท้าไปจนถึงหน้าโรงเรียนแต่กลับไม่เห็นร่างบางที่คุ้นตา บ้าชิบผมรู้สึกใจคอไม่ดีเลยฉับพลันผมก็เหลือบไปเห็นกระดาษแผ่นนึงที่เป๊ะไว้บนกระเป๋ายัยฟาง
ของของแกอยู่ที่ฉัน เรามาเล่นเกมกับดีกว่าถ้าภายในสองขั่วโมงแกยังตามหาสุดที่รักแกไม่เจอ แกก็คงไม่ได้เจอหน้าเธออีกต่อไป
คริส
ผมกำหมัดแน่นไม่คิดว่ามันจะกล้าเล่นแรงขนาดนี้ ทำน้องผมเสียคนผมก็โมโหจนแทบคลั่งอยู่แล้วนี่มันยังกล้ามายุ่งกับคนที่ผมรักอีกหรอ เห็นทีคราวนี้ความแค้นของผมกับมันคงจะต้องชำระซะแล้ว ผมกดโทรศัพท์หาเขื่อน โทโมะใจนึงผมก็อยากจะกดโทรหาไอ้ปริ๊นแต่ผมไม่แน่ใจเลยว่ามันมีส่วนในเรื่องนี้ด้วยหรือเปล่า
“เกิดอะไรขึ้นว่ะ”ไอ้เขื่อนรีบวิ่งหน้าตั้งมาพร้อมๆกับโทโทะเฟย์และแก้ว
“ฟางโดนจับตัวไป”
“ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าใครทำ แล้วแกจะเอายังไง”
“พวกเราลองช่วยกันตามหาฟางก่อน แล้วถ้ามันไม่มีอะไรคืบหน้าจริงๆฉันจะขอความช่วยเหลือจากไอ้ปริ๊น”
“เอางั้นก็ได้ แยกย้ายกันตามหาภายในครึ่งชม.ถ้าไม่เจอก็คงต้องเอาอย่างที่ไอ้ปริ๊นว่า”
“แก้วกับเฟย์ไปด้วยนะ”
“ไม่ได้” โทโมะ& เขื่อน
“จะบ้าหรือไงไอ้โทโทะเพื่อนฉันหายทั้งคนนะจะให้อยู่เฉยๆได้ยังไง”
“เฟย์ก็ไม่อยู่เฉยๆหรอกนะ”
“เอาเป็นว่าพี่ขอร้องนะ อยู่รอฟังข่าวทางนี้พี่สัญญาด้วยชีวิตของพี่ว่าฟางจะต้องปลอดภัย”
พวกมันทุกคนมองผมด้วยสีหน้าตะลึง ผมพูดอะไรผิดถ้าฟางเป็นอะไรคือความผิดผมคนเดียวเลย ผมไม่มีวันให้อภัยตัวเองได้หรอก
ครึ่งชม.ผ่านไปผมแยกย้ายกันตามหาฝางตามสถาณที่ที่คิดว่าไอ้เลวนั่นน่าจะพาฟางไปแต่หาเท่าไรผมก็หาไม่เจอ พวกโทโมะและเขื่อนก็ได้ผลไม่ต่างกันตอนนี้ผมเหลือทางเดียวแล้ว ผมจะเลือกที่จะเชื่อใจไอ้ปริ๊นลึกๆแล้วผมว่ามันไม่ได้เลวร้ายถึงขั้นจะทำร้ายผู้หญิงคนหนึ่งได้
“ฮัลโหลปริ๊นนี่ฉันเองนะ”
“มีอะไร”
“ฉันต้องการความช่วยเหลือ”
“เรื่องอะไรหล่ะ”
“ไอ้คริสมันจับตัวฟางไป”
“แล้วแกปล่อยให้ฟางโดนจับตัวไปได้ยังไงว่ะ”
“ถ้ารู้ว่าฟางอยู่ไหนก็บอกมาเถอะ”
“รู้มันก็รู้แต่มันต้องมีข้อแลกเปลี่ยนสักหน่อยนะ”
“กูยอมแลกทุกอย่าง เพราะฉะนั้นรีบบอกมาเถอะก่อนที่ฟางจะเป็นอะไร”
“เหอะๆ ไม่ยักเคยเห็นคนที่แสนดีอย่างพี่จะพูดกู รับปากแล้วทำตามด้วยนะไอ้พี่ชาย”
“เออ”
“งั้นไปรอที่หน้าโรงแรมxxx แล้วเจอกัน”
ไม่กี่นาทีตอนนาทีต่อมารถมอเตอร์ไซต์ก็แล่นมาเทียบหน้าโรงแรมร้างที่พวกผมรออยู่ ผมไม่มั่นใจว่ามันจะช่วยเรื่องนี้ได้มากถ้ามันไม่ทรยศผม ตอนนี้ใจผมเต้นไม่เป็นจังหวะเลยอยากจะหยุดหายใจอยู่ตรงนี้ ฟางได้โปรดรอฉันอย่าเป็นอะไรนะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
