Island of love เกาะรักอลเวง

 
ในที่สุดวันที่ผมรอคอยก้มาถึง...
 
21:00 น.
 
"คุณโทโมะขาาา~"เกลนั่งลงข้างผมแล้วทำท่าทางออเซาะที่นั่งอยู่บนเตียง
 
"...เกล ฉันขอถามอะไรหน่อย"เริ่มเลยละกัน
 
"หืม อะไรเหรอคะ ทำไมทำหน้าเครียดอย่างนั้นละ"
 
"เกลรู้รึใช่มั้ยว่าใครเป็นคนร้าย"ผมแกล้งพูดกำกวมเพื่อให้เกลแสดงพิรุธ
 
"เอ๋? คะ คนร้ายอะไรเหรอคะ เกลไม่เห็นรู้เรื่องเลย"ยังมาทำไก๋อยู่อีกนะ
 
"ก้คนร้ายที่ฟาดหัวฉัน จนความจำเสื่อมไงละ"
 
"อะ เอ่อ..เกลจะไปรู้...ไ้ด้ยังไงละคะ"
 
"เราจะแต่งงานกันอยู่แล้วนะ เราไม่ควรมีความลับต่อกันสิ"ผมพูดแล้วเอาหน้าเ้าไปใกล้ๆเกล
 
"(.///.) ก้ได้ค่ะ คนร้ายคือ..."
 
"....."
 
"คือคุณคยองเทค่ะ"
 
"จริงเหรอ!!"ไม่จริงน่า ไม่จริงหรอกใช่มั้ย
 
"จริงค่ะ คุณคยองเทเป้นคนทำจริงๆ"
 
"แล้วเธอมีส่วนรู้เห็นด้วยรึเปล่า"
 
"....ไม่มีหรอกค่ะ^^"ผมก้อยากจะเชื่ออยู่หรอกนะ แต่ว่าพิรุธของเกลทำให้ผมรู้ว่าเธอต้องมีส่วนรู้เห็นของเรื่อง
 
แน่ๆ เอาละวันนี้ผมได้รู้แล้วว่าใครเป็นคนร้าย ผมเสียใจจริงๆที่เป็นคยองเท เขาไม่น่าทำแบบนี้ แต่ถึงยังไง
 
ผมก้ต้องลากคนผิดมารับโทษจริงมั้ยครับ??
 
 
 
 
12:00 (เที่ยงคืน)
 
แอ๊ด~
 
ตึก ตึก ตึก
 
"อืออ กะ แกเป็น...."มีใครก้ไม่รู้เข้ามาในห้องผม แล้วก้โปะอย่าสลบผม
 
สวบ!
 
ผมไม่ไหวแล้ว...
 
สติผมก้หลุดไป
 
 
 
 
ซ่า
 
ซ่า
 
ซ่า
 
O_<
 
ที่นี้ที่ไหน?
 
ครืด!
 
"โอ๊ยยย"อะไรกันเี้นี้ย ผมถูกมัดอยู่กับเสาต้นหนึ่ง มือและเท้าก้ถูกมัดไว้ราวกับเป็นนักโทษประหารอย่างนั้นแหละ
 
"หึ ตื่นแล้วเหรอ"
 
"...คยองเท!!"ผมหันไปมองด้านหลัง
 
"ใช่ ฉันเอง ทำไมตกใจมากรึไงที่รู้ว่าฉันเป้นคนร้าย"
 
"O_O? นายรู้ได้ยังไง ว่าฉัน..."
 
"ก้ยัยสาวใช้ปากพล่อยนั้นไงละ"อะไรงงไปหมดแล้ว อ้อ ใช่สิเป็นพวกเดียวกัน
 
"เกลใช่มั้ย"
 
"ฉลาดนี้ที่รู้ แต่ว่าเธอคงจะไม่ได้อยู่ให้แกเห็นอีกแล้วละ"คยองเทพูดเสียงเย็น
 
"หมายความว่าไง นายทำอะไรเธอ"ผมถามไป
 
"การที่คนลงเรือลำเดียวกัน แล้วถูกหักหลังอย่างจังเนี้ย คงทำอะไรไม่ได้นอกจาก..."อย่าบอกนะว่า"ฆ่า!!"
 
OoOหมายความว่าเกลตายแล้วงั้นเหรอ!
 
"นายทำแบบนี้เพื่ออะไร!"
 
"ฉันจะเล่าให้ฟังก้ได้ แกจำได้มั้ยเมื่อ 2 ปีก่อนตอนที่แกยังอยู่ที่อเมริกาฉันเนี้ยแหละที่ช่วยพ่อของแกทำงานทุก
 
อย่าง แต่ผลมันกลับไม่ใช่ที่ฉันคาดไว้ รู้มั้ยทำไม"
 
"..."ผมไม่ได้ตอบอะไร
 
"พ่อของแกยกทุกอย่างให้กับแกคนเดียว โดยที่ไม่เห็นหัวฉันสักนิด! แกรู้มั้ยว่าฉันคับแค้นใจมากแค่ไหน!"
 
"..."
 
"และอีกอย่างที่ฉันจะบอกแกไว้ ฉันอีกเนี้ยแหละที่ทำให้พ่อของแกต้องนอนป่วยเจียนตายอยู่ที่โรงพยาบาล!"
 
"ทำไม อยากได้นักก้เอาไปเลย ฉันยกให้"ผมพูดกลับไป ทำเอาคยองเทเหวอไปเล็กน้อย
 
"หึหึ มันยังไม่จบหรอก เพราะฉันอยากให้แกได้ความเจ็บปวดมากกว่านี้"บ้าไปแล้ว ไอ้โรคจิต!!
 
แปะ แปะ~
 
พรืด~
 
O_O!!!!
 
ไม่จริง ผู้หญิงคนนั้น
 
"ไงละตกใจเลยใช่มั้ย"คยองเทหันมาพูดกับผม ผมมองไปที่เก้าอี้ที่มีผู้หญิงคนนึงนั่งอยู่ สภาพของเธอม่อมแม่ม
 
มาก และชุดที่ขาดวิ้นไปหมด เธอก้มหน้าอยู่แต่ผมรู้ได้เลยว่าเธอต้องโดนซ้อมมาแน่ๆ 
 
"เห้ยยย! จับหน้านังนั่นให้มันดูหน่อยสิ"ผมตั้งใจดูอยากใจจดใจจ่อ
 
หมับ!
 
OoO
 
"เป็นไปไม่ได้!!!!"
 
ผมไม่ตกใจขนาดนี้ถ้าผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่...
 
 
-----------------------------------------------------------------------------------------------
 
ผู้หญิงคนนั้นเป็นใครกันะ ทำไมโทโมะต้อง
 
ตกใจขนาดนั้นด้วยเนี้ย อยากรู้ต้อง เม้น+โหวต
 
นะเจ้า