ฺBy love ตามหารักที่หายไป

 
 เฟย์ - น้องสาวของฟาง สมัยก่อนเคยพลัดหลงกับครอบครัว และอาศัยอยู่ในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า ซึ่งเป็นที่เดียวกันกับจองเบ ทำให้ทั้งสองสนิทกันมากๆ จนในที่สุดเธอก็ได้พบกับครอบครัว ในขณะที่จองเบยังคงอยู่ที่นั่นต่อ แต่ทั้งคู่ก็ยังติดต่อกันตลอด ดูเหมือนเธอจะแอบชอบเขื่อนอยู่ แล้วเธอคนนี้มาทำอะไรกับพวกเคโอติก ยังไงก็ฝากติดตามด้วยนะจ้า
 
                   Fay Restaurant (ร้านอาหาร)
 " ในที่สุดก็ถึงซะที " ทันทีที่มาถึง แก้วก็บ่นออกมาด้วยความหิวโหย 
 " ว่าแต่ พี่ชายของคุณจองเบอยู่ที่นี้ด้วยหรอค่ะ ? เอ ... จะหล่อเหมือนคุณไหมนา " ฟางพูดขึ้นด้วยความสงสัย
 " ก็ไม่เท่าไรหรอกครับคุณฟาง " แก้วตอบกลับไป
 " ไำม่หรอกมั้งค่ะ ฉันว่าต้องหล่อแน่ๆเลย " ฟางยังคงเชื่อว่า เธอจะได้เจอกับหนุ่มรูปงามในไม่ช้า
 " เดี๋ยวก็รู้ " โทโมะพูดในใจ 
 
                    Fay Restaurant (ด้านใน)
 " อ้าว ! พี่ฟาง คิดถึงจังเลย ~ " เฟย์ที่พอเห็นพี่สาว เธอจึงรีบเข้าไปสวมกอดทันที 
 " ไงจ๊ะเฟย์ วันนี้ร้านดูยุ่งๆนะ จริงสิ คุณจองเบ คุณโทโมะ นี่เฟย์น้องสาวฉันเองค่ะ " ฟางแนะนำน้องสาวของตน ด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวล 
 " ยินดีที่ได้รู้จักครับ " แก้วกับโทโมะพูดพร้อมกัน 
 " เอ๊ะ !? นายทำไมมาอยู่ที่นี้ล่ะ แล้วคนที่พูดกับฉันเมื่อตะกี้มัน ... " ทันทีที่เฟย์ได้เห็นหน้าของแก้ว ทำเอาเธอแปลกใจอยู่ไม่น้อย เพราะเธอเพิ่งคุยกับจองเบตัวจริงไปเมื่อสักครู่นี่เอง 
 " จะแก้ตัวยังไงล่ะ ยัยทิ่ม " โทโมะบ่นเบาๆ พลางจ้องที่หน้าของแก้วตาเขม้ง
 " ไอ้โทโมะ ไอ้จองเบ ทำไมมาอยู่ที่นี้ล่ะวะ " ทันใดนั้นเองพวกป๊อปปี้ก็มาถึงที่หมาย
 " ไอ้ป๊อปปี้ ไอ้เขื่อน ไอ้เคนตะ พวกนายมาทำอะไรที่นี้ " โทโมะถามอย่างสงสัย
 " ก็มากินข้าวน่ะสิถามได้ ว่าแต่ คุณฟางก็มาด้วยเหรอครับ " เขื่อนพูดขึ้น พลางยิ้มให้ฟาง
 " อะ นายคือ ... " เฟย์เริ่มพูดไม่ออก เมื่อได้เจอหน้าของเขื่อน
 " อ่อ ~ สวัสดีครับ ผมชื่อเขื่อน ว่าแต่คุณ ... " เขื่อนทักเฟย์อย่างเป็นมิตร  
 " ฉันเฟย์ย่ะ " ดูเหมือนเฟย์จะไม่ชอบขี้หน้าเขื่อนสักเท่าไหร่
 " รู้จักกันหมดแล้วนะ งั้นพวกเราไปหาที่นั่งกันเถอะ " จากนั้นป๊อปปี้ก็ชวนทุกคนไปนั่งทันที
 " ว่าแต่ ไอ้หมอนั่นที่นั่งอยู่ตรงโน่นน่ะ ดูท่าทางคุ้นๆเหมือนกันนะ " พอผ่านไปสักพัก เขื่อนที่เหลือบไปเห็นชายคนนึง ซึ่งดูจากลักษณะท่าทางแล้ว เขาคล้ายกับแก้วเอามากๆ
 " นั่นมัน ... " เฟย์พยายามจะพูดบางอย่าง 
 " คงจะเป็นลูกค้ามั้ง " เคนตะบอกกับทุกคน อย่างไม่ใส่ใจอะไรนัก 
 " ฉันว่ามันดูเหมือนกับใครบางคนอยู่น่ะ " ป๊อปปีก็รู้สึกแปลกๆเช่นกัน 
 " ฉันว่าคนๆนั้นต้องเป็นพี่จองเบแน่ " ดูเหมือนแก้วจะรู้แล้วว่า พี่ชายฝาแฝดของเธอนั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม เธอจึงกระซิบบอกกับโทโมะ เพื่อขอความเห็นจากเขา 
 " แล้วเธอคิดจะทำยังไงล่ะ " ดูเหมือนโทโมะก็คิดไม่ออกเช่นกัน 
 " จะให้พวกเขาเห็นไม่ได้ " แก้วพูดกับโทโมะ ในขณะที่ทุกคนก็นั่งกินข้าวตามปกติ 
 " ทำไมเธอไม่บอกพวกเขาไปล่ะ ว่าคนนั้นคือพี่ชายของเธอ เธอกำลังจะทำให้เรื่องมันยุ่งขึ้นนะ " โทโมะไม่เห็นด้วยกับความคิดของแก้ว เพราะถ้าขืนยังปิดบังต่อไป มันจะทำให้ตัวเธอกลายเป็นคนโกหกหลอกลวงไปโดยปริยาย 
 " เขาลุกแล้ว " แก้วรีบชี้ไปที่พี่ชายของทันที 
 " ทำไมต้องปลอมเป็นจองเบด้วยนะ ต้องมีอะไรแอบแฝงอยู่แน่ๆ " ดูเหมือนเฟย์จะดูออกว่า คนที่เธอนั่งกินข้าวด้วย เป็นตัวปลอม 
 " จองเบ นายมากับฉันหน่อย " ในขณะที่ทุกคนทานข้าวกันอย่างเอร็ดอร่อย เฟย์ก็ลากแก้วออกไปทันที  
  
                                หน้าห้องน้ำ 
 " คุณเฟย์ครับ ทำไมต้องลากผมมาที่นี้ด้วย ? " แก้วแปลกใจเป็นอย่างมาก ที่จู่ๆ เฟย์ก็ลากเธอมา 
 " นายชอบแอปเปิ้ลสีอะไร " เฟย์ถามแก้วด้วยความสงสัย 
 " เออ ... ฉันชอบ ฉันชอบสีเขียว " แก้วตอบออกไป 
 " บอกฉันมาเดี๋ยวนี้นะ นายเป็นใครกันแน่ ถึงหน้าตาจะเหมือนกันก็เถอะ แต่ว่านายน่ะ ไม่เหมือนเขาเลยสักนิด  " เฟย์บอกกับแก้ว ทำเอาแก้วอึ้งไปสักพัก ก่อนจะพูดอะไรบางอย่าง 
 " คนๆนี้เป็นใครกัน ทำไมถึงแยกฉันกับพี่ออกได้นะ " แก้วรำพึงอย่างสงสัย 
 " นี่ จะบอกได้หรือยังห่ะ ทำต้องปลอมเป็นจองเบ " เฟย์ยังคงคาดครั้นแก้วอย่างเอาเป็นเอาตาย 
 " มาทำอะไรตรงนี้ห่ะ มากับฉันเดี๋ยวนี้เลย " จู่ๆ โทโมะก็เข้ามาขัดจังหวะสำคัญทันที 
 " เดี๋ยวก่อนสิ ฉันยังคุยกับจองเบไม่จบเลย "เฟย์รีบดักหน้าทั้งสองทันที 
 " พอดีพวกเรามีธุระ ยังไงก็ขอตัวก่อนล่ะึครับ " โทโมะพูดจบ ก็ลากแก้วออกไปทันที โดยที่ไม่เปิดโอกาสให้เฟย์พูดเลยสักนิด
 
                                 Fay Restaurant (ด้านใน) 
 " ว่าแต่ อาหารร้านน้องสาวคุณฟางเนี่ยอร่อยจังเลยนะครับ " พอได้โอกาส เขื่อนก็ดำเนินการจีบฟางทันที
 " คงไม่ขนาดนั้นหรอกมั้งค่ะ " ฟางเกาหัวแก้เขิน
 " ไอ้ป๊อปปี้ เป็นอะไรหรือป่าว ดูเหม่อๆ " เคนตะที่สังเกตุเห็นความผิดปกติของป๊อปปี้ เขาจึงเอ่ยถามเพื่อนสนิทอย่างสงสัย
 " ฉันคิดว่า ไอ้จองเบกับไอ้โทโมะ ดูเหมือนพวกมันสองคนกำลังรวมหัวหลอกพวกเราอยู่นะ " ป๊อปปี้บอกกับเพื่อนของเขา
 " นั่นน่ะสิ หมู่นี้มักจะหลบหน้าหลบตาพวกเราอยู่ด้วย " เคนตะก็เห็นด้วย  
 " ลำพังไอ้จองเบมันก็ปกติดีอยู่หรอก แต่ไอ้โทโมะอะดิ ไม่น่าเชื่อว่ามันจะเป็นไปกับเขาด้วย " เขื่อนพูดขึ้นอย่างสงสัย
 " หรือว่าพวกนั้น ... ไม่จริงน่า เป็นไปไม่ได้หรอก " ดูเหมือนเคนตะจะคิดแต่เรื่องอัปมงคลซะแล้ว
 " ยังไงพวกเราก็รอดูต่อไปเถอะน่า " ป๊อปปี้บอกกับทุกคน
 
                                   Fay Restaurant (ด้านนอก) 
 " ปล่อยนะไอ้บ้า " แก้วที่ถูกโทโมะลากออกมา จากนั้นเธอก็ต่อว่าใส่โทโมะอย่างโมโห
 " นี่เธอ ยังไม่หายโกรธฉันอีกเหรอ ? " โทโมะพูดขึ้นด้วยท่าทางนิ่งเฉย
 " นายรู้ไหม ว่าสิ่งที่นายทำลงไปน่ะ มันเลวร้ายแค่ไหน " แก้วบอกกับโทโมะ ด้วยใบหน้าที่ดูคล้ายกับคนร้องไห้ 
 " เธอ ... ยังโกรธฉันอยู่สินะ " โทโมะยังคงใช้น้ำเสียงที่เย็นชาเหมือนเดิม 
 " โท - โมะ ~ นี่นายยังไม่เลิกแกล้งน้องสาวฉันอยู่อีกเหรอ ? " จู่ๆ จองเบก็โผล่ออกมา 
 " ไอ้จองเบ / พี่ " โทโมะกับแก้วตกใจทันทีที่เห็นจองเบ 
 " ฉันนึกแล้วว่านายจะต้องตามตอแยจองมี เมื่อคืนทำไว้แสบมากเลยนะ " จองเบโกรธโทโมะเป็นอย่างมาก เพราะเขาถูกต่อยจนตาช้ำไปหมด 
 " นี่ เอาเป็นว่า ฉันขอโทษก็แล้วกันนะ " โทโมะบอกกับจองเบ 
 " จองมีมานี่ อย่าไปใกล้คนอย่างเขาเลย " จองเบพูดจบก็ดึงตัวแก้วออกห่างจากโทโมะทันที
 " เฮ้ย ทำแบบนี้มันไม่แฟร์เลยนะโว้ยไอ้จองเบ " โทโมะเริ่มยุจองเบทันที เพราะเขารู้ว่า เพื่อนของเขาเกลียดการโดนดูถูกเป็นที่สุด 
 " งั้นเหรอ วันนี้เป็นวันเกิดของจองมี นายจะมาก็ได้นะ ถือว่าแฟร์แล้วใช่ไหม " จองเบพูดขึ้นด้วยแววตาเอาจริงเอาจัง 
 " พี่ จะดีเหรอ " แก้วเริ่มไม่แน่ใจกับสิ่งที่พี่ชายของเธอกำลังจะทำ 
 " เอางั้นก็ได้ คืนนี้เจอกัน " โทโมะบอกทั้งสอง ด้วยท่าทางมั่นใจ 
 
      ~o~o~o~~o~o~o~~o~o~o~~o~o~o~~o~o~o~~o~o~o~~o~o~o~~o~o~o~