top-secret เรื่งของเราอย่าบอกเขาเลย
Lookpla
9)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความแก้วเดินกลับเข้ามาในบ้านแล้วตรงเข้าห้องของตัวเองอย่างออ่นแรง เธอนั่งบนที่นอนแล้วคิดว่าอย่างที่เกลพูดนั้นเหมือนกับที่เธอเจอในวันนี้เลย พวกเขาสองคน เข้ามารู้จักกับเธอเพื่อหวังผลประโยชน์อะไรสักอย่าง แล้ววันนี้เธอก็ได้รู้แล้ว ว่าพวกเขาหวังอะไร แล้วกำลังใช้เธอเป็นสะพานในการเข้าไปหาคนพวกนั้น แต่เธอก็ไม่รู้เหมือนกันว่า พวกเขาจะเป็นตำรวจหรือเปล่า แต่ในเมื่อเขาไม่จำเธอเธอก็ไม่จำเป็นต้องหนี้อะไร แล้วก็จะทำงานให้สำเร็จและจะได้ออกจากกลุ่มพวกนั้นไปทำอาชีพที่สุจริตกับคนอื่นเขาบ้าง แก้วคิดแบบนั้น
"นี่เป็นอะไร ทำไมอยู่ในห้องมืดคนเดียว แล้วบ้านเนี้ยไม่คิดจะเปิดไฟเลยไง"
เกลที่พึ่งกลับมาจากโรงเรียน เมื่อเข้ามาในบ้านเห็นบ้านมืดเลยลองเดินไปที่ห้องพี่สาวของเธอ
"เปล่าๆไม่ได้เป็นอะไร พอดีวันนี้เหนื่อยๆอ่ะ"
แก้วบอกออกไปเพราะไม่อยากให้น้องรู้ว่าวันนี้เธอต้องไปเจออะไรมา
"เหนื่อย เหนื่อยอะไร เหนื่อยที่ต้องวิ่งหนีตำรวจไง ถึงได้มีสภาพแบบนี้ "
เกลพูดประชดแก้วออกมา
"นี่เกล ถ้าพี่ไม่ทำงานแบบนี้แล้วเราจะเอาอะไรกินกันล่ะ พี่ว่าเราพูดเรื่องแบบนี้กันรู้เรื่องแล้วนะ แล้วหวังว่าคงไม่ต้องพูดกันอีก"
แก้วเบื่อที่จะต้องทะเลาะกับเกลอีกแล้วเลยตัดปัญหาเดินเข้าไปทำกับข้าวที่ครัว
"เชอะ ถ้าฉันไม่ห่วง ฉันจะไม่มีพูดเลย"
เกลพูดเบาแล้วเดินเข้าห้องไปแบบไม่พอใจ
เช้าวันต่อมา
วันนี้ก็เป็นอีกวันที่แก้วต้องเข้าบ้านหลังใหญ่นั้น เพื่อที่เธอจะต้องมาเอาของมาเป็นประจำ เมื่อของขาด
"อ้าววันนี้มาแต่เช้าเลยนะ เดี๋ยวนี้มาเอาบ่อยเลยนะ เป็นไง มีลูกค้าเพิ่มล่ะซิ"
ชายร่างใหญ่ทักขึ้นเมื่อเห็นแก้วเดินผ่านรั้วบ้านเข้ามา
"อืมๆ สงสัยจะเป็นแบบนั้น วันนี้ฉันของเพิ่มด้วยนะ"
แก้วบอกออกไป
"ได้เลย เธอเนี้ยปล่อยของเก่งชะมัด สมแล้วที่เจ้านายไว้ใจเธอมาก ขนาดไปส่งของล็อกใหญ่ยังให้เธอไปดูแลด้วยเลย"
ชายคนนั้นยังพูดไม่หยุด พลางจัดของให้แก้วไปด้วย
"เออ แล้วของล็อกใหญ่ครั้งนี้ที่ส่างออกอ่ะ เขาจะส่งวันไนหอีกหรอ แล้วฉันต้องไปด้วยอีกไหม"
แก้วถามดู
"แน่นอนอยู่แล้ว เธอต้องไปด้วยสิ เพราะเธอทำรายได้ต่อเดื่อนไม่ใช่น้อยเลยนะ เออ ประมาณคืนวันพุธเนี้ยแหละ มั้ง"
ชายคนนั้นพูดบอกกับแก้ว
"หรอ งั้นก็เหลืออีกแ่2วันน่ะสิ งั้นเดี๋ยวฉันไปเตรียมตัวก่อนนะ"
แก้วเมื่อเห็นว่าของเสร็จเรียบร้อยแล้วจึงบอกแล้วออกไปทันที
หน้าคอนโดA....
คอนโดที่เมื่อวานเธออพึ่งมา แล้ววันนี้ก็เป็นอีกครั้งที่เธอมา เพราะเธอโทรนัดคนที่อยู่ข้างบนไว้เรียบร้อยแล้ว จากเบอร์ที่เขาให้เธอมา
"เธอเนี้ยมาเร็วจริงๆเลยนะ โทรมาหาฉันปุ๊บ ก็มาถึงหน้าคอนโดเลย"
ป๊อปปี้ที่เดินออกมาพูดขึ้น
"ฉันว่าเรารีบๆคุยรีบๆเสร็จเถอะแล้วฉันจะได้รีบกลับ"
แก้วบอกพร้อมเดินตามป๊อปปี้ขึ้นไป
"ว่ามา เธอโทรมาหาฉันมีอะไร"
เมื่อเข้ามาในห้องแล้ว ป๊อปปี้จึงถามขึ้น
"วันพุธนี้จะมีการส่งของล็อกใหญ่ ที่ท่าเรื่อ.... ตอนเที่ยงคืน"
"ทำไมมันเร็วจังว่ะ"
โทโมะที่นั่งฟังอยู่ข้างๆพูดขึ้น
"เร็วอ่ะ ดีแล้ว งานของเราจะได้เสร็จไวๆไง ไม่ดีไง"
ป๊อปปี้หันมพูดกับโทโมะ
"แล้วคืนนั้น ฉันก็จะไปด้วย เดี๋ยวฉันช่วยดูต้นทางให้แล้ววกัน "
แก้วบอก
"เธอนี่มันเลี้ยงไม่เชื่องจริงๆ ทรยศได้แม้แต่เจ้านายแหล่งทำมาหากินของตัวเอง"
โทโมะพูดจึงทำให้แก้วหันมามองด้วยความโกธร
"ฉันก็ไม่อยากทำหรอก ถ้าพวกนายไม่มาบังคับฉัน ฉันทำงานอย่างนี้ เงินฉันก็มี ฉันจะทรยศทำไม"
แก้วพูดขึ้นบ้างด้วยความโมโห
"นี่ จะเถียงกันไปเพื่อนอะไรเนี้ย ทำงานด้วยกันแล้วนะ"
ป๊อปปี้หันไปพูดกับโทโมะ
"โอเค วันพุธตอนเที่ยงคน ฉันจะไป"
แล้วหันมาพูดกับแก้ว
"นี่ ฉันถามอะไรหน่อยได้ไหม ถ้าพวกนายไม่ใช่ตำรวจ แล้วจะมายุ่งกับเรื่องพวกนี้ทำไมอ่ะ หรือพวกนายโกหกฉัน ที่จริงพวกนายเป็นตำรวจ"
แก้วถามออกไป
"นี่ อย่าถามมากได้ไหม ฉันบอกแล้วไง ว่าไม่ใช่ตำรวจไง เข้าใจไหม แล้วก็ไม่ต้องมาถามอีกนะ เพราะคำตอบที่ได้ก็คือเหมือนเดิม"
โทโมะพูดขึ้น
"ฉันไม่ได้ถามนาย"
แก้วพูดกลับไป
"นี่ๆฉันนั่งอยู่ไม่เห็นฉันบ้างหรือไง ทะเลาะกันอยู่นั่นแหละ"
ป๊อบปี้พูดด้วยความเหลืออด
"งั้นฉันกลับแล้วกัน เจอกันอีกที วันพุธ"
แก้วพูดแล้วเดินออกจากห้องไป
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
