ฺBy love ตามหารักที่หายไป

                          เช้าวันรุ่งขึ้น 
 " เฮ้ ~ ตื่นได้แล้ว " จองเบที่ลุกขึ้นมาเป็นคนแรก จากนั้นเขาก็เข้าไปเขย่าตัวเจ้าเพื่อนขี้เซ้าของเขาทันที
 " เช้าแล้วเหรอเนี่ย ... " เขื่อนเอ่ยถามเพื่อนของเขา
 " ก็เช้าแล้วอ่ะดิ รีบๆไปแต่งตัวไป วันนี้พวกเราจะไปทะเลกัน " จองเบพูดขึ้น ทันทีที่ทุกคนได้ยินคำว่าทะเลปุ๊บ พวกโทโมะก็ตื่นขึ้นมาปั๊บราวกับถูกไฟช๊อต
 " ทะเลเหรอ ? " ป๊อปปี้พูดขึ้น อย่างสงสัย
 " อืม ... " จองเบตอบรับ จากนั้นเขาก็ขอตัวไปอาบน้ำ
 " อ้าว ! พวกนายตื่นแล้วเหรอ ? " จากนั้นแก้วก็โผล่ออกมาในชุดนอน ยิ่งทำให้สายตาของพวกหนุ่มๆเบิกกว้างทันที
 " จอง - มี น่ารักจังเลยครับ " เคนตะกล่าวชมแก้ว พลางสำรวจทุกสัดส่วนของเธอ
 " ไอ้ - เคน -ตะ หยุดเลยนะโว้ย " เขื่อนรีบเตือนเคนตะโดยเร็ว สงสัยเคนตะคงจะคิดแต่เรื่องอัปมงคลอีกแล้ว
 " นี่เธอ จะออกมา ทำไมไม่แต่งตัวให้เรียบร้อยก่อนล่ะห่ะ " โทโมะต่อว่าแก้วอย่างหงุดหงิด ทั้งที่ตัวเองเป็นผู้หญิงแท้ๆ แต่กลับไม่รู้จักระวังเนื้อระวังตัว
 " นี่มันบ้านของฉันนะ " แก้วเถียงกลับไป จากนั้นป๊อปปี้ก็ดึงผ้ามาคลุมตัวของแก้วเอาไว้ เพื่อไม่ให้ใครเห็นสัดส่วนของเธอ ทำเอาเขื่อนและเคนตะง๋อยลงทันที 
 " ขะ ขอบคุณค่ะ " แก้วพูดกับป๊อปปี้ อย่างเป็นมิตร ทำเอาโทโมะอารมณ์เสียอย่างเห็นได้ชัด 
 " เอาล่ะ พวกนายก็รีบไปแต่งตัวเถอะ " ป๊อปปี้รีบบอกให้เพื่อนของเขา รีบไปแต่งตัวไปทะเลทันที 
 
                     ทะเล [พัทยา] 
 " ว้าว ! ทะเลจริงๆด้วย " ทันทีที่มาถึง แก้วก็รีบตรงไปเล่นน้ำทะเลอย่างตื่นเต้น เพราะเธอเพิ่งเคยเห็นทะเลเป็นครั้งแรก 
 " ช่างสดใสจริงๆเลยนะ " จองเบพูดกับตัวเอง พลางมองแก้วเล่นน้ำทะเลอย่างสนุกสนาน 
 " จองมีเนี่ย มองมุมไหนก็น่ารัก ~ " เคนตะพูดขึ้น 
 " ไอ้เคนตะ นี่นายยังไม่เลิกคิดแบบนั้นอีกเหรอวะ " เขื่อนดุเพื่อนของเขา ถึงสิ่งที่เคนตะกำลังคิดอยู่ 
 " นายก็เห็นด้วยฉันใช่ไหมล่ะ " เคนตะบอกกับเขื่อนอย่างรู้ทัน 
 " นั่นสินะ จองมีสวยจริงๆ " ดูเหมือนเขื่อนก็คิดแบบเดียวกันกับเคนตะ 
 " ว่าแต่นายเถอะ มาทะเลทั้งที ทำไมไปนั่งอยู่ตรงนั้นล่ะวะ " ป๊อปปี้ที่เห็นโทโมะนั่งหลบมุมอ่านหนังสือ อยู่ในที่ร่ม เขาจึงตะโกนเรียกเพื่อนของเขาทันที 
 " ไม่ล่ะ มันร้อน " โทโมะตะโกนกลับมา 
 " ฉันว่า เราเช่าเรือไปเที่ยวเกาะกันไหม " จองเบเสนอออกมา 
 " ไปเที่ยวหรอ ? น่าสนุกดีนี่ " เขื่อนก็เห็นด้วย  
 " จะมีอะไรอยู่ที่เกาะไหมน่า ~ " เคนตะพูดขึ้นอย่างสงสัย 
 " เอาล่ะ ตกลงพวกเราไปเที่ยวเกาะกัน " ป๊อปปี้นำทีมไปเช่าเรือทันที ในขณะที่โทโมะก็ยังคงไม่ออกแดดต่อไป
 " ไอ้ - โทโมะ ~ ไปนั่งเรือเร็ว " เขื่อนตะโกนชวนโทโมะ
 " ไร้สาระ " โทโมะตะโกนกลับมา  
 " จองมี ~ ไปเที่ยวกัน " จองเบเรียกน้องสาวให้ไปด้วย  
 " เฮ้ ~ ไปด้วยคนสิวะ " ทันทีที่แก้วตอบตกลง โทโมะก็รีบตามพวกเพื่อนๆไปทันที 
 " ทีเมื่อกี้ฉันชวน แล้วทำไมไม่ไปวะ " เขื่อนบ่นขึ้น ด้วยความแปลกใจ 
 " คงจะเป็นห่วงจองมีล่ะมั้ง " จองเบบอกกับพวกเขา
 " หมอนั่นน่ะเหรอ เป็นห่วงฉันน่ะ ไม่มีทางหรอก " แก้วพูดออกไปอย่างไม่เชื่อที่พี่ชายของเธอบอก
 " ว้าว ~ เป็นเรือที่ใหญ่จริงๆเลยนะ " เขื่อนอุทานออกมา ด้วยความตกใจ
 " นั่นน่ะสิ " เคนตะก็เห็นด้วย  
 " ฉันว่าอากาศมันแปลกๆนะ จะดีเหรอวะ " ดูเหมือนป๊อปปี้จะรู้สึกถึงบางอย่าง
 " เชื่อฉันเถอะน่า เอาล่ะ ไปกันได้แล้ว " จองเบบอกกับป๊อปปี้ ก่อนจะนำเพื่อนๆขึ้นเรือ
 
                              ดาดฟ้าเรือ ห่างจากชายฝั่ง 10 กิโลเมตร
 " จองมี เธอชอบหรือป่าว " จองเบถามน้องสาวอย่างเป็นห่วง
 " ขอบคุณนะค่ะพี่ ที่พาฉันมานั่งเรือใหญ่ๆแบบนี้ " แก้วกล่าวขอบคุณ ก่อนจะเข้าไปกอดพี่ชายฝาแฝด
 " แฝดคู่นี้ช่างรักใคร่กันดีจริงๆเลยนะ " เขื่อนพูดขึ้น
 " ฉันว่าพวกเราเจอปัญหาใหญ่แล้วล่ะ " จู่ๆ เคนตะก็พูดขึ้น ด้วยท่าทางตื่นกลัว
 " มีอะไรเหรอวะ " ป๊อปปี้ถามเคนตะ อย่างแปลกใจ
 " ก็ดูนั่นสิ " เคนตะชี้ไปที่พายุลูกนึง ดูจากลักษณะแล้ว คงจะเป็นใต้ฝุ่นที่มีความรุนแรงอยู่ที่ระดับ 4 ซึ่งในไม่ช้า มันก็คงจะมาถึงเรือของพวกเขา 
 " พวกเราไม่รอดแน่ " เขื่อนพูดขึ้น อย่างหมดหวัง 
 " เราต้องผ่านมันไปให้ได้สิ " แก้วพยายามปลอบพวกหนุ่มๆ 
 " เธอก็พูดได้สิ ก็เธอไม่เคยเจอแบบฉันนี่นา " โทโมะต่อว่าแก้ว ด้วยความโมโห 
 " นายจะกลัวอะำไรห่ะ " แก้วเถียงกลับไปอย่างหงุดหงิด 
 " นี่ เลิกทะเลาะกันซะทีเถอะ พายุใกล้เข้ามาแล้วนะ " ป๊อปปี้รีบห้ามโทโมะกับแก้ว ก่อนจะเตรียมรับมือกับพายุใต้ฝุ่นระดับ 4 
 " จองมี ถอยห่างจากระเบียงเร็วเข้า " ป๊อปปี้พยายามตะโกนเรียกแก้วให้ถอยห่างจากจุดอันตราย เพราะเธออาจจะตกลงไปเมื่อไหร่ก็ได้ 
 " แต่ว่า รูปถ่ายของฉัน " แก้วยังคงใช้มือเอื้อม เพื่อจะหยิบรูปถ่ายของแม่ ที่ติดอยู่กับตัวเรือด้านล่าง 
 " ช่างมันเถอะน่า เอาชีวิตให้รอดก่อนเถอะ " โทโมะบอกกับแก้ว ให้ตัดใจซะ 
 " ว้ายยยย ตูมมมมม ~ " จากนั้นแก้วก็พลาดตกลงไป ท่ามกลางพาุยุที่รุนแรง โทโมะทีพอนึกถึงพี่สาวของเขา จากนั้น เขาจึงตัดสินใจกระโดดลงไปช่วยแก้ว  
 " จองมี ..... ~ " จองเบตะโกนเรียกน้องสาวแต่ก็ไม่มีวี่แววของเธอเลย รวมทั้งโทโมะด้วย จากนั้นป๊อปปี้ก็กำลังจะกระโดดตามไปด้วย แต่ถูกจองเบรั้งไว้ซะก่อน 
 " ทำไมวะ ไอ้จองเบ น้องสาวนายกำลังจะ ... " ป๊อปปี้ถามจองเบด้วยความแปลกใจ จากนั้นเขาก็สังเหตุเห็นมือของจองเบ ที่จับราวไว้แน่น ตอนนี้เขารู้แล้วว่า จองเป็นห่วงน้องสาวมาก แต่ก็ไม่สามารถทำอะไรได้ นอกจากยืนดู และเชื่อมั่นในตัวของเธอ 
 " ฉันเชื่อว่า โทโมะจะต้องปกป้องน้องสาวของฉันได้ " จองเบพูดออกมาด้วยแววตาที่มุ่งมั่น แต่ลึกๆแล้วเขาก็ยังไม่แน่ใจอยู่ดี 
 " ฉันก็เชื่อแบบนั้นเช่นกัน " เขื่อนเข้ามาปลอบเพื่อนสนิท 
 " ฉันก็ด้วย " เคนตะก็เข้ามาด้วยเช่นกัน 
 " ฉันสัญญาว่า จะหาน้องนายให้เจอ รวมทั้งไอ้โทโมะด้วย " ป๊อปปี้พูดขึ้น เพื่อให้จองเบสบายใจ 
 " ทุกคน ขอบคุณมากนะ  ไอ้โทโมะ ฝากน้องสาวของฉันด้วย " จองเบพูดกับเพื่อน ก่อนจะพูดกับตัวเอง ด้วยความหวัง 
 
     เฮ้อ จะมาทะเลทั้งที ดันเกิดเรื่องซะได้ โทโมะกับแก้วจมหายลงไปในทะเล ท่ามกลางพายุใต้ฝุ่นระดับ 4 แล้วแบบนี้ พวดเขาจะมีชีวิตรอดหรือไม่ ยังไงก็ติดตามตอนต่อไปจ้า 
    ~o~~o~~o~~o~~o~~o~~o~~o~~o~~o~~o~~o~~o~~o~~o~~o~~o~~o~