Hurt รักครั้งนั้นอาจจะเจ็บแต่ขอให้เธอเป็นคนดูแลหัวใจ

ก๊อกๆๆๆ
โทโมะ: น้องแก้วครับเสร็จรึยังวันนี้ต้องไปโรงเรียนแล้วนะครับ
แก้ว: แก้วขอหวีผมก่อนคะแปปเดียวนะคะ
โทโมะ: พี่ว่าไม่ต้องหวีหรอกมั่ง ผมสั้นขนาดนั้นเทรดเอาดีกว่า
แก้ว: พี่โมะน่ะ เสร็จแล้วคะ
โทโมะ: ผู้หญืงหรือผู้ชายเนี่ย
แก้ว: ก็เทรดผมตามที่พี่โมะบอกไง ไปได้แล้ว
ทั้ง 2 เดินออกจากบ้านไปขึ้นรถ
เฟย์ ฟาง: นึกว่าจะไม่มาวันนี้ช้าเพราะใครเนี่ย
เฟย์ฟางทักแก้วที่เดินมากับโทโมะ
โทโมะ: ก็แก้วน่ะสิ เทรดผมอยู่ได้
แก้ว: ก็พี่โมะบอกว่าให้เทรดผมเอา
เฟย์ ฟาง: แต่ก็เล่นเอาเท่เลยน่ะเนี่ย ถ้ามีผู้กญืงมาจีบคงไม่แปลก
โทโมะ: ก็เพราะอย่างงั้นพี่เลยให้เทรดผมจะได้เหมือนผู้ชาย ผู้หญิงจะได้มาจีบผู้ชายก็ไม่มาจีบ
แก้ว: พี่โมะเป็นไรเนี่ยตัวร้อนรึป่าว
ฟาง: นั้นสิ ไม่มีใครหวงแก้วขนาดนี้ยกเว้นพี่กิ่งแล้วน่ะ
โทโมะ: ก็ยัยกิ่งฝากมาน่ะสิ
แก้ว: นึกว่าจะหวงเอง
โทโมะ: ใจหนึ่งก็หวงเหมือนกันก็เราเป็นผู้หญิงถ้ามีผู้ชายมาจีบ เราอาจจะหลงเสน่ห์ได้น่ะจะเสียการเรียน
เฟย์: หึงล่ะสิ
โทโมะ: ก็ด้วยน่ะ เห้ย!! จะบ้าหรอ
แก้ว: ก็ไม่แปลกหรอกแต่อย่ามาหลงเสน่ห์น้องคนนี้เองล่ะกัน
.........: พี่โมะเขาคงไม่หลงเสน่ห์หรอกน่ะคะ  (ลืมบอกไปว่ามหาลัยนี้คนไทยมาเรียนกันเยอะส่วนใหญ่จึงพูดภาษาไทยแทนเอา)
แล้วเจ้าของเสียงนั้นก็เข้าไปกอดแขนโทโมะ
แก้ว: ใครหรอคะพี่โมะ
โทโมะ: นี้แบมรุ่นน้องน่ะหน้าจะเรียนอยู่ห้องเดียวกับแก้วน่ะ
แบม: ทำไมพี่โมะไม่บอกเขาไปล่ะคะว่าเรา (เคย) เป็นแฟนกัน
ที่ใช่เคยก็เพราะว่า เขา 2 คนเลิกกันแล้ว
โทโมะ: เราเคยเป็นแฟนกันนะ แต่ตอนนี้เราไม่ใช่แฟนกัน
แบม: เพราะแม่นี้ใช่ไหม
แก้ว: ฉันไม่ใช่แม่นี้น่ะ ที่นี้ก็เลิกยุ่งกับพี่โมะได้ล่ะ
แก้วเดินไปผลักแบมออกแล้วควงโทโมะหน้าตาเฉย แล้วเดินออกมาโดยมีเฟย์ฟางตามออกมาแบบงง
โทโมะ: ขอบคุณน่ะที่ช่วยพี่
แก้ว: ไม่เป็นไรคะ เราเป็นพี่น้องกันนิคะ 
เฟย์: ไปเรียนเถอะเดี๋ยวสาย
ฟาง: นั้นสิ
 



อัพแล้ววว