Love Memory.เพียงคำว่ารักคำเดียว

 
 
เช้าวันรุ่งขึ้น.....
 
ก๊อก ก๊อก ก๊อก~
“อ๋าาาา~...กำลังจะไปเปิดเดี๋ยวนี้แหละค่ะรอก่อนน้า ^^” ชั้นวางหวีไว่ที่โต๊ะเครื่องแป้งก่อนจะเดินมาเปิดประตู ใครมาฟะเนี้ย (?) “เอ่อ...คือ..อะ..”โดโมะ(บร๊ะ ชื่อไอ้บ้านี้มันเรียกยากจริง ๆแถมยังมาเหมือนคนที่ชั้น(เคย)แอบชอบด้วย)นั้นเองที่มาเคาะประตูเรียกชั้นตั้งแต่เช้า คนยังเสร็จผมไม่เสร็จเลยวุ้ย และเอาไงดีหล้ะว้ะเนี้ยเจอหน้า(หล่อ)ของเขาก็พูดไม่ออกเล่ย ~~
 
 
“วะ!!!...เธอจะเอออออีกนานมั้ย ไอ้เซโล่ตามลงไปทานข้าว”
            =_= ทำมายยยยยยยยย...ต้องตะคอก ทำมายยยยยยย~
 
            (O[]O) <----------ขณะนี้หน้าตาชั้นเอ๋อรับประทาน 
ตึง ๆๆๆๆๆ
 
                                  พอรู้สึกอีกทีเขาก็เดินกระแทกลงบันได้ไปซะล้ะ ชั้นหละสงสาร(บันได)จริง ๆ ถ้าพังขึ้นมาชั้นจะลงไปได้ยังไง ว้ะ!!!!!!!!!! (ซ่อมใหม่) ขอบใจจ้ะ ^^ (กัดฟันพูด)
 
 
@ห้องอาหาร
 
“อ้าว..แก้วนั่ังก่อนสิ ^^” เซโล่ผายมือทางเก้าอี้ฝั่งตรงข้ามโทโมะพร้อมรอยยิ้มใจละลาย(หล่ะซิ)มาให้ชั้น ...ชั้นว่าไมค์ยิ้มสวยแล้วนะ หมอนียิ้มสวยกว่าอีก เอ๋ ?..นี้ชั้นกำลังคิดถึงใครกันอยู่เนี้ย ชั้นมองหน้าโทโมะ ที่กอดอกหน้าบึ้งแล้วแลบลิ้นมาทางชั้น(ด้วยสีหน้ากวนส้นสุดๆ)ผิดกับเซโล่ที่นั่งยิ้มแป้นแล้นให้ชั้น
 
              ^_^ (เซ่โล่)
                 .
-o- (ชั้น)     .       :q (โทโมะ)        
 
“แก้ว...อยากไปโรงเรียนชั้นม่ะ?” เซโล่ถามชั้นหลังจากที่เงียบอยู่นาน ประโยคที่เซโล่พูดเมื่อกี้ทำให้โทโมะมองชั้นและถลังตา(โต ๆจนน่ากลัว)ให้ แหวะ..ชั้นกลัวจนตัวสั่นเล่ย T{}T'
 
 
“โรงเรียนนายมีอะไรให้ชั้นดูมั้งอ่ะ”
 
 
“ก็มี ไอ้นู้น ไอ้นั้น ไอ้นี้ บลา ๆๆๆๆ ^$**)&!@# และก็ @^%$)@!%$* ” ชั้นไม่ได้ฟังสิ่งที่เซโล่พูดสักนิด เอาแต่มองโทโมะแต่!!!...อย่าคิดไปไกลไอ้หมอนั้น(โทโมะ)มันมองชั้นก่อน ชั้นก็มองกลัว
 
 
“โรงเรียนชั้น มีขนมขายด้วยนะ(มหาลัยชั้นก็มี) แล้วก็บลาๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” เอ่อ....
 
ชั้นเพิ่งรู้ว่าเซโล่เป็นคนพูดเก่ง TT{}TT'
 
 
‘นี้ยัยสวยสัตว์ประหลาดเธอจะจ้องชั้นอีกนานม้ายยยย~’ โทโมะไม่ได้ปริปากพูดแม้แต่อย่าใดแต่เขาส่งโน็ตเป็นการ์ดมาให้ชั้น
 
 
‘ชั้นไม่ได้จ้องชั้นมอง ...แล้วนายจะมองชั้นอีกนานมั้ยห๊า!!’ ชั้นเก็บโน๊ตสีเหลืองของโทโมะใส่ลงกระเป๋ากางเกงยีนส์ ก่อนจะหยิบโน๊ตตรงหน้าที่มีสีฟ้าและส่งไปทางเขา
 
 
‘อย่ามากวนส้นสวยๆ ของชั้นนะเฟ้ย!!!’ ถ้านายส้นสวยของชั้นก็ไม่รู้จะอธิบายยังไงแล้วหล้ะ โดโมะ!!! หลังจากที่ชั้นอ่านโน๊ตสีเหลืองนั้นเสร็จก็มองหน้าเขาที่แลบลิ้นปลิ้นตาอยู่มันทำให้ชั้น ...คันส้นบ้างแล้วหล้ะ ={}=
 
 
“เออ...เฮ้ยกี่โมงแล้วว้ะเนี้ยไอ้โมะไปโรงเรียนได้แล้วเว้ย วันนี้เวรเฝ้าหน้าประตูโหดนะเว้ย” โฮ่..เพิ่งจะมารู้นะเซโล่นายนี้เรื่องพูดเก่งให้อันดับหนึ่งเล่ย
 
 
“เออ...” โทโมะพูดจบเซโล่ก็เดินนำออกไปก่อนและไม่ Y โทโมะก็หันมาแลบลิ้นด้วยสีหน้าที่...ถีบสุด ๆ 
 
            บทสรุปคือ...-{}- ชั้นต้องอยู่ที่นี้จนกว่าสองเพื่อนรักนั้นจะหลับมาถึงบ้าน
แล้วที่นี้มีอะไรให้ทำบั้งว้ะเนี้ย ขอบอกไว้ก่อนถ้าให้ นั่ง ๆ นอน ๆ เฉย ๆ ชั้นทนไม่ได้หรอกน้า ): มันไม่มีอะไรหริหน่า '
 
 

 
ไรเตอร์อึน ๆแล้ว T{}T นี้ก็ดึก(ตรงไหน)มากแล้ว
ไรเตอร์อาจจะมึน อึน หรือ อะไรก็แล้วแต่ ...แต่ตนนี้รู้สึกว่า
อยากนอนเต็มแก่ 55555
วันนี้มีรูปม๊าแก้วกับเฟย์เย่มาฝาก

ปล..ง่วงสุดทรีน! ฝันดีผีกัดดากนะ 555