Island of love เกาะรักอลเวง

9.7

เขียนโดย NineLoveTomoKaew

วันที่ 30 เมษายน พ.ศ. 2555 เวลา 13.49 น.

  38 chapter
  231 วิจารณ์
  54.40K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

31) ความจริง...และการพบกันอีกครั้ง

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

ในที่สุดวันที่ผมรอคอยก้มาถึง...

 

21:00 น.

 

"คุณโทโมะขาาา~"เกลนั่งลงข้างผมแล้วทำท่าทางออเซาะที่นั่งอยู่บนเตียง

 

"...เกล ฉันขอถามอะไรหน่อย"เริ่มเลยละกัน

 

"หืม อะไรเหรอคะ ทำไมทำหน้าเครียดอย่างนั้นละ"

 

"เกลรู้รึใช่มั้ยว่าใครเป็นคนร้าย"ผมแกล้งพูดกำกวมเพื่อให้เกลแสดงพิรุธ

 

"เอ๋? คะ คนร้ายอะไรเหรอคะ เกลไม่เห็นรู้เรื่องเลย"ยังมาทำไก๋อยู่อีกนะ

 

"ก้คนร้ายที่ฟาดหัวฉัน จนความจำเสื่อมไงละ"

 

"อะ เอ่อ..เกลจะไปรู้...ไ้ด้ยังไงละคะ"

 

"เราจะแต่งงานกันอยู่แล้วนะ เราไม่ควรมีความลับต่อกันสิ"ผมพูดแล้วเอาหน้าเ้าไปใกล้ๆเกล

 

"(.///.) ก้ได้ค่ะ คนร้ายคือ..."

 

"....."

 

"คือคุณคยองเทค่ะ"

 

"จริงเหรอ!!"ไม่จริงน่า ไม่จริงหรอกใช่มั้ย

 

"จริงค่ะ คุณคยองเทเป้นคนทำจริงๆ"

 

"แล้วเธอมีส่วนรู้เห็นด้วยรึเปล่า"

 

"....ไม่มีหรอกค่ะ^^"ผมก้อยากจะเชื่ออยู่หรอกนะ แต่ว่าพิรุธของเกลทำให้ผมรู้ว่าเธอต้องมีส่วนรู้เห็นของเรื่อง

 

แน่ๆ เอาละวันนี้ผมได้รู้แล้วว่าใครเป็นคนร้าย ผมเสียใจจริงๆที่เป็นคยองเท เขาไม่น่าทำแบบนี้ แต่ถึงยังไง

 

ผมก้ต้องลากคนผิดมารับโทษจริงมั้ยครับ??

 

 

 

 

12:00 (เที่ยงคืน)

 

แอ๊ด~

 

ตึก ตึก ตึก

 

"อืออ กะ แกเป็น...."มีใครก้ไม่รู้เข้ามาในห้องผม แล้วก้โปะอย่าสลบผม

 

สวบ!

 

ผมไม่ไหวแล้ว...

 

สติผมก้หลุดไป

 

 

 

 

ซ่า

 

ซ่า

 

ซ่า

 

O_<

 

ที่นี้ที่ไหน?

 

ครืด!

 

"โอ๊ยยย"อะไรกันเี้นี้ย ผมถูกมัดอยู่กับเสาต้นหนึ่ง มือและเท้าก้ถูกมัดไว้ราวกับเป็นนักโทษประหารอย่างนั้นแหละ

 

"หึ ตื่นแล้วเหรอ"

 

"...คยองเท!!"ผมหันไปมองด้านหลัง

 

"ใช่ ฉันเอง ทำไมตกใจมากรึไงที่รู้ว่าฉันเป้นคนร้าย"

 

"O_O? นายรู้ได้ยังไง ว่าฉัน..."

 

"ก้ยัยสาวใช้ปากพล่อยนั้นไงละ"อะไรงงไปหมดแล้ว อ้อ ใช่สิเป็นพวกเดียวกัน

 

"เกลใช่มั้ย"

 

"ฉลาดนี้ที่รู้ แต่ว่าเธอคงจะไม่ได้อยู่ให้แกเห็นอีกแล้วละ"คยองเทพูดเสียงเย็น

 

"หมายความว่าไง นายทำอะไรเธอ"ผมถามไป

 

"การที่คนลงเรือลำเดียวกัน แล้วถูกหักหลังอย่างจังเนี้ย คงทำอะไรไม่ได้นอกจาก..."อย่าบอกนะว่า"ฆ่า!!"

 

OoOหมายความว่าเกลตายแล้วงั้นเหรอ!

 

"นายทำแบบนี้เพื่ออะไร!"

 

"ฉันจะเล่าให้ฟังก้ได้ แกจำได้มั้ยเมื่อ 2 ปีก่อนตอนที่แกยังอยู่ที่อเมริกาฉันเนี้ยแหละที่ช่วยพ่อของแกทำงานทุก

 

อย่าง แต่ผลมันกลับไม่ใช่ที่ฉันคาดไว้ รู้มั้ยทำไม"

 

"..."ผมไม่ได้ตอบอะไร

 

"พ่อของแกยกทุกอย่างให้กับแกคนเดียว โดยที่ไม่เห็นหัวฉันสักนิด! แกรู้มั้ยว่าฉันคับแค้นใจมากแค่ไหน!"

 

"..."

 

"และอีกอย่างที่ฉันจะบอกแกไว้ ฉันอีกเนี้ยแหละที่ทำให้พ่อของแกต้องนอนป่วยเจียนตายอยู่ที่โรงพยาบาล!"

 

"ทำไม อยากได้นักก้เอาไปเลย ฉันยกให้"ผมพูดกลับไป ทำเอาคยองเทเหวอไปเล็กน้อย

 

"หึหึ มันยังไม่จบหรอก เพราะฉันอยากให้แกได้ความเจ็บปวดมากกว่านี้"บ้าไปแล้ว ไอ้โรคจิต!!

 

แปะ แปะ~

 

พรืด~

 

O_O!!!!

 

ไม่จริง ผู้หญิงคนนั้น

 

"ไงละตกใจเลยใช่มั้ย"คยองเทหันมาพูดกับผม ผมมองไปที่เก้าอี้ที่มีผู้หญิงคนนึงนั่งอยู่ สภาพของเธอม่อมแม่ม

 

มาก และชุดที่ขาดวิ้นไปหมด เธอก้มหน้าอยู่แต่ผมรู้ได้เลยว่าเธอต้องโดนซ้อมมาแน่ๆ 

 

"เห้ยยย! จับหน้านังนั่นให้มันดูหน่อยสิ"ผมตั้งใจดูอยากใจจดใจจ่อ

 

หมับ!

 

OoO

 

"เป็นไปไม่ได้!!!!"

 

ผมไม่ตกใจขนาดนี้ถ้าผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่...

 

 

-----------------------------------------------------------------------------------------------

 

ผู้หญิงคนนั้นเป็นใครกันะ ทำไมโทโมะต้อง

 

ตกใจขนาดนั้นด้วยเนี้ย อยากรู้ต้อง เม้น+โหวต

 

นะเจ้า

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.1 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา