Island of love เกาะรักอลเวง

 
เช้าวันต่อมา
แก้วตื่นขึ้นมาตั้ง 6 โมง เพื่อมาทำอาหารเช้าให้กับโทโมะ ถึงแม้ว่าเขาจะทำให้เธอเสียใจอย่างมากแต่เธอก้ยังให้
อภัยได้ ถึงแม้มันจะไม่น่าให้อภัยก้ตาม...
"คุณแก้วคะ ซุปฟักทองได้ที่แล้วค่ะ"ป้าแจ่มพูด
"ตักใส่กล่องเลยค่ะ"
"ค่ะๆ"
"ป้าแจ่มคะหยิบกล่องอีกอันมาให้หน่อยค่ะ"
"ไม่เป้นไรค่ะคุณแก้วเดี๋ยวป้าทำเอง แค่คุณแก้วลงมาทำอาหารเองก้มากพอแล้วละค่ะ"ไม่เป็นไรหรอกป้า
"งั้นก้ได้ค่ะ"แล้วฉันก้เดินไปนั่งที่โซฟา
จากนั้นไม่นานป้าแจ่มก้เตรียมอาหารเสร็จ ฉันเลยรีบโบกรถแท็กซี่เพื่อไปโรงพยาบาล โดยที่ไม่ได้บอกป็อปปี้
และคยองเทเพราะกลัวว่าจะไปรบกวนเขา
......................................................................................................................................
ในขณะเดียวกันที่โรงพยาบาล คยองเทออกจากบ้านโดยที่ไม่ให้ใครรู้ไปที่โรงพยาบาล เพื่อจะจัดการกับโทโมะที่
เป็นเสี่ยนหนามมาตลอด.... คยองเทเดินเข้าห้องมาแบบเงียบๆ เพื่อไม่ให้คนที่หลับอยู่ตื่น(โทโมะตื่นแล้วนะ
จ๊ะ)เดินไปที่เตียงแล้วหยุดที่ข้างเตียง
"หึ วันนี้แหละจะเป็นวันตายของแก"
คยองเทพูดอย่างเยือกเย็น ก่อนที่จะหยิบหมอนที่อยู่ตรงโซฟามาปิดที่หน้าของโทโมะเพื่อไม่ให้มีอากาศหายใจ
โทโมะที่รู้สึกว่าไม่มีอากาศหายใจก้ดิ้นขึ้นมาแต่ยังไม่ตื่น คยองเทเห็นว่าโทโมะจะขัดขืนเลยกดหมอนให้แน่น
กว่าเดิม โทโมะดิ้นแล้วใช้มือปัดไปมา คยองเทก้ไม่ยอมแพ้กดหมอนให้แน่นขึ้นจนโทโมะหมดสติไปเพราะขาด
อากาศหายใจแต่คยองเทก้ยังใช่หมอนปิดหน้าของโทโมะอยู่
แอ๊ด~(เสียงเปิดประตู)
"เห้ย!ทำอะไรหนะ"แก้วเปิดประตูเข้ามาก้เห็นคยองเทใช้หมอนปิดหน้าโทโมะอยู่
"เอ่อ....คือ พะ พี่โทโมะ พี่โทโมะเป็นอะไรก้ไม่รู้อยู่ดีๆก้หมอสติไป"คยองเทโกหกออกไป
"ห๊ะ!!! อะไรนะ เรียกหมอซิเร็วเข้าๆๆ"แก้วกระวนกระวายด้วยความเป็นห่วง
"อ่ะ เอ่อ อือๆๆๆ"คยองเทรีบวิ่งออกไปจากห้อง
"ฮึ่ย!จะสำเร็จอยู่แล้วเชียว"คยองเทพูดกับตัวเองเบาๆแต่...
"อะไรนะ อะไรจะสำเร็จ"ป็อปปี้ที่เดินออกมาจากลิฟท์ก้ได้ยินเลยถาม
"อ้าววว!พะ พี่ ป็อปมาได้ไงอ่ะ"
"ก้มาเยี่ยมพี่ฉันหนะสิถามได้ แล้วเมื่อกี้อะไรที่ว่าจะสำเร็จ"ป็อปปี้มองด้วยสายตาฆาตโทษ เพราะไม่ค่อยไว้ใจ
คยองเทเท่าไหร่
"เอ่อ....อ่อ ก้แค่เรื่องงานเฉยๆ มะ..ไม่มีอะไร"
"แน่นะไม่ใช่ว่ากำลังจะกำจัดใครบางคนอยู่"ป็อปปี้พูดแบบไม่ใส่ใจ แต่ทำเอาคยองเทถึงกับตาโต
" กะ ก้ ใช่หนะซิ ฉันไปตามหมอก่อน พี่โทโมะอยู่ดีๆก้หมดสติไป"
"จริงเหรองั้นรีบไปตามเลยฉันไปดูพี่ฉันก่อน"ป็อปปี้รีบเดินไปที่ห้องของโทโมะทันที
"เกื่อบไปแล้วมั้ยละ แต่ชั่งเหอะยังไงแกก้ต้องตาย"ตยองเทพูดแล้วเดินไปตามหมอ
.....................................................................................................................................
แก้วที่นั่งอยู่ข้างเตียงเอื่อมไปจับมือของโทโมะมากุมไว้แน่นแล้วร้องไห้ออกมา
"อย่าเป็นอะไรเลยนะ ฮึก ฉันขอร้องละเรื่องเกลฉันจะยกโทษให้นายก้ได้ ฮึก ขอแค่ให้นายตื่น ฮื่อ~"
แอ๊ด~
"อ้าว แก้วมาตั้งแต่เมื่อไหร่หนะ"ป็อปปี้ถามเพราะเห็นแก้วนั่งอยู่
"อ่อ มาตั้งแต่เช้าแล้วละ ไม่อยากรบกวนเลยนั่งแท็กซี่มา"แก้วรีบปาดน้ำตาแล้วหันไปพูดกับป็อปปี้
"พี่โทโมะไม่เป็นไรหรอกไม่ต้องร้องไห้นะ"ป็อปปี้พูด
"อือ"แต่แก้วก้ยังร้องไห้อยู่ดี
แอ๊ด~
"คุณหมอมาแล้ว"คยองเทพูด
"เอ่อ...หมอขอให้ญาติออกไปก่อนนะครับ"หมอพูด
"ทะ ทำไมละค่ะ"แก้วถาม
"เ่อ่อ...."
.....................................................................................................................................
อัพแล้วนะ อย่าลืมเม้น+โหวตนะค่ะ