ฺBy love ตามหารักที่หายไป

8.7

เขียนโดย because_for_love

วันที่ 18 มกราคม พ.ศ. 2556 เวลา 17.38 น.

  50 chapter
  111 วิจารณ์
  72.67K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 26 มีนาคม พ.ศ. 2556 17.34 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

41) แย่แล้วสิ ฉันจะไปเกาหลี

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

                              ดาดฟ้าเรือ ห่างจากเกาะร้าง 60 กิโลเมตร 

 แก้วที่ได้ฟังความจริงจากปากพี่ชาย ณ ตอนนี้ เธอกำลังหาวิธีในการปรับความเข้าใจกับป๊อปปี้ แต่ถ้ามองในความเป็นจริงแล้ว แก้วที่ไม่เคยรู้อะไรเกี่ยวกับป๊อปปี้เลย มันคงเป็นไปได้ยาก ที่จะทำให้การง้อครั้งนี้สำเร็จ 

 " ป๊อปปี้ คือว่า ... " แ้ก้วเข้าไปทักป๊อปปี้ที่ยืนอยู่บนดาดฟ้าของเรือ เพื่อปรับความเข้าใจกับเขา แต่ทันทีที่เขามองเห็นแก้ว ป๊อปปี้จึงรีบออกไปจากที่นั่นทันที 

 " นายยังโกรธเรื่องเมื่อเช้าอยู่ใช่ไหม ? " แก้วเริ่มเข้าประเด็นของเธออย่างไว 

 " ป่าวหรอก ฉันโกรธตัวเองต่างหาก ที่ทำลงไปก็เพราะว่า ... " ป๊อปปี้พยายามจะพูด เพื่่อให้แก้วเข้าใจ 

 " เพราะนายเป็นห่วงฉันใช่หรือป่าว ? " แก้วพูดขึ้น อย่างรู้ทัน 

 " ทั้งที่หน้าเหมือนกันแบบนั้น แต่ฉันก็ยัง .... " ป๊อปปี้ยังคงโทษตัวเองไม่หยุด 

 " ถึงมันอาจจะดูโหดร้าย แต่ฉันเชื่อว่า นายเป็นคนอ่อนโยน ไม่เหมือนกับคนที่ใช้กำลังแบบนั้นแน่ๆ " แก้วเริ่มเข้าใจในความรู้สึกของป๊อปปี้ 

 " เธอเนี่ย บางครั้งก็เหมือนไอ้จองเบ บางครั้งก็ดูแตกต่าง ฉันรู้สึกสับสนไปหมดแล้วนะ " ป๊อปปี้บอกกับแก้ว ด้วยความรู้สึกที่หัวปวดเอามากๆ

 " ถึงหน้าตาจะเหมือนกัน แต่ถึงยังไงฉันก็เป็นฉันอยูjดีล่ะนะ " แก้วพูดจบก็เข้าไปกอดป๊อปปี้ทันที ทำเอาเขาอึ้งเล็กน้อย กับการกระทำของเธอ

 " นี่เธอ .. " ป๊อปปี้ไม่รู้จะพูดอะไรออกไป ตอนนี้ เขาลืมความน้อยใจเมื่อเช้านี่แล้ว ท่ามกลางสายลมที่พัดผ่านเรือ ใจกลางทะเลอันเวิงว้าง แก้วกอดป๊อปปี้อย่างอ่อนโยน แต่ถึงอย่างไรก็ตาม เหตุการณ์ครั้งนี้ ก็ไม่พ้นสายตาของโทโมะอยู่ดี เขาจ้องดูทั้งคู่ ด้วยท่าทางหงุดหงิด 

 " ยัยบ้านั่น ทำอะไรกันนะ ? ทำไมต้องกอดกันด้วย " โทโมะสงสัยกับท่าทางที่อ่อนโยนของแก้วเป็นอย่างมาก เพราะในเวลาที่อยู่กับเขา โทโมะมักจะได้เห็นในด้านที่หยาบกระด้างของแก้วเสมอ

 " ไอ้โท - โมะ นี่ หูหนวกรึไงหาาาา ~ " ทันใดนั้นเองเขื่อนก็เข้ามาทักโทโมะ ที่ดูเหมือนจะแอบมองอะไรบางอย่าง ทันทีที่แก้วกับป๊อปปี้ได้ยินเสียงของเขื่อน พวกเขาจึงรีบผละออกจากกันอย่างรวดเร็ว

 " ไอ้เขื่อน มาทำอะไรตรงนี่วะ ? " โทโมะไม่กล้าจะบอกอะไร ได้แต่ถามเพื่อนของเขาด้วยท่าทีที่เย็นชาเช่นเคย

" นายนั่นแหละ มาทำอะไรตรงนี้ ไอ้เคนตะให้ฉันมาตามนายน่ะ เอ๊ะ !? นั่นมันป๊อปปี้กับจองมีนี่ ทำไมมาอยู่ตรงนี้ล่ะ"  เขื่อนบอกกับโทโมะ จากนั้นเขื่อนที่บังเอิญไปเห็นแก้วกับป๊อปปี้อยู่ด้วยกัน เขาไม่รอช้า ที่จะเข้าไปทักทั้งสองอย่างคุ้นเคย 

 " อ้าว ไอ้เขื่อน " ป๊อปปี้ทักตอบ ด้วยใบหน้าที่แดงจัด สงสัยเขาคงจะยังไม่หายเขิน จากเหตุการณ์เมื่อสักครู่ 

 " ไอ้ป๊อปปี้ ทำไมหน้าแดงแบบนั้นวะ ? " เขื่อนถามป๊อปปี้ด้วยความสงสัย 

 " อ่อ ~ พอดีแดดมันร้อนน่ะ " ป๊อปปี้รีบหาข้ออ้าง 

 " งั้นเหรอ งั้นนายก็รีบเข้าไปข้างในสิ เดี๋ยวจะเป็นลมไปซะก่อน " เขื่อนบอกกับป๊อปปี้ด้วยความเป็นห่วง

 " นี่ ไอ้เขื่อน นายบอกว่าไอ้เคนตะเรียกฉันยังงั้นเหรอ ? " โทโมะถามถึงธุระของเขาอีกครั้ง

 " อื้ม ! ดูเหมือนมันจะแปลกๆไปล่ะนะ ยังไงก็ระวังตัวไว้ก็แล้วกัน " เขื่อนบอกกับโทโมะ ถึงสภาวะอารมณ์ของเคนตะ

 " เออๆ งั้นฉันไปล่ะ " โทโมะพูดจบก็เดินออกไปทันที แต่ก่อนจะออกไป เขาไม่ลืมที่จะส่งสายตาอาฆาตใส่แก้ว ทำเอาเธอแปลกใจเป็นอย่างมาก  

   

                                     ท้ายเรือ 

 " มาแล้วเหรอวะ " ทันทีที่เห็นหน้าของโทโมะ เคนตะจึงเข้าไปทักเขาอย่างคุ้นเคย 

 " มีเรื่องอะไรหรือป่าว ? " โทโมะรีบถามถึงธุระของเขา 

 " ตอนฉันคุยกับไอ้จองเบน่ะ ดูเหมือนว่า ... " เคนตะพูดขึ้น ด้วยใบหน้าที่เศร้าสร้อย 

 " มีเรื่องอะไรเหรอวะ รีบๆบอกฉันมาสิ " โทโมะเร่งเร้าเคนตะเต็มที่ 

 " ก็ไอ้จองเบน่ะสิ มันคิดจะให้จองมีไปเรียนต่อที่เกาหลีน่ะ " เคนตะตะครอกใส่โทโมะ อย่างทำอะไรไม่ได้ 

 " แล้วยัยนั่นรู้หรือป่าว ? " โทโมะถามเคนตะอีกครั้ง 

 " จองมีไม่รู้หรอก เรื่องนี้น่ะ มีแค่ฉันกับไอ้จองเบเท่านั้นที่รู้ " เคนตะเล่ารายละเอียดให้ฟัง 

 " ทำไมต้องให้น้องสาวไปเรียนที่เกาหลีล่ะ ไอ้เคนตะ " โทโมะยังคงสงสัยกับความคิดของเพื่อน

 " คงเป็นเพราะนายล่ะมั้ง นี่ ถ้านายอยากให้จองมีอยู่ต่อ ฉันขอให้นายออกห่างจากจองมีได้ไหม ? " เคนตะบอกกับโทโมะถึงสาเหตุที่ทำให้จองเบตัดสินใจแบบนั้น

 " ฉันไม่เชื่อหรอก ฉันจะไปพูดกับไอ้จองเบเอง " โทโมะพูดขึ้นอย่างหงุดหงิด

" ถึงนายจะต่อยมันจนเข้าโรงบาล นายก็ไม่มีวันเปลี่ยนใจมันได้หรอก นายก็รู้นี่ ว่าไอ้จองเบน่ะ หัวแข็งขนาดไหน" เคนตะพยายามเตือนโทโมะ

 " งั้นเหรอ ? " โทโมะพูดขึ้น ก่อนจะกำหมัดไว้แน่น เขาคิดว่า การกระทำของเพื่อน เป็นสิ่งที่เลวร้ายมากในตอนนี้   

 " ไอ้โทโมะ ~ " เคนตะพูดตามหลังอย่างเป็นห่วง  

 

  เอาล่ะสิครับ แก้วกำลังจะได้ไปเรียนต่อที่เกาหลีั ทั้งๆที่ตัวเองก็ไม่รู้เรื่องอะไรเลย แล้วแบบนี้ พวกโทโมะจะเปลี่ยนใจพี่ชายฝาแฝดได้หรือไม่ ยังไงก็ ติตกตามได้ในตอนต่อไปจ้า 

 

   ~o~~o~~o~~o~~o~~o~~o~~o~~o~~o~~o~~o~~o~~o~~o~~o~~o~~o~

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.4 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.9 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา