in love รักแท้ของฉันคือเธอ TK
8.9
12)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความในระหว่างที่แก้วทำอาหารอยู่ (เจ็บแต่ก็ต้องทำ ถ้าไม่ทำก็ไม่มีอะไรกินดิ)
โทโมะ:"แก้วจ๋าาาาาาาาาา"สวมกอดจากด้านหลัง
แก้ว:"หืมมม"
โทโมะ:"หอมจัง"
แก้ว:" อาหารหรอ มันต้องอร่อยอยู่แล้ว"><
โทโมะ:"ตัวแก้วต่างหาก"
แก้ว:"บ้า>//< ป่ะ เส็ดแล้ว"
ในระหว่างที่กินข้าว
โทโมะ:"ว้าาาา เสียดาย พรุ่งนี้ต้องกลับไปเรียนแล้ว"
แก้ว:"ก็ไปสิ เดี๋ยวค่อยมาอีก"
โทโมะ:"ถ้ากลับไปแล้วจะได้ (กิน)แก้วมั้ย"^^
แก้ว:"บ้า ไม่ให้แล้ว>///<"คิดไปเขิลไป"อิ่มล่ะ นายล้างจานนะ จะไปนอนแล้ว"
โทโมะ:"อ้าวววว นอนอีกแล้วหรอ ไม่นั่งเล่นก่อนหรอ"
แก้ว:"ไม่ล่ะ เพลียๆ ไปนอนก่อนนะ"เดินกะเพลกๆ
โทโมะ:"แล้วเดินไหวหรอ นั่นน่ะ"
แก้ว:"เพราะนาย!"
โทโมะ:"เดียวก็ชิน"ยิ้มเจ้าเล่
แก้ว:"เชอะ!"
โทโมะ:"ไปนั่งรอไปเดียวล้างจานเส็ด จะขึ้นไปส่ง ถึงเช้าเลย"ยังไม่เลิกอีก
แก้ว:"อือ>///<" เฮอะ!ชั้นขึ้นไม่ได้เฉยๆเลยต้องนั่งหงออยู่เนี่ย
"บนห้อง"
อืออออออออออ เสียงแก้วคราง
แก้ว:"บอกว่าจะนอน"
โทโมะ:"ก็ให้นอนไปตั้ง 3 ชั่วโมง"พูดจบก็ จูบแก้วแบบหวานเลี่ยนจนแก้วเคลิ้ม จูบตาม อารมย์เตลิดหมดแล้ว ร่างสูงจูบเม้มไปที่ซอกคอของร่างบางจนเกิดรอยแดง ร่างสูงค่อยๆอื้มมือไปปลดกางเกงของร่างบ้างออกแล้วโยนไปไว้ที่ข้างเตียง ร่างสูงปลด เสื้อผ้าตัวเองออกเช่นกัน ทั้ง2 เหลือแต่ร่างเปลือยเปล่า ร่างบางเริ่มรู้ตัวก็ดิ้นๆๆๆๆ "อย่าๆๆๆเดี๋ยวๆๆ นี่นายชั้นกลัวมันเจ็บอีก"ร่างบางบอกไปตรงๆ"บ่อยๆก็ชินเองมันไม่เจ็บไปตลอกหรอก"ร่างสูงพูดปลอบใจร่างบาง ร่างสูงจึงจูบเลื่อนจากเนินอก แล้วค่อยๆลงมาถึง จุดอ่อนไหวของร่างบาง ร่างบางครางกระเส่าด้วยความเสียวซ่าน มีของร่างสูงก็ค่อยๆลูบขาเรียวเพื่อปลุกอารมย์ของร่างบาง ปากร่างสูงยังคงเลียน้ำขาวขุ่นอย่างกับน้ำหวานก็ไม่ปาน อ๊ะ!อือออ เสียงครางของร่างบางยิ่งทำให้ร่างสูงพอใจมากขึ้น ร่างสูงใช้ลิ้นกดเข้าไปที่จุดอ่อนไหวของร่างบาง นั่นยิ่งเพิ่มความเสียวมากขึ้น จากนั้นก็นั้นก็นำแกนกายใส่ช่องทางอ่อนไหว ที่ถูกเปิดช่องทางโดยคนตัวสูงมาก่อนหน้านี้แล้ว ร่างบางกัดริมฝีปากแน่นเพราะยังไม่ชินเลยทำให้เจ็บอีก "อ๊ะ เบาๆสิแก้วเจ็บ"ภายในห้องมีแต่เสียงร้องและเสียงครางของทั้ง 2 ร่างสูงกระแทกแกนกายเข้าออกอย่างช้าๆแล้วกลายเป็นเร็ว ขึ้นๆจนไม่นานทั้งคู่ก็เกร๊งแล้วปล่อยน้ำรักออกมา
โทโมะล้มตัวลงนอนข้างๆแก้ว แล้วกอด
โทโมะ:"แก้ว"
แก้ว:"หืมมม"
โทโมะ:"ขอบใจนะที่ยอมทุกอย่าง"
แก้ว:"ก็แก้วรักโทโมะนิ"
โทโมะ:"รักแก้วเหมือนกัน นอนเถอะเดี๋ยวพรุ่งนี้ตื่นสาย"
โทโมะ:"แก้วจ๋าาาาาาาาาา"สวมกอดจากด้านหลัง
แก้ว:"หืมมม"
โทโมะ:"หอมจัง"
แก้ว:" อาหารหรอ มันต้องอร่อยอยู่แล้ว"><
โทโมะ:"ตัวแก้วต่างหาก"
แก้ว:"บ้า>//< ป่ะ เส็ดแล้ว"
ในระหว่างที่กินข้าว
โทโมะ:"ว้าาาา เสียดาย พรุ่งนี้ต้องกลับไปเรียนแล้ว"
แก้ว:"ก็ไปสิ เดี๋ยวค่อยมาอีก"
โทโมะ:"ถ้ากลับไปแล้วจะได้ (กิน)แก้วมั้ย"^^
แก้ว:"บ้า ไม่ให้แล้ว>///<"คิดไปเขิลไป"อิ่มล่ะ นายล้างจานนะ จะไปนอนแล้ว"
โทโมะ:"อ้าวววว นอนอีกแล้วหรอ ไม่นั่งเล่นก่อนหรอ"
แก้ว:"ไม่ล่ะ เพลียๆ ไปนอนก่อนนะ"เดินกะเพลกๆ
โทโมะ:"แล้วเดินไหวหรอ นั่นน่ะ"
แก้ว:"เพราะนาย!"
โทโมะ:"เดียวก็ชิน"ยิ้มเจ้าเล่
แก้ว:"เชอะ!"
โทโมะ:"ไปนั่งรอไปเดียวล้างจานเส็ด จะขึ้นไปส่ง ถึงเช้าเลย"ยังไม่เลิกอีก
แก้ว:"อือ>///<" เฮอะ!ชั้นขึ้นไม่ได้เฉยๆเลยต้องนั่งหงออยู่เนี่ย
"บนห้อง"
อืออออออออออ เสียงแก้วคราง
แก้ว:"บอกว่าจะนอน"
โทโมะ:"ก็ให้นอนไปตั้ง 3 ชั่วโมง"พูดจบก็ จูบแก้วแบบหวานเลี่ยนจนแก้วเคลิ้ม จูบตาม อารมย์เตลิดหมดแล้ว ร่างสูงจูบเม้มไปที่ซอกคอของร่างบางจนเกิดรอยแดง ร่างสูงค่อยๆอื้มมือไปปลดกางเกงของร่างบ้างออกแล้วโยนไปไว้ที่ข้างเตียง ร่างสูงปลด เสื้อผ้าตัวเองออกเช่นกัน ทั้ง2 เหลือแต่ร่างเปลือยเปล่า ร่างบางเริ่มรู้ตัวก็ดิ้นๆๆๆๆ "อย่าๆๆๆเดี๋ยวๆๆ นี่นายชั้นกลัวมันเจ็บอีก"ร่างบางบอกไปตรงๆ"บ่อยๆก็ชินเองมันไม่เจ็บไปตลอกหรอก"ร่างสูงพูดปลอบใจร่างบาง ร่างสูงจึงจูบเลื่อนจากเนินอก แล้วค่อยๆลงมาถึง จุดอ่อนไหวของร่างบาง ร่างบางครางกระเส่าด้วยความเสียวซ่าน มีของร่างสูงก็ค่อยๆลูบขาเรียวเพื่อปลุกอารมย์ของร่างบาง ปากร่างสูงยังคงเลียน้ำขาวขุ่นอย่างกับน้ำหวานก็ไม่ปาน อ๊ะ!อือออ เสียงครางของร่างบางยิ่งทำให้ร่างสูงพอใจมากขึ้น ร่างสูงใช้ลิ้นกดเข้าไปที่จุดอ่อนไหวของร่างบาง นั่นยิ่งเพิ่มความเสียวมากขึ้น จากนั้นก็นั้นก็นำแกนกายใส่ช่องทางอ่อนไหว ที่ถูกเปิดช่องทางโดยคนตัวสูงมาก่อนหน้านี้แล้ว ร่างบางกัดริมฝีปากแน่นเพราะยังไม่ชินเลยทำให้เจ็บอีก "อ๊ะ เบาๆสิแก้วเจ็บ"ภายในห้องมีแต่เสียงร้องและเสียงครางของทั้ง 2 ร่างสูงกระแทกแกนกายเข้าออกอย่างช้าๆแล้วกลายเป็นเร็ว ขึ้นๆจนไม่นานทั้งคู่ก็เกร๊งแล้วปล่อยน้ำรักออกมา
โทโมะล้มตัวลงนอนข้างๆแก้ว แล้วกอด
โทโมะ:"แก้ว"
แก้ว:"หืมมม"
โทโมะ:"ขอบใจนะที่ยอมทุกอย่าง"
แก้ว:"ก็แก้วรักโทโมะนิ"
โทโมะ:"รักแก้วเหมือนกัน นอนเถอะเดี๋ยวพรุ่งนี้ตื่นสาย"
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7.8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ