[ Vampire ] มารักกันหน่อยมั้ย ?
10.0
2)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความติ๊ดๆ
พอผมวางสายไอ้ป๊อปไปได้สักพัก เฮ้ย ๆๆ ไม่ใช่ๆ พอไอ้ป๊อปวางสายใส่ผมก็มีเบอร์โทรศัพท์ของพ่อ
โทรเข้ามาในขณะที่ผมกำลังจะเดินไปทางห้องน้ำ หาทางออกแล้วกลับบ้าน จะโทรมาทำไมฟ่ะ (นั้นพ่อแกนะเฟ้ย)
“ฮัลโหลฮะ พ่อ ”
(นี้แกอยู่ไหนเนี้ยไอ้ลูก แหง่ !!!) ละ...ลูกแหง่ T{}T ' ทำไมพ่อผมเรียกผมแบบนี้ แง่ ๆๆๆ กลับไปเดี๋ยวตีตูดลาย
[ใครเป็นพ่อใครเป็นลูกกันแน่]
“ผมอยู่ทางโอลิเวอร์ไพส์ครับ พ่อมีอะไร TTOTT”
(รีบๆ กลับบ้านมาเดี๋ยวนี้เลย !!! ไอ้เวร) ผมยังเป็นลูกพ่ออยู่รึเปล่าเนี้ย แต่ละสรรพนามนี้ไม่เหมือนกันเลย -___-'
“แป๊ปสิคร้าบ ผมยังหาทางออกไม่เจอเลย”
(เออๆ เร็วๆ นะเว้ยฉันให้เวลาแก 20 นาที)
“ครับ ๆ”
.
.
เวลาต่อมา
@ เมืองแวมไพร์ ซาเวชีเนียร์
20 นาทีผ่านไป
โฮะ ๆ ในที่สุดผมก็มาถึงบ้านแล้วววววว ^O^ ลัลล้าที่สุด ฮิฮิ กว่าจะมาถึงได้ต่อผ่าร้อน
ผ่าหนาวมาถึงนี้ มายากที่จะบรรยายจริง ๆ -_-'' พ่อผมนี้ก็โทรจริงไได้ทุกวินาทียังไม่ยิบสิบนาทีก็โทรมา พ่อหรือ
แฟนผมวะเนี้ยฮ้าาาาา!
ติ๊ดๆ
นั้นไง โทรมาอีกแล้ว : (
(ถึงไหนแล้ววววว!!!!! ฉันรอแกเป็นชั่วโมงแล้วนะเว้ยเฮ้ย!)
ได้ข่าวว่าแค่ 20 นาทีไม่ใช่เหรอครับผม
“หน้าประตูแล้วค้าบ เดี๋ยวผมจะเข้าไปเดี๋ยวนี้แหละ ...ตาแก่บ่นมาก) ‘ตาแก่บ่นมาก’ ผมพึมพำคนเดียวไม่ให้พ่อ
ได้ยิน จริงมั้ยหล้ะ พ่อผมอ่ะแก่มาก ๆๆๆ [ผมก็แก่นะอายุเท่าไหร่แล้วไม่รู้] แต่หน้าตาอ่ะ ใสกิ๊งเหมือนเด็กมหาลัย
ก็แหงและ ผมได้เชื้อพ่อมานี้นา ^o^ (ไม่ค่อยจะหลงตัวเอง)
@ IN HOME
“พ่อคร้าบผมมาแล้ว อิอิ” ตอนนี้ทุกคนคงด่าผมแล้ว เพราะผมคงปัญญาอ่อนมากชิมิ (ช่ายยยเลย)
“นี้ไอ้ลูกแหง่ ! ทำไมเพิ่งมากป่านนี้วะ บลาๆๆๆ ฟุด ๆๆๆ ฟิด ๆๆๆ ” จริงๆ ด้วยคนแก่ขี้บ่น TT[ ]TT “แล้วแกไป
เถลไถลเสนอหน้าไปที่โอลิเวอร์ฯ ทำไมห๊าาาา @#^%*#$!#” แล้วผมก็นั่งฟังพ่อบ่นตั้งแต่ 5 โมงเย็นถึง 1
ทุ่ม พ่อผมนี้มันขี้บ่นเหมือนคนเมาจริง ๆ
“เอาหล่ะ ฉันมีข่าวดีจะมาบอกแกไอ้(ลูก)โง่” อะร๊ายยยย! ผมออกจะฉลาด ! ทำไมพ่อต้องด่าผมด้วยง่าาาา
ผมนั่งกะพริบตาปริบ ๆ พลางมองพ่อที่หอบหายใจแฮก ๆ สงสัยคงเหนื่อยกับการบ่น “ฉันจะให้แกไปดูแลหนู
คนนี้” พ่อพูดพลางหยิบรูปในกระเป๋าเสื้อแจ็กเก็ตและส่งมาให้ผม เธอเป็นผู้หญิง หน้าตาน่ารักผิวขาว ปากเจ่อ
(นิดๆ) ตาคม ผมซอยสั้นจุ๊ดจู๋ ออกแนวห้าว ๆ ตัวสูงประมาณผม นัยน์ตาสีดำสนิท ที่ใครๆ มองแล้วจะตกหลุมรัก
...ผมเองหัวใจยังเต้นเลย
“ใครอ่ะพ่อไม่เคยเห็นหน้าตา”
“เขาชื่อแก้ว”
“เรอะ!! แล้วอยู่เมืองไหนไม่เห็นรู้จัก หน้าตาก็งั้นๆ แหละ” จริงๆ หน้ารักโคตรๆ ผมไม่กล้าบอกพ่อกลัวพ่อจะล้อ
เอาได้ -___- ผมไม่เคยมีความรักเลยนี่นา :)
“เมืองมนุษย์หน่ะ !!!” ห๊าาาา! (o o)
“เมืองมนุษย์ !!! ไป ๆๆ ผมอยากไปเมืองมนุษย์ครับพ่อ ผมอยากไปคร้าบบบ”
“เออ ฉันรู้แล้วว่าแกอยากไป ไปเก็บของไป๊ !!!” ผมลุกขึ้น พรวด ทั้งทีและเดินเคลิ้มไม่สนใจอะไรในมือกำรูป
ผู้หญิงคนนั้นไว้ พลั่ก !! เอิ่ม...ผมสะดุดบรรได - -
“กริ๊ดดดดดดดดดดดดด เมืองมนุษย์” เสียงกริ๊ดของผมทำให้พ่อหน้าเหวอไปเลย TTOTT แต่ผมไม่ใช่เกย์น้า
วันนี้มาอัพแค่นี้น้า ^^ :)
ปล. จุ้บ ๆ
ยังไงก็ฝากนิยายเรื่องนี้ด้วย
วันนี้บังเอิญตื่นสายก็เลยมาอัพให้ช้าหน่อยนะจ้า ^^: )
ฝากติดตามนิยายเรื่องนี้ด้วย
แต่...ถ้าใครเข้ามาอ่านแล้วไม่ เม้นเราก็อาจจะปิดนิยายเรื่องนี้ได้น้า
รักรีดเดอร์ทุกคนนะคร้าบบบบบ :]
[Vampire ] มารักกันหน่อยมั้ย ?
พอผมวางสายไอ้ป๊อปไปได้สักพัก เฮ้ย ๆๆ ไม่ใช่ๆ พอไอ้ป๊อปวางสายใส่ผมก็มีเบอร์โทรศัพท์ของพ่อ
โทรเข้ามาในขณะที่ผมกำลังจะเดินไปทางห้องน้ำ หาทางออกแล้วกลับบ้าน จะโทรมาทำไมฟ่ะ (นั้นพ่อแกนะเฟ้ย)
“ฮัลโหลฮะ พ่อ ”
(นี้แกอยู่ไหนเนี้ยไอ้ลูก แหง่ !!!) ละ...ลูกแหง่ T{}T ' ทำไมพ่อผมเรียกผมแบบนี้ แง่ ๆๆๆ กลับไปเดี๋ยวตีตูดลาย
[ใครเป็นพ่อใครเป็นลูกกันแน่]
“ผมอยู่ทางโอลิเวอร์ไพส์ครับ พ่อมีอะไร TTOTT”
(รีบๆ กลับบ้านมาเดี๋ยวนี้เลย !!! ไอ้เวร) ผมยังเป็นลูกพ่ออยู่รึเปล่าเนี้ย แต่ละสรรพนามนี้ไม่เหมือนกันเลย -___-'
“แป๊ปสิคร้าบ ผมยังหาทางออกไม่เจอเลย”
(เออๆ เร็วๆ นะเว้ยฉันให้เวลาแก 20 นาที)
“ครับ ๆ”
.
.
เวลาต่อมา
@ เมืองแวมไพร์ ซาเวชีเนียร์
20 นาทีผ่านไป
โฮะ ๆ ในที่สุดผมก็มาถึงบ้านแล้วววววว ^O^ ลัลล้าที่สุด ฮิฮิ กว่าจะมาถึงได้ต่อผ่าร้อน
ผ่าหนาวมาถึงนี้ มายากที่จะบรรยายจริง ๆ -_-'' พ่อผมนี้ก็โทรจริงไได้ทุกวินาทียังไม่ยิบสิบนาทีก็โทรมา พ่อหรือ
แฟนผมวะเนี้ยฮ้าาาาา!
ติ๊ดๆ
นั้นไง โทรมาอีกแล้ว : (
(ถึงไหนแล้ววววว!!!!! ฉันรอแกเป็นชั่วโมงแล้วนะเว้ยเฮ้ย!)
ได้ข่าวว่าแค่ 20 นาทีไม่ใช่เหรอครับผม
“หน้าประตูแล้วค้าบ เดี๋ยวผมจะเข้าไปเดี๋ยวนี้แหละ ...ตาแก่บ่นมาก) ‘ตาแก่บ่นมาก’ ผมพึมพำคนเดียวไม่ให้พ่อ
ได้ยิน จริงมั้ยหล้ะ พ่อผมอ่ะแก่มาก ๆๆๆ [ผมก็แก่นะอายุเท่าไหร่แล้วไม่รู้] แต่หน้าตาอ่ะ ใสกิ๊งเหมือนเด็กมหาลัย
ก็แหงและ ผมได้เชื้อพ่อมานี้นา ^o^ (ไม่ค่อยจะหลงตัวเอง)
@ IN HOME
“พ่อคร้าบผมมาแล้ว อิอิ” ตอนนี้ทุกคนคงด่าผมแล้ว เพราะผมคงปัญญาอ่อนมากชิมิ (ช่ายยยเลย)
“นี้ไอ้ลูกแหง่ ! ทำไมเพิ่งมากป่านนี้วะ บลาๆๆๆ ฟุด ๆๆๆ ฟิด ๆๆๆ ” จริงๆ ด้วยคนแก่ขี้บ่น TT[ ]TT “แล้วแกไป
เถลไถลเสนอหน้าไปที่โอลิเวอร์ฯ ทำไมห๊าาาา @#^%*#$!#” แล้วผมก็นั่งฟังพ่อบ่นตั้งแต่ 5 โมงเย็นถึง 1
ทุ่ม พ่อผมนี้มันขี้บ่นเหมือนคนเมาจริง ๆ
“เอาหล่ะ ฉันมีข่าวดีจะมาบอกแกไอ้(ลูก)โง่” อะร๊ายยยย! ผมออกจะฉลาด ! ทำไมพ่อต้องด่าผมด้วยง่าาาา
ผมนั่งกะพริบตาปริบ ๆ พลางมองพ่อที่หอบหายใจแฮก ๆ สงสัยคงเหนื่อยกับการบ่น “ฉันจะให้แกไปดูแลหนู
คนนี้” พ่อพูดพลางหยิบรูปในกระเป๋าเสื้อแจ็กเก็ตและส่งมาให้ผม เธอเป็นผู้หญิง หน้าตาน่ารักผิวขาว ปากเจ่อ
(นิดๆ) ตาคม ผมซอยสั้นจุ๊ดจู๋ ออกแนวห้าว ๆ ตัวสูงประมาณผม นัยน์ตาสีดำสนิท ที่ใครๆ มองแล้วจะตกหลุมรัก
...ผมเองหัวใจยังเต้นเลย
“ใครอ่ะพ่อไม่เคยเห็นหน้าตา”
“เขาชื่อแก้ว”
“เรอะ!! แล้วอยู่เมืองไหนไม่เห็นรู้จัก หน้าตาก็งั้นๆ แหละ” จริงๆ หน้ารักโคตรๆ ผมไม่กล้าบอกพ่อกลัวพ่อจะล้อ
เอาได้ -___- ผมไม่เคยมีความรักเลยนี่นา :)
“เมืองมนุษย์หน่ะ !!!” ห๊าาาา! (o o)
“เมืองมนุษย์ !!! ไป ๆๆ ผมอยากไปเมืองมนุษย์ครับพ่อ ผมอยากไปคร้าบบบ”
“เออ ฉันรู้แล้วว่าแกอยากไป ไปเก็บของไป๊ !!!” ผมลุกขึ้น พรวด ทั้งทีและเดินเคลิ้มไม่สนใจอะไรในมือกำรูป
ผู้หญิงคนนั้นไว้ พลั่ก !! เอิ่ม...ผมสะดุดบรรได - -
“กริ๊ดดดดดดดดดดดดด เมืองมนุษย์” เสียงกริ๊ดของผมทำให้พ่อหน้าเหวอไปเลย TTOTT แต่ผมไม่ใช่เกย์น้า
วันนี้มาอัพแค่นี้น้า ^^ :)
ปล. จุ้บ ๆ
ยังไงก็ฝากนิยายเรื่องนี้ด้วย
วันนี้บังเอิญตื่นสายก็เลยมาอัพให้ช้าหน่อยนะจ้า ^^: )
ฝากติดตามนิยายเรื่องนี้ด้วย
แต่...ถ้าใครเข้ามาอ่านแล้วไม่ เม้นเราก็อาจจะปิดนิยายเรื่องนี้ได้น้า
รักรีดเดอร์ทุกคนนะคร้าบบบบบ :]
[Vampire ] มารักกันหน่อยมั้ย ?
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ