อยากแก้แค้น...แต่ดันเจอรัก

ตอนที่  33  ป๊าไปไหน ? ผ่านไป 2 ปี แก้วได้คลอดลูกแล้วเป็นผู้หญิง ไม่ว่าจะนิสัยหรือหน้าตาก็เหมือนกับแก้วเด๊ะ “ยัยแก้ววว ฉันมาหาแล้ววว”ฟางเรียก “ว่าไง ?”แก้วถาม “น้องเกรปล่ะ ?”ฟางถามกลับ “หลับอยู่ในเปลน่ะ”แก้วตอบ “อ๋อออ...ฉันซื้องุ่นมาฝากน่ะ”ฟางพูดพร้อมกับชูถุงองุ่นให้ดู “จากไร่ไทยานนท์เลยนะ”ฟางพูดต่อ เคล้งงงง ! “เอ่อ...ฉันลืมไปขอโทษที”ฟางพูด “ไม่เป็นไรหรอก ฟางแล้วพี่ป็อปสามีเธอไปไหน ? ตั้งแต่แกแต่งงานกับพี่เขา ฉันไม่ค่อยได้เห็นพี่เขาเลย”แก้วถาม “อ๋อ...พี่เขาช่วยงานที่บ้านฉันอยู่น่ะ”ฟางพูด “อ๋อออ เข้าใจล่ะ”แก้วพูด “ฉันกะจะถามแกตั้งนานแล้ว ทำไมตั้งชื่อลูกว่าเกรปอ่ะ ? ใช่เกรปที่แปลว่าองุ่นป่ะ ?”ฟางถาม “ใช่ๆ”แก้วตอบ “ทำไม ? หรือเพราะแกชอบกินองุ่น ?”ฟางถาม “มันก็มีส่วนแต่สาเหตุจริงๆก็เพราะว่า ฉันคิดถึงพี่เขาน่ะ คิดถึงความทรงจำต่างๆที่เกิดขึ้นที่ไร่องุ่น ก็เลยตั้งชื่อนี้”แก้วตอบ “อ๋อออ เข้าใจแล้ว”ฟางพูด “อ่าหะ ฉันกะว่าจะออกไปข้างนอกหน่อย ฝากบ้านกะน้องเกรปด้วยนะ” “ได้เลยจ้า”ฟางพูด สักพักแก้วก็ขับรถไปที่ร้านร้านหนึ่ง ซึ่งมันผ่านหน้าบ้านของโทโมะด้วย “ทำไม ? ที่นี้มันยังมีคนงานอยู่ เสี่ยเม้งเป็นเจ้าของไม่ใช่หรอ ? แล้วทำไม ? ชื่อไร่มันถึงเป็นไทยานนท์ แม่โทโมะมาดูแลหรอ ?”แก้วถามเมื่อเห็นว่าป้ายหน้าบ้านเขียนว่า ‘ไร่ไทยานนท์’ “ช่างมันเถอะ”แก้วพูดแล้วขับรถต่อไป “วันนี้ทำอะไรกินดี ?”แก้วพูดกับตัวเองขณะที่กำลังเลือกซื้อของอยู่ “สปาเก็ตตี้แล้วกัน”แก้วพูดพร้อมกับหยิบขงที่ใช้ทำสปาเก็ตตี้ใส่รถเข็น “จริงสิพรุ่งนี้ครบรอบวันที่พี่เขาจากไปนิ สองปีแล้วหรอ ?” “เร็วจังนะ”แก้วพูดขึ้นพร้อมกับน้ำตาที่กำลังจะไหล “ไม่ได้ ร้องไห้ไม่ได้ ทำของโปรดพี่เขาดีกว่า”แก้วพูดแล้วเลือกซื้อของที่โทโมะชอบ “พี่เขาชอบซูชินิ ลองทำดูดีกว่า”แก้วพูด ‘ยังสบายดีอยู่สินะ ขอโทษที่ทำให้เธอเสียใจ’ ที่บ้าน “มาแล้วหรอ ? ไปซื้ออะไรมาน่ะ ?”ฟางถามเมื่อเห็นว่าแก้วเดินมาแล้ว “อืมม พรุ่งนี้ครบรอบวันตายพี่เขานิ”แก้วพูดพร้อมกับเอาของออกจากถุง “พูดถึงพี่โทโมะ แก้วฉัมีเรื่องจะบอกแก”ฟางพูด “อะไร ?”แก้วถาม “เรื่องเมื่อสองปีก่อน สิ่งที่ฉันทำไปแกอย่าโกรธฉันนะ”ฟางพูดพร้อมทำท่าจะร้องไห้ “เรื่องอะไร ?”แก้วถามกลับ “พรุ่งนี้แกก็รู้เอง แต่แกต้องสัญญากับฉันก่อน ว่าแกจะไม่โกรธฉัน และไม่เกลียดฉัน”ฟางพูด “เราเป็นเพื่อนกันมาตั้งเกือบสิบปี ฉันโกรธแกไม่ลงหรอก ถ้าเรื่องนั้นมันเป็นเรื่องดีน่ะนะ”แก้วพูด “อะไรกัน ?”ฟางพูด “ล้อเล่นน้า แกตั้งใจทำเรื่องแบบนั้นให้ฉันโกรธหรือป่าวล่ะ ?”แก้วถาม “ฉันไม่ได้ตั้งใจ แต่มีคนบังคับ ไม่ใช่สิ ! ขอร้องฉันมา”ฟางตอบ “โอเคงั้นฉันไม่โกรธแกก็ได้ ว่าแต่ว่าบอกนิดนึงไม่ได้หรอ ? ว่าเรื่องอะไร ?”แก้วถาม “ไม่ได้หรอก พรุ่งนี้แกก็รู้แล้ว”ฟางพูด “ก็ได้ๆ ว่าแต่เฟย์ไปเกาหลียังไม่กลับหรอ ?”แก้วถามต่อ “ยังเลยเห็นว่าจะกลับวันพรุ่งนี้อ่ะมั้ง ไปเที่ยวกับหมอปาร์คซะเพลินเลย ถ้าลืมซื้อของฝากมาล่ะน่าดู”ฟางพูด “ฮ่าๆๆ แกนี่” “ม๊าค่ะ” “ตื่นแล้วหรอ ? ลูก ใครพาลงมาจากเปลเนี้ย ?”แก้วถามลูก “หนูปีนลงมาเองค่ะ เก่งมั้ย ?”เกรปถาม “เก่งมากก เหมือนใครก็ไม่รู้”แก้วพูดพร้อมกับก้มลงไปอุ้มลูกสาว “เหมือนม๊าไง”เกรปพูดพร้อมกับหอมแก้มแก้ว “สวัสดีอาฟางยังค่ะ ?”แก้วถาม “สวัสดีค่ะอาฟาง อาป็อปล่ะค่ะ ?”เกรปถาม “ไม่ได้มาค่ะ พูดเก่งจังนะเรา อันนี้เหมือนแม่ด้วยมั้ยนะ ?”ฟางถาม “เหมือนค่ะ เหมือนม๊าทุกอย่างแหละ”เกรปพูด “ฮ่าๆๆ งั้นอากลับบ้านก่อนนะค่ะ คุณแม่คุณลูก”ฟางพูด “กลับบ้านดีดีนะ”แก้วตะโกนบอก “จ้า”ฟางตะโกนกลับ ตกดึกในห้องนอนของเกรป “นอนได้แล้วลูก พรุ่งนี้ต้องไปโรงเรียนนะ”แก้วพูด “หนูนอนไม่หลับ ม๊ามานอนกอดหน่อยสิ”เกรปพูด “ก็ได้ค่ะ”แก้วพูดแล้วเดินมานอนที่เตียงเกรป “ม๊าค่ะ ป๊าไปไหนค่ะ ?”อยู่ดีดีเกรปก็พูดขึ้น “ป๊าไป...ทำธุระน่ะค่ะ”แก้วตอบลูก “ธุระที่ไหนค่ะ ?”เกรปถาม “ที่ไกลๆน่ะลูก ไกลมากเลย”แก้วตอบ “แล้วป๊าตะกลับมาหาน้องเกรปกับม๊ามั้ยค่ะ ?”เกรปถามต่อ “ไม่รู้สิลูก”แก้วตอบพร้อมกับมองหน้าลูกสาว “นอนเถอะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ตื่นสายนะค่ะ”แก้วพูด “ค่ะ”เกรปตอบแล้วค่อยๆข่มตาหลับลง “แก้วจะบอกลูกยังไงพี่โทโมะ ?”แก้วพูดกับตัวเองเบาๆพร้อมกับจูบหน้าผากลูกตัวเอง Next Chapter :“แก้วคิดถึงพี่นะ คิดถึงมากๆเลย แก้วอยากเจอพี่ ทั้งๆที่รู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้ แก้วอยากกอดพี่ทั้งๆที่มันก็เป็นไปไม่ได้ ตลกดีเนอะ แก้วพยายามไม่ร้องไห้ แต่แก้วก็ร้องไห้จนได้...”แก้วพูดพร้อมกับปาดน้ำตา “โตจนเป็นคุณแม่แล้ว ยังจะร้องไห้อีกนะ...”