My sweet Love หวานใจนายมาเฟีย

หลังจากที่หญิงสาวร่างระหงและเพื่อนชายไปรับน้องชายและชายหนุ่มไม่ลืมที่จะแวะซื้อผลไม้ไปเยี่ยมปู่ของหญิงสาวร่างระหง  
ณ  บ้านสวนของหญิงสาว
บรรยากาศเต็มไปด้วยอากาศเย็นเหมาะสำหรับมาพักผ่อน  เป็นเวลาชายร่างท้วมวัยชราได้ยินเสียงรถจึงรู้ว่าเป็นรถของหลานสาวแต่เสียงรถอีกคันเป็นเสียงรถที่คุ้นๆ
“ปู่จ้าปัทกลับมาแล้วจร้า”     หญิงสาวร่างระหงร้องเรียกหาคนเป็นปู่
“ปู่คับปิ๊กก็กลับมาแล้วคับ”   หลานชายคนเล็กเองก็เรียกหาปู่
“เอ๋อข้าได้ยินพวกเอ็งทั้งสองคนแล้ว”   เปรมจึงลุกออกไปหาหลานรักทั้งสอง    ปรวัฒน์ จึงเข้าไปทำความเคารพผู้สูงอายุกว่า     
“สวัสดีคับคุณปู่”  ชายหนุ่มไม่ลืมที่จะทักชายวัยชราคนไม้ไกลฝั่ง
“เอ๋อสวัสดี”   ชายวัยชราได้แต่รับไหว้แม้จะอยู่ข้างบ้านและสนิทกันมานานแต่ชายวัยชราไม่ชอบหน้าปรวัฒน์เพราะรู้ว่าชายหนุ่มคนนี้คิดกับหลานรักของตนมากกว่าว่าเพื่อนสนิททั้งที่ฝ่ายหลานสาวไม่ได้คิดอะไรเกินเลยกว่าคำว่าเพื่อน   เพราะอย่างนี้ไงเขาจึงถือไม้ตะพดเอาไว้กั้นหนุ่มๆที่จะมาตามจีบหลานสาวของตน   จะไม่ให้หวงได้ไงหลานสาวเขาสวยซะขนาดนั้น   เขาไม่ต้องจัดการไม่มีใครกล้ามาจีบกลัวโดนปืนลูกซองและไม้ตะพด   เพราะเขาคืออดีตผู้กองนายพันหรือทหาร   เพราะถูกปู่เลี้ยงมาทำให้ปัทมากลายเป็นหญิงแกร่งและเก่งการต่อสู้ถูกแขนงเพราะปู่ส่งไห้ไปเรียน  สาเหตุเนื่องพ่อแม่ของหญิงสาวถูกอุบัติเหตุรถชนคว่ำตายเมื่อสิบปีก่อน ทำให้ทั้งสองพี่น้องได้รับความดูแลจากอดีตผู้พันทหารวัยดึก   
“ปู่หิวไม่จ้าเดี่ยวฉันจะทำอะไรหาปู่กินแล้วกัน”  “ส่วนเราปิ๊กไปอาบน้ำแล้วเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วเรามากินข้าว”       “ส่วนแก่ไอ้วัฒน์อย่าเพิ่งกลับกินข้าวกันก่อนฉันยังมีเรื่องที่จะต้องคุยกับแก่”   หญิงสาวร่างระหงหันไปพูดกับชายหนุ่มด้วยสายตาจริงจัง
ชายหนุ่มรู้สึกดีใจยิ่งหนักที่เป็นครั้งแรกที่ได้กินข้างบ้านหญิงสาว
“ได้ซิลูกปัท”   หลังจากที่หญิงสาวได้พูดกับเพื่อนชายแล้วก็หันกลับไปเข้าครัวแล้วเริ่มทำกับข้าว     เริ่มจากล้างผักบุ้ง  แล้วหันเป็นชิ้นๆ   แล้วเปิดแก็ส  ตั้งกระทะแล้วใส่น้ำมันแล้วหญิงสาวก็เริ่มผัด   ท่าทางทะมัดทแมงในการทำกับข้าวของหญิงสาวร่างระหงสร้างความปลื้มปิติในตัวหญิงสาวไม่หน่อยให้แก่ชาย   อดีตนายพันทหารวัยดึกนั่งลอบสังเกตชายหนุ่มรุ่นหลานถึงกับ
“แฮก  ฮะแอม  แอม”  ทำส่งเสียงเพื่อขัดชายหนุ่ม  ทำให้ชายหนุ่มตกใจ
“เป็นอะไรหรือเปล่าคับปู่”    ชายหนุ่มถามด้วยน้ำเสียงห่วงใย
“ข้าหิวน้ำอ่ะ”  อดีตนายพันทหารวัยดึกส่งเสียง
“ได้คับ”   ชายหนุ่มไม่รอช้าจึงหยิบเหยือกรินน้ำให้อดีตนายพันทหารวัยดึก
“นี่คับ”   พูดพร้อมยื่นแก้วน้ำสีอำพันให้อดีตนายพันทหารวัยดึก
ปัทมามั่วทำกับข้าวจนเพลินแล้วจึงออกมายกกับข้าวไปตั้งวางไว้ที่โต๊ะกลมกว้างเหมาะนั่งทั้งสี่คนโดยเฉพาะ
“มาแล้วคับพี่ลูกปัทมีอะไรทานบ้างคับ” 
“นี่ไง”  “นี่จะปู่ทานเยอะๆนะจ้า”
“ขอบใจเองมากนะไอ้ปัท”
ไม่ทันที่หญิงสาวร่างระหงกำลังอ้าปากทานข้าวแต่แล้วเสียงโทรศัพท์ก้ดังขึ้น
อยู่ใกล้กันยิ่งหวั่นไหว ห้ามใจตัวเองไม่ได้เลยสั่งหัวใจให้เมินเฉย ไม่รู้ต้องทำยังไง ใกล้เธอทำไมทุกครั้งในมันสั่นๆ จิตใจของฉันนั้นวุ่นวาย ตัวของฉันควบคุมไม่ได้ เมื่อสุดท้ายหัวใจมันรักเธอ
(ริงโทนเพลงยิ่งใกล้กันยิ่งหวั่นไหว  ศิลปิน  แนน วาทิยา)
แล้วหญิงสาวร่างระหงก็ดูรายชื่อบนหน้าจอซึ่งเป็นชื่ออัลมอลต์ช็อกโกแล็ต  หญิงสาวไม่รอช้าจึงรีบรับสาย
“สวัสดีค่ะ”   “หัวหน้า”
“คุณลูกปัทคุณรีบไปที่ร้านอัลมอลต์ช็อกโกแล็ต”     “ผมมีอะไรจะให้คุณดูและนำไปตรวจสอบซะหน่อย”
“คะหัวหน้า”    “เดี่ยวลูกปัทจะไปเดี่ยวนี้เลย”
“ถ้ารู้เรื่องแล้วคุณอย่าลืมติดต่อผมด้วยล่ะ”
“คะหัวหน้า” 
“จะไปไหนละไอ้ปัท”  “ทำไมถึงไม่ได้อยู่ทานข้าวทานปลาซะก่อน”
“พอดีมีงานด่วนนะคะ” “ปัทต้องรีบจ้าปู่”  “ปู่ทานกับปิ๊กก่อนละกันไม่ต้องรอฉันนะ”
“แก่ก็เหมือนกันพาปู่เข้านอนแล้วอย่าลืมปิดประตูและล็อกให้ดีละ”
“คับคุณพี่สาว”    หนุ่มน้อยพุดแกมหยอกพี่สาว
“ฉันไปละปู่ปิ๊กและแก่ด้วยวัฒน์เอาเป็นว่าค่อยคุยกันคราวหลังแล้วกัน” หญิงสาวพูดจบก็เดินออกไปที่รถ   
“ผมลาเลยนะคับปู่และปีกด้วย”   ชายหนุ่มไม่รอช้าเดินตามเพื่อนสาวไป
“ไม่ทันที่หญิงสาวเปิดประตู”   ชายหนุ่มก็มาขวางไม่ให้หญิงสาวร่างระหงเปิดประตู
“นั่นแก่จะทำอะไรฮะไอ้วัฒน์แก่มายืนขวางประตูรถทำไมฮะ”  หญิงสาวถามเพื่อนหนุ่มด้วยความไม่เข้าใจ  ชายหนุ่มจึงถามว่า
“ไอ้ปัทแก่จะไปไหนดึกดื่นขนาดนี้แล้ว”   “ถ้าแก่ไม่บอกฉันก็ไม่ให้ไป”
“ฉันมีธุระจริงๆนะไอ้วัฒน์”       หญิงสาวพูดกับเพื่อนหนุ่มด้วยสายตาเว้าวอน
“ฉันไม่เชื่อแก่หรอก”  ชายหนุ่มมองหญิงสาวด้วยสายตาจ้องผิด
“นะไอ้วัฒน์เราเป็นเพื่อนกันไม่ใช่เหรอ”  “แก่หลีกทางให้นะนะนะน่านะไอ้วัฒน์”  หญิงสาวใช้วิธีง้องอนชายหนุ่มโดยทำแก้มป่องทำให้ชายหนุ่มนึกเอ็นดูไม่ได้   สุดท้ายชายหนุ่มก็แพ้หญิงสาวทุกครั้ง
“เพราะรักนะถึงได้ยอมนะ”  ชายหนุ่มได้แต่พูดในใจ
“ได้แต่มีข้อแม้นะ”
“ข้อแม้อะไร” 
“ถ้าแก่กลับมาถึงบ้านแล้วแก่อย่าลืมติดต่อฉันด้วย”    ชายหนุ่มพูดถึงข้อแม้ให้หญิงสาวฟัง
“ก็ได้ที่นี้ถอยได้ยังฉันจะได้ออกรถซะที”  ในที่สุดหญิงสาวร่างระหงก็ขับรถมาถึงที่จุดหมาย
ณ ร้านอัลมอลต์ช็อกโกแล็ต
“วัดดีคับจะรับอะไรดีคับ”บริกรหนุ่มถามหญิงสาวร่างระหง 
 “ขอโก้โกปั่นแก้วหนึ่งและอัลมอลต์ช็อกโกแล็ตแล้วกัน”   บริกรหนุ่มไม่รอช้าจึงหยิบอะไรบ้างอย่างมาให้หญิงสาวร่างระหงด้วย
“ขอบคุณมากนี่คะตังค์”  หญิงสาวไม่รอช้าจึงรีบบึ่งรถแล้วรีบกลับไปบ้านแล้วเริ่มเข้าไปในห้องแล้วเอาดีไดร์ทเสียบต่อเข้ากับโน้ตบุ๊คแล้วกดรหัสผ่าน    ทางด้านปรวัฒน์กะวนกระวายนอนไม่หลับเนื่องจากเป็นห่วงเพื่อนสาว   
ในที่สุดคลิกดูรายชื่อต่างๆจึงมาสะดุดที่ตรงนี้ “เฮ้ยนี่มันนายนั่นนี่หว่าที่โดนลอบยิงนี่”   
“ลองเปิดดู   นายเมธัส    วัชระนุบล  หรือเลโอ    เหรอแสดงว่านายคนนี้เป็นผู้สงสัยในการขนยาเสพติดล็อตใหญ่ด้วย”     “เลวจริงๆเลยไม่น่าหลวมตัวไปช่วยเลยไอ้ปัทเอ๋ย”
หญิงสาวได้นั่งอ่านประวัติมาเฟียหนุ่มคราวๆ   ทางด้านมาเฟียหนุ่มเองระหว่างที่กำลังเผด็จศึกสาวอยู่นั่นอยู่ๆชายหนุ่มก็นึกถึงหน้าหญิงสาวร่างระหงที่ปราศจากเครื่องสำอางค์ ที่สนามบิน 
“นี่เราจะบ้าเหรอทำไมถึงได้คิดถึงหน้าแต่ผู้หญิงคนนั้นด้วย”  มาเฟียหนุ่มได้แต่บ่นในใจ 
ทำให้มาเฟียหนุ่มหมดอารมณ์ในการเผด็จศึกสาวเนื่องจากมีใบหน้าใสของปัทมามารบกวนอยู่    ทำให้คู่ควงของเขาออกไป    ทางด้านปัทมานั่งดูจนลืมข้อแม้ที่รับปากปรวัฒน์ ไว้  จนตีสามแล้วทางด้านเมธัสเองก็ไม่ต่างจากหญิงสาวซะเท่าไร