Hurt รักครั้งนั้นอาจจะเจ็บแต่ขอให้เธอเป็นคนดูแลหัวใจ

เฟย์ : แบมเธอไม่มีสิทธิด่าแก้วแล้วก็ไม่มีสิทธิไล่แก้วด้วยน่ะ และเธอนั้นแหละยัยตอแหลของจริงยัยหน้าด้าน
แก้ว : อย่าน่ะเฟย์ แก้วว่าเราไปกันดีกว่าน่ะ แก้วไม่อยากอยู่ต่อเดี๋ยวมือจะไปสร้างรอยไว้บนหน้าคนแถวนี้
แก้วห้ามเฟย์แล้วชวนทุกคนกลับเข้าในบ้าน
แบม : เดี๋ยว 
แบมทักไว้ก่อน
ป็อปปี้ : มีอะไรกับพวกฉันอีก
แบม : แก้วเธอไม่อยากเจอฉัน ก็ย้ายไปเลยน่ะเพราะฉันจะเข้ามาอยู่ที่นี้เพราะพี่โมะเค้าเชื่อฉันย่ะ
แก้ว : ฉันก็ไม่จำเป็นจะอยู่ที่นี้อยู่แล้ว ฉันไม่ได้อยู่ที่ก็ไม่ตายหรอก ฉันมีที่พักเยอะแยะ 
แก้วเดินออกไปสวนทางกับโทโมะแต่แก้วก็ไม่สบตาโทโมะทั้งๆทีโทโมะก็มองแบบงงๆ
โทโมะ : แบมเธอทำอะไร
แบม : แบมก็แค่ไม่อยากให้ใครมารบกวนเวลาส่วนตัวของเราสองคนยังไงล่ะคะ
โทโมะ : กลับไปเถอะน่ะ ฉันยุ่งมาก
แบม : พี่โมะจะไปง้อยัยแก้วหรอ คงไม่ทันหรอกพี่โมะก็เห็นหลักฐานแล้วนิว่ามันทำแบมก่อน
โทโมะ : ใครทำใรก่อนฉันไม่สนแต่ฉันรักเขา ส่วนเธอ ออกไปซะ!!
แบม : แล้วอย่าหวังว่าจะมีความสุขกับมันแล้วกัน
แบมพูดจบก็เดินออกไป
 
ด้านแก้ว
เฟย์ : ไปนอนกับพวกฉันน่ะ มีทั้งพิม จินนี่ มีน หวาย และก็พี่ฟางด้วย
แก้ว : อืม ไปกันเถอะ
แล้วก็ตรงไปที่บ้านพักของเฟย์ฟางที่พิม จินนี่ มีน หวาย ชอบไปนอนเล่นประจำ
ป็อปปี้ : ถึงแล้วดูแลตัวเองด้วยน่ะ เดี๋ยวเย็นนี้มากินข้าวด้วย
ฟาง : คะ แล้วเจอกัน
เขื่อน : แล้วเจอกันน่ะจ้ะสาวๆ
เคนตะ : จะจีบก็จีบดิเดี๋ยว..
เคนตะไม่ทันจะพูดต่อเขื่อนก็ปิดปากแล้วป็อปปี้ก็ขับรถไปเลย
เฟย์ : พวกนี้แปลกเน๊อะ
พิม : เข้าบ้านเถอะ
 



อาจจะไม่ค่อยอัพเพราะคิดไม่ออก