Hurt รักครั้งนั้นอาจจะเจ็บแต่ขอให้เธอเป็นคนดูแลหัวใจ

ก๊อกๆๆๆ

โทโมะ: น้องแก้วครับเสร็จรึยังวันนี้ต้องไปโรงเรียนแล้วนะครับ

แก้ว: แก้วขอหวีผมก่อนคะแปปเดียวนะคะ

โทโมะ: พี่ว่าไม่ต้องหวีหรอกมั่ง ผมสั้นขนาดนั้นเทรดเอาดีกว่า

แก้ว: พี่โมะน่ะ เสร็จแล้วคะ

โทโมะ: ผู้หญืงหรือผู้ชายเนี่ย

แก้ว: ก็เทรดผมตามที่พี่โมะบอกไง ไปได้แล้ว

ทั้ง 2 เดินออกจากบ้านไปขึ้นรถ

เฟย์ ฟาง: นึกว่าจะไม่มาวันนี้ช้าเพราะใครเนี่ย

เฟย์ฟางทักแก้วที่เดินมากับโทโมะ

โทโมะ: ก็แก้วน่ะสิ เทรดผมอยู่ได้

แก้ว: ก็พี่โมะบอกว่าให้เทรดผมเอา

เฟย์ ฟาง: แต่ก็เล่นเอาเท่เลยน่ะเนี่ย ถ้ามีผู้กญืงมาจีบคงไม่แปลก

โทโมะ: ก็เพราะอย่างงั้นพี่เลยให้เทรดผมจะได้เหมือนผู้ชาย ผู้หญิงจะได้มาจีบผู้ชายก็ไม่มาจีบ

แก้ว: พี่โมะเป็นไรเนี่ยตัวร้อนรึป่าว

ฟาง: นั้นสิ ไม่มีใครหวงแก้วขนาดนี้ยกเว้นพี่กิ่งแล้วน่ะ

โทโมะ: ก็ยัยกิ่งฝากมาน่ะสิ

แก้ว: นึกว่าจะหวงเอง

โทโมะ: ใจหนึ่งก็หวงเหมือนกันก็เราเป็นผู้หญิงถ้ามีผู้ชายมาจีบ เราอาจจะหลงเสน่ห์ได้น่ะจะเสียการเรียน

เฟย์: หึงล่ะสิ

โทโมะ: ก็ด้วยน่ะ เห้ย!! จะบ้าหรอ

แก้ว: ก็ไม่แปลกหรอกแต่อย่ามาหลงเสน่ห์น้องคนนี้เองล่ะกัน

.........: พี่โมะเขาคงไม่หลงเสน่ห์หรอกน่ะคะ  (ลืมบอกไปว่ามหาลัยนี้คนไทยมาเรียนกันเยอะส่วนใหญ่จึงพูดภาษาไทยแทนเอา)

แล้วเจ้าของเสียงนั้นก็เข้าไปกอดแขนโทโมะ

แก้ว: ใครหรอคะพี่โมะ

โทโมะ: นี้แบมรุ่นน้องน่ะหน้าจะเรียนอยู่ห้องเดียวกับแก้วน่ะ

แบม: ทำไมพี่โมะไม่บอกเขาไปล่ะคะว่าเรา (เคย) เป็นแฟนกัน

ที่ใช่เคยก็เพราะว่า เขา 2 คนเลิกกันแล้ว

โทโมะ: เราเคยเป็นแฟนกันนะ แต่ตอนนี้เราไม่ใช่แฟนกัน

แบม: เพราะแม่นี้ใช่ไหม

แก้ว: ฉันไม่ใช่แม่นี้น่ะ ที่นี้ก็เลิกยุ่งกับพี่โมะได้ล่ะ

แก้วเดินไปผลักแบมออกแล้วควงโทโมะหน้าตาเฉย แล้วเดินออกมาโดยมีเฟย์ฟางตามออกมาแบบงง

โทโมะ: ขอบคุณน่ะที่ช่วยพี่

แก้ว: ไม่เป็นไรคะ เราเป็นพี่น้องกันนิคะ 

เฟย์: ไปเรียนเถอะเดี๋ยวสาย

ฟาง: นั้นสิ

อัพแล้ววว