My sweet Love หวานใจนายมาเฟีย

ปัทมาขับรถพาเมธัสมาที่คฤหาสน์ของเขา    หญิงสาวร่างระหงขับมาส่งชายหนุ่มถึงที่แล้วก็พูดว่า “ถึงแล้วลงมาซินายเลโอ” คนตัวโตแกล้งทำเป็นเจ็บ “ลูกปัทผมเจ็บนะคุณช่วยพยุงผมหน่อยได้มั้ย” “มาซิเดี่ยวฉันจะพานายเข้าไปในบ้าน  ค่อยๆเดินนะ” ชายหนุ่มแอบอมยิ้มอยู่ในใจ “มานั่งลงได้แล้วที่นี่นายจะทำอย่างไรนายรู้หรือหรือไปว่าใครเป็นคนวานจ้างฆ่านาย” “ตอนนี้ผมได้มอบหมายให้คนของผมไปสืบแล้วผมว่าอีกไม่นานผมจะได้รู้ว่าใครเป็นคนทำ” “นายพอจะบอกฉันได้มั้ยว่าใครเป็นคนทำ” “เอาเป็นว่าผมรู้แล้วกันนะคุณไม่ต้องรู้หรอก ว่าแต่ตอนนี้ผมเดินขึ้นไปที่บันไดไม่ไหว คุณช่วยพยุงผมขึ้นไปพักผ่อนที่บนห้องหน่อยนะคับ” “จะบ้าเหรอนายเลโอนายโดนยิงที่แขนนะไม่โดนขาสักหน่อย” “จะยังไงก็ช่างคุณอย่าลืมซิว่าผมเป็นคนช่วยชีวิตคุณนะหรือว่าคุณจะ”  หญิงสาวร่างระหงพูดตัดบทเสียก่อน “ก็ได้มาเดี่ยวฉันพานายไปพักผ่อนที่ห้อง”    หญิงสาวร่างระหงพาคนตัวโตไปพักผ่อนที่ห้อง หลังจากที่หญิงสาวร่างระหงส่งคนตัวโตเรียบร้อยแล้ว   หญิงสาวร่างระหงกำลังเดินออกจากห้องไปชายหนุ่มจึงพูดดักเสียก่อน “อะไรลูกปัทผมอุตส่าห์เสี่ยงชีวิตช่วยคุณคุณไม่คิดที่จะตอบแทนผมบ้างเลยเหรอ”   ชายหนุ่มแกล้งพูดลอยๆ   ได้ผลทำให้หญิงสาวร่างระหงหันหน้ามาเผชิญกับคนตัวโต “แล้วนายจะให้ฉันทำอย่างไร” “อะไรกันทูนหัวแค่นี้จะต้องให้ผมพูดด้วยเหรอคับ นี่แหละน่าทำคุณบูชาโทษแท้ๆเลยนะ” “นี่นายเลโอนายอยากให้ฉันทำอะไรก็ว่ามาฉันขี้เกียจตอบแทนนาย” “ก็ไม่มีอะไรหรอกคับในช่วงที่มือผมเจ็บผมช่วยตนเองไม่ได้ผมอยากจะให้คุณช่วยเป็นมือเป็นแขนให้ผมหน่อยช่วยดุแลผมจนกว่าผมจะหายดีได้มั้ยละคับ” “ก็ได้ฉันต้องดูแลนายอยู่แล้วเพราะว่าฉันเป็นสาเหตุให้นายโดนยิง” “เรื่องนั้นมันต้องแน่อยู่แล้วละคับที่รัก” “นายก็พักผ่อนได้แล้วเดี่ยวตอนเย็นนี้ฉันจะต้องไปรับไอ้ปิ๊กอีกและต้องกลับบ้านไปหาปู่อีก” “เดี่ยวนะคับปิ๊กนี่เขาเป็นอะไรกับคุณเหรอคับทูนหัว” “นายจะอยากรู้ไปทำไม”   หญิงสาวร่างระหงก็ไม่รู้ตัวว่ายามนี้ชายหนุ่มได้กัดฟันกรอดจนขบกรามแน่นและพยายามเก็บอารมณ์เอาไว้ “ทำไมเหรอคับหรือคุณกลัวว่าผมจะส่งคนไปทำร้ายสุดที่รักของคุณ” “นายพูดว่าอะไรนะ” “เปล่าหรอก” “นั้นก็แล้วไปนี่ได้เวลาแล้วตอนนี้นายก็พักผ่อนและอย่าลืมทานข้าวทานยาละฉันต้องรีบไป” “เดี่ยวคุณยังไปไม่ได้”  คนตัวโตจับแขนหญิงสาวเอาไว้ “อะไรของนายอีกละฮะนายเลโอ” “คุณยังไม่ตอบคำถามผมเลย” “อ๋อนึกว่าเรื่องอะไร” “ตกลงว่าไงคุณ” “มันเรื่องอะไรและมันเป็นธุระกงการอะไรของนายที่นายถึงอยากจะรู้เรื่องของฉัน” “ผมรู้อยู่แล้วดูเหมือนว่าคุณจะรักและเป็นห่วงนายปิ๊กอะไรมากนะ” “มันก็เป็นเรื่องปกติอยู่แล้วที่ฉันจะต้องรักและห่วงเจ้าปิ๊กมาก”  หารู้ไม่ว่าคำพูดของตนเองทำให้คนที่ยืนอยู่ข้างๆถึงกับโกรธขึ้งไม่พอใจ ถ้าไม่ได้ยินคำพูดหนึ่งจากร่างแน่งน้อยว่า “จะไม่ให้ฉันรักและเป็นห่วงได้ไงฉันนะมีไอ้ปิ๊กเป็นน้องชายคนเดียวนะจะไม่ให้รักและห่วงได้ไงละ”  จากใบหน้าบึ้งตึงกลับเปลี่ยนเป็นรอยยิ้ม “แล้วนี่นายจะปล่อยฉันได้แล้วยังฉันจะได้ได้ไปรับน้องชายของฉัน” “ไปซิคับ” “อืม” “เดี๋ยวก่อน” “อะไรอีกละที่นี่” “อย่าไปนานนะคับผมคิดถึง” “บ้าเหรอฮะนายเลโอ” “ถึงจะบ้าแต่ผมก็บ้ารักคุณคนเดียวนะคับ”   ชายหนุ่มไม่ลืมที่จะหยอดใส่หญิงสาวร่างระหง” “นายเลโอไอ้คนบ้านายมันบ้าที่สุดอย่าคิดนะว่าฉันจะหลงเชื่อน้ำคำของนาย” หญิงสาวร่างระหงขับรถไปรับน้องชายที่โรงเรียนและพากลับมาส่งที่บ้าน    แต่พอกลับมาถึงบ้านไม่มีคนอยู่เห็นแต่จดหมายฉบับหนึ่งตั้งอยู่หญิงสาวหยิบขึ้นมาอ่านดูและก็รุ้ว่าปู่ของตนไปเยี่ยมเพื่อนที่ต่างจังหวัด “พี่ลูกปัทปู่ไปไหน”   “แก่ไปเที่ยวบ้านเพื่อนที่ต่างจังหวัด” “ปู่นะจะชวนผมไปวะหน่อยก็ไม่ยอมพาไป” “เอาเถอะนะวันนี้พี่ต้องไปทำงานอีกแก่อยู่คนเดียวได้มั้ย” “ไม่เอาผมไปด้วยนะพี่ลูกปัทผมจะได้เอาการบ้านไปทำด้วยผมสัญญาว่าผมจะไม่ดื้อไม่ซนนะคับพี่ปัท”   ปิ๊กหันไปอ้อดอ้อนพี่สาวของตนแต่ก็ได้ผล “เอาละไปก็ไปว่าแต่แก่ต้องสัญญากับพี่ก่อนนะ” “คับ” ปัทมาขับรถมาถึงก็ปลุกให้น้องชายตื่นขึ้นมา  หลังจากที่ยังงัวเงียอยุ่   ปิ๊กถึงกับตกใจ “โอ้โหพี่ลูกปัทนี่มันบ้านหรือว่าอะไรกันนี้ทำไม่ใหญ่ยังกับวัง” “อย่ามั่วแต่พูดเดินตามพี่มา” “คับ” “วัดดีคับคุณปัท” “โอ้ไม่ต้องหรอกคะคุณเสือ” “ไม่ทราบว่าใครกันคับ” “อ๋อนี่ไอ้ปิ๊กวัดดีน้าเขาซิ” “วัดดีคับผมชื่อปิ๊กคับเป็นน้องชายของพี่ลูกปัทคับ” ผู้อาวุโสรับไหว้และเอ็นดูกับปิ๊กไม่ได้ “เอาละคะปัทอยากจะฝากให้คุณเสือช่วยพาไอ้ปิ๊กนี่ไปที่ไหนก็ได้นะและก็รบกวนช่วยหาที่ทำการบ้านให้มันหน่อยฉันหวังว่าจะไม่รบกวนคุณนนะคะ” “ไม่รบกวนเลยคับเชิญคุณลูกปัทเถอะคับ” “คะยังไงก็รบกวนด้วยนะคะ”      พูดจบหญิงสาวร่างระหงก็เดินขึ้นไปในห้อง หญิงสาวร่างระหงก็เปิดประตูเข้าไปเห็นคนตัวโตยังหลับสนิทจึงเข้าไปปลุก “นายเลโอนายได้ยินที่ฉันพูดมั้ยนายตื่นขึ้นมาสินายได้ยินที่ฉันเรียกนายมั้ย”  เลโอแกล้งทำเป็นหลับลองเชิงดูว่าหญิงสาวร่างระหงจะปลุกเขายังไง “นายเลโอนายตื่นขึ้นมาได้แล้วได้ยินฉันมั้ยนี่”   เสียงเรียกของร่างแน่งน้อยไม่ได้ผลหญิงสาวเข้าไปใกล้ได้ยินเสียงลมหายใจที่สม่ำเสมอของชายหนุ่ม “หรือว่านายจะตายแล้ว”   หญิงสาวร่างระหงก้มลงไปฟังเสียงหัวใจของชายหนุ่ม   กลับโดนคนตัวโตกอดเอาไว้ “นี่นายเลโอนี่นายจะทำอะไรปล่อยฉันนะนี่นายจะกอดฉันทำไมปล่อยเดี่ยวนี้นะ” “จ้างให้ไม่ปล่อย”  ยิ่งหญิงสาวดิ้นมากเท่าไรกลับทำให้ชายหนุ่มกอดแน่นมากขึ้นเท่านั้น “นี่นายเลโอฉันบอกให้นายปล่อยฉัน” “ถ้าผมไม่ปล่อยละคับยาหยีคุณจะทำอะไรกับผมคับ” “ฉันจะนับหนึ่งถึงสามถ้านายไม่ปล่อยนายเจ็บตัวแน่” หนึ่ง! สอง! สาม! คนตัวโตก็ยังไม่ปล่อย “ได้ฉันเตือนนายแล้วนะนายไม่ฟังเอง”   หญิงสาวร่างระหงกัดแขนชายหนุ่มทำให้ชายหนุ่มถึงกับร้องโอดโอ็ย “โอ๊ย  ผมเจ็บนะคุณ” “ดีสมน้ำหน้าใครสั่งให้นายมาฉวยโอกาสกับฉันละ” “ว่าแต่ว่านายยังเจ็บแผลอีกมั้ยเจ็บสิดูซิแทนที่คุณจะกัดแขนอื่นกลับมากัดแขนที่มีแผลอยู่แล้ว” “เอ๋อไหนขอฉันดูแผลนายก่อนว่าเป็นไงบ้าง  เอ๋อฉันขอโทษนะนายเลโอฉันไม่ได้ตั้งใจแต่จะว่านายองก็ผิดที่มาทำชีกอใส่ฉันก่อน” “ก็คนมันคิดถึงนี่คับผมแค่อยากจะกอดคุณให้หายคิดถึง” “นี่พอเลยอย่ามาทำสายตาเจ้าชู้นีกับคนอย่างฉัน มันใช้ไม่ได้ผลกับคนอย่างฉันหรอกเพราะฉันไม่ใช่แม่นางแบบของนายนะที่พอนายพุดอะไรฉันจะต้องเหลือเชื่อนายทุกคำ” “ผมถามคุณจริงๆเถอะทำไมคุณถึงได้ชอบไล่ผมไปไกลๆมากหนัก” “ก็เพราะว่าฉันเกลียดนายไงที่นายมันเพลย์บอยชอบลากผู้หญิงขึ้นเตียง   ไม่เคยคิดที่จะหยุดที่ใคร  เพราะนายทำให้พวกเธอต้องเสียน้ำตา” “ถึงผมจะเจ้าชู้แต่ถ้าผมเจอผู้หญิงที่ผมรักจริงผมพร้อมที่หยุดอยู่ที่ผู้หญิงคนนั้น” “ชิหน้าเชื่อตายแหละเอาล่ะฉันว่านายอย่าพูดเรื่องนี้อีกจะดีกว่า  ว่าแต่นายนะเถอะทานข้าวและทานยายัง” “ยังผมรอคุณอยู่” “นายจะรอฉันทำไมทำไมถึงไม่ทานข้าวทานยาละ”       “ผมทานไม่ได้ถ้าไม่มีคุณก็เหมือนกับชีวิตที่ผมขาดคุณไม่ได้ไงคับ” “เวลาแบบนี้ยังมาทำชีกอใส่ฉันอีกเหรอนายเลโอ” “ผมเปล่าเลยนะจะว่ายังงั้นก็ได้ที่ผมพูดมามันคือความจริงใจที่ออกมาจากส่วนลึกของหัวใจ” “น้ำเน่าจริงๆเลยนะนายเลโอ” “ถึงจะน้ำเน่าคุณเองก็ชอบไม่ใช่เลยคับ” “ไม่พูดกับนายแล้วฉันว่าจะลงไปดูว่ามีอะไรที่พอจะทำอะไรให้นายทานได้บ้างว่าแต่แม่บ้านละ” “อ๋อพอดีแก่ลากลับไปเยี่ยมที่บ้านคับ” “เอาพี่ลูกปัทผมกำลังจะไปถามอยู่พอดี” “มีอะไรอีกละไอ้ปิ๊ก” “นี่คุณเสียมารยาทนะจะไม่แนะนำให้ผมรู้จักของน้องชายคุณหน่อยเหรอคับ” หญิงสาวโมโหจึงแนะนำเสียงห้วน  “นี่ปิ๊กน้องชายของฉัน” “นี่ปิ๊กนี่เมธัสหรือเรียกว่าเลโอเขาเป็นเจ้าของบ้านหลังนี้แก่สวัดดีหมอนี่ซิ” “วัดดีคับเอ๋อคุณ” “ไม่เป็นไรเรียกผมว่าพี่ก็ได้นะไม่ต้องเกรงใจเรียกว่าพี่เลโอก็ได้” “คับพี่เลโอ” “ว่าแต่แก่มีอะไรผมหิวนะ” “ว่าแต่การบ้านละเสร็จแล้วผมนะน้องชายของพี่นะคับพี่ลูกปัท” “เอ๋อแก่นั่งรออยู่ตรงนี้พี่กะว่าจะหาอะไรทำสักหน่อยให้แก่และก็พี่ชายคนใหม่ของแก่” ปัทมาเข้ามาไหนครัวก้เริ่มล้างผักโดยมีปิ๊กเป็นผู้ช่วย  ส่วนเลโอก็เข้ามาในครัวเข้ามาดูว่าหญิงสาวร่างระหงกำลังทำอะไร “ว่าแต่คุณนะทำกับข้าวเป็นด้วยเหรอผมไม่เคยคิดว่าผู้หญิงที่ห้าวหาญอย่างคุณจะทำอะไรแบบนี้เป็นด้วย” “ทำไมละฉันจะทำไม่ได้” ปิ๊กเป็นคนพูดตัดบทว่า “อย่ามั่วแต่ทะเลาะกันเลยผมหิวแล้ว”  เด็กน้อยก็ตักเข้าปากเคี้ยวตุ้ยอย่างเอร็ดอร่อย “เอานายทำไมไม่ทานละ” “ผมเจ็บมือนะนะคุณช่วยป้อนผมหน่อยนะคับ”  คนตัวโตเข้าไปอ้อดออนหญิงสาว “อย่ามาอ้อนฉันฉันไม่ใช่แม่ผู้หญิงพวกนั้นของนาย” “ผมก็ว่าไม่ใช่นี่คับผมไม่เคยอ้อนผู้หญิงคนไหนมีแต่คุณคนแรกและจะเป็นคนสุดท้าย” “อี่คิดว่านายอ้อนฉันนะน่ารักตายแหละ”   ความจริงเขาอ้อนเขาก็ดูเหมือนเด็กอายุสิบสองขวบหญิงสาวร่างระหงได้แต่แอบขำในใจ ก่อนที่ปิ๊กจะเข้ามาช่วยปัทมาเข้าครัวเลโอก็ได้เรียกมาสอบถามเรื่องของปัทมา ซึ่งปิ๊กก็บอกตามที่ตนเองรู้   เลโอจึงติดสินบนด้วยการบอกว่าจะพาไปเที่ยวสวนสนุก ถ้าให้เขาได้มีเวลาอยู่ใกล้ชิดกับพี่สาวของเขาบ้าง “ถ้าพี่ลูกปัทอายผมละก้ไม่ต้องอายหรอกคับนี่ผมทานอิ่มแล้วจะออกไปดูทีวีนะผมไม่รบกวนเวลาพี่เลโอกับพี่สาวผมละคับ” พูดจบปิ๊กก็เดินออกไปทิ้งให้สองหนุ่มสาวอยู่ตามลำพัง “เดี่ยวซิไอ้ปิ๊ก” “ปล่อยน้องชายคุณไปเถอะ” “ว่าแต่นายไปพูดอะไรกับน้องชายฉันทำไมไอ้ปิ๊กจึงต้องรีบออกไปด้วย” “ก็น้องชายคุณรู้ใจผมนี่คับ” “รู้ใจบ้ารู้ใจบออะไรนายมันเจ้าเล่ห์ที่สุด” “ก็ไม่เห็นจะแปลกเลยนี่คับที่ปิ๊กเขาเป็นน้องชายคุณก็เหมือนน้องชายผม” “เดี่ยวนะไม่ทราบว่านายกับน้องชายฉันไปนับญาติกันตอนไหน” “ผมนะไม่อยากเป็นญาติกับน้องชายของคุณผมอยากเป็นว่าที่พี่เขยเขาต่างหากละ” หญิงสาวร่างระหงได้ยินถึงกับควันออกหู  “อย่าหวังเลยไม่มีทาง” “ถ้าคุณไม่ยอมสงสัยผมจับคุณปล้ำเลยดีกว่ามั้ยนี่” “นายเลโอนาย” “อย่าทำผมนะ”  คนตัวโตเปลี่ยนเรื่อง “ว่าแต่คุณเถอะช่วยป้อนให้ผมหน่อยนะคับ” “ก็ได้เอาทานเข้าซิ”   หญิงสาวร่างระหงป้อนข้าวชายหนุ่มจนเกลี้ยงหมดเลย “คุณทำอาหารอร่อยจังเลยนะคับอร่อยแบบนี้นี่สงสัยผมต้องรีบตีตราจองเอาไว้เป็นแม่บ้านของผมแล้วละคับ”   ชายหนุ่มพูดส่งสายตาหวานกรุ้มกริ่มมาตรงที่หญิงสาวร่างระหงที่นั่งหน้าบูดหน้าบึ้ง หลังจากนั้นชายหนุ่มก็ทานยาหลังอาหารทันที “นายก็ไปพักผ่อนได้แล้วแนจะรีบกลับบ้านพาไอ้ปิ๊กไปนอนได้แล้ว” “ให้ผมไปส่งคุณเถอะคับยาหยีผมอยากทำหน้าที่ว่าที่พี่เขยให้กับปิ๊กเขาล่ะคับ” “จริงไหมปิ๊ก” “จริงคับ”    สองหนุ่มต่างวัยต่างรับมุกกัน “กลับเข้าไปได้แล้วไอ้ปิ๊ก” “ผมลาละคับพี่เลโอ” “ขับรถกลับบ้านดีๆละคับยาหยี  คืนนี้เราไปเจอกันในฝันนะคับทูนหัว” ชายหนุ่มพูดจบยืนยิ้มกริ่มเข้าไปในบ้านอย่างอารมณ์ดี สองพี่น้องก็กลับเข้าไปในบ้านของตนเอง “เดี่ยวไอ้ปิ๊กตกลงว่านายเลโอเขาพูดอะไรกับแก่บอกมาเดี่ยวนี้นะถ้าแก่ไม่บอกพี่จะลดค่าขนมของแก่”  หญิงสาวร่างระหงทำหน้าเจ้าเล่ห์พร้อมกับสืบสวน “ก็ไม่มีอะไรนี่คับเขาถามว่าครอบครัวเรามีกันกี่คนแล้วพี่ปัททำอะไรบ้างอะไรอย่างนี้   แล้วเขาบอกว่าพี่ปัทชอบผู้ชายแบบไหน” “แล้วแก่ตอบว่าอะไร” “ผมก็ตอบว่าไม่ทราบอีกอย่างผมว่าถ้าได้เขามาเป็นพี่เขยผมว่าดีไม่หน่อยเลยนะคับ” “นี่ยังไงพี่ว่าไม่ดีแก่จำใส่หัวแก่ไว้ว่านายเลโอไม่ใช่คนดีอย่างที่แก่คิดเขามีอะไรที่เราไม่รู้อีกเยอะ” “แต่ผมว่าเขานี่กล้าดีหน้าขนาดผมนั่งอยู่เขายังจีบพี่ต่อหน้าผมเลย  ถ้าปู่รุ้ละก็ผมว่าเขาได้ตายก่อนที่จะจีบพี่ติดแน่ๆ” “ตายได้ก็ดีคนเลวๆแบบนั้นอยู่ไปก็หนักแผ่นดิน” “เมื่อตะกี้พี่ลูกปัทพูดว่าอะไรนะแนได้ยินไม่ชัด” “แก่ไปนอนได้แล้วพรุ่งนี้จะได้ตื่นไปโรงเรียนอีก แม้รีบไล่ผมจังอ๋อหรือว่าพี่ลูกปัทจะไปนอนฝันถึงว่าที่พี่เขยของผมเหรอคับ” “แก่แดดใหญ่แล้วนะแก่ไอ้ปิ๊กไปนอนได้แล้ว”