บันทึกช่วยลมความรู้สึกดีๆที่มีให้นาย...

หยิงสาวผมยาวสลวยถึงเอวที่ปล่อยยาวโดยไม่มัดนั้นกำลังนั่งอย่างเหม่อลอยใบหน้าสวยอิ่มตาโตสีเทาดำน่ารักๆ
ของเธอกำลังนั่งเหม่อ
ก๊อกๆ
ร่างเล็กสะดุ้งทันที
เอ่อลืมแนะนำคะ^^ฉันชื่อแก้วนะคะส่วนสูง158 น้ำหนัก40^^เป็นคนที่ไหนอย่ารู้เลยคะ^^
แก้ว:มีอะไรหลอคะแม่^^
คุณอา:อาเองจ๊ะอามีเรื่องอยากให้หนูช่วยดูแลแทนอา
แก้ว:เอ๋??
หญิงสาวผมยาวสวยถึงเอวใบหน้าสวยอิ่มดวงตาโตสีเทาดำเอียงคอมองอย่างสงสัซึ่งมองร่างบางๆเล็กนั่นแล้ว
เหมือนโดนมนต์สะกด
คุณอา:^^ช่วยดูแลลูกอาแทนหน่อยได้ไหมจ๊ะ
แก้ว:ได้ซิคะ
ร่างเล็กบางๆตอบอย่างว่าง่าย
คุณอา:ขอบคุณนะจ๊ะT^T
แก้ว:ไม่เป็นไรคะงั้นหนูขอเก็บของเลยนะคะ
คุณอา:จ๊ะ
คุณอามองร่างเล็กๆที่กำลังเก็บของอย่าปลื้มใจ นี่แหละลูกสะใภ้ของฉันต้องสวย น่ารัก อ่อนโยน ยิ้มเก่งใช่เลยละ!
                                          ณ บ้านคุณอา
คุณน้า:นี่แหละจ๊ะบ้านอา
แก้ว:คะ
โทโมะ:แม่ฮะกลับมาช้าเป็นบ้า!!
แก้วมองร่างสูงใหญ่ใบหน้าเรียวกับดวงตาที่คมแสดงถึงความหงุดหงิด
คุณอา:ขอโทษจ๊ะแม่มัวแต่ไปรับน้องที่จะมาดูแลลูกน่ะ
แก้ว:สวัสดีคะฉันชื่อแก้วนะคะยินดีที่รู้จักคะ^^
โทโมะมองร่างเล็กบางผมที่ยาวถึงเอวสลวยใบที่อิ่มดวงตาโตสีเทาดำนั้นกำลังยิ้มอย่างอ่อนโยน และสดใส
โทโมะ:น่ารักชะมัด...
โทโมะพึมพำเบาๆ
คุณอา:แม่รู้นะลูกคิดอะไร
คุณอายิ้มอย่างพึงพอใจเลยทีเดียวที่เรียกมาไม่ผิดคน