ปิดล็อคหัวใจ จองไว้ให้เธอคนเดียว
9.2
1) ร้านไอศกรีม
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความFang talk
วันนี้ฉันต้องไปรับเพื่อนที่จะมาเรียนที่ไทย เราสนิทกันมากนะ
เรียนด้วยกันตั้งแต่อนุบาล แต่เธอย้ายไปเรียนเมืองนอกตอน ม.3
แต่ก็ยังติดต่อกันอยู่ และตอนนี้เธอกลับมาเรียนที่ไทยแล้ว ฉันดีใจมาก ตอนนี้เธอยังไม่ถึงหรอก ฉันไปเดินห้างฆ่าเวลา แล้วตอนนี้ฉันก็ถึงห้างแล้วด้วย
ณ ห้างคามิแลนซ์(คิดได้ไง)
ฉันเดินเล่นเลื่อยเปื่อยไปเรื่อยๆ จนไปสะดุดตากับร้านนึง มันเป็นร้านไอศกรีมเปิดใหม่หนิ ไปกินดีกว่า น่ากินมากเลยอะ
ร้านไอศกรีม
“สวัสดีค่ะ จะรับอะไรดีคะ”พนักงานถามฉันอย่างมีอัธยาศัย
“เอ่อ..ขอไอศกรีมสตอเบอร์รี่ค่ะ”ฉันสั่งไอศกรีมรสโปรดของฉันละกัน
“ค่ะ รออีก5นาที”จะว่าไปร้านนี้คนเยอะแฮะแล้วอยู่ๆฉันก็ได้ยินเสียง
“เฮ้ย นั่งไหนดีวะ คนเต็มเลย”เอ๊ะ เสียงนี้คุ้นๆนะ
“จะรู้หรอ แกอยากกินอะ”นี่ก็คุ้น เสียงผู้ชายสองคนนี้
“อ้าว งั้นช่วยกันหาหน่อย”ฉันนึกไม่ออกอะ แต่คุ้นจริงๆ
“ไม่รู้ ไปกินร้านอื่นเหอะ”เอ๊ะๆ ฉันว่าฉันเริ่มจำได้แล้ว
“ไม่ต้องฉันเจอแล้ว ตามมาๆ”
“เออๆ”ฉันนึกออกแล้ว หรือว่าจะเป็น..
“ยัยเตี้ย ฉันนั่งด้วย”นั่นไงT-T
“ไม่ให้ย่ะ นายบ๊อง”
“แต่ฉันนั่งแล้ว ไม่สน”อ้าว นิสัย
“หน้าด้าน”มันไม่สน มันสั่งไอศกรีมเฉย
“เอาไรดีไอ้โมะ สั่งเลยๆ”ป็อปปี้คนหน้าด้านมีหน้ามาชวนเพื่อนสั่งอีก
“มาแล้วค่ะ ไอศกรีมสตอเบอร์รี่”ของฉันมาแล้วหนิ ไม่สนแล้ว
“เออ ของเธอน่ากินดี ขออย่างคนนี้ครับ”อ้าว ป็อปคอนสั่งตามได้ไง
“ไม่ให้สั่งตามนะ”ฉันบอกนายป็อปคอน
“ไม่สน ไอ้โมะเอาไร”โหย ชิ
“ไม่เอาว่ะ แกกินเลย”
“เออๆ นั่นไงมาแล้วของฉัน”ทำไมมาเร็วจัง ลำเอียงป่าว
“นี่ค่ะ ไอศกรีมสตอเบอร์รี่”แหม ลำเอียงแล้ว ส่งสายตาวิ้งๆมาอีก
“ครับ”แหม ทีกับคนอื่นเรียบร้อยจังนะ ป็อปคอน(หึงอ่ะดิ)
“พนักงานเก็บเงินค่ะ”
“อ้าวเธอจะไปไหนอะ”ยังมีหน้ามาถามอีก
“ไปรับเพื่อนที่สนามบิน ยุ่งไร”น่าเบื่อ เชอะ
“ฉันไปส่ง”เอ้า อีตาบ้ายุ่งทำไม
“ไม่ ฉันไปเอง”
“ฉันไปส่ง ไม่งั้นฉันจะจูบเธอ”ไอ้นี่มันพูดจริงทำจริง ไม่เสี่ยง ไปก็ไป
“เออ ก็ได้”
“นี่ครับเงินไม่ต้องทอน”นายนั่นให้แบงค์ห้าร้อยแล้วลากฉันออกมาจากร้าน
“ไป ไอ้โมะ”
“เออๆ”
วันนี้แต่งเรื่องใหม่ติดตามด้วยนะ ส่วนอีกเรื่องอัพวันนี้แน่นอน
สัญญาเลย ยังไงก็เม้นกันบ้าง รักรีดเดอร์ จุ๊บๆ
วันนี้ฉันต้องไปรับเพื่อนที่จะมาเรียนที่ไทย เราสนิทกันมากนะ
เรียนด้วยกันตั้งแต่อนุบาล แต่เธอย้ายไปเรียนเมืองนอกตอน ม.3
แต่ก็ยังติดต่อกันอยู่ และตอนนี้เธอกลับมาเรียนที่ไทยแล้ว ฉันดีใจมาก ตอนนี้เธอยังไม่ถึงหรอก ฉันไปเดินห้างฆ่าเวลา แล้วตอนนี้ฉันก็ถึงห้างแล้วด้วย
ณ ห้างคามิแลนซ์(คิดได้ไง)
ฉันเดินเล่นเลื่อยเปื่อยไปเรื่อยๆ จนไปสะดุดตากับร้านนึง มันเป็นร้านไอศกรีมเปิดใหม่หนิ ไปกินดีกว่า น่ากินมากเลยอะ
ร้านไอศกรีม
“สวัสดีค่ะ จะรับอะไรดีคะ”พนักงานถามฉันอย่างมีอัธยาศัย
“เอ่อ..ขอไอศกรีมสตอเบอร์รี่ค่ะ”ฉันสั่งไอศกรีมรสโปรดของฉันละกัน
“ค่ะ รออีก5นาที”จะว่าไปร้านนี้คนเยอะแฮะแล้วอยู่ๆฉันก็ได้ยินเสียง
“เฮ้ย นั่งไหนดีวะ คนเต็มเลย”เอ๊ะ เสียงนี้คุ้นๆนะ
“จะรู้หรอ แกอยากกินอะ”นี่ก็คุ้น เสียงผู้ชายสองคนนี้
“อ้าว งั้นช่วยกันหาหน่อย”ฉันนึกไม่ออกอะ แต่คุ้นจริงๆ
“ไม่รู้ ไปกินร้านอื่นเหอะ”เอ๊ะๆ ฉันว่าฉันเริ่มจำได้แล้ว
“ไม่ต้องฉันเจอแล้ว ตามมาๆ”
“เออๆ”ฉันนึกออกแล้ว หรือว่าจะเป็น..
“ยัยเตี้ย ฉันนั่งด้วย”นั่นไงT-T
“ไม่ให้ย่ะ นายบ๊อง”
“แต่ฉันนั่งแล้ว ไม่สน”อ้าว นิสัย
“หน้าด้าน”มันไม่สน มันสั่งไอศกรีมเฉย
“เอาไรดีไอ้โมะ สั่งเลยๆ”ป็อปปี้คนหน้าด้านมีหน้ามาชวนเพื่อนสั่งอีก
“มาแล้วค่ะ ไอศกรีมสตอเบอร์รี่”ของฉันมาแล้วหนิ ไม่สนแล้ว
“เออ ของเธอน่ากินดี ขออย่างคนนี้ครับ”อ้าว ป็อปคอนสั่งตามได้ไง
“ไม่ให้สั่งตามนะ”ฉันบอกนายป็อปคอน
“ไม่สน ไอ้โมะเอาไร”โหย ชิ
“ไม่เอาว่ะ แกกินเลย”
“เออๆ นั่นไงมาแล้วของฉัน”ทำไมมาเร็วจัง ลำเอียงป่าว
“นี่ค่ะ ไอศกรีมสตอเบอร์รี่”แหม ลำเอียงแล้ว ส่งสายตาวิ้งๆมาอีก
“ครับ”แหม ทีกับคนอื่นเรียบร้อยจังนะ ป็อปคอน(หึงอ่ะดิ)
“พนักงานเก็บเงินค่ะ”
“อ้าวเธอจะไปไหนอะ”ยังมีหน้ามาถามอีก
“ไปรับเพื่อนที่สนามบิน ยุ่งไร”น่าเบื่อ เชอะ
“ฉันไปส่ง”เอ้า อีตาบ้ายุ่งทำไม
“ไม่ ฉันไปเอง”
“ฉันไปส่ง ไม่งั้นฉันจะจูบเธอ”ไอ้นี่มันพูดจริงทำจริง ไม่เสี่ยง ไปก็ไป
“เออ ก็ได้”
“นี่ครับเงินไม่ต้องทอน”นายนั่นให้แบงค์ห้าร้อยแล้วลากฉันออกมาจากร้าน
“ไป ไอ้โมะ”
“เออๆ”
วันนี้แต่งเรื่องใหม่ติดตามด้วยนะ ส่วนอีกเรื่องอัพวันนี้แน่นอน
สัญญาเลย ยังไงก็เม้นกันบ้าง รักรีดเดอร์ จุ๊บๆ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.3 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.2 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ