ฺBy love ตามหารักที่หายไป

                                         บ้านโทโมะ  
 " โห ... เป็นบ้านที่ใหญ่จังเลยนะ " ทันทีที่แก้วมาถึง เธอดูตื่นตาตื่นใจกับบ้านของโทโมะเป็นอย่างมาก จากนั้นเธอจึงเดินดูรอบๆตัวบ้านด้วยความตื่นเต้น 
 " อะ .. นี่ห้องพี่สาวฉัน ต่อจากนี้ไป มันจะกลายเป็นห้องของเธอ " โทโมะบอกกับแก้วพร้อมกับชี้ไปที่สิ่งของภายในห้อง  
 " ดูยังใหม่อยู่เลยนะ " แก้วหยิบของของพี่สาวโทโมะขึ้นมาดู ก่อนจะตรวจดูลักษณะของมัน
 " ห้องนี้ไม่ได้ใช้มา 10 กว่าปีแล้วล่ะ แต่แม่ฉันก็สั่งให้แม่บ้านทำความสะอาดตลอด เพราะแม่ฉันเชื่อว่า .. วิญญาณพี่สาวฉัน ยังคงวนเวียนอยู่ในห้องนี้ ตอนกลางคืน ฉันมักจะได้ยินเสียงแปลกๆดังออกมาจากห้องนี้อยู่บ่อยๆ โดยส่วนตัวแล้ว ฉันไม่ค่อยจะเชื่อเรื่องพวกนี้สักเท่าไร แต่ว่า .. ณ ตอนนี้ ฉันเชื่อสนิทใจเลยว่า พี่สาวยังคงอยู่ที่นี้ และอาจอยู่ข้างหลังของเธอก็ได้ " โทโมะเล่าประวัติของห้อง ด้วยน้ำเสียงที่เยือกเย็น ทำเอาแก้วหน้าซีดขึ้นทันตาเห็น
 " นี่นาย ! เรื่องที่พูดมาทั้งหมด .. เป็นความจริงเหรอ ? " แก้วถามโทโมะด้วยใบหน้าที่ตื่นกลัวสุดๆ
 " ฮ่าๆๆๆ .. ฉันล้อเล่นน่ะ เห็นเธอไม่สบายใจแบบนี้ ฉันเลยอยากให้เธอสนุกสนานบ้าง " โทโมะพูดพร้อมกับยิ้มที่มุมปาก
 " ด้วยการเล่าเรื่องผีให้ฟังเนี่ยนะ ฉันนี่มัน .. แต่ก็ ... ขอบคุณนะ " แก้วพูดขึ้นอย่างโหโม แต่ท้ายที่สุดแล้ว เธอก็กล่าวขอบคุณโทโมะด้วยวาจาอ่อนหวาน
 " เออ ... ก็แค่ช่วยลูกแมวหลงทางน่ะ " โทโมะพูดออกมา ด้วยใบหน้าแดงกร่ำ เขาพยายามหลบสายตาของแก้ว เพื่อไม่ให้เธอรู้
 " นี่นายว่าฉันเป็นแมวยังงั้นเหรอ ! " แก้วเริ่มโมโหยิ่งกว่าเดิม 
 " เอาน่า ถือว่าเป็นมุขก็แล้วกัน .. " โทโมะพูดขึ้น อย่างไม่สนใจเท่าไรนัก 
 " นายตายยยยย ! " แก้วโกรธมาก และตรงเข้าไป เพื่อทำร้ายโทโมะ 
 " คุณโทโมะค่ะ ~ " ทันใดนั้นเอง คนรับใช้ของโทโมะก็ปรากฏตัวขึ้น ทำเอาแก้วหยุดชะงักไปในทันที
 " มีอะไรเหรอครับ ? " โทโมะถามอย่างสงสัย 
 " พอดีคุณป๊อปปี้มาหาน่ะค่ะ เขาบอกว่า มีเรื่องสำคัญจะคุยด้วย " คนรับใช้ของโทโมะบอกกับเขา 
 " งั้นบอกให้เขารอผมแป๊ปนะครับ เดี๋ยวผมจะลงไป " โทโมะสั่งคนรับใช้ของเขา 
 " ค่ะ ~ " คนรับใช้ พูดจบก็รีบลงไปข้างล่าง 
 " ยัยปัญญานิ่ม " โทโมะหันไปเรียกแก้ว 
 " อะไร ? " แก้วถามตอบ 
 " เธอรอฉันอยู่ในนี้ก่อนนะ เดี๋ยวฉันมา แล้วก็ ระวังตัวด้วยล่ะ พี่สาวฉันดุมากเลยนะ " โทโมะกระซิบบอกกับแก้ว เรื่องวิญญาณพี่สาวที่ตายไป ทำเอาแก้วสะดุ้งทันที 
 " ออกไปเลยนะไอ้บ้า " แก้วตะโกนไล่โทโมะออกไป แต่เธอก็ไม่ได้แสดงอาการโมโหหรือหงุดหงิดแต่อย่างใด 
 
                           ด้านล่าง in บ้านโทโมะ 
 " อ้าว ? มาแล้วเหรอ .. " ทันทีที่เห็นโทโมะเดินลงมา ป๊อปปี้จึงเอ่ยทักเขาทันที 
 " อืม .. ว่าแต่นายเถอะ มาหาฉันที่นี้มีเรื่องอะไรหรือป่าววะ ? " โทโมะถามป๊อปปี้อย่างแปลกใจ 
 " เรื่องใหญ่เลยล่ะ นายรู้หรือป่าว .. ว่าไอ้จองเบกับจองมีหายตัวไป " ป๊อปปี้บอกกับโทโมะ ด้วยสีหน้าที่แตกตื่นเป็นอย่างมาก 
 " อะไรนะ ! ล้อฉันเล่นหรือป่าวเี่นี่ย " โทโมะแปลกใจเป็นอย่างมาก
 " ฉันไม่ได้พูดเล่นนะโว้ย ! โทรศัพท์มันก็ไม่รับ ฉันไปที่สนามบินก็ไม่เจอมันอีก พอไปที่คอนโด เจ้าของบอกว่ามันย้ายไปแล้ว " ป๊อปปี้อธิบายอย่างละเอียด
 " แต่จองมีอยู่กับฉันที่นี้นะ " โทโมะบอกป๊อปปี้
 " ว่าไงนะ ! จองมีอยู่กับนาย แล้วไอ้จองเบล่ะ นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันเี่นี่ย ? " ป๊อปปี้ถามโทโมะอย่างสงสัย
 " ถ้าฉันบอกนาย นายอย่าเอาเรื่องนี้ไปบอกยัยนั่นนะ ถ้าเกิดยัยบ้านั่นรู้ว่าไอ้จองเบหายตัวไปล่ะก็ ฉันกลัวว่า .. เธอจะออกไปตามหาเขา ทั้งๆที่ตัวเองก็เพิ่งทะเลาะกลับพี่ชายมา " โทโมะเล่ารายละเอียดถึงเรื่องเมื่อวานให้ป๊ิอปปี้ฟัง
 " นี่จองมีทะเลาะกับไอ้จองเบเหรอวะ เป็นไปได้ยังไง ไอ้จองเบน่ะ .. มันรักน้องตัวเองจะตายไป " ป๊อปปี้บอกกับโทโมะอย่างไม่เชื่อคำพูดของเขา
 " ไม่รู้สิ แต่ไอ้จองเบดูแปลกๆไปน่ะ ฉันก็ไม่รู้ว่ามันเกิดจากอะไร " โทโมะครุ่นคิดอย่างหนัก
 " นายเคยบอกว่า ไอ้จองเบเคยความจำเสื่อมแล้วฟื้นก่อนกำหนดใช่ไหม ? " ป๊อปปี้เสนอสาเหตุออกไป
 " จริงสิ อาจจะเป็นไปได้ แต่ว่าเราจะตามหามันที่ไหนดีล่ะ " ถึงจะรู้สาเหตุ แต่โทโมะก็ไม่รู้ว่าจะเริ่มจากจุดไหน
 " เอาเป็นว่า .. ฉัน เคนตะ กับไอ้เขื่อน จะไปตามหามันเอง ส่วนนายก็ดูแลจองมี รอข่าวอยู่ที่นี่ก็แล้วกัน " ป๊อปปี้เสนอแผนของเขาให้โทโมะรับรู้  
 " งั้นก็ได้ " โทโมะตอบรับอย่างมุ่งมั่น ในขณะเดียวกัน บทสนทนาทั้งหมด ถูกใครบางคนจับจ้องเอาไว้ซะแล้ว
 " พี่จองเบหายไปยังงั้นเหรอ ? เขาคิดจะทำอะไรกันนะ " เป็นแก้วนั่นเองที่แอบดูป๊อปปี้กับโทโมะคุยกัน ดูเหมือนแก้วจะเริ่มลงมือทำอะไรบางอย่าง
 
                                     ใจกลางป่าทึบ ห่างจากตัวเมือง 100 กิโลเมตร
   จองเบเดินเข้ามาในป่าลึก ในขณะที่เดินอยู่นั้น เขาก็บ่นกับตัวเองไปเรื่อยๆ
 " คิดจะออกห่างจากผู้คน เพื่อกันไม่ให้ฉันครอบงำนายสินะ ฉันประเมินนายต่ำไปจริงๆ " เสียงในหัวของจองเบพูดขึ้น
 " หยุดพูดซะทีเถอะ ! " จองเบบ่นออกมา ด้วยท่าทีรำคาญเป็นอย่างมาก  
 " เป็นความคิดที่ไม่เลวเลยนี่นา แต่ปัญหาก็คือ .. นายไม่เป็นห่วงน้องสาวนายหรือไง ไหนจะไอ้หน้าหล่อนั่น แล้วก็เพื่อนของนายอีก นายจะทิ้งพวกเขาได้ลงเหรอ แถมในป่า ไม่ได้อยู่สบายอย่างที่นายคิดด้วยนะ " เสียงในหัวของจองเบพยายามบอกให้เขาล้มเลิกความคิดนี้ 
 " ถึงฉันจะกำจัดนายไม่ได้ แต่ฉันก็จะไม่ปล่อยให้นายไปทำร้ายใครอีก เจ้าของปลอม " จองเบบอกกับเสียงนั่น 
 " หึหึหึ .. แล้วฉันจะคอยดู " เสียงในหัวของเขายิ้มเยาะอย่างชอบใจ 
 
         มาดูกันว่า จะเกิดอะไรขึ้นกับพวกเขา ยังไงก็ฝากติดตามกันด้วยนะจ้า แล้วก็ ฝากประชาสัมพันธ์คุณผู้อ่านด้วยนะครับ ว่านิยายเรื่องนี้จะมีภาคสองด้วย ผมจึงขออนุญาติรีเมคตัวละครใหม่ทั้งหมด แต่ยังคงเนื้อเรื่องเดิม   [ ยังไงก็ฝากติดตามกันด้วยนะครับ ]
 
      ~o~~o~~o~~o~~o~~o~~o~~o~~o~~o~~o~~o~~o~~o~~o~~o~~o~~o~