สะดุดรัก...ที่พักใจ

แก้ว:โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยย~ ยัยพิมนะยัยพิม เล่นชั้นซะเยินเลย(แก้วจับหน้าตัวเองที่มีแผลที่มุมปากแล้วก้มี
รอยมือของพิม)
....:ช่วยทำแผลให้มั้ย
......................................................................................................................................
พายุ:ช่วยทำแผลให้มั้ย(พูดแล้วเดินเข้ามาที่แก้ว)
แก้ว:เออ...คือ....มะ...ไม่เป็นไร
พายุ:ไม่เป็นไรได้ไงดูสิเลือดออกขนาดเนี้ย(เอามือเอื้อมไปแตะที่มุมปากแก้ว)
แก้ว:แก้วบอกว่าไม่เป็นไรก้ไม่เป็นไรไง!!!
พายุ:แก้วยังโกรธเรื่องนั้นอยู่อีกเหรอ
ย้อนไป 3 ปีที่แล้ว 
พายุเป็นเพื่อนกับแก้วตั้งแต่สมั้ยเรียน แก้วสนิทกับพายุมากวันหนึ่งพายุมาขอแก้วเป็นแฟนพายุสัญญาว่าจะรักแก้ว
คนเดียว จะไม่นอกใจ แก้วก้ตอบตกลงแต่โดยดีเพราะรู้สึกดีกับพายุเช่นกัน ทั้งสองคบกันได้เพียงเดือนเดียวก้ต้อง
มีปัญหากันเพราะพายุแอบนอกใจโดยการคบกับเพื่อนต่างห้องอีกคนหนึ่ง 
แก้ว:พายุไปเที่ยวกันมั้ย
พายุ:แก้วไปคนเดียวได้มั้ย คือพายุไม่ว่างมีงานด่วนที่โรงเรียนนะ
แก้ว:ก้ได้ๆ ไปละนะ
พายุ:อื้อ
+
+
+
+
พอแก้วกลับมาก้เห็นพายุกับลังนัวเนียกับผู้หญิงอื่นอยู่
แก้ว:พายุ!!!! ทำไมทำกับแก้ว(แก้วถึงกับตลึง)
พายุ:แก้ว!! คือ...เออ มันไม่ใช่อย่างที่แก้วคิดนะ(พายุรีบปฏิเสธ)
แก้ว:เหรอ แล้วมันคืออะไรละ!!! ท่าอยากมีแฟนไหมก้พูดกันตรงๆเลยซิ(แก้วพูดชวนหาเรื่อง)
พายุ:....เออ!!! ใช่ ฉันอยากมีแฟนใหม่ แล้วเธอจะทำไม!!!(พายุหมดความอดทนเลยบอกไปตรงๆ)
แก้ว:หือ~ToT ....ฉันผิดตรงไหนเหรอพายุ ทำไม!!! (แก้วถึงกับปล่อยโหออกมา)
พายุ:ก้เธอมันน่ารำคาญ น่าเบื่อ ฉันหาอะไรที่มันร้อนแรงๆก้แค่นั้น(พายุพูดแทงใจแก้วเต็มๆ)
แก้ว:อ๋อ อย่างนี้นี่เองใช่มะ อยากได้อย่างนั้นก้ได้ นับตั้งแต่วันนี้เราขาดกัน!!!!!!(แก้วเป็นฝ่ายบอกเลิกด้วยตัว
เอง แล้วก้หันหลังวิ่งออกไป)
หลังจากเหตุการ์ณในวันนั้นทำให้แก้วเปลี่ยนแปลงตัวเอง เป็นสาวห้าว แอ๊บทอมโดยปริยาย
+
+
+
ปัจจุบัน
แก้ว:ใช่ ยังโกรธไม่มีวันลืมเลยละ(พูดพร้อมทำตาขวาง)
พายุ:งั้นฉันขอโทษนะ เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมได้มั้ย(กระโจนเข้าไปกอด)
แก้ว:ไม่!!! ฉันไม่มีวันกลับไปเจอสภาพเดิมๆอีก(แก้วผลักออก)
พายุ:แต่ฉัน...(ยังพูดไม่ทันจบก้โดนแก้วแทรก)
แก้ว:ไม่ต้องพูดอะไรแล้ว....
แก้วเดินออกมาจากห้องซ้อมเต้นแล้วปล่อยโหออกมาอย่างไม่แคร์สายตาคนที่อยู่รอบๆบริเวณนั้น โทโมะที่กำลัง
เดินมาห้องซ้อมของตัวเองก้เห็นแก้วกำลังเดินร้องไห้มา
โทโมะ:แก้ว เป็นอะไรนะ(ถามด้วยความสงสัย)
แก้ว:หือ~~เค้าทำไมทำกับฉันแบบนี้ละ เค้าต้องการอะไร หือ~(แก้วยังร้องไห้ไม่หยุด)
โทโมะ:ห๊ะ!! อะไรนะใครทำอะไรเธอ ฉันไม่รู้เรื่อง
แก้ว:พายุ!!!หือ~(ก้ยังไม่ยอมหยุด)
โทโมะ:มาเข้ามาข้างในก่อน(โทโมะพาแก้วเข้ามาในห้องซ้อมเต้นของตัวเอง เพื่อไม่ให้ใครเห็น)
โทโมะ:ไหนลองเล่าเรื่องให้ฉันฟังหน่อยซิ
แก้ว....ก้(เล่าทุกอย่างให้ฟัง)
โทโมะเมือ่ได้ยินเรื่องที่แก้วเล่าก้ถึงกับตกใจ แล้วก้สงสารแก้วเลยเอามือไปปาดน้ำตาแก้วที่ไหลออกมาจนอาบ
แก้ม แล้วพูดปลอบ
โทโมะ:ไม่เป็นไรนะแก้ว ฉันจะช่วยเธอเอง รัยรองว่าพายุจะไม่มีทางมายุ่งกับเธออีแน่ ฉันจะเป็นที่พักใจให้เอง
(พูดแล้วยิ้มหวานให้แก้ว)
แก้ว:หือ~หึก ขอบใจนายมากเลยนะโทโมะ(เค้าไปกอดโทโมะ)
โทโมะอึ้งไปซักพักนึงแล้วกอดตอบทำให้หัวใจของโทโมะเต้นแรงและเร็ว ไม่เคยมีใครทำให้เขาเป็นได้ถึงขนาดนี้
มาก่อน แม้จะเป็นตอนร่วมรักกับผู้หญิงคนอื่นก้ยังไม่แรงเท่านี้ ทำให้แก้วรู้สึกได้เลยเงยหน้าขึ้นมอง
ใบหน้าของโทโมะที่ตอนนี้กำลังแดงเหมือนลูกตำลึงสุกจนถึงใบหู
แก้ว:เป็นอะไรรึเปล่าใจเต้นแรงจัง -o- (ถามอย่างไรเดียงสา)
โทโมะ:เปล่า ก้แค่ร้อนๆนะ ไม่มีไรหรอก -////-
แก้ว:จริงอ่ะ
โทโมะ:จริงสิ(เอาหน้าเข้าไปใกล้ แล้วแอบหอมแก้มแก้ว)
แก้ว:ไอ้โมะบ้า(แก้วผลักโทโมะออกแล้วรีบวิ่งไปเปิดประตู)
โทโมะ:เดี๋ยวสิ จะรีบไปไหนละ 
แก้ว:ก้ไปซ้อมเต้นต่อไง นายอยากให้งายพังรึไง(พูดแล้วหลบหน้า)
โทโมะ:หึหึ(หัวเราะในลำคอ)
แก้ว:หัวเราะทำไม
โทโมะ:ก้...จะทำแบบนี้ไง
โทโมะตรึงแก้วไว้กับผนังแก้วพยามจะขัดขื่น
แก้ว:ปล่อยนะโทโมะ อย่าทำแบบนี้นะ!!(ทำหน้ามุ่ยแล้วตวาดลั้นห้อง)
โทโมะ:ถ้าเธอพูดอีกคำเดียวฉันจูบเธอแน่(โทโมะพูดขู่แก้ว)
.....:ทำอะไรกัันนะ!!!!!!