Island of love เกาะรักอลเวง

9.7

เขียนโดย NineLoveTomoKaew

วันที่ 30 เมษายน พ.ศ. 2555 เวลา 13.49 น.

  38 chapter
  231 วิจารณ์
  54.98K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

24) ตำแหน่ง//สบตา

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ความเดิมตอนที่แล้ว

"อือ ก้ได้แล้วจะให้ทำงานอะไรละ"ฉันถาม

"ก้เป็น......."

 

......................................................................................................................................

 

"ก้เป็น..เลขาไง"ป็อปปี้พูด

 

"อ่อ ห๊ะ!!ไม่เอาอ่ะยังไงแก้วก้ไม่เป็น แก้วไม่ชอบอ่ะ แล้วอีกอย่างแก้วทำงานด้านนี้ไม่เป้นเลยนะ"ฉันค้านอย่างสุด

 

ความสามารถ

 

"เดี๋ยวก้เป็นเองแหละหน่าาาา นะๆๆๆ หรือว่าแก้วไม่รักพี่โทโมะแล้ว"ทำหน้างอนอีก

 

"เอ่อ...รักซิ แต่ว่า...."

 

"เห้นมั้ยเรื่องแค่นี้แก้วยังทำไม่ได้ แก้วไม่รักพี่โทโมะ แก้ว...."

 

"โอเคๆๆ ตกลงแก้วทำงานนี้"ฉันรีบพูด

 

"งั้นเริ่มงานพรุ่งนี้เลยนะ ตกลงตามนี้ละ"

 

"ดะ เดี๋ยวซิป็อปแก้วยัง..."

 

"อย่าบอกว่าแก้วยังไม่พร้อม แก้วไม่รัก..."

 

"พร้อมก้พร้อมจ้ะ"ฉันพูดอะไรเนี้ย!!!!

 

"ดีมากครับพี่สะใภ้คนสวย หุหุ"แล้วก้รีบวิ่งเข้าไปในห้องทันที

 

"ไอ้บ้า!! แก้วเขินนะ!!!!"ฉันพูดไล่หลังโดยที่ไม่รู้ว่าเค้าจะได้ยินรึเปล่า

 

พอฉันเดินเข้ามาในห้องป็อปปี้ที่กำลังบอกเรื่องที่ฉันจะไปทำงานเป็นเลขาให้โทโมะอยู่

 

"แก้วจะมาเป็นเลขาให้พี่นะ"ป็อปปี้พูด

 

"จริงเหรอ ดีใจจังเลยแก้วที่แก้วมาช่วยงานผม"เชอะ!บังอาจมาจับมือฉันงั้นเหรอ(มากกว่านี้ก้เคยแล้วนี้:Nine)

 

(เงียบไปเลย!!:Kaew)(ขอโตดคร้าบบบTT^TT:Nine)

 

"ค่ะ ไม่เป้นไร"

 

"เห็นมั้ยแค่ยังไม่เริ่มก้ไปได้สวยแล้วววว"ป็อปปี้กระซิบข้างหูฉัน

 

"งั้นเรากลับกันเถอะนี้ก้เย็นมากแล้ว พรุ่งนี้พี่โทโมะก้จะไปทำงานพร้อมกับตำแหน่งประทานบริษัท หุหุ"

 

"ป่ะ งั้นเราไปกันเถอะ"

 

แล้วโทโมะก้เข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้าในห้องน้ำ

 

"หึ! ตำแหน่งประทานบริษัทอย่างนั้นเหรอไม่มีทางซะหรอก"คยองเทพูดกับตัวเองโดยที่ไม่มีใครได้ยิน

 

จากนั้นก้เดินทางกลับบ้าน พอถึงบ้านฉันก้ขอแยกห้องกับโทโมะเพราะยังไงเข้าก้ยังจำฉันไม่ได้ แต่โทโมะบอกว่า

 

ไม่ต้องทำเอาฉันงงจนเป็นไก่ตาแตก แล้วเค้าก้รีบพูดแกเก้อว่าไม่อยากให้เสียเวลา แล้วก้จะได้ทำอะไรได้ทนัด

 

(ทำอะไรทนัด:Nine)(เรื่องงานย่ะ อย่าคิดลึก:Kaew)แต่ถึงจะเค้าจะพูดแบบนั้นแต่ก้ทำเอาฉันยิ้ม

 

ไม่หุบเลย

 

"เป็นอะไรแก้ว เห็นยิ้มตั้งแต่เมื่อตะกี้แล้ว"โทโมะ

 

"อ่อ...เปล๊าาาาไม่มีไร"

 

"ทำไมต้องเสียงสูงด้วย"จะฆ่าฉันรึยังไง แล้วทำไมต้องเข้ามาใกล้กันขนาดนี้ด้วยเนี้ย!!(ตอนนี้หน้าฉันกับโทโมะ

 

ห่างกันเพียงคืบเดียว

 

"ไม่มีอะไรจริงๆค่ะ ไปอาบน้ำก่อนนะคะ"แล้วฉันก้รีบวิ่งไปเอาผ้าขนหนู เสื้อผ้าทุกอย่างขนเข้าไปแบบว่ารีบสุดๆ

 

(เว่อร์:Nine)

 

อาการเขินของแก้วทำเอาร่างสูงที่ยืนดูอยู่ห่างๆถึงกับขำออกมาแต่แก้วไม่ได้ยินเพราะเข้าห้องน้ำไปแล้ว

 

.....................................................................................................................................

 

เช้าวันต่อมาแก้วตื่นขึ้นมาก้ก้เห็นโทโมะนอนตรงที่โซฟาเลยเดินเข้าไปปลุก โทโมะตื่นขึ้นมาแล้วอารมเสียนิด

 

หน่อย แต่ก้ยอมอาบน้ำแต่งตัวแต่โดยดีเพราะแก้วขู่ว่าถ้าไม่ทำแก้วจะไม่เป้นเลขาให้

 

'คุณโทโมะคะ ตื่นได้แล้วค่ะ'


'ไม่เอาไม่ตื่น ผมจะนอน!!!'


'แต่นี้มันจะ 8 โมงแล้วนะคะ'


'ช่างมันซิผมไม่สน'


'ถ้าคุณไม่ตื่นแก้วจะไม่เป็นเลขาให้คุณ'


'อือ ห๊ะ!!!ไม่เอาๆๆๆไปก้ได้คร้าบบบบ'


แล้วก้เข้าห้องน้ำไปอย่างเร็ว

 

พอโทโมะอาบน้ำแต่งตัวเสร็จฉันก้เดินไปหน้าบ้านกะจะเรียกแท็กซี่ไปที่บริษัทแต่ว่าโทโมะบอกว่าให้ไปด้วยกัน

 

ฉันก้เลยตามใจเขา โดยการขึ้นรถไปด้วยตามที่ขอ

 

พอมาถึงบริษัททุกคนที่นั้นตั้งแต่ยามจนถึงพนักงานฝ่ายต่างๆก้ยกมือไหว้โทโมะ ยังไม่พอมาไหว้ฉันอีก

 

แล้วยังพูดว่าฉันเป็น'แฟนโทโมะ'อีก ทำเอาฉันทำตัวไม่ถูกเลย คนตัวสูงที่โดดแซวว่า'พาแฟนมาด้วยเหรอ'แทนที่

 

เขาจะปฎิเสธแต่เขากลับยิ้มตอบกลับบ้าง บอกว่าใช่บ้าง บอกว่าไม่ใช่แฟนแต่เป็นมากกว่านั้นบ้าง อยาก

 

จะหัวมากระทืบๆๆๆแล้วก้โยนให้มากินจริงๆ(กล้าทำเหรอ:Nine)

 

พอมาถึงในห้อง...

 

"โต๊ะทำงานของแก้วอยู่ในห้องทำงานของผมนะเวลาใช้งานจะได้สะดวก"โทโมะพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนหวาน

 

"ค่ะ!!"แต่ฉันกระแทกเสียงเพราะไม่พอใจ

 

"เป็นอะไรทำไมทำเสียงแบบนั้น"โทโมะถาม

 

"ทำไมคุณไม่ปฎิเสธพวกเค้าว่าเราไม่ได้เป้นอะไรกันละคะ"

 

"ก้ฉันขี้เกียจพูด"

 

"ฉันไม่คุยกับคุณแล้ว"ฉันกำลังจะเดินไปที่โต๊ะแต่...

 

"ว๊ายยยยยยย!!!"ฉันเหยียบใส่แผ่นกระดาษเลยทำให้ลื่นล้ม

 

"ระวังแก้ว!!!"โทโมะวิ่งเข้ามารับฉันได้ทันเวลา

 

ตอนนี้โทโมะสบตากับฉันเหมือนจะสื่ออะไรบางอย่าง แล้วเข้าก้โน้มหน้าลงมา ลงมา ลงมา ลงมา....

 

แต่ฉันผลักเขาออกแล้วตั้งหลักเพราะยังไม่อยากให้เลยเทิดไปมากกว่านี้

 

"ฉะ ฉันขอโทษ ไม่เป็นไรนะ"โทโมะพูดแล้วเดินเข้ามาใกล้

 

"อืม ไม่เป้นไรค่ะ"แล้วฉันก้เดินไปที่โต๊ะทำงานของฉัน

 

โทโมะที่ไม่ค่อยสะบายใจเท่าไหร่ก้ทำงานไปแต่ไม่ค่อยมีสมาธิกลัวว่าแก้วจะโกรธ แต่ก้ทำอะไรไม่ได้เพราะแก้ว

 

เอาแต่หลบหน้าหลบตาตลอด...

 

.....................................................................................................................................

 

อัพแล้วนะคะยังไงก้ช่วยเม้น ช่วยโหวตกันเยอะๆนะคะะะะะ

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.1 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา