นายมาเฟียยอดรัก NC

 
   โทโมะรีบมาที่โรงพยาบาล ก็พบกับนักข่าวมากมายกำลังสัมภาษณ์พิมพ์อยู่ ว่าตั้งใจหรือไม่ โทโมะเดินไปที่ชกจองเบพร้อมพูดว่า
 
โทโมะ // : นายทำงานสะเพร่ามาก ทำไมไม่รู้จักสอนนางแบบของตัวเองห๊ะ
 
จองเบ // : มันเป็นอุบัติเหตุน่ะครับ คุณมาเฟีย
 
คุณหมอ // : ใครเป็นญาตคนไข้ครับ
 
โทโมะ // : ผมเป็นสามีเธอครับ ภรรยาผมเป็นยังไงบ้าง
 
คุณหมอ // : คนไข้ตกลงมาจากเวทีแรงมากน่ะครับ ทำให้สมองกระทบกระเทือน ตอนนี้มีเลือดคลั่งในสมองมาก แต่เราดูดเลือดบ้างส่วนออกไปหมดแล้วคาดว่าคงต้องดูอาการของคนไข้อีกสักระยะ
 
โทโมะ // : ครับ ขอบคุณมากครับ
 
   แม่ จินนี่ และธามไท ตามมาด้วยเพื่อนสนิทของชายหนุ่มอย่างเขื่อนกับป๊อปปี้ และเพื่อนสนิทของฟางอย่างแก้วรีบมาโรงพยาบาลอย่างเร่งด่วนโทโมะกระชากพิมพ์อย่างแรงพร้อมเขย่าตัวอย่างควบคุมสติอารมณ์ของตัวเองไม่อยู่บีบคอพิมพ์อย่างแรง
 
พิมพ์ // : แฮะ แฮะ แฮะ 
 
แม่ของโทโมะ // : โทโมะพอเถอะลูก
 
โทโมะ // : ฮึก ฮือ อย่ามาห้ามผม เธอจงใจทำร้ายฟาง เธอต้องตาย
 
เขื่อน // : เห๊ยไอ้โมะ หยุดเถอะ 
 
พิมพ์ // : แคะ แคะ แคะ
 
   ธามไทกระชากมือของน้องชายออกจากคอของพิมพ์ล้มลงทันทีที่คอของพิมพ์เป็นอิสระก็ล้มลงทำให้นักข่าวมุ่งจะสัมภาษณ์โทโมะที่เดินเข้าไปในห้องไอซียู แต่แก้วกับป๊อปห้ามไว้
 
ป๊อปปี้ // : เข้าไม่ได้น่ะครับ
 
แก้ว // : ตอนนี้คุณโทโมะยังไม่พร้อมน่ะครับ
 
แก้ว // : คุณพิมพ์ค่ะ ฉันพาไปหาหมอค่ะ 
 
    แก้วพาพิมพ์ไปหาหมอก็ปรากฎว่าคอของพิมพ์เคล็ดต้องใส่ที่ดามไว้ ส่วนโทโมะก็เข้าไปดูฟางที่ตอนนี้นอนสลบสไหลไม่ได้สติก็เอามือหญิงสาวมากุมไว้ที่อกแน่นพร้อมจูบที่สองแก้มของหญิงสาวก่อนจะร้องไห้ออกมาอย่างหนัก
 
ธามไท // : ไอ้โมะแกกลับไปพักก่อนก็ได้ เดี๋ยวพี่เฝ้าฟางให้
 
จินนี่ // : พี่ขอดทษน่ะโทโมะที่ไม่ห้ามน้องฟางตั้งแต่แรก ไมงั้นเหุการณ์นี้คงไม่เกิด
 
โทโมะ // : แม่ครับ พี่ธาม วานเก็บเสื้อผ้าผมมาให้ที ผมจะอยุ่เฝ้าฟางเองครับ
 
แม่ของโทโมะ // : ไหวแน่น่ะลูก
 
โทโมะ // : ผมไหวครับแม่
 
    แม่และธามไทช่วยกันเก็บเสื้อผ้าและของใช้จำเป็นมาให้โทโมะ 1 เดือนผ่านไปโทโมะดูแลฟางเป็นอย่างดี จนเลือดที่คลั่งอยู่ในสมองของหญิงสาวตอนนี้ไม่เหลือแล้วและสามารถย้ายมาประจำห้องคนไข้ปกติได้แล้ว ส่วนทางด้านพิมพ์ก็โดนโทโมะแจ้งความข้อหาเจตนาฆ่าแต่พิมพ์สามารถประกันตัวออกไปได้ 
 
~ แก้วเปิดประตูเข้ามา ~
 
แก้ว // : โทโมะนายไปหาอะไรทานก่อนก็ได้ ฉันเฝ้าฟางให้
 
โทโมะ // : ฝากด้วยน่ะแก้ว
 
    ชายหนุ่มลงไปทานข้าวจนอิ่ม แล้วผลักเวรเฝ้าฟางกับแก้วบ้างเขื่อนบ้างจนกระทั่ง 4 เดือนฟางก็ยังไม่ฟื้นวันนั้นโทโมะพลิกตัวให้ฟางตามปกติพร้อมสังเกตว่าท้องของฟางยื่นนูนออกมาจึงกดออกเรียกพยาบาล
 
พยาบาล // : คนไข้เป็นอะไรหรือเปล่าค่ะ 
 
โทโมะ // :  ท้องของภรรยาผมยื่นผิดปกติน่ะครับ อยากให้คุณหมอช่วยมาตรวจให้หน่อยครับ
 
พยาบาล // : เดี๋ยวดิฉันไปตามคุณหมอมาให้น่ะค่ะ 
 
    พยาบาลไปตามคุณหมอมาตรวจอาการ คุณหมอตรวจอยู่นานจนกระทั่งแน่ใจแล้วบอกโทโมะว่าฟางกำลังตั้งครรถ์ลูกของเขาได้ 4 เดือนแล้ว 
 
โทโมะ // : ละลูกหรอครับ 
 
คุณหมอ // : ใช่ครับ
 
   แต่ที่น่าดีใจไปกว่านั้นก็คือเดือนที่ 5 เขื่อนกำลังเฝ้าฟางแทนโทโมะที่ไปทำงานอยู่ ฟางกระดิกนิ้วดุกดิก ๆ พร้อมพูดว่า
 
ฟาง // : นะ น้ำ นะ น้ำ
 
เขื่อน // : ฟางรอแปปน่ะเขื่อนกำลังเทอยู่
 
   เขื่อนเทน้ำมาให้ฟางดื่ม ฟางค่อย ๆ ลืมตาขึ้น พร้อมรู้สึกเหมือนอะไรดิ้นถึบท้องเธออยู่จึงถามเขื่อนด้วยความสงสัยว่า
 
ฟาง // : เขื่อนอะไรถีบท้องฟางหรอ
 
เขื่อน // : ลูกของฟางไง เดี๋ยวเขื่อนโทรหาโมะก่อนน่ะ ฟางไม่ปวดหัวน่ะ 
 
ฟาง // : ไม่จ้า ( ลูบท้องตัวเอง )
 
.....................................................................................................................................
 
โทโมะรุ้ว่าฟางฟื้นจะเป็นอย่างไรติดตามตอนหน้า พร้อมจุดจบพิมพ์ และหวายจะออกโรงแล้ว