ฺBy love ตามหารักที่หายไป

                        ร้านไอศครีม ข้างถนนแห่งหนึ่ง

 " พวกนาย ... พวกนายเป็นใครกันแน่ห่ะ ! " ป๊อปปี้ชี้ไปที่ใบหน้าของจองเบ สลับกับของแก้ว ด้วยท่าทางที่ตกใจสุดขีด

 " ซวยแล้วไหมล่ะ จะมาก็ไม่บอกกันเลยนะพี่ชาย " แก้วมองจองเบอย่างหงุดหงิด โดยจองเบเองก็รู้ว่า น้องสาวฝาแฝดกำลังโกรธที่เขาทำแผนของเธอพัง เขาได้แต่เอียงใบหน้าหลบสายตาอำมหิตนั่นไป

 " ไอ้ป๊อปปี้ เย็นไว้ก่อนน่า " แก้วบอกให้อารมณ์ที่ดูเหมือนจะร้อนร้นของป๊อปปี้ให้เย็นลง ก่อนจะเริ่มอธิบายให้ฟัง

 " บอกมาเดี๋ยวนี้นะโว้ย " ความสงสัยของป๊อปปี้เริ่มทนไม่ไหว ถึงจะเป็นคนใจเย็น แต่ในสถาการณ์แบบนี้ คนใจเย็นอย่างป๊อปปี้ ก็ต้องมีอาการระส่ำระส่ายบ้าง เขาจึงลงมือทำอะไรบางอย่าง

 " เอ๊ะ !? จะทำอะไรนะ " จองเบแปลกใจทันทีที่ป๊อปปี้เริ่มจับที่ใบหน้าของเขา ก่อนจะไล่ลงมาเรื่อยๆ ป๊อปปี้เงยหน้าขึ้นเล็กน้อย ก่อนจะคิดอะไรสักครู่ 

 " ก็ปกตินี่นา " ป๊อปปี้ครุ่นคิดอย่างหนัก ก่อนจะมองไปทางแก้วบ้าง 

 " เออะ ! " ทันทีที่สายตานักสืบของป๊อปปี้จ้องมาที่แก้วปุ๊บ ตัวแก้วก็สะดุ้งขึ้นปั๊บอย่างอัตโนมัติ 

 " จองเบคนนี้ท่าทางตุ๊งติ๊ง น่าสงสัยนัก " ป๊อปปี้มองแก้ว ด้วยสายตาสงสัย ก่อนจะเริ่มจับที่ใบหน้าของแก้ว และพยายามเช๊คทุกอย่างเหมือนกับที่เช๊คจองเบ แต่พอมือของป๊อปปี้จะถึงหน้าอกของแก้ว จองเบก็เอามือมาบังไว้ซะก่อน 

 " เฮ้ ! นี่นายคิดจะทำอะไรเนี่ย ไอ้ป๊อปปี้ ? " จองเบถามเขา อย่างไม่เข้าใจ 

 " ก็ตรวจสอบความแตกต่างยังไงล่ะ " ป๊อปปี้ตอบกลับ 

 " ไม่ต้องตรวจหรอก ที่จริงแล้วน่ะ " จองเบพยายามเล่าความจริงให้ป๊อปปี้ฟัง 

 " ฉันว่า อย่าเพิ่งบอกเขาเลยนะ " แก้วรีบกระซิบบอกจองเบทันที 

 " เธอจะทำให้มันยุ่งยากขึ้นนะ " จองเบบอกกับน้องสาว 

 " หรือว่าพวกนายเป็น ... " ทันใดนั้นป๊อปปี้ก็พยายามจะพูดคำๆนึงออกมา ทำเอาทั้งสองคนกลืนน้ำลายลงอึก อย่างรวดเร็ว

 " พี่ ฉันว่าไม่ต้องบอกแล้วล่ะมั้ง สงสัยเขาคงจะรู้แล้วล่ะ " แก้วบอกพี่ชาย อย่างรู้ว่าเขากำลังจะพูดอะไร

 " ก็ว่างั้นแหละ " จองเบเห็นด้วยกับน้องสาว

 " พวกนายเป็น ... เป็น ... " ในขณะที่ป๊อปปี้กำลังจะพูดออกมา ทั้งจองเบและแก้วต่างจ้องที่ปากของเขาอย่างไม่ละสายตา 

 " เป็น ... เป็นมนุษย์ต่างดาวสินะ ใช่แล้วล่ะ ฉันเคยอ่านหนังสือมา ไอน์สไตล์เคยบอกว่า มนุษย์ต่างดาวสามารถโคลนนิ่งตัวเองได้ นี่พวกนาย ก็เป็นแบบนั้นสินะ " ทันทีที่ป๊อปปี้พูดจบ เขาก็ชี้ไปที่จองเบกับแก้ว

 " ไปกันใหญ่แล้ว " จองเบพูดขึ้นเบาๆ ก่อนจะมองหน้าของแก้ว

 " ได้ยินพี่บอกว่า เจ้าหมอนี่ปกติที่สุดในกลุ่มของพี่แล้วนี่นา " แก้วถามพี่ชายฝาแฝดอย่างสงสัย

 " ก็นั่นสินะ พี่ก็นึกว่าเขาจะอ่านหนังสือเรียน ที่แท้ ก็นิยายวิทยาศาสตร์นี่เอง " จองเบพูดขึ้น ก่อนจะมองหน้าของป๊อปปี้

 " รีบๆแสดงร่างที่แท้จริงของนายมาซะ ไอ้พวกมนุษย์ต่างดาว " ป๊อปปี้ยังคงยืนกรานในความคิดของเขา

 " ฉันว่า นายตั้งสติให้ดีก่อนเถอะ " แก้วรีบเข้าไปห้ามความคิดของป๊อปปี้โดยไว เพราะดูเหมือนเจ้าคนใจเย็นคนนี้ จะเริ่มโวยวายเสียงดังซะแล้ว

 " นั่นสิ จินตนาการซะเว่อร์ พวกฉันไม่ใช่มนุษย์ต่างดาวซะหน่อย " จองเบเสริมอีกแรง

 " ฉันไม่หลงกลลูกไม้ตื่นๆของพวกนายหรอกน่า " ดูเหมือนป๊อปปี้จะไม่ยอมเชื่ออะไรง่ายๆเลยนะเนี่ย

 " พวกเขาเป็นฝาแฝดกันยังไงล่ะ " จู่ๆ ก็มีเสียงๆนึงดังขึ้น ทั้งสามคนจึงหันไปตามเสียงนั่นโดยไว

 " ไอ้โทโมะ ? " ทั้งสามพูดพร้อมกัน ด้วยท่าทางตกใจ เมื่อได้เห็นใบหน้าของเจ้าของเสียงเมื่อสักครู่

 " ฝาแฝดเหรอ อืม ... จริงด้วยสิ ฉันก็ลืมคิดเรื่องนั้นไป แหม แยกไม่ออกเลยนะเนี่ย " ป๊อปปี้คิดสักครู่ ก่อนจะบอกทั้งสอง

 " เฮ้อ ~ จบได้ซะที " จองเบกุมหน้าอกตัวเองอย่างโล่งใจ  

 " ที่สำคัญก็คือ ที่นายเห็นน่ะ เป็นแฝดชายหญิง " โทโมะพูดขึ้น

 " ว่าไงนะ ! " ป๊อปปี้ตกใจกับคำพูดของโทโมะเป็นอย่างมาก

 " จะบอกทำไมเนี่ย " หลังจากที่เอามือกุมหน้าอกอย่างโล่งใจได้ไม่นาน งานก็เข้าจองเบอีกแล้ว

 " พี่ จะเอายังไงดีล่ะทีนี้ " แก้วเริ่มปรึกษากับพี่ชายอย่างหนัก

 " ทำไงได้ล่ะ ก็ไอ้โทโมะมันอยู่ด้วยนี่นา " จองเบบอกน้องสาวอย่างหงุดหงิด

 " ตกลงพวกนายเป็นฝาแฝดกันใช่ไหม ? " ป๊อปปี้ถามขึ้น ด้วยน้ำเสียงที่แข็งกระด่าง ทำเอาทั้งแก้วและจองเบพยักหน้ารับตาม 

 " เป็นแฝดชายหญิงด้วยใช่ไหม ? " ป๊อปปี้พูดขึ้นอีกครั้ง โดยแก้วกับจองเบก็พยักหน้าตามอีกเช่นเคย

 " แ้ล้วใครเป็นผู้หญิง ? " ป๊อปปี้ถามอีกที

 " ฉัน ! " สิ้นสุดเสียงของป๊อปปี้ ทั้งแก้วและจองเบก็พูดขึ้น พร้อมกับเดิมออกมาข้างหน้าพร้อมกัน

 " แล้วพี่จะก้าวออกมาทำไมเนี่ย เ้ป็นผู้หญิงหรือไง " แก้วแปลกใจกับพี่ชายของเธออย่างมาก ที่ป๊อปปี้ถามไปว่าใครเป็นผู้หญิงให้เดินออกมา แต่จองเบกลับก้าวออกมาอย่างไม่รู้ตัว

 " เออ ... พอดีลืมตัวน่ะ " จองเบพูดจบก็เกาหัวที่ตัวเองทันที ก่อนจะถอยหลังกลับไป

 " นายชื่ออะไร " ป๊อปปี้เดินเข้าไปถามแก้วทันทีที่จองเบถอยกลับไป

 " ฉันชื่อ ... ชื่อแก้ว " แก้วบอกกับป๊อปปี้

 " แก้วเหรอ ? จองเบ - แก้ว มันชื่อคล้องจ้องกันตรงไหนเนี่ย " ป๊อปปี้ถามแก้วอย่างสงสัย

 " เรื่องมันยาวน่ะ ที่จริงแล้วเธอชื่อว่าจองมี ปารค์ จองมี " จองเบตอบแทนน้องสาว

 " ผู้หญิงจริงเหรอเนี่ย ดูยังไงก็ไม่เหมือนสักนิด " ป๊อปปี้ยังคงสงสัยกับท่าทางของแก้ว มันก็แน่ล่ะสิ ก็เธอใส่ชุดผู้ชายนี่นา 

 " นี่นาย ชักจะทำให้ฉันหงุดหงิดแล้วนะ " แก้วพูดออกไปด้วยท่าทางโมโห

 " เออ ... งั้นก็ ฉันก็ไม่ได้ชอบผู้ชายนะสิ YES !!! ดีใจสุดๆไปเลย " ป๊อปปี้ที่พอรู้ว่าตนเองไม่ได้เป็นอย่างที่คิด เขาก็ยิ้มขึ้นอย่างดีใจ

 " ท่าทางจะเป็นเอามากนะเนี่ย " แก้วมองป๊อปปี้ด้วยท่าทีหงุนงง

 " เสร็จเรื่องแล้ว ฉันขอตัวกลับก่อนล่ะนะ ป่ะจองมี " เมื่อเรื่องทั้งหมดคลี่คลายลง จองเบก็ถือโอกาสพาน้องสาว กลับ แต่ทว่า

 " ไอ้ - จอง - เบ  นายยังกลับไม่ได้ " ทันใดนั้นโทโมะก็ตะโกนเรียกจองเบทันที ทำเอาจองเบสะดุ้งขึ้น ด้วยใบหน้าที่ซีดเซียว 

 " จองมี " จองเบพูดกับน้องสาว ในขณะที่ยังหันหลังให้กับโทโมะและป๊อปปี้

 " อะไรเหรอพี่จองเบ ? " แก้วถามพี่ชายกลับไป

 " เธอวิ่งไหวหรือป่าว " จองเบพูดอีกครั้ง

 " ก็ต้องแน่อยู่แล้วล่ะ ฉันวิ่งไวกว่าผู้ชายกล้ามใหญ่ๆซะอีกนะ " แก้วบอกกับพี่ชาย

 " งั้นดีเลย เอาล่ะนะ 1 2 3 LET GO >>> " จองเบพูดจบก็จูงมือแก้ว วิ่งไปทันที

 " เอ้า ไอ้จองเบ คิดจะหนีฉันเหรอวะ " โทโมะที่ดูเหตุการณ์อยู่ ทันทีที่จองเบพาน้องสาวของเขาหนีไป โทโมะจึงรีบวิ่งตามไปโดยเร็ว

 " ไอ้นี่ก็อีกคน เฮ้ ! รอฉันด้วยเซ่ " ป๊อปปี้อึ้งสักพัก ก่อนจะวิ่งตามโทโมะไปเช่นกัน

       เอาล่ะสิครับ โทโมะเจอตัวแก้วแล้ว แต่พี่ชายของเธอกลับพาเธอหนีซะนี่ เหตการณ์มันช่างยุ่งยากขึ้นเรื่อยๆแล้วนะ ยังไงก็ติดตามตอนต่อไปจ้า  (ขอโทษที่อัพช้านะครับ) 

   ~o~~o~~o~~o~~o~~o~~o~~o~~o~~o~~o~~o~~o~~o~~o~~o~~o~~o~