in love รักแท้ของฉันคือเธอ TK

8.9

เขียนโดย รุ่งฟ้า

วันที่ 28 กรกฎาคม พ.ศ. 2554 เวลา 20.40 น.

  24 ตอน
  175 วิจารณ์
  42.09K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

12)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ในระหว่างที่แก้วทำอาหารอยู่ (เจ็บแต่ก็ต้องทำ ถ้าไม่ทำก็ไม่มีอะไรกินดิ)

โทโมะ:"แก้วจ๋าาาาาาาาาา"สวมกอดจากด้านหลัง

แก้ว:"หืมมม"

โทโมะ:"หอมจัง"

แก้ว:" อาหารหรอ มันต้องอร่อยอยู่แล้ว"><

โทโมะ:"ตัวแก้วต่างหาก"

แก้ว:"บ้า>//< ป่ะ เส็ดแล้ว"

  ในระหว่างที่กินข้าว

โทโมะ:"ว้าาาา เสียดาย พรุ่งนี้ต้องกลับไปเรียนแล้ว"

แก้ว:"ก็ไปสิ เดี๋ยวค่อยมาอีก"

โทโมะ:"ถ้ากลับไปแล้วจะได้ (กิน)แก้วมั้ย"^^

แก้ว:"บ้า ไม่ให้แล้ว>///<"คิดไปเขิลไป"อิ่มล่ะ นายล้างจานนะ จะไปนอนแล้ว"

โทโมะ:"อ้าวววว นอนอีกแล้วหรอ ไม่นั่งเล่นก่อนหรอ"

แก้ว:"ไม่ล่ะ เพลียๆ ไปนอนก่อนนะ"เดินกะเพลกๆ

โทโมะ:"แล้วเดินไหวหรอ นั่นน่ะ"

แก้ว:"เพราะนาย!"

โทโมะ:"เดียวก็ชิน"ยิ้มเจ้าเล่

แก้ว:"เชอะ!"

โทโมะ:"ไปนั่งรอไปเดียวล้างจานเส็ด จะขึ้นไปส่ง ถึงเช้าเลย"ยังไม่เลิกอีก

แก้ว:"อือ>///<" เฮอะ!ชั้นขึ้นไม่ได้เฉยๆเลยต้องนั่งหงออยู่เนี่ย

               "บนห้อง"

อืออออออออออ เสียงแก้วคราง

แก้ว:"บอกว่าจะนอน"

โทโมะ:"ก็ให้นอนไปตั้ง 3 ชั่วโมง"พูดจบก็ จูบแก้วแบบหวานเลี่ยนจนแก้วเคลิ้ม จูบตาม อารมย์เตลิดหมดแล้ว ร่างสูงจูบเม้มไปที่ซอกคอของร่างบางจนเกิดรอยแดง ร่างสูงค่อยๆอื้มมือไปปลดกางเกงของร่างบ้างออกแล้วโยนไปไว้ที่ข้างเตียง ร่างสูงปลด เสื้อผ้าตัวเองออกเช่นกัน ทั้ง2 เหลือแต่ร่างเปลือยเปล่า ร่างบางเริ่มรู้ตัวก็ดิ้นๆๆๆๆ "อย่าๆๆๆเดี๋ยวๆๆ นี่นายชั้นกลัวมันเจ็บอีก"ร่างบางบอกไปตรงๆ"บ่อยๆก็ชินเองมันไม่เจ็บไปตลอกหรอก"ร่างสูงพูดปลอบใจร่างบาง ร่างสูงจึงจูบเลื่อนจากเนินอก แล้วค่อยๆลงมาถึง จุดอ่อนไหวของร่างบาง  ร่างบางครางกระเส่าด้วยความเสียวซ่าน มีของร่างสูงก็ค่อยๆลูบขาเรียวเพื่อปลุกอารมย์ของร่างบาง ปากร่างสูงยังคงเลียน้ำขาวขุ่นอย่างกับน้ำหวานก็ไม่ปาน อ๊ะ!อือออ เสียงครางของร่างบางยิ่งทำให้ร่างสูงพอใจมากขึ้น ร่างสูงใช้ลิ้นกดเข้าไปที่จุดอ่อนไหวของร่างบาง นั่นยิ่งเพิ่มความเสียวมากขึ้น จากนั้นก็นั้นก็นำแกนกายใส่ช่องทางอ่อนไหว ที่ถูกเปิดช่องทางโดยคนตัวสูงมาก่อนหน้านี้แล้ว ร่างบางกัดริมฝีปากแน่นเพราะยังไม่ชินเลยทำให้เจ็บอีก "อ๊ะ เบาๆสิแก้วเจ็บ"ภายในห้องมีแต่เสียงร้องและเสียงครางของทั้ง 2 ร่างสูงกระแทกแกนกายเข้าออกอย่างช้าๆแล้วกลายเป็นเร็ว ขึ้นๆจนไม่นานทั้งคู่ก็เกร๊งแล้วปล่อยน้ำรักออกมา

โทโมะล้มตัวลงนอนข้างๆแก้ว แล้วกอด

โทโมะ:"แก้ว"

แก้ว:"หืมมม"

โทโมะ:"ขอบใจนะที่ยอมทุกอย่าง"

แก้ว:"ก็แก้วรักโทโมะนิ"

โทโมะ:"รักแก้วเหมือนกัน นอนเถอะเดี๋ยวพรุ่งนี้ตื่นสาย"

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7.8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา