ประธานตัวร้ายกับหวานใจตัวแสบ

     "ยัยฟางตื่นได้แล้วแก เนี่ยมันกีโมงกี่ยามแล้ว"เสียงของแก้วเพื่อนสนิทของฉันดังขึ้น
     "แกจะตะโกนอะไรนักหนาเนี่ยแก้ว"ฉันขยับปากบอกทั้งๆที่ดวงตาก็ยังคงปิดสนิทอยู่ ห้าวว ว ทำไมทุกวันช่างเป็นวันที่น่านอนแบบนี้นะ
     "ตื่นๆๆๆๆๆ แกจะตื่นดีๆหรือให้ฉันเตะแกตกเก้าอี้ก่อน"
     "....."(โหมดหลับสนิท)
     "เฟย์ว่าฟางคงไม่ตื่นแล้วหล่ะแก้ว"
     "งั้นเรากลับกันเถอะ"
     "จะทิ้งฟางไว้อย่างนี้หรอ"
     "หรือเฟย์จะแบกฟางกลับบ้านหล่ะ"
     "จะบ้าหรอฟางตัวเบาซะทีไหน" นี่เฟย์แกหาว่าฉันหนักหรอ>>>ตื่นมาได้ยินพอดี แล้วก็หลับต่อ
     "งั้นเรากลับกันเถอะ"
     "อืมๆกลับก็ได้"
     เวลา 4 ทุ่มครึ่ง
     "ห้าววววว ง่วงชัดมัดเลยนี่มันกี่โมงกี่ยามแล้วเนี่ย"
     ฉันยกนาฬิกาข้อมือขึ้นมาดู กรี้ดดดดดดดดนี่มันสี่ทุ่มครึ่งแล้วหรอ ทำไมยัยเฟย์กับยัยแก้วไม่เห็นปลุกฉันเลยอ่ะ พวกเพื่อนใจร้ายT^T (ได้ข่าวว่าปลุกแล้วไม่ตื่น) คอยดูนะถ้าฉันกลับบ้านคนเดียวแล้วโดนผีหักคอ ฉันจะตามไปหลอกหลอนยัยสองคนนั้น
     กึก กึก กก กกก
     นั่นไงคิดถึงผีผีก็มา เอ๊ะแต่เสียงมันดังมาจากห้องข้างๆเองนี่หรือว่าจะไม่ใส่เสียงผี ฉีนค่อยๆเดินตามเสียงไปจนถึงห้องที่เปิดประตูแง้มอยู่  เผยให้เห็นเด็กหนุ่มผมสีดำคนหนึ่งกำลังกระชากคอเสื้อผู้ชายร่างบึ้กที่กำลังสูบบุหรี่อย่างสบายอารมณ์ หมอนี้หล่อซะมัดเลยแต่ช่างไม่กลัวตายเลยนะที่กระชากคอเสื้อไอ้ดำบึ้กนั่นหน่ะดูท่าฝ่ายนั่นจะมีลุกน้องไม่ใช่น้อย
     "อย่ามายุ่งกับน้องชายของฉัน ถ้าแกจะทำตัวเลวๆก็ไปทำที่อื่น"
     “เสียใจว่ะ เวลาเห็นแกร้อนเป็นไฟแล้วมันสนุกชอบกล อีกอย่างก็น้องแกเองไม่ใช่หรอที่อยากมาอยู่กับพวกฉัน”
     “แกอยากตายใช่ไหมว่ะ”
     “ฉันว่าคนที่อยากตายเป็นแกมากกว่านะ กล้ามากเลยนะที่ลุยเดี่ยวมาที่นี้”
     “หึหึ มาลองดูกันสักตั้งไหมล่ะ”
     ทันทีที่หมอนั่นพูดจบหมัดของไอ้บึ้กก็ลอยมาประทับหน้าหล่อพอดี แย่ละถ้าไม่ทำอะไรสักอย่างฉันว่าอีตาหัวดำอวดดีคนนี้ไม่รอดแน่เลย งั้นเอาวิธีนี้หล่ะกันฉันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูป แล้วดึงการ์ดความจำออกมา ดูเหมือนโชคจะไม่เข้าข้างฉันซะเลยเมื่อมือเรียวของใครบางคนจับที่ไหล่ฉันไว้
     “มาทำอะไรตรงนี้หรอพี่สาว”เด็กหนุ่มคนนั้นทักทายอย่างเป็นมิตร ถึงแม้หมอนี่จะดูน่ารักมากก็เถอะแต่รอยยิ้มนายดูแปลกๆนะน้องชาย
     “เอ่อคือว่า”
     “ไม่ต้องพูดอะไรแล้วล่ะพี่สาวเกมส์โอเวอร์แล้ว”
     เด็กคนนั้นพูดกับฉันแต่ตะโกนให้ไอ้พวกข้างในได้ยินถ้านายจะทำแบบนี้ฆ่าฉันเถอะพลีสสสส ไม่น่ายุ่งเรื่องชาวบ้านเลยฟางT^T
     “นั่นใครหน่ะ”ไอ้ล่ำบึกนั้นถาม
     “ฉันปริ๊น ส่วนยัยเนี่ยกำลังแอบดูพวกนายอยู่”
     “แอบดูงั้นหรอ”
     “อืม”
     “สาวน้อย ตอบมาสิว่ามาแอบดูอะไร”
     “ถ้าตอบถูกแล้วจะมีรางวัลให้ป่ะ เดาว่าตอบไม่ตอบพวกแกก็ไม่ปล่อยฉันอยู่แล้วงั้นเลือกไม่ตอบดีกว่า”กล้าเข้าไว้ฟางยังไงเธอก็ถือไพ่เหนือกว่ามัน
     “ปากดีนัก เพี๊ยยยยะ”ทันทีที่ไอ้บึ้กนั่นเอื้อมมือจะตบฉัน นายหัวดำคนนั้นก็เข้ามาขวางไว้เสียก่อน หน้าหมอนี้แดงเป็นแถบเลยอ่ะคงเจ็บน่าดู
     “จะทำอะไรฉันก็ทำ ยังไงฉันก็มาเพื่อจะสู้กับพวกแกอยู่แล้วแต่ยัยซื่อบื้อนี่ไม่เกี่ยว”ขอบคุณที่ปกป้องแต่ทำไม่ต้องด่าฉันซื่อบื้อด้วยอ่ะ
     “เหอะๆน่าสนุกดีเนี่ย เวลาที่เห็นแกพยายามปกป้องอะไร ยัยนี้สวยไม่ใช่เล่นเลยนะเนี่ย”มันมองฉันหัวจรดเท้าด้วยสายตาหื่นๆ
     “ลูกผู้ชายเค้าไม่รังแกผู้หญิงหรอก”
     “พอดีฉันไม่ใช่ลูกผู้ชายซัด้วยสิ”
     “อ่อพอดีฉันก็ไม่ใช่ลูกผู้หญิงธรรมดาซะด้วย บังเอิญจังนะที่ฉันมีคลิปเหตุการณ์เมื่อกี้หน่ะ”ฉันแสยะยิ้มพร้อมแกว่งโทรศัพท์ไปมา
     “ว่าไงนะ”
     “ฉันขี้เกียจพูดซ้ำนะ ปล่อยพวกฉันซะแล้วแลกกับคลิปนี้จะไม่เอาก็ได้นะเพราะฉันก็แค่เจ็บตัวส่วนพวกแกทำร้ายร่างกายคนอื่นแถมยังดูดบุหรี่ในโรงเรียนโทษมันเป็นยังไงน้า”
     “นังนี่วอนหาที่ซะแล้ว”ไอ้บึ้กนั่นพยายามคว้าโทรศัพท์ฉันแต่ฉันคว้ามันแล้วโยนให้นายหัวดำ นายหัวดำรับไว้ทันทีอย่างรู้งาน
     “ฉันว่าแกตอบมาดีกว่าจะแลกหรือไม่แลก”
     “ฉันขอคิดดูก่อน”ไอ้บึ้กหันไปปรึกษากับไปเด็กบ้าที่ฉันเจอในตอนแรก
     “นี่เธอพอฉันโยนโทรศัพท์แล้ววิ่งเลยนะ”นายหัวดำก้มลงมากระซิบข้างหูฉัน
     “แล้วนายรู้ได้ไงว่ามันจะตกลง”
     “ฉันรู้แล้วกันหล่ะ เธอจะไม่ทำก็ได้นะฉันจะได้หนีคนเดียว”
     “ทำสิย่ะ ไอ้คนแล้ง..”ฉันหยุดไว้แค่นั้นเมื่อเห็นไอ้บึ้กนั่นหันหน้ากลับมา เย็นไว้ก่อนเถอะฟางเก็บไว้ด่าวันหลังยังไม่สาย ถ้าฉันรอดนะ
     “ตกลงว่าไง”นายหัวดำถาม
     “เออ พวกฉันยอม”โด่คิดว่าจะแน่ที่แท้ก็ยอม นายหัวดำหันมาสบตาฉันแล้วก็โยนโทรศัพท์ไปให้ไอ้พวกนั้น พวกมันกำลังจะเดินเข้ามาจับฉันแต่นายหัวดำไวกว่าถีบลูกน้องของไอ้พวกนั้นละฉุดแขนฉันวิ่งออกนอกประตู
     “เดี๋ยวก่อน”ห้องนี้มีกุญแจนี่นาคิดอะไรดีๆออกแล้ว
     “อะไรอีกละ”
     “หุบปากเถอะหน่า”ฉันเดินไปหยิบแม่กุญแจมาแล้วกดล็อค
     “แสบเหมือนกันเนี่ย”
     “แน่นอน”
     “เธอชื่ออะไร”หมอนี่จะถามชื่อฉันไปทำไมน่ะ หรือว่านายแอบชอบฉัน
     “ฉันแค่อยากรู้ไม่ต้องทำหน้าเหมือนฉันพิศวาสเธอได้ไหมเห็นแล้วจะอ้วก”
     “ปากหรอ ฉันชื่อฟางย่ะ”
     “ฉันชื่อป๊อปปี้”
     “ใครถาม”
     “ฉันอยากบอก”
     “แต่ฉันไม่อยากรู้นี่นา โอ๊ยเจ็บนะอีตาบ้า”ฉันหันไปด่าป๊อปปี้ที่เอามือมาแขกหัวฉัน
     “เธอจะทำยังไงต่อ โทรศัพท์ก็อยู่ที่พวกมันแล้วนิฉันว่าพวกมันเล่นงานเธอแน่”
     “รอให้พวกนั้นออกจากห้องให้ได้ก่อนเถอะ ถึงตอนนั้นฉันก็มีเวลาคิดอีกนาน”
     “คิดง่ายดีนะ”
     “จะกลัวอะไรก็เห็นแล้วนิว่ารูปพวกนั้นขู่มันได้”
     “แต่เธอไม่มีรูปแล้ว”
     “ใครว่าล่ะรูปไม่ได้อยู่ในโทรศัพท์อยู่ในนี้ต่างหาก”ฉันหยิบการ์ดความจำขึ้นมา
     “ยัยตัวแสบ”
     “นี่ฉันช่วยนายนะ”
     “ถ้าเธอไม่ช่วยไอ้พวกนั้นเหละคาเท้าฉันแล้ว”
     ปากดี มั่นหน้ามาก นายเป็นผู้ชายประเภทไหนกนเนี่ย คนเขาช่วยแล้วไม่สำนึกสักนิด
     "ถ้าฉันไม่ช่วยนายนั่นแหละที่จะเหละ”
     “หึหึเธอคิดว่าฉันจะแพ้ไอ้กระจอกพวกนั้นหรอ”
     “ก็ใช่นะสิ ก็นายออกจะ..”      “ออกจะอะไร”
     “ออกจะเหมือนพวกไร้น้ำยา”
     “นี่เธอถามจริงๆเหอะเธอไม่รู้จักฉันหรือแกล้งไม่รู้กันแน่”
     “ทำไมฉันต้องรู้จักนายด้วยอ่ะ”
     “แสดงว่าเธอต้องเป็นพวกเด็กเนิร์ดหรือไม่ก็พวกติสแตกไม่สนใจโลกภายนอกแน่ๆเลย”
     “ไม่ใช่ทั้งสองอย่างแหละ”ฉันส่ายหัว
     “งั้นก็”
     “พอเหอะ ฉันผิดปกติมากหรือไงย่ะที่ไม่รู้จักนาย นายเป็นดาราหรอ”
     ฉันเบรกก่อนที่ให้หัวดำตรงหน้าจะเดาอะไรไปมากกว่านี้
     “ฉันไม่ใช่ดารา แต่คนทั้งโรงเรียนก็รู้จักฉันทั้งนั้นแหละ”
     “หรือว่านายเป็นยาม”
     “ยามบ้านเธอใส่ยูนิฟอร์มนักเรียนหรอ”
     “นั่นสิ”
     “ไม่ต้องคิดแล้วพรุ่งนี้ฉันจะไปเอาคำตอบจากเธอว่าฉันเป็นใคร”
     “มาเหอะ ยังไงฉันก็คิดไม่ออกหรอก”
     “ดึกป่านนี้แล้วยังไม่กลับบ้านที่บ้านเธอไม่ว่าหรอ”
     “ฉันอยู่หอกับเพื่อนหน่ะ”
     “เดี๋ยวไปส่ง”
     “เรื่องไรจะให้นายรู้ว่าบ้านฉันอยู่ไหนเดี๋ยวนายเอาระเบิดไปวาง”
     “หน้าฉันเหมือนโจรใต้นักหรือไงหึ”ไม่เหมือนหรอกโจรใต้ไม่หล่อขนาดนี้>>>คิดในใจพูดออกไปเดี๋ยวมันได้ใจ
     “ไม่ใช่ก็ใกล้เคียง”
     “จะกลับเองหรือจะให้ไปส่ง”      “ไปส่งก็ดีเปลืองค่าแท็กซี่”
     “งั้นฉันไม่ไปส่งหล่ะบาย”
     “ไอ้$^%^#$%@^& “แล้วจะให้ฉันเลือกเพื่ออะไร แต่เอาเถอะกลับบ้านเองก็ได้ อย่าได้เจอกันอีกเลย ไอ้ผู้ชายนิสัยไม่ดี